Ρένα Δούρου : ο εθνικισμός συνιστά μία από τις ισχυρότερες δυνάμεις στον πλανήτη

Γράφει ο Υπερείδης Γλαύκιππος
Η Ρένα Δούρου στέλεχος , βουλευτής  αλλά και υπεύθυνη της ευρωπαϊκής πολιτικής του  ΣΥΡΙΖΑ είναι λίγο ..«ψιλιασμένη» συγκριτικά με κάποιους συντρόφους της αριστερο-αριστεράς .Διάβασα τον σχολιασμό της για το περιστατικό με τους Τούρκους στο Φαρμακονήσι που αναγνωρίζει την στρατηγική πρακτική της Τουρκίας με τις επιθετικές και εχθρικές της ενέργειες  και ας πετάει και ένα : «είναι πασιφανές ότι δυσχεραίνουν την επίπονη αλλά αναγκαία προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί, προκειμένου οι δύο χώρες να γυρίσουν σελίδα».. εε για να στρογγυλέψει λίγο τις γωνίες .
Ξέρει πολύ καλά όμως η Δούρου ότι η ...άλλη χώρα δεν προσπαθεί και δεν πρόκειται να το κάνει. Επίσης διάβασα και ένα άρθρο της για την απειλή του
Φονταμενταλισμού .Βλέπετε γνωρίζοντας από ...στενούς προοδευτικούς κύκλους και προβλέποντας  τι θα μπορούσε να γίνει στην συγκέντρωση   των Ισλαμιστών στην Ομόνοια και παρατηρώντας τι έγινε στις προηγούμενες συγκεντρώσεις τους (που μάλιστα χτυπήθηκαν και συντρόφια) η έξυπνη κυρία Δούρου θέλησε να κρατήσει αποστάσεις ασφαλείας λέγοντας, πως αυτοί δεν έχουν σχέση με αυτούς τους επαναστάτες της Αραβικής Άνοιξης και τους κατέταξε μάλιστα σε σαλαφιστές  .Βλέπει ότι εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίζει ανθρώπους που καταπατούν τις προσωπικές και  βασικές ελευθερίες ,που αντιμετωπίζουν την γυναίκα σαν "χωράφι" και ιδιοκτησία εξελίσσεται σε φιάσκο  και έχει εντοπίσει ότι αν δεν διαφοροποιηθεί θα τους κοστίσει πολύ στο κοντινό πολιτικό μέλλον .Η κυρία Δούρου βλέπω να το αντιλαμβάνεται το ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του πολύ αμφιβάλω . 

Εκεί που εξεπλάγην  είναι στην κριτική του βιβλίου του Τούρκου συγγραφέα   UMUT OZKIRIMLI με τίτλο :θεωρίες του Εθνικισμού (δυστυχώς δεν το έχω διαβάσει για να έχω άποψη) που γράφει η Δούρου :

Με το θέμα του εθνικισμού υπάρχει ένα αξιοπρόσεκτο παράδοξο: ενώ συνιστά την κινητήρια δύναμη που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του σύγχρονου κόσμου, ενώ αποτελεί το πεδίο πάνω στο οποίο ιδρύθηκαν τα σύγχρονα έθνη–κράτη, δεν είχε τύχει της θεωρητικής εκείνης αναγνώρισης, ως ξεχωριστό, αυτοτελές γνωστικό αντικείμενο, εκ μέρους των κοινωνικών επιστημών, οι οποίες επιβάλλουν μια κλασσική αντίληψη στην κατηγοριοποίηση των αντικειμένων. Έτσι, για παράδειγμα, κράτος, δημοκρατία, κομματικά συστήματα, ισότητα, δικαιοσύνη, εξουσία, είναι το οριοθετημένο πεδίο των Πολιτικών Επιστημών, ενώ οι διακρατικές σχέσεις, ο πόλεμος, η ειρήνη, διπλωματία, είναι εκείνο των Διεθνών Σχέσεων, και η κοινωνία, οι σχέσεις ατόμου και συλλογικοτήτων, το πεδίο της Κοινωνιολογίας. Για πολλές δεκαετίες λοιπόν ο εθνικισμός αντιμετωπιζόταν ως... δεδομένος, με άλλα λόγια ως κάτι που δεν έχρηζε θεωρητικής ανάλυσης, πανεπιστημιακής έρευνας.

 Μια παρένθεση, αποτελούν σε αυτή την προσέγγιση, πρωτοπόρες μελέτες κατά τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 – το ρεύμα αυτό συστηματοποιείται κυρίως από τη δεκαετία του 1960 και ύστερα. Ωστόσο, ίχνη αυτής της «υπεροπτικής» στάσης των κοινωνικών επιστημών έναντι του αντικειμένου «εθνικισμός» ανιχνεύθηκαν, και παρά το γεγονός ότι είχαν προηγηθεί έργα–αναφοράς, όπως το (μη μεταφρασμένο στη γλώσσα μας) The Ethnic Origins of Nations, του Άντονι Σμιθ, το 1986, το Nations before Nationalism του Τζων Άρμστρονγκ, το 1982, ή το Imagined Communities του Μπένεντικτ Άντερσον, το 1983, κυρίως μετά από την κατάρρευση του κομμουνισμού και της ΕΣΣΔ. 

Περιγράφτηκε τότε ο εθνικισμός ως ένα «πρόσφατο» φαινόμενο, με τη χρήση μάλιστα παρεμφερών παραδειγμάτων (Ρουάντα, Σομαλία, κ.α) που αναφέρονται σε εθνοτικές συγκρούσεις, σαν ο εθνικισμός να υφίσταται αποκλειστικά και μόνο μέσα από αυτές. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν ισχύει, καθώς ο εθνικισμός παίζει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία πολλών κρατών, ακόμη κι όταν κράτη τον υιοθετούν μεταγενέστερα για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους σε έναν κόσμο εθνών–κρατών. 

Αφού λέει και διάφορα ακόμα για το συγκεκριμένο βιβλίο καταλήγει :

Γιατί ο εθνικισμός συνιστά μία από τις ισχυρότερες δυνάμεις στον πλανήτη σήμερα, στα γήπεδα του ποδοσφαίρου, στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων, στις πλατείες των κοινωνικών εξεγέρσεων ή στα πεδία των μαχών.

Στις 21 Αυγούστου δημοσιεύσαμε ένα άρθρο του Δημήτρη Γαβαλά με τίτλο : Ποια είναι η Ισχυρότερη πολιτική Δύναμη στον κόσμο ;  Εμείς γνωρίζουμε κυρία Δούρου ότι ο Εθνικισμός είναι η ισχυρότερη δύναμη στον κόσμο και ότι είναι η μόνη που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στο Ελληνικό Έθνος .

Η κυρία Δούρου βέβαια έχει εμπεδώσει την δύναμη του Εθνικισμού αφού έχει μια ..εμμονή μιας και έχει γράψει και η ίδια  βιβλίο με τίτλο : Η απόλαυση του Εθνικισμού - από το οποίο βάζω δυο σειρές :

• «Από τον εθνικισμό δεν θα απαλλαγούμε με εκείνο ή τον άλλο πολιτικό σχεδιασμό.»

• «Όποιον ορισμό και εάν του αποδώσουμε και όποιο περιεχόμενο, όποια οπτική και σενάριο επιλέξουμε για να προβάλουμε στο μέλλον μια ήδη αβέβαια πραγματικότητα, ο εθνικισμός δεν θα πάψει να βρίσκεται - αισθητά - στο προσκήνιο.»  

Υπερείδης Γλαύκιππος