Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΕΚΤΩΝ

Ένα έθνος το οποίο θα αδιαφορούσε

δια την τύχη οποιονδήποτε ομιλεί την

μητρική του γλώσσα...

Ένα έθνος δια το οποίον το όνομα της

πατρίδος θα είχε χάσει την έννοια του..

Ένα έθνος το οποίο θα πίστευε,

 ότι χά­ρις της ανεξαρτησίας τον είναι

υπερβολικά οσαδήποτε θύματα...

Ένα έθνος το οποίο όταν χάσει αυτήν την ανεξαρτησία,

δεν θα εμάχετο συνεχώς και αδυσωπήτως εναντίον τον ξέ­νου ζυγού...

Ένα τέτοιο έθνος θα ήτο ανίκανο να παρουσιάζει  ακόμη αληθινά μεγάλους άν­δρες.

Διότι παντού εις τον βιολογικό και ηθικόν κόσμο  η ατομική δύναμις προέρχεται από την συνολική.

Wilhelm von Humboldt Γερμανός φιλόσοφος (1765-1835)

Η εθνικιστική ιδεολογία είναι η κυρίαρχη ιδεολογία στην πατρί­δα μας. Η πλειοψηφία του ελλη­νικού λαού πιστεύει στον εθνικισμό. Οι Έλληνες εθνικιστές είναι η μεγάλη πλειο­ψηφία. Δεν το γνωρίζουν. Δυστυχώς ακό­μη δεν έχει αναδειχθεί ο εκλεκτός ο οποί­ος θα ενώσει τους Έλληνες εθνικιστές από την Θράκη μέχρι την Κρήτη και από την Ρόδο μέχρι την Κέρκυρα για την δη­μιουργία ενός νέου εθνικού κράτους. Ενός κράτους που θα αποβάλει την πλουτοδημοκρατία και τον σάπιο κοινοβου­λευτισμό της μεταπολιτεύσεως, μέσω μι­ας μεγάλης εθνικολαϊκής επανάστασης, με την συμμετοχή ολόκληρου του Ελλη­νικού λαού.

 Να δημιουργηθεί ένα εθνικό λαϊκό κράτος με κοινωνιοκρατική οργά­νωση των πολιτών του. Δεν είναι δύο δια­φορετικές οντότητες άνθρωπος και κοινω­νία. Υπάρχει μία κοινωνία όπου ο λαός θα έχει τόσα δικαιώματα όσα έχει καθή­κοντα και θα συμμετέχει μέσω των επαγ­γελματικών του εθνικών συνδικάτων στην λήψη αποφάσεων για το μέλλον το ιδικό του και των παιδιών του. Ο εθνικι­σμός δεν χωρίζει τον λαό σε δεξιά και αριστερά. Ο εθνικισμός αρνείται τον φυ­λετικό διαχωρισμό του λαού τον οποίο επιδιώκει η δημοκρατία προκειμένου να επιβάλει την θέληση των δήθεν πολλών στους ολίγους.

Οι εθνικιστές είναι ελεύθε­ροι άνθρωποι απαλλαγμένοι από τα παι­γνίδια της κομματοκρατίας.

Πολλές φορές πολιτικοί, δημοσιογρά­φοι, διανοούμενοι αλλά και απλοί πολίτες μιλούν και γράφουν για τον εθνικισμό, είτε σκόπιμα είτε εν αγνοία τους ταυτί­ζοντας τον με την δικτατορία, την καταπί­εση, την έλλειψη ελευθερίας, τον πόλεμο εναντίον της δημοκρατίας ή με τον ιμπε­ριαλισμό. Όλοι αυτοί διαστρεβλώνουν την έννοια του εθνικισμού και γι' αυτόν τον λόγο θα δώσουμε ένα γενικό πλαίσιο για την κατανόηση της εθνικιστικής ιδεο­λογίας.

 Ο εθνικισμός στηρίζεται σε τέσ­σερις πυλώνες. Το όμαιμο, το ομόγλωσσο, το ομότροπο, το ομόθρησκο. Το όμαιμο, αποτελεί σύνολο ανθρώπων με κοινή ιστορική, ανθρωπολογική, φυλετική κατα­γωγή οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με το ίδιο αίμα. Το ομόγλωσσο, το σύνολο αυτών των ανθρώπων οι οποίοι ανήκουν στη ίδια φυλή συνδέονται με δεσμούς αίματος μιλούν την ίδια γλώσσα με τους προγόνους τους. Το ομότροπο, το σύνολο αυτών των ανθρώπων, η φυλή, έχει κοινά ήθη και έθιμα, κοινές παραδόσεις, πα­ροιμίες, γνωμικά, θρύλους και αξίες, που προέρχονται επίσης από τους προγόνους της. Το ομόθρησκο, το σύνολο των αν­θρώπων της ίδιας φυλής έχουν κοινή θρη­σκεία.

Αρχή του εθνικισμού είναι η κά­θε φυλή να έχει το δικός της κράτος και θεωρεί ότι η λαθρομετανάστευση, αλλά και η άνευ όρων μετανάστευση σκοπό έχουν να διασπάσουν την εθνική ομοιογένεια δηλαδή να διαβρώσουν την φυλή. Απειλούν την  εσωτερική σταθερότητα και ασφάλεια του κράτους λόγω της δια­φορετικής θρησκείας, παράδοσης αλλά και του διαφορετικού πολιτισμού τους. Ο εθνικισμός αναγνωρίζει την ύπαρξη μίας βιολογικής πραγματικότητας, η οποία καλείται φυλή και η οποία αποτε­λείται από ένα σύνολο ανθρώπων οι οποίοι έχουν την ίδια καταγωγή. Τα άτομα τα οποία συγκροτούν την φυλή συν­δέονται μεταξύ τους διά της φυσικής συγ­γένειας του αίματος είναι όμαιμα. Η φυλή είναι ο αναμφισβητήτως ρυθμιστικός πα­ράγων των ανθρωπίνων εκδηλώσεων.

Αποδεδειγμένα υπάρχουν πλείστες φυ­λές οι οποίες διαφέρουν μεταξύ τους. Κά­θε φυλή έχει την δική της ιδιομορφία η οποία ιδιομορφία δεν αναφέρεται μόνο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά ( χρώμα επιδερμίδας, δομή σκελετού, κρανίου), αλλά επεκτείνεται κυρίως εις τα βαθύτε­ρα ουσιαστικά χαρακτηριστικά της φυ­λής. Οι διαφορές μεταξύ των φυλών έχουν συστατική διαφορά. Κάθε φυλή έχει την δική της εσωτερική και εξωτερι­κή φυσιογνωμία η οποία την κάνει να ξε­χωρίζει από τις άλλες φυλές. Εφ' όσον υπάρχουν πολλές φυλές δεν μπορεί να είναι όλες ίσες μεταξύ τους. Όπως έχει αποδείξει η επιστήμη στην δημιουργία κανένα δεν είναι ίσο με το άλλο. Η ανισότης συνιστά φυσικό νόμο. Η διάκρισης μεταξύ των διαφόρων φυλών είναι ο πολι­τισμός τον οποίο μπορεί να δημιουργή­σει η κάθε φυλή.

Ο πολιτισμός είναι συλλογικό προϊόν μιας φυλής. Προέρχεται από κοινωνίες και είναι ανάλογος του εσωτερικού δυ­ναμισμού της κοινωνίας. Επομένως η αξιολόγησης μεταξύ των φυλών γίνεται με κριτήριο την ικανότητα που έχει κάθε φυλή να παράγει πολιτισμό. Ανώτερες φυλές είναι αυτές οι οποίες παράγουν πολιτισμό. Αμέσως μετά έρχονται οι φυ­λές οι οποίες δεν παράγουν πολιτισμό, δέχονται όμως τον πολιτισμό των φυλών που τον παράγουν και μπορούν να τον συνεχίσουν. Κατώτερες φυλές είναι εκεί­νες οι οποίες δεν μπορούν να παράξουν πολιτισμό, αλλά ούτε μπορούν να συνε­χίσουν τον πολιτισμό τον οποίο τους έχουν μεταδώσει άλλες ανώτερες φυλές. Κάθε φυλή έχει τα δικά της ιδιαίτερα ψυ­χοσωματικά αγαθά τα οποία δια του νό­μου της κληρονομικότητας μεταβιβάζο­νται εις τους απογόνους.

Η πολιτική οργάνωσης του έθνους ονομάζεται κράτος. Δια τον εθνικισμό το ηθικόν ιδεώδες του κράτους είναι η προ­αγωγή της ιδέας του έθνους. Προάγουσα η κοινωνία την ιδέα του έθνους, προάγει ταυτόχρονα και την ζωή των ανθρώπων την οποία εξομοιώνει από πνευματικής και υλικής σκοπιάς. Για τον εθνικισμό το επί­κεντρο του πολιτειακού ενδιαφέροντος δεν είναι το άτομο αλλά το σύνολο. Το κράτος ως πολιτικός μηχανισμός ανήκει στο έθνος το οποίο υπηρετεί. Διοικείται αξιοκρατικά από τους εκλεκτούς. Την επίλυση του προβλήματος ποιοι πρέπει να ηγούνται του έθνους, ο εθνικισμός το αντιμετωπίζει με την θεωρεία των εκλε­κτών. Σε κάθε εθνικιστική κοινωνία  υπάρχει μία μειοψηφία εκλεκτών ανδρών οι οποίοι θεμελιακό χαρακτηριστικό έχουν τον ιδεαλισμό. Συγχρόνως τα άτο­μα αυτά διαθέτουν ηθική συγκρότηση και πολύ δυναμικό χαρακτήρα.

 Ιδεαλισμός σημαίνει, ότι είναι πρόθυμοι και έτοιμοι υλικώς και ψυχικώς να προσφέρουν ασυζητητί τα πάντα υπέρ του συνόλου. Πολ­λές φορές επιδιώκουν να θέσουν τον ε­αυτόν τους και κάθε ενέργεια τους εις την υπηρεσία του συνόλου, εις την υπηρεσία δηλαδή της εθνικής κοινωνίας και για την οποία εάν παραστεί ανάγκη είναι έτοι­μοι να θυσιαστούν. Οι εκλεκτοί δεν εκλέ­γονται από την κοινωνία αλλά αναδει­κνύονται λόγω του δυναμισμού, των προσόντων που διαθέτουν τα οποία προ­αναφέραμε, καθώς επίσης και την επιθυ­μία τους να προωθήσουν με κάθε μέσο την ιδέα του έθνους. Με αυτόν τον τρόπο ο εθνικισμός λύνει το πρόβλημα της ηγεσίας του. Μήπως λοι­πόν ήλθε η ώρα να αναζητήσει και ο ελλη­νικός λαός τους εκλεκτούς που θα τον βγάλουν από το τέλμα του κοινοβουλευτι­σμού και θα τον οδηγήσουν σε μία νέα εθνική πολιτεία με όραμα την αναγέννη­ση τους λαού και του έθνους; Ας τους αναδείξουμε λοιπόν...

 Νίκος Παπαγεωργίου

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Patria που κυκλοφορεί -τεύχος 33