Σπασμοί σε έναν εφιάλτη

Η προσπάθεια να εμφανιστεί ένα κλίμα αισιοδοξίας από μέρους της τριμερούς κυβέρνησης και των ξένων, με σκοπό την αξιοποίηση των θετικών παρεπομένων μιας διάθεσης δημιουργίας για μια ακόμα φορά αποτυγχάνει. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν συνοδεύεται από πραγματικά δεδομένα στην οικονομία και τη ζωή των πολιτών αλλά και γιατί η περιβόητη παράθεση στοιχείων δεν φαίνεται να δικαιώνει την κυβέρνηση.

Η ανεργία συνεχίζει να καλπάζει άλλωστε εδώ που βρίσκεται ξεπερνά κάθε όριο λογικής, η επιβάρυνση σε φόρους για όλα τα στρώματα του πληθυσμού είναι τραγική, οι απλήρωτες υποχρεώσεις προς το δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες αγγίζουν δύο στις τρείς οικογένειες με στοιχειώδη φοροδοτική ικανότητα, ενώ εκατομμύρια άλλοι συμπολίτες είναι απολύτως φτωχοί. Η εργασία έχει ευτελιστεί, η μετανάστευση αυξάνεται συνεχώς, οι επιχειρήσεις καταρρέουν.

Σε αυτό το εφιαλτικό τοπίο που και οι μεγλαύτεροι δεν θυμούνται ανάλογο, η κυβέρνηση αντιπαραθέτει τις ευνοϊκές παρατηρήσεις των υπαλλήλων των δανειστών. Αναφέρεται σε περιορισμό της ύφεσης λίγων δεκάδων που είναι πασίγνωστο ότι προκύπτει από την τουριστική περίοδο. Ξεπουλιέται κάθε τι που έχει αξία με την κοντόφθαλμη αντίληψη απομείωσης του χρέους που είναι σίγουρο ότι πάλι θα είναι τεράστιο. Κανένα σχέδιο δεν υπάρχει ούτε από την κυβέρνηση Σαμαρά όπως δεν υπήρχε από την κυβέρνηση Παπανδρέου, ή Παπαδήμα. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι περιμένουν την πιθανότητα ανάκαμψης μόνο στην τύχη ή στην περίπτωση που διεθνείς πρωτοβουλίες το επιτρέψουν. Η ελίτ της μεταπολίτευσης, βαθύτατα προσηλωμένη στις ιδεοληψίες του Ευρωπαϊσμού, παρακολουθεί την κατάρρευση της χώρας με την μοιρολατρία που διακατέχει κάθε άνθρωπο συνειδητά αρνούμενο την εκδοχή να δώσει λύση με δική του δύναμη στο δικό του πρόβλημα.

Σε αυτή τη συγκυρία ο πρωθυπουργός ταξιδεύει στην Κίνα. Προσπαθεί να πείσει πιθανούς επενδυτές. Χωρίς να υπάρχει κάποια συγκεκριμένη προοπτική, συνεπής και αυτός στις φιλελεύθερες δοξασίες ότι οι κανόνες ρυθμίζονται από την αγορά, προτείνει προς πώληση λιμάνια, αεροδρόμια, αγροτικά προϊόντα που λιγα έχουν γίνει, για το πως θα παραχθούν, πώς θα εξαχθούν, ταξιδεύει και αυτός όπως οι προκατοχοί του, αναζητώντας επενδύσεις... Η συμπεριφορά τους θυμίζει τους σπασμούς αυτού που κοιμάται και βλέπει έναν εφιάλτη.

Ας σημειώσουμε ότι το ίδιο ταξίδι πραγματοποιήσαν ο Ολάντ και η Μέρκελ, προφανώς σε διαφορετική ακόμα θέση λόγω εκκινήσεως αλλά κινούμενοι από τα ίδια αίτια και τις ίδιες περίπου φιλοδοξίες. Η σοβαρή μελέτη της παγκοσμιοποιήσεως και των συνεπειών της θα ήταν πολύ σημαντική για το δυτικό κόσμο.

Οι Έλληνες πολιτικοί δεν εκτελούσαν το καθήκον τους. Τώρα, που οι καιροί απαιτούν αυξημένη ευθύνη δεν είναι μόνο ακατάλληλοι είναι επικίνδυνοι.

Η ανακούφιση της ελληνικής οικονομίας απαιτεί αρχικά ρήξη, σχέδιο, βούληση και εθνική προτεραιότητα. Η εκποίηση του δημόσιου πλούτου με σαφείς προοπτικές ανάπτυξης δεν συνιστά σχέδιο. Καμία αυταπάτη δεν έχει αξία πλέον Σήμερα που τα παιδιά στα σχολεία λιποθυμούν από την πείνα, η ψυχραιμία και η προσδοκία των τεχνοκρατών απέναντι στην πιθανότητα να αλλάξει η πολιτική της Ευρώπης είναι εξοργιστική.

Εμ. Ν. Κώνστας

Αρχηγός του Εθνικού Μετώπου