«Μα την Πατρίδα» του Νίκου Τζιόπα

Οι ιδέες κατ’ εμέ έχουν αξία ανάλογη με τις θυσίες που είναι ικανοί να κάνουν οι άνθρωποι για να τις υπερασπίσουν, αλλά και την πρακτική εφαρμογή που έχουν στις ζωές τους. Μια τυπική γνώση της παγκοσμίου ιστορίας πείθει τον καθένα ότι η ιδέα που οι άνθρωποι υπερασπίστηκαν πολύ περισσότερο από άλλες με την υπέρτατη, μάλιστα, θυσία δηλαδή με την ζωή τους, είναι η εθνική ιδέα. Και υπερασπίστηκαν το δικαίωμά τους να ζουν όπως η ίδια η φύση ορίζει: ως Έλληνες, Κινέζοι, Αιγύπτιοι κ.τ.λ.

Σε όλες τις ιστορικές περιόδους, σε όλες τις περιοχές του πλανήτη, οι άνθρωποι προσπάθησαν και επέτυχαν να βελτιώσουν τις ζωές τους και τις ζωές των απογόνων του αναπτύσσοντας εθνικούς - και μόνο - πολιτισμούς. Η παγκόσμια ιστορική πραγματικότητα, λοιπόν, είναι αυτή που αναδεικνύει την αξία της εθνικής ιδέας, της οποίας είμαι αθεράπευτος και αμετανόητος λάτρης. Επειδή έτσι μου λέει κάθε κύτταρό μου να κάνω κι επειδή τα πάντα στην ζωή μου «φωνάζουν» ότι έτσι είναι το φυσιολογικό να κάνω.

Οι ιδέες εκφράζονται από τον άνθρωπο με πάρα πολλούς τρόπους. Όπως εύκολα μπορεί ο οποιοσδήποτε να διαπιστώσει ρίχνοντας μια ματιά στο μικρό βιογραφικό μου, έχω επιλέξει ως πεδίο διάδοσης των ιδεών μου την πολιτική. Κι αυτό το κάνω διότι όπως έγραψε και ο μέγας Πλάτων: «Καταδίκη του νοήμονος ανθρώπου που δεν ασχολείται με τα κοινά είναι να τον κυβερνούν κατώτεροί του». Έτσι άρχισε και η επαφή μου με το γράψιμο. Κείμενα ιδεολογικού και πολιτικού περιεχομένου, με βοηθούν να εκφράσω και να επικοινωνήσω τις ιδέες μου στους συμπατριώτες μου.

Σε μια συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής μου, γεννήθηκε μέσα μου η ανάγκη να εκφράσω και ποιητικά, τις σκέψεις που γεννάει το μυαλό μου για το έθνος των Ελλήνων. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Δεν διεκδικώ τον τίτλο του ποιητή, δεν ξέρω καν αν έχω το ταλέντο. Ξέρω όμως την ατίθαση δύναμη που βγαίνει από την ελληνική μου καρδιά και μου υποδεικνύει συνεχώς ένα πράγμα: Να εκφράζω την αγάπη μου για την ιδέα του έθνους, με όποιον τρόπο μπορώ. Υπό αυτή την έννοια, δεν διεκδικώ συγχαρητήρια για την όποια λογοτεχνική μου ικανότητα. Αν με αυτήν την ποιητική μου συλλογή ή με την όλη μου δραστηριότητα καταφέρω να μιλήσω στην καρδιά έστω και ενός Έλληνα, για μένα αυτό θα έχει παραπάνω αξία από όλα τα συγχαρητήρια του κόσμου: Θα αποτελεί τίτλο τιμής!

Οφείλω πολλά ευχαριστώ στον Γιώργο Σαγιά για τον πρόλογό του σε αυτό μου το εγχείρημα αλλά και για την πολυετή αγωνιστική προσφορά του στην διάδοση των εθνικών ιδεών. Νομίζω ότι οι πολίτες της Λαμίας είμαστε πολύ τυχεροί που ένας άνθρωπος της αξίας του Γιώργου Σαγιά, κοσμεί το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λαμιέων με την παρουσία του ως δημοτικός σύμβουλος για τρίτη συνεχόμενη θητεία. Αξίζει, νομίζω, ιδιαίτερη μνεία στο πολιτιστικό του έργο μια και από την θέση του αντιδημάρχου πολιτιστικών, έδωσε το δικό του διάφανο, έντιμο και επίπονο αγώνα για την διάδοση των πολιτιστικών επιτευγμάτων των Ελλήνων, με αποκορύφωμα τις επιτυχείς προσπάθειές του για την δημιουργία του Μουσείου Θερμοπυλών αλλά και την καθιέρωσης, μετά από δική του πρόταση, των Θερμοπυλών ως πολιτιστικής, πνευματικής και ιστορικής πρωτεύουσας του Δήμου Λαμιέων. Αγαπητέ Γιώργο, τιμή μου να με αποκαλείς συναγωνιστή σου στον ωραίο αγώνα για την Πατρίδα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω, επίσης, τον εκδότη μου Γιάννη Γιαννάκενα για την πρόθυμη και πολύτιμη βοήθειά του στην έκδοση αυτού του βιβλίου σε πολυτονικό σύστημα, αλλά και για τον υπέροχο αγώνα που δίνει για την Πατρίδα κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από τον εκδοτικό οίκο «Πελασγός».

Το ποίημα «Ο όρκος του ξενιτεμένου» είναι αφιερωμένο στους Έλληνες της διασποράς, που κρατώντας ψηλά την σημαία του Ελληνισμού στα πέρατα του κόσμου, αποδεικνύουν ότι εκτός από βιολογικά, παραμένουν και πνευματικά μας αδέρφια, αντιστεκόμενα με πάθος στην «σαλαμοποίηση» των πολυπολιτισμικών κοινωνιών όπου ζουν, αποθεώνοντας με αυτόν τον τρόπο την Αλήθεια του Έθνους. Η ευχή, που εκφράζεται, άλλωστε, ξεκάθαρα και στο ποίημα, βγαίνει απ’ την καρδιά μου αβίαστα: Καλή Πατρίδα!

Τέλος, θα ήθελα να κάνω μια ειδική αναφορά στον στρατηγό Μακρυγιάννη και τα απομνημονεύματά του, από όπου και εμπνεύστηκα το ποίημα «Μα την Πατρίδα», που αποτελεί και τον τίτλο αυτού του βιβλίου. Νομίζω ότι η μελέτη των απομνημονευμάτων του ήρωα της Επαναστάσεως του ‘21, μαζί με τα άπαντα του Ίωνος Δραγούμη, είναι τα γραπτά που με συγκλόνισαν περισσότερο από ότι άλλο έχω διαβάσει μέχρι σήμερα στην ζωή μου. Κι αυτό γιατί από την αρχή μέχρι το τέλος, περιγράφουν αυτό το οποίο οδηγεί πάντα την ζωή μου: Την άδολη αγάπη για την Πατρίδα και τον διαρκή αγώνα για την υπεράσπιση και την δόξα της!

Νίκος Τζιόπας
Ουέλινγκτον, Νέα Ζηλανδία
Δεκέμβριος 2011-Ιανουάριος 2012

Το βιβλίο αφιερώνεται στα παιδιά μου Βασιλική και Βαγγέλη και σε όλα τα παιδιά των Ελλήνων σε όλη την οικουμένη.

σχόλιο κοινού παρανομαστή :
Χρειαζόμαστε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς δημιουργίες σαν αυτή του συναγωνιστή Νίκου Τζιόπα .Ξέρουμε ότι τώρα που το εθνικιστικό κίνημα και ο εθνικισμός στην Ελλάδα ανεβαίνει θα προσπαθήσουν να μας χτυπήσουν. Να μας διχάσουν να μας αποπροσανατολίσουν .Τέτοια δημιουργήματα που βγαίνουν από έναν εθνικιστή είναι σαν την λάβα από το ηφαίστειο .Φέρνουν αντάρα αλλά  απ΄αυτή που κάνει την ελληνική καρδιά να χτυπά γρήγορα .