Αλoίμονό μας, Φιλισταίοι

Μη τυχόν και μιλήσει κανείς για Εβραίους, ότι έχουν εισβάλει σε αλλότριο έδαφος, ότι ανασκολοπίζουν ένα λαό, ότι ατιμάζουν τα ιερά, ότι διαπράττουν γενοκτονία. Όχι. Αυτά τα κάνει ο Αριέλ Σαρόν.

Τέτοια ακούσαμε στην προχθεσινή συναυλία συμπαράστασης στους Παλαιστινίους. Τα ίδια σε πλήθος τηλεοπτικές συζητήσεις. Σε μία από αυτές, δημοσιογράφος μίλησε για «ένα επίπεδο υποκουλτούρας» και «μια ολόκληρη συνομωσιολογία», αναφερόμενος σε όσους υπενθυμίζουν από την Ιστορία εχθρικές πράξεις Εβραίων εναντίον άλλων λαών και ιδιαίτερα των Ελλήνων. Είναι ένα φαινόμενο, είπε, «το οποίο όλοι εμείς οι δημοσιογράφοι, πολιτικοί κ.ο.κ. πρέπει να το πατάξομε, διότι πραγματικά νομίζω ότι αποδομεί όλη τη νομιμότητα». Ο υπουργός εξωτερικών, παρών στο τραπέζι, συμφώνησε επαυξάνοντας.

Καμιά έγνοια να ελέγξουν την ακρίβεια των ιστορικών επικλήσεων. Όχι. Μόνο να πατάξουν το φαινόμενο αναφοράς στην Ιστορία. Ο κ. Πάγκαλος είχε μιλήσει για άσκηση εξωτερικής πολιτικής χωρίς γνώση της Ιστορίας. Η διαπίστωση επιβεβαιώνεται, αλλά όχι σαν μειονέκτημα. Είναι οικοδόμηση της νομιμότητας.

Τη στιγμή μιας παγκόσμιας κατακραυγής εναντίον των Εβραίων, το δικό μας πρόβλημα είναι μην εκδηλωθεί ο «ελληνικός αντισημιτισμός». Έχομε δει και στο παρελθόν εκπομπές για τον αντισημιτισμό των Ελλήνων. Καμία για τον ανθελληνισμό των Εβραίων. Έχομε δει ημέρα δικής μας εθνικής επετείου να προβάλλεται ταινία για το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Τώρα είναι και η μνήμη του, εκείνου δηλαδή που υπέστησαν οι ίδιοι, ποτέ κάποιου από όσα προκάλεσαν.

Η διάθεση για ειρηνική συνύπαρξη με άλλους λαούς, δεν νομίζω πως επιτρέπεται να αγνοεί την ταυτότητα των λαών αυτών και των ηγετών τους. Να κάνομε την αυτοκριτική μας και να έχομε αυτογνωσία. Σύμφωνοι. Και το «γνώθι σ’ αυτόν» από την αρχαιοελληνική σοφία αναδύεται. Λέει όμως ο Μένανδρος ότι είναι χρησιμότερο το «γνώθι τους άλλους». Όταν εκδηλώνεις πηγαία φιλία απέναντι σε καιροσκόπο, σε εκλαμβάνει για ηλίθιο και σε υπονομεύει εκ του ακινδύνου.

Έτσι αισθάνομαι να μας εκτιμά ο κ. Ισμαήλ Τζεμ για παράδειγμα. Εμείς προς ευφροσύνη του μαϊμουδίζομε ανίδεοι μπροστά του κι αυτός μεθόδευε απομόνωσή μας από την αμυντική δύναμη της Ενωμένης Ευρώπης. Δυο χρόνια τώρα, δεν είχαμε δει τις εναντίον μας κινήσεις του. Πώς να τις δούμε; Τα μάτια μας είναι θολά από ροές συγκινήσεως για την εγκάρδια ελληνοτουρκική φιλία.

Και με τους Εβραίους είναι πάντοτε επιδιωκτέα η αγαθή σχέση. Να είμαστε συγχωρητικοί. Σύμφωνοι. Και να τους προστατεύομε, όπως συνέβη κατά τη γερμανική κατοχή. Όχι όμως και να διαγράψομε την Ιστορία, όχι να τους αγνοούμε. Από αυτούς άλλωστε έχομε να διδαχτούμε πολλά. Είναι ένας λαός αξιοθαύμαστος, ανόθευτος, με καθαρά περιγράμματα και εθνικούς στόχους χιλιετηρίδων.

Ανέστιοι και διεσπαρμένοι ανά τον κόσμο για δυο περίπου χιλιετίες (από το 70 μ.Χ. μέχρι το 1948), κράτησαν τη θρησκεία, τη γλώσσα, την ταυτότητά τους, το όραμα της πόλης – σύμβολο. «Αν σε ξεχάσω, Ιερουσαλήμ, να παραλύσει το δεξί μου χέρι. Η γλώσσα μου ας κολλήσει στο λαρύγγι μου, αν δεν σε θυμηθώ, αν δεν σε βάλω, Ιερουσαλήμ, απάνω απ’ όλες τις χαρές μου» (ψαλμός 136). Αυτά έψαλλαν κατά τη βαβυλώνιο αιχμαλωσία (6ος π.Χ. αι.), αυτά κατά τη δισχιλιετή διασπορά.

Να κάνω παραλληλισμό με μας; Υπάρχουν μετανάστες πρώτης γενιάς που δεν ξέρουν ούτε μια ελληνική λέξη, ενώ όποιος τολμήσει να πει «πάλι με χρόνια με καιρούς…» θα εγκλειστεί σε ψυχιατρείο.

Τηρούν τις εντολές του Θεού, όσες έλαβαν δια του Μωυσέως και των προφητών. Ιδού μερικές:

· Θα δανείζεις πολλά έθνη, εσύ όμως δεν θα δανειστείς από κανένα. Έτσι θα εξουσιάσεις πολλά έθνη, ενώ εσένα δεν θα σε εξουσιάσει κανείς (Δευτ. 15, 8). Και συναφώς: θα δανείσεις τον αδελφό σου (τον ομοεθνή), αλλά δεν θα λάβεις τόκο. Από τον αλλοεθνή θα λαβαίνεις τόκο, για να σε ευλογήσει κύριος ο Θεός σου (Δευτ. 23, 20). Αρνείται κανείς την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία τους με δανεισμούς και τοκογλυφίες; Εμείς είμαστε πνιγμένοι στα δημόσια και ιδιωτικά χρέη.

·Ακόμη, από τους αδελφούς σου θα αναδείξεις άρχοντα στη χώρα σου. Δεν θα βάλεις πάνω από το κεφάλι σου άνθρωπο αλλότριο, γιατί δεν είναι αδελφός σου (Δευτ. 17, 14). Εμείς θεωρούμε την ξενική καταγωγή μέγα προσόν για την ανάδειξη αρχόντων.

Για την πορεία προς τη γη Χαναάν, οι «θεϊκές» εντολές είναι:

· Σε όποια πόλη συναντήσεις, πρώτα να κάνεις προτάσεις ειρηνικής υποταγής. Οι κάτοικοί της να γίνουν εκουσίως «φορολογητοί και υπήκοοι». Εάν αρνηθούν, να πολιορκήσεις την πόλη και «κύριος ο Θεός σου» θα σου την παραδώσει. Τότε θα σκοτώσεις κάθε αρσενικό «εν φόνω μαχαίρας». Τις γυναίκες, τα ζώα, τα λάφυρα, όλα θα τα πάρεις δικά σου και θα φας τα πάντα («και φάγη πάσαν την προνομήν των εχθρών σου»). Έτσι θα κάνεις με όλες τις μακρινές πόλεις. Στις πόλεις όμως των εθνών, που ο κύριος σου δίδει για εγκατάσταση, κανένα άνθρωπο δεν θα αφήσετε ζωντανό («ου ζωγρήσετε απ’ αυτών παν εμπνέον»). Θα τους εξοντώσετε τελείως όλους. Και βεβαίως, θα καταστρέψετε τα ιερά τους. Θα γκρεμίσετε τους βωμούς, θα συντρίψετε τις στήλες, θα κατακόψετε τα ιερά άλση και τα γλυπτά των θεών θα τα κατακαύσετε.

Είναι γνωστό ότι μέσα στους λαούς που είχαν να αφανίσουν δια πλήρους γενοκτονίας ήταν και οι Φιλισταίοι. Ελληνικής καταγωγής, αφορμώμενοι από την Κρήτη, είχαν αποικίσει την νότια παραλιακή λωρίδα της Χαναάν όπου ίδρυσαν τη Γάζα και άλλες πόλεις. Από αυτούς (Πελεστίμ) ονομάστηκε η χώρα Παλαιστίνη.

«Αλίμονό σας, Φιλισταίοι -γράφει ο προφήτης Σοφονίας-, εσείς που προέρχεστε από την Κρήτη και κατοικείτε κάτω στα παράλια! Ο Κύριος λέει εναντίον σας: Θα σε ερημώσω, Χαναάν, χώρα των Φιλισταίων! Δεν θα σου μείνει ούτε ένας κάτοικος. Και θα γίνει η Κρήτη βοσκοτόπι για ποίμνια και μάνδρα προβάτων» (2,5).

«Θα εκτείνω το χέρι μου -γράφει ο προφήτης Ιεζεκιήλ- εναντίον των Φιλισταίων και θα εξολοθρεύσω τους Κρήτες και θα αφανίσω τους υπολοίπους, όσοι κατοικούν την παραλία» (25,16).

«Θα εξεγείρω, Ιερουσαλήμ, τα τέκνα σου εναντίον των τέκνων των Ελλήνων» (Ζαχαρίας, 9,13).

Και κάτι που διαπίστωσα τούτες τις μέρες, συντάσσοντας το παρόν σημείωμα. Η μετάφραση των εβδομήκοντα, σε ορισμένα εδάφια όπου το εβραϊκό πρωτότυπο χρησιμοποιεί τον όρο «Φιλισταίοι» αποδίδει με τους όρους «πάροικοι Κρητών» (το ανωτέρω απόσπασμα του προφ. Σοφονία) ή «Έλληνες» (προφ. Ησαΐας 9,11) κλπ.

Να πούμε ακόμη ότι οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν ένα είδος βιολογικού πολέμου (ο Θεός, λέει, έστελνε πριν από αυτούς σφήκες που εξαντλούσαν τους εχθρούς), ενώ πρώτος στην Ιστορία «καμικάζι» υπήρξεν ο Σαμψών («αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» Κριταί 16,30 -το εβρ. πρωτότυπο έχει «μετά των Φιλισταίων»). Αυτός είναι άρχων και ήρωας των Εβραίων. Οι Παλαιστίνιοι είναι τρομοκράτες.

Αυτά είναι μερικά από τα καταγωγικά κείμενα των Εβραίων, τα οποία μάλλον δεν τα έγραψε ο Αριέλ Σαρόν. Και αυτά είναι τα προαιώνια οράματά τους, όσα κατά δύναμιν εκάστοτε πραγματοποιούν. Κι αυτοί δεν είναι «προοδευτικοί» να ακυρώνουν την Ιστορία και τα οράματα της φυλής τους. Δεν λέω να κηρύξομε κανένα πόλεμο. Φιλία και ειρήνη. Μάλιστα. Με ανοιχτά όμως τα μάτια. Όχι επιμόνως κλειστά απέναντι στην Ιστορία. Όχι από ένα λαό να βλέπομε ένα και μόνο άνθρωπο. Αλίμονό μας, Φιλισταίοι.

Άρθρο που βρέθηκε στο Διαδίκτυο, αναρτημένο το 2003. Παρατίθεται ως έχει.
Πάντα επίκαιρο... 

πηγή