Δημαγωγία ο ευτελισμός της πολιτικής - Ένας ορισμός της πολιτικής απατεωνιάς

Του Νίκου Παπαγεωργίου

Στο προηγούμενο άρθρο,( Δημαγωγία και δημαγωγοί)  δώσαμε τον ορισμό της δημαγωγίας μέσα από τα αρχαία κείμενα. Θα συνεχίσουμε και σήμερα για την δημαγωγία και τους δημαγωγούς οι οποίοι μεταβάλλονται σε πολιτικούς απατεώνες, όπως ακριβώς τους καθορίζουν οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι, ιστορικοί και πολιτικοί του αρχαίου κόσμου. Αμέσως μετά, θα έλθουμε στους νεοέλληνες πολιτικούς και ιδιαίτερα σε αυτούς της μεταπολιτεύσεως, οι οποίοι με όχημα την δημαγωγία και την πολιτική απάτη, κατόρθωσαν κάτι το αδιανόητο. Ενώ ο ελληνικός λαός επί σειρά ετών πένεται κάτω από δυσβάστακτες φορολογίες, χαράτσια, περικοπές μισθών και συντάξεων που του έχουν επιβάλει, αυτοί, οι επίορκοι πολιτικοί, έχουν δημιουργήσει τεράστιες
περιουσίες, με καταθέσεις σε τράπεζες εσωτερικού και εξωτερικού και πολυτελή διαβίωση.

Και ενώ έχουν αρχίσει να βγαίνουν στην δημοσιότητα
λίστες με φοροφυγάδες στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και πολιτικά πρόσωπα, αυτοί, οι φαύλοι

πολιτικάντηδες, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και προσπαθούν με διάφορα επικοινωνιακά τερτίπια, να κοροϊδέψουν ακόμη μία φορά τον λαό, προκειμένου να διασωθούν πολιτικά. Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι, με την ανοχή του λαού, παρέδωσαν τα κλειδιά του κράτους στους τοκογλύφους δανειστές μας. Ο ελληνικός λαός δεν είναι πλέον κυρίαρχος στην χώρα του, αλλά έρμαιο της τοκογλυφικής βουλιμίας των δανειστών του. Ουδείς γνωρίζει «τι μέλλει γενέσθαι». Δεν υπάρχει μέλλον δεν υπάρχει προοπτική. Τα πάντα έχουν καταρρεύσει κάτω από την χιονοστιβάδα των νέων μέτρων που έρχονται και που πρόκειται να έλθουν τα επόμενα χρόνια. Διότι κανείς 'Ελλην δεν είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει τους φαύλους και ψεύτες πολιτικούς. Και ας ισχυρίζονται ότι, όλα τελειώνουν εδώ, έρχεται η ανάκαμψη και η ανάπτυξη. "Όνειρα θερινής νυκτός εν μέσω χειμώνος.

Αλλά για να επανέλθουμε οι δημαγωγοί κατά τον Πολύβιο, γίνονται όλο και περισσότεροι λόγω της δωροδοκίας και των παροχών στους οπαδούς τους. Εξ αιτίας αυτών η δημοκρατία μεταβάλλεται σε πολίτευμα χειροκροτητών. Με αυτό τον τρόπο τα πλήθη αποβάλουν πλέον την πειθαρχία και τον σεβασμό, περιφρονούν την έννοια της δικαιοσύνης, ανοσιουργούν και στο τέλος καταλήγουν υπό δεσπότη «μόναρχον».Τα αποτελέσματα της δημαγωγίας που περιγράφει στα έργα του ο ιστορικός Πολύβιος (έζησε μεταξύ των ετών 201 και 120 π.χ.) και την κατάληξη του δημοκρα­τικού πολιτεύματος, τα γνώρισε πολύ καλά ο ίδιος. Επίσης, ο ρήτωρ Μένανδρος έλεγε ότι, την εποχή παρακμής της δημοκρατίας στην Αθήνα, το πολίτευμα αυτό εξελίχθη σε λαοκρατία. Και γράφει συγκεκριμένα: «Πολιτείαι μεν εισι τρεις, βασιλεία,αριστοκρατία, δημοκρατία, ταύτης δε παρακείμενοι εισι κακίαι βασιλεία μεν τυραννίς, αριστοκρα­τία δε ολιγαρχία και πλουτοκρατία λεγομένη, 

δη­μοκρατία δε λαοκρατία». 

Συνεχίζει ο Μένανδρος λέγοντας, πρέπει να παραδεχθούμε ότι είναι άρι­στον το να κυβερνάται μία πολιτεία με την θέληση του λαού, και όχι παρά την θέληση του. Έχει μεγά­λη σημασία όχι τόσο η ύπαρξη, όσο η ακριβής τήρησης των νόμων.

Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι δεν φταίει η δημοκρα­τία, ως προς το θέμα των δημαγωγών, αλλά η κακονομία και η μη κυριαρχία των νόμων. Προπαντός, δε, η μη εφαρμογή των καλών νόμων. Αυτά

κατά τον Αριστοτέλη συντείνουν εις την εμφάνιση και δράση των δημαγωγών. Στην συνέχεια, επαινεί την βασιλεία, την αριστοκρατία, την δημοκρατία. Προκειμένου, δε, περί λαοκρατουμένης πο­λιτείας, λέγει ότι προκρίνει την δημοκρατουμένη. Ο Πλούταρχος χαρακτηρίζει φαινομενικώς γλυ­κείς, αλλά αηδέστατους και βλαβερότατους τους δημαγωγούς, δούλους του όχλου, διότι επιδιώ­κουν μέσω αυτού την εξουσία «Ο παρέχων βοη­θείας και ενεργών διανομάς», κατά τον Αριστοτέ­λη, «ομοιάζει προς τον προσπαθούντα όπως γεμίσει διάτρητον πίθον». «Από τους δημαγωγούς, ως κόλακας του λαού, και ομοίους προς χαμαιλέοντας, πρέπει να προφυλάσσεται ο λαός», λέγει ο Πλούταρχος, διότι εκλέγοντας αυ­τούς, «ψηφίζει απείθειαν, φιλονικίας, επαναστά­σεις, κοινόν όλεθρον».

Παρά ταύτα, λησμονεί συνήθως ο λαός και πολλές φορές θέλει να πιστεύει ως πραγματο­ποιήσιμα, όλα όσα του υπόσχονται οι δημαγωγοί. Αυτό συμβαίνει και σήμερα στην πατρίδα μας. Συνήθως ο λαός ακούει την φωνή της καρδιάς του και όχι του μυαλού. Ακούει την φωνή του πά­θους και του φανατισμού και όχι της ορθοφροσύνης. Αυτή την φωνή ακούει όταν προτιμά τον δη­μαγωγό, επειδή νομίζει ότι το ίνδαλμα του αδικήθηκε. Και τότε, επειδή δεν κατάλαβε την απάτη, πιστεύει ότι υπηρετεί το σωστό και μάχεται μέχρις εσχάτων στις επάλξεις της πολιτικής του πίστης. Τότε, το μυαλό του τυφλώνεται από τον τε­χνίτη του λόγου και ο πιστός υποστηρίζει τον δημεγέρτη, για να μετανοήσει όταν θα είναι πολύ αργά.

Συνήθως, οι δημαγωγοί καπηλεύονται την εξουσία, διαφθείρουν συνειδήσεις, ωφελούν υλι­κά και πρόσκαιρα ελάχιστους, αλλά βλάπτουν ηθικά και υλικά από κάθε άποψη τους πολλούς και την πατρίδα. Οι δημαγωγοί ουσιαστικά είναι οι πολιτικοί που εξαπατούν τον λαό. Παραμένουν στην συνείδηση του με τους χειρότερους χαρακτηρισμούς. Αφ' ενός μεν για τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις τους, αφετέρου για τις ζημιές που έχουν προκαλέσει στην κοινωνία. Είναι υπόλογοι για απάτες. Υπόλογοι για τις υπερβολικές και γλοιώδεις κολακείες τους προς τον λαό. Ακόμη για συνεργασία με τους εχθρούς της πατρίδος και για καταχρήσεις δημοσίου χρήματος. Βοούν τα θησαυροφυλάκια του κράτους. Αυτά συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα από την κλίκα των πολιτικών εκμαυλιστών του λαού, οι οποίοι είναι ακόμη χει­ρότεροι από τους δημαγωγούς παρελθόντων ετών.

Ο ελληνικός λαός πρέπει επιτέλους να ξυπνή­σει και να στείλει στον αγύριστο όλους αυτούς τους δημαγωγούς, τους πολιτικούς απατεώνες, που μας έχουν καθίσει στο σβέρκο και μας απομυ­ζούν. Να στείλει στα σπίτια τους ή στις φυλακές όλα αυτά τα πολιτικά παράσιτα που καθημερινά τον κο­ροϊδεύουν και προσπαθούν με τους διαπλεκόμενους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, να του παρουσιά­σουν το μαύρο για άσπρο. Δεν έχει τίποτα ο λαός να περιμένει από αυτούς. Δεν έχει τίποτα να περι­μένει από τον φαύλο κοινοβουλευτισμό. Ας ενω­θούμε όλοι οι Έλληνες κάτω από τις σημαίες του εθνικισμού. Μόνο ο εθνικισμός μπορεί να μας απελευθερώσει από αυτό το πολιτικό καθεστώς της δημαγωγίας και την φαύλη τους δημοκρατία. Μό­νο το Εθνικό Λαικό Κράτος είναι σε θέση να μας οδηγήσει και πάλι στους δρόμους της απελευθέ­ρωσης, της αξιοπρέπειας, της ανάπτυξης και της προκοπής.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος το Σάββατο 10/11/2012 και αποτελεί συνέχεια του προηγουμένου