Δ. Περδίκης: Αυτοί που ζητούν να μετατραπεί το σχολείο της Χιμάρας σε δημόσιο έχουν οξεία πνευματική ανεπάρκεια ή εξυπηρετούν αλβανικά συμφέροντα!

Εδώ και λίγες ημέρες -ως συνήθως- έχει ξεσπάσει "σάλος" σχετικά με το θέμα του "καρφιτσώματος" αλβανικής σημαίας σε Νηπιαγωγείο στο Νυδρί της Λευκάδας κατά τις εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου.Πέρα από την όποια δυναμική έχει το γεγονός αυτό καθεαυτό, πέρα από το ποια πλευρά έχει δίκιο, αυτό που αξίζει πιότερο να επισημανθεί είναι  η απουσία όποιας αναφοράς στην εκπαίδευση που λαμβάνει  η Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου από το Αλβανικό κράτος Σε όσους Ξεχνούν ή Δεν θέλουν να Θυμούνται ή πάλι δεν Γνωρίζουν αφιερώνεται το παρακάτω άρθρο .Φυσικά για μια ακόμη φορά για το
αυτονόητο Έλληνες αντιπαρατίθενται μεταξύ τους ανταλλάσσοντας σκληρούς χαρακτηρισμούς είναι και αυτό μια από τις αρετές της Φυλής μας.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΧΙΜΑΡΑΣ

 

Το Ελληνικό σχολείο της Χιμάρας οι Αλβανοί το είχαν κλείσει το 1945, όταν αφαίρεσαν τα μειονοτικά δικαιώματα από την Χιμάρα, επειδή οι Χιμαριώτες απείχαν  από το δημοψήφισμα του Χότζα. Τότε ήταν που είχε γίνει και το φρικτό έγκλημα, είχαν θάψει ζωντανό τον Ανδρέα Δήμα. Έτσι η Ακροκεραύνεια Σχολή Χιμάρας, που ξεκίνησε με την έλευση του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού, γύρω στο 1775, έμεινε ένα όνειρο για τους Χιμαριώτες. Κάποια παιδιά της Χειμάρρας έβγαιναν κάποιες νύχτες με ένα σπρέι κάτω από την μπλούζα και έγραφαν στους τοίχους «θέλουμε ελληνικό σχολείο».
Το όνειρο μπόρεσε και ξανάγινε πραγματικότητα μετά από δεκαετίες από την Ελληνική Πολιτεία με την βοήθεια του Αρχιεπισκόπου κ. Αναστασίου, του τέως δημάρχου και προέδρου της Ομόνοιας, Βασίλη Μπολάνου, της Ένωσης Χειμαρριωτών αλλά και πολλών άλλων. Άρχισε να λειτουργεί έτσι ένα πρότυπο σχολείο με Έλληνες δασκάλους, με αίθουσα πληροφορικής, με λεωφορείο που φέρνει τους μαθητές, με βιβλιοθήκη, με κεντρική θέρμανση. Ένα σύγχρονο σχολείο όσο λίγα στην Ελλάδα. Το σχολείο αυτό ήταν και είναι ένα καρφί για τους Αλβανούς και ένα φως για τον Ελληνισμό της Χιμάρας. Κάποια παπαγαλάκια βγήκαν και άρχισαν να αναμεταδίδουν «τι το θέλει η Χιμάρα ένα ιδιωτικό σχολείο, η Χιμάρα θέλει ένα δημόσιο (αλβανικό) σχολείο». Βέβαια η λέξη «ιδιωτικό» από μόνη της παραπέμπει σε αλβανικές υπηρεσίες. Μόνο οι Αλβανοί θεωρούν το σχολείο αυτό ιδιωτικό, όπως και το αντίστοιχο της Κορυτσάς.

 Για όλους τους Έλληνες Χειμαρριώτες το σχολείο αυτό ήταν ένα πραγματικό ελληνικό δημόσιο σχολείο, με ελληνική χρηματοδότηση, υπαγόμενο στο ελληνικό υπουργείο παιδείας, μέσω της ΜΚΟ Όμηρος. Το ίδιο είχε συμβεί εξ άλλου και το 1932 όταν η αλβανική κυβέρνηση του Αχμέτ Ζόγου είχε κλείσει τα ελληνικά σχολεία με τον νόμο περί απαγορεύσεως των ιδιωτικών σχολείων. Τότε η Ελλάδα είχε προσφύγει στην Κοινωνία των Εθνών όπου και τελικά είχε δικαιωθεί και τα ελληνικά σχολεία είχαν ξανανοίξει. Η αλβανική οπτική γωνία λοιπόν είναι αυτή που δείχνει την λέξη «ιδιωτικό».

Δημόσιο αλβανικό σχολείο όμως, δεν ομολογούν ότι σημαίνει, ένα σχολείο στο οποίο κυρίαρχη είναι η αλβανική γλώσσα και τα ελληνικά όσο ανεβαίνουν οι τάξεις ελαττώνονται και τελικά εξαφανίζονται. Ένα σχολείο που παρέχει προβληματική και ελλιπή παιδεία, ένα σχολείο που διδάσκει την απερίγραπτη ιστορία και γεωγραφία των αλβανικών σχολείων, περί μεγάλης Αλβανίας μέχρι την Πρέβεζα, περί Τσαμουριάς και άλλων πολλών. 

Ένα σχολείο με σπασμένα τζάμια και χωρίς θέρμανση όπως είναι τα αλβανικά. Τα δημόσια αλβανικά βιβλία της ελληνικής μειονότητας πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν μειονοτικά, απλά επειδή η νομοθεσία και οι πρακτικές που τα διέπουν αντίκεινται κραυγαλέα προς τις συμβάσεις περί μειονοτικών δικαιωμάτων.

Τέτοια κατάντια δεν νομίζω πως την αξίζει η Χιμάρα. Ας σκεφτούμε τι έγινε με το Ελληνικό Νοσοκομείο του Αργυροκάστρου το οποίο στα πλαίσια του εξορθολογισμού των δαπανών δόθηκε στο αλβανικό δημόσιο. Αφού υπολειτούργησε για μικρό χρονικό διάστημα, στην συνέχεια λεηλατήθηκε ο εξοπλισμός του και έκλεισε. Αυτοί που ζητούν να μετατραπεί το σχολείο της Χιμάρας σε δημόσιο μπορούμε να θεωρήσουμε από τα λεγόμενά τους ότι είναι ή άτομα με οξεία πνευματική ανεπάρκεια, ίσως και άτομα τυφλωμένα από τις προσωπικές φιλοδοξίες και τα πάθη τους  ή ότι είναι διατεταγμένα στην εξυπηρέτηση των αλβανικών συμφερόντων.

Δημήτρης Περδίκης

Σχόλιο της σελίδας Βορειοηπειρώτης
Το παραπάνω κείμενο μας έστειλε με e-mail ο Πρόεδρος της «Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου» κ. Δημήτρης Περδίκης.

Παρόλο που η «άλλη» άποψη στον τόπο μας γίνεται αιτία αφορισμού (λυπούμαστε που το υιοθέτησε αυτό και ο κ. Περδίκης) να προσθέσουμε κάποιες σκέψεις χωρίς απαραίτητα να καταρρίπτεται η μία ή η άλλη άποψη.
1)      Το αλβανικό κράτος οφείλει να παρέχει παιδεία σε όλους τους υπηκόους του στη μητρική τους γλώσσα, άρα και σε όλους τους έλληνες, χωρίς τους γεωγραφικούς περιορισμούς που όρισε το κομουνιστικό καθεστώς.  Με κάποιους αγώνες, η (παλιά κακιά) «Ομόνοια», κατάφερε να ανοίξει δημόσια ελληνικά σχολεία σε τρεις πόλεις, στο Αργυρόκαστρο, στους Αγίους Σαράντα και στο Δέλβινο (παρόλο που δεν ήταν εντός αναγνωρισμένης ζώνης) και να επεκτείνει την διδασκαλία των μειονοτικών στη μητρική τους γλώσσα από τις τέσσερεις τάξεις του δημοτικού στις εννιά. Η διδασκαλία στα ελληνικά από το δημόσιο για τους έλληνες της Βορείου Ηπείρου είναι το μισό κεκτημένο, που πρέπει να ολοκληρωθεί ως προς την ποιότητα και ποσότητα. 
 
2)      Το πρόγραμμα διδασκαλίας του Ελληνικού Σχολείου της Χειμάρρας εγκρίνεται από το Υπουργείο Παιδείας της Αλβανίας και είναι ακριβώς ίδιο με αυτό που γίνεται  στα 9χρονα δημόσια, δηλαδή 75% ελληνικά και 25% αλβανικά. Το ποσοστό των ελληνικών στις πρώτες τάξεις του δημοτικού είναι μεγαλύτερο απο 75%, χρόνο με χρόνο μειώνεται, φτάνοντας στο 50 – 50 στην 9η ενώ το 75-25 στο σύνολο των 9 χρόνων διασφαλίζεται με νόμο, άσχετα αν κάποιες φορές δεν εφαρμόζεται και με τη δική μας ευθύνη. Οι ιθύνοντες των εκπαιδευτηρίων του «Ομήρου» άλλωστε θεώρησαν επιτυχία που κατόρθωσαν να έχουν το ίδιο πρόγραμμα με αυτά των αναγνωρισμένων μειονοτικών περιοχών ενώ απ’ ότι γνωρίζουμε αυτή ήταν απαίτηση και του κ. Μπολάνου ως δήμαρχου και ως προέδρου της Ομόνοιας. Η ύλη λοιπόν είναι ακριβώς ίδια, τα βιβλία το ίδιο και το επίμαχο περιεχόμενο (που μετέφρασαν στελέχη της μειονότητας) είναι στο πρόγραμμα και των ιδιωτικών και των δημοσίων και συνήθως παρακάμπτεται από τους εκπαιδευτικούς όχι μόνο στα ιδιωτικά αλλά και στα δημόσια.   

3)      Η κατάντια των δημοσίων που περιγράφετε τόσο αποκρουστικά κ. Περδίκη, δεν αξίζει σε κανένα ελληνόπουλο και όχι μόνο της Χειμάρρας όπως λέτε. Αν κάτι δεν αξίζει στη Χειμάρρα είναι ο δήμαρχος που έχει αλλά οι κάτοικοι της αυτόν επέλεξαν… 
 
4)      Τι προτείνετε στα ελληνόπουλα των Αγίων Σαράντα και του Αργυροκάστρου, να τα παρατήσουν και να πάνε σε φροντιστήρια και σε ιδιωτικά σχολεία για να μάθουν ελληνικά; Τι εννοείτε όταν λέτε ότι αυτοί που ζητούν να γίνει δημόσιο, εξυπηρετούν τα αλβανικά συμφέροντα; Μήπως επειδή τα παιδιά τους πάνε στα ελληνικά σχολεία του αλβανικού δημοσίου στη  Βόρειο Ήπειρο και αποτρέπουν με αυτόν τον τρόπο το κλείσιμο τους;

5)      Γιατί αυτός που εκφράζει διαφορετική άποψη ή ανήκει σε άλλη παρέα (γιατί παρέες καταντήσαμε), πρέπει να εξυπηρετεί αλβανικά συμφέροντα ή να έχει μειωμένη αντίληψη; Εκτιμούμε την προσφορά και την αφοσίωση του κ. Περδίκη για τον τόπο μας, να επιτρέψει όμως και σε κάποιους βορειοηπειρώτες που έχουν τα παιδιά τους σε αυτά τα σχολεία και σε αυτόν τον τόπο να έχουν και αυτοί άποψη.  Ο ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου οφείλει να σταθεί στα πόδια του χωρίς επιδοτήσεις και ούτε να αποτελεί χώρο ανάδειξης «ευεργετών»…


  Ινφογνώμων Πολιτικά