Η Πολιτειολογία του Εθνικισμού

Βασική έννοια στήν Εθνικιστική Κοσμοθε­ωρία είναι οί κύκλοι. Όλα τά φαινόμενα μέ­σα στο εξελισσόμενο Σύμπαν επαναλαμβάνονται σέ ύπερμεγάλους έως ε­λαχίστους χρονικούς κύκλους. Ό κύκλος με­γίστης, κλίμακας είναι, αυτός τής διαστολής καί συστολής του σύμπαντος, του οποίου οί δύο άκραϊες φάσεις, αυτή της μεγίστης εντρο­πίας στήν άκραία διαστολή (θερμικός «θάνα­τος») καί τής ελαχίστης εντροπίας στήν ακραία συστολή - μεγίστη συγκέντρωσι (έναρξις «μεγάλης εκρήξεως») έχουν δοθή αλληγο­ρικά άπό τήν Ελληνική Μυθολογία σάν κατακλυσμός ή έπικράτησις τοΰ ύδατος καί έκπύρωσις ή έπικράτησις του πυρός αντιστοί­χως.

 Ή φάσις της «διαστολής» τοϋ Σύμπαν­τος (άπό τό «πϋρ» πρός τό «ΰδωρ») είναι εκείνη κατά τήν οποία αντιστρέφεται τό β' θερμοδυναμικό αξίωμα καί βιώνεται άπό τόν άνθρωπο σάν «ευδαίμων ζωή» (βασιλεία τού Κρόνου) Μετά συνεπώς τήν διά πυρός κατα­στροφή πού αναμένει τήν ανθρωπότητα θά ε­πικρατήσουν πάλι τέτοιες συνθήκες (Άποκάλυψις!). Άλλά καί στους Ινδούς ή ε­ναλλαγή αυτή των δύο φάσεων ονομάζεται «αναπνοή τοΰ Βrahma», ένώ στόν Χριστιανισμό προφητεύεται γιά τό μέλλον

ή διά πυρός καταστροφή ύστερα άπό τήν καταστροφή δι' ύδατος (κατακλυσμός) πού ανήκει πιά στό πα­ρελθόν.

Στό άλλο άκρο τής κλίμακος, οί κινήσεις των στοιχειωδών σωματιδίων καί οί περιοδι­κές μεταβολές τών ενεργειακών πεδίων λαμ­βάνουν χώραν σέ τόσο μικρούς χρονικούς κύκλους, ώστε νά μιλούμε πλέον όχι γιά κυ­κλικότητα, άλλά γιά δονήσεις.

Μεταξύ αυτών, σ' όλες τίς εκδηλώσεις τής ζωής υπάρχουν κύκλοι, άπό τά ουράνια σώ­ματα (γαλαξίες, ηλιακά συστήματα, πλανήτες, δορυφόροι) μέχρι τά βασίλεια της γης (ορυ­κτό, φυτικό, ζωϊκό) μέ τούς κύκλους τών οι­κοσυστημάτων καί .τούς ενεργειακούς κύκλους καί τέλος μέχρι τίς ανθρώπινες κοι­νωνίες μέ τόν ψυχοσωματικό οργανισμό τοϋ άνθρωπου (οί γνωστοί μάς βιορυθμοί). "Ολα αυτά τά συστήματα κύκλων δέν βαίνουν, βέ­βαια, τυχαίως, άλλά οί μικροί κύκλοι

εναρμο­νίζονται μέσα στους μεγαλύτερους, σύμφωνα μέ τό γνωστό μας άπό τήν φυσική φαινόμενο του συντονισμού. Στόν εναρμονισμό, μάλιστα, αυτόν βασίζεται καί ή επιστήμη τής αστρολο­γίας γιά νά μελετήση τά φαινόμενα πού σχε­τίζονται μέ τόν άνθρωπο καί τήν κοινωνία, παρατηρώντας τούς κύκλους τών πλανητών.

Στά φαινόμενα πού έχουν σχέσι μέ τόν άν­θρωπο, ό μέγιστος καί βασικός κύκλος είναι ό κύκλος τής ζωής ενός "Εθνους: είναι ό Έθνικοϊστορικός κύκλος, πού μπορεί νά είναι βραχύς γιά ώρισμένες εθνότητες (π,χ. αρχαίοι Φοίνικες, αρχαίοι Ιουδαίοι, Έτροϋσκοι κλπ.) ένώ γιά άλλα "Εθνη, κορυφαία στήν ανθρώ­πινη Ιστορία, ό κύκλος ζωής είναι ιδιαίτερα μακρύς (Ιάπωνες, Σΐναι, Ινδοί) γιά δέ τούς "Ελληνες ό κύκλος αυτός έχει άρχή στό α­προσδιόριστο αφανές παρελθόν καί έξ ίσου αόρατο, λόγω μακρυνής προοπτικής, μελλον­τικό κλείσιμο.

Κατά τήν διάρκεια τοϋ Έθνικοϊστορικοϋ κύ­κλου καί μέσα σέ αύτό να αρχίζουν καί τελειώ­νουν περισσότεροι πολιτιστικοί κύκλοι, καθώς γεννώνται καί παρακμάζουν διάφοροι πολιτισμοί. Οι κύκλοι αυτοί έχουν μέση διάρ­κεια 1000 έτη ένώ μέ άλλη κατάταξι διαρκούν περίπου 2000 έτη, συμφωνώντας μέ τήν διάρ­κεια ενός μεγάλου αστρολογικού μηνός. Τέ­τοιοι κύκλοι στήν Ιστορία τοΰ Ελληνικού "Εθνους είναι ό Μινωικό - Μυκηναϊκός, ό Κλασσικός, ό Βυζαντινός ή Ρωμανικός καί ό Νεώτερος ή Δημοτικός πολιτιστικός κύκλος. Μέσα σέ κάθε πολιτιστικό κύκλο διανύουν τούς μικρότερους κύκλους ζωής τους διάφο­ρα υποσυστήματα άξιων του γενικού αξιολο­γικού συστήματος του συγκεκριμένου πολιτισμού.

Μέσα στόν πολιτιστικό κύκλο αναπτύσσον­ται μέ τήν σειρά τους οί κοινωνικοί κύκλοι, οί κύκλοι δηλ. τών κοινωνικών συστημάτων πού γεννώνται, όπως έχουμε αναπτύξει, σάν ψυ­χολογικά καί στήν συνέχεια κοινωνικά πλέγματα.

Σάν τελευταία βαθμίδα, οί Πολιτειακοί κύ­κλοι ολοκληρώνονται κατά τήν διάρκεια ενός κοινωνικού κύκλου, καθορίζοντας τήν διάρ­κεια ζωής μιάς μορφής τοϋ Κράτους καί ενός Πολιτειακού συστήματος.

Στήν Ιεραρχία, λοιπόν, τών κύκλων: Ιστο­ρικοί, Πολιτιστικοί, Κοινωνικοί, Πολιτειακοί, τά πολιτικά ζητήματα τοποθετούνται στήν κα­τώτερη βαθμίδα. Τά πολιτικά φαινόμενα, συ­νεπώς, είναι μία ειδική κατηγορία κοινωνικών φαινομένων πού έχουν σχέσι μέ τήν έννοια τοϋ Κράτους.

-Ποιος είναι, όμως, ό ορισμός του Κράτους:

Κράτος (πού ή ετυμολογική του σημασία εί­ναι Ισχύς) είναι ή όργάνωσις τοϋ κοινωνικού σώματος σέ νομικό πρόσωπο μέ τρία ίκανά καί αναγκαία χαρακτηριστικά: χρονική διάρ­κεια, μόνιμη έγκατάστασις σέ συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο καί δυνατότητα ασκήσεως αυτοδύναμου εξουσίας. Τό τελευταίο σημαί­νει ότι τό Κράτος όχι μόνο έχει τήν δυνατό­τητα νά λαμβάνη αποφάσεις, άλλά καί νά τίς έπιβάλη.

Στήν έννοια τοϋ Κράτους εντάσσονται οί πολιτικές σχέσεις μεταξύ τών μελών τής κοι­νωνίας, πού είναι ύποσύνολον τοϋ πλέγματος τών κοινωνικών σχέσεων, καί ώς έκ τούτου ή έννοια τοϋ Κράτους είναι άπρλύτως έξηρτη­μένη άπό τήν κοινωνική ζωή. Έν τούτοις οί πολιτικές σχέσεις διαφέρουν των λοιπών κοι­νωνικών σχέσεων κατά τό ότι είναι νομικώς υποχρεωτικές. Ή ύπαρξις τών σχέσεων αυ­τών οφείλεται σέ τρείς παράγοντες: τήν Δύναμι, τήν Σκοπιμότητα καί τήν Ικανότητα Όργανώσεως.

-Πού οφείλεται ή ύπαρξις του Κράτους;

Κα­τά τόν Εθνικισμό, τό Κράτος δέν εμφανίσθη­κε κάποτε, άλλά είναι σύμφυτο μέ τόν άνθρωπο. Καί τούτο διότι ό άνθρωπος έχει τήν ικανότητα μέρος τών κοινωνικών σχέσε­ων του νά τό θέση ύπό συνειδητό έλεγχο καί νά έμφανίση τίς τρεις προϋποθέσεις πού προ­αναφέραμε. "Εχει, συνεπώς, τήν ικανότητα νά ανάπτυξη πολιτικές σχέσεις.

Τό Κράτος δέν είναι αυτοσκοπός, άλλά τεί­νει νά εξυπηρέτηση τά χαρακτηριστικά τών ευρύτερων κύκλων οί όποιοι διανύονται. Ε­πομένως τό Κράτος τουλάχιστον στίς φάσεις ακμής τείνει νά συμπληρώνη τήν κοινωνική ζωή, όπως μορφώθηκε άπό τό αντίστοιχο ψυ­χολογικό πλέγμα, καθώς καί τίς αξίες του α­κμάζοντος πολιτιστικού κύκλου, ένώ τελικά οφείλει νά εύνοή τήν ανθρώπινη έξέλιξι.

Τό Κράτος αποτελείται άπό τήν ηγουμένη μειοψηφία καί τήν γραφειοκρατία.

Σέ κάθε κράτος καί εποχή υπάρχει μία μειο­νότητα τής οποίας οί πρωτοβουλίες είναι α­ποφασιστικές γιά τήν μορφή, έξέλιξι άλλά καί τούς προσανατολισμούς του Κράτους, ή ο­ποία δέν αποτελεί ιδιαίτερη κατ' ανάγκην ι­διαίτερη κοινωνική τάξι, άλλά έλκει τά μέλη της άπό πλείονες κοινωνικές κατηγορίες. Πρόκειται γιά τήν ηγουμένη μειοψηφία.

Άπό τό άλλο μέρος, τό σύνολο τών οργά­νων διά τών οποίων τό Κράτος υλοποιεί καί επιβάλλει τίς αποφάσεις του αποτελεί τήν γραφειοκρατία ή διοικητική πυραμίδα του Κράτους.

Πώς όμως αναδεικνύονται οί ηγουμένες μειοψηφίες καί πώς γεννώνται τά πολι­τεύματα;

Στά ερωτήματα αυτά θά απαντήσουμε στό δεύτερο μέρος του άρθρου μας.

Πρόδρομος Κούρτογλου