ΕΘΝΟΚΡΑΤΙΑ

Τα δυο τελευταία ιδεολογικά θέματα για την ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ που παρουσίασε ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ προκάλεσαν εντύπωση και θετικές κριτικές των αναγνωστών οι οποίοι ζητούν όπως είναι φυσικό επόμενο, ακόμα περισσότερα για το θέμα αυτό..

Σκοπός μας όμως δεν είναι να διατυπώσουμε εδώ τις λεπτομέρειες και τις νομικές και τις συνταγματικές διαδικασίες του κράτους της εθνοκρατίας, της ΟΡΓΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ , κλπ  αλλά να καταθέσουμε το περίγραμμα, το πλαίσιο, τις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές και συνιστώσες της οργανικής κοινωνίας ωστόσο μια προσεκτική μελέτη των θεμάτων που παραθέτουμε δείχνει τις κατευθύνσεις της πυξίδας.

Όπως γράφει και ο Μάκης Κούρτογλου στον επίλογο του θέματος του ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ « το οργανικό πολίτευμα σαν άλλος Πλάτωνος πολιτικός θα κληθεί να νομοθετήσει ο Εθνικιστής νομοθέτης.

Όμως επειδή αφουγκραζόμαστε το αίτημα για περισσότερη πληροφόρηση και γνώση γύρω από το θέμα της ΟΡΓΑΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ θα συνεχίσουμε τον εμπλουτισμό του με παράλληλη θεματολογία από την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ του Ανδρέα Δενδρινού με δυο σημαντικά κεφάλαια α) Η ΕΘΝΟΚΡΑΤΙΑ β) Το ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΟΚΡΑΤΙΑΣ και κείμενα γύρω από τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ που εμπλουτίζουν το θέμα σφαιρικότερα

ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ     

ΕΘΝΟΚΡΑΤΙΑ

Το Κράτος είναι ή υψηλότερη μορφή της εκφράσεως του Έθνους το οποίον είναι ή υψηλότερη μορφή της εκφράσεως της οργανωμένης συμβιώσεως Ανθρώπων με Κοινή Κληρονομιά, ύπό τήν πλατειά φυλετική και ιστορική έννοια. Είναι έννοιες βαθειά και ριζικά αλληλένδετες. Ένας λαός δεν είναι απαραιτήτως "Εθνος. Γιά νά γίνη, πρέπει νά συνειδητοποίηση μιά κοινή θέλησι. Ένα Έθνος, δεν είναι απαραιτήτως Κράτος. Γιά νά γίνη, πρέπει νά ενοποίηση τήν κοινή του θέλησι σε ένα οργανικό σώμα.

Τό Κράτος δίνει στον συνειδητώς ενωμένο Λαό, μία ολοκλη­ρωμένη εθνική θέλησι ουσιαστική ύπαρξι και δική του προσωπι­κότητα. Χωρίς αυτά, κανένα άπό τά συστατικά τής αυτά, κανένα άπό τά συστατικά τής οργανωμένης συμβιώσεως δεν μπορεί νά ύπαρξη.

Η κατάργησις τής διαφοροποιήσεως μεταξύ τοΰ Έθνους και του Κράτους, σε μία ενότητα αδιαίρετη, δίνει τίς πραγματικές δια­στάσεις και αναλογίες στίς έννοιες τής Λαϊκής, τής 'Εθνικής και τής Κρατικής ή Έθνοκρατικής Κυριαρχίας. (Η έννοια τής «Λαϊκής Κυρι­αρχίας» αποτελεί απατηλό σύνθημα τών σημερινών πολιτικοοικο­νομικών κατεστημένων, γιατί τείνει νά παρουσίαση τά άτομα, χω­ρισμένα, ώς κυρίαρχα, ενώ ή ύφη αύτη τά απογυμνώνει τελείως άπό τήν κυριαρχία. Με αυτό τον σκοπό, αντιστρέφουν τήν όρθή τάξι και ιεραρχία τών εννοιών, τοποθετώντας πρώτα τον Λαό υστέρα τό τό Έθνος καί τέλος τό Κράτος. Μέ τίς έννοιες αυτές, αποφεύγουν τήν οργανική ενότητα Έθνους - Κράτους, τήν συν­ειδητή εθνική θέλησι ή επιταγή καί εξασφαλίζουν τήν έπιβίωσί τους, άπό τό ανόργανο διασκορπισμένο συνονθήλευμα τών αλλη­λοσυγκρουόμενων ατόμων. Τείνουν ακόμη και ώς τήν ταύτισι τής έννοιας του Έθνους μέ τό εκλογικό σώμα, πού είναι εξωφρενική, έφ' όσον τό εκλογικό σώμα δεν άντιπροσωπεύει ούσιαστικώς τί­ποτα ποιοτικώς σάν ανοργάνωτη και χωρίς συνοχή αριθμητική ατόμων, άλλά ούτε και ποσοτικώς, έφ' όσον αποτελεί μικρό πο­σοστό τού Έθνους.

Στήν Έθνοκρατία, στήν Οργανική Κοινωνία ή Κυριαρχία τού συνειδητώς οργανωμένου Εθνικού και Λαϊκού Χώματος, εκφρά­ζεται υπευθύνους, πραγματικώς και ουσιαστικώς στην Κυβερνη­τική και αντικαθιστά την ανεύθυνη και επιφανειακή ψευδοκυριαρχία της συσσωρεύσεως ατόμων, πού, μοιραίως, εξυπηρετεί τήν άλλοτρίωσι προς όφελος τών σημερινών κατεστημένων.

Στήν Έθνοκρατία ή Κυριαρχία είναι ουσιαστική γιατί εκφράζει τήν Ένωσι στήν Βάσι, αγροτών, εργατών, τεχνικών, διανοητών, παραγωγών, διοικητικών και άναβε/ τήν Φλόγαμιάς Πίστεως, πού δεν είναι της «Δεξιάς» - έφ' όσον ή «Δεξιά» θέλει νά κράτηση όλα, ακόμη και τά κακά - ούτε της Αριστεράς» - έφ' όσον ή «Αρι­στερά» θέλει νά τά καταστρέψη όλα, ακόμη και τά καλά άλλά μιάς Πίστεως Μαζικής, δημιουργικής, γιατί ακριβώς Λαϊκής.

Ή Πίστις αυτή, βρίσκει τις ρίζες της στήν Φυλή καί στήν φυσική επιλογή της, τήν δυναμίτης στήν εμπιστοσύνη στα Πεπρωμένα της, τήν δικαίωσί της στήν Κοσμογονική Αλληλεγγύη καί τήν συντροφι­κότητα του δρόμου πού δημιουργεί καί χαράζει, τήν συνοχή της στήν πλήρη γνώσι τών έχθρων της καί στήν έπίγνωσι τής απειλής πού αντιπροσωπεύουν, τον ενθουσιασμό της στους στόχους τής Κοσμοθεωρίας τής Δυνάμεως της καί τήν αποστολή της στήν

Με­γάλη Ιδέα του Ελληνισμού ώς Έξανθρωπιστού τής Οικουμένης καΙ αιώνου φωτοδότου τής Λευκής Φυλής.

Ή Έθνοκρατία έχει τις ρίζες της στήν Φυλή, γιατί ξέρει ότι μόνον ή Φυλή είναι τό πρωταρχικό κύτταρο όλων τών ικανοτήτων, τών ιδιοτήτων καί τών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του Ανθρώπου. Άπ' αυτό τό κύτταρο έκπηδά κάθε σπινθήρας πού ανάβει τήν φωτιά τού Πολιτισμού, τήν "Εκρηξι τού Πνεύματος. "Εχει συνεπώς καθήκον καί ύποχρέωσι απόλυτη νά διαφύλαξη βιολογικώς τό κύτταρο τής Φυλής καί νά λάβη όλα τά αναγκαία γιά τήν διαρκή άνανέωσί του μέτρα. Πρέπει δηλαδή νά έχη μιά όλοκληρωμένη Βιοπολιτική, ή όποια νά άνατρέψη καί τήν βιολογική πλευρά τών σημερινών Άντιεπιλεκτικών Κατεστημένων καί νά σταματήση τελείως τήν έπέκτασι τού εκφυλισμού τους. Μόνον έτσι θά δώση πάλι τήν θέσι της στήν Φυσική Επιλογή καί θά άνοίξη τον δρόμο τής Αναγεννήσεως καί τής ενστάσεως. Βασικό στοιχείο τής Βιοπολιτικής αυτής, είναι ό Εύγονισμός ό οποίος αποβλέπει στήν άνανέωσί τού γερασμένου καί παρηκμασμένου πλέον φυλε­τικού υποβάθρου μας. Ιστορικώς, πάντοτε οί Επιλεκτικές Ομά­δες, οΙ Επίλεκτοι, δηλαδή οι Άγωνισταί καί Ιδεολόγοι, έμφανί­σθηκαν τις στιγμές τών καταστροφών.

Τις αποφασιστικές εκείνες στιγμές, βρέθηκαν λίγοι ή περισσότεροι, καμμιά φορά και ένας μόνο, πού ξεχώρισαν άπό τό αλαφιασμένο καί παραλυμένο

κο­πάδι και μέ τήν θέλησι, τήν ψυχραιμία, τήν αποφασιστικότητα, τήν αγωνιστικότητα καί τήν ηγετική τους φύσι κατόρθωσαν, παίρνοντας στα χέρια τους τις τύχες τών ομοίων τους, νά τους επαναφέρουν σέ δρόμους πού είχαν χάσει. Αναλόγως τού τόπου καί τού χρόνου, τό φαινόμενο αυτό έμεινε περιορισμένο καί σχε­τικά άγνωστο, μέ άπλή μυθική ή παραδοσιακή έπιβίωσι καί έξιστόρησι ή απλώθηκε, έγινε γνωστό καί σφράγισε τά πεπρωμένα Λαών, Φυλών καί Εθνών. Όταν πρόκειται γιά μεμονωμένα άτο­μα, άνοιξαν απλώς τον δρόμο τους στήν Ιστορία. Όταν πρόκει­ται γιά ομάδες, έσφράγισαν μιά εποχή. Έχοντας άναλάβη τις ευ­θύνες τών Λαών, απέκτησαν τύ δικαίωμα, άλλα καί τό καθήκον νά τους οδηγήσουν. Άλλα καί αυτοί έχουν τήν απόλυτη ύποχρέωσι νά άνανεώνωνται, νά άναβαπτίζωνται στήν Φυσική Επιλογή, μέ τον συνεχή Εύγονισμό καί τήν πρόσθεσι τού αναγκαίου νέου Αίματος, μέ ταυτόχρονη κάθαρσι τών κακών τους λημμάτων. Όταν δεν έγινε, εκφυλίσθηκαν καί αυτοί καί παρήκμασαν, παραχωρώντας τήν θέσι τους σέ άλλους. Τό συμπέρασμα είναι ότι, γιά τήν συνειδητοποίησι καί τον ενστερνισμό τής άναγκαιότητος αυτής, χρειάζε­ται απαραιτήτως μιά συνεχής έγρήγορσις, πού θά μπορούσε νά όνομασθή Μόνιμη Έπανάστασις, δηλαδή αποφυγή τής συνηθι­σμένης στον άνθρωπο Αύτοϊκανοποιήσεως, τού αισθήματος ότι

«εν τάξει, τά καταφέραμε, όλα πάνε καλά, άς ξεκουρασθούμε   »

Άπό τήν στιγμή εκείνη, αρχίζει ή πτώσις, ό κατήφορος.

Ή άνάληψις τής εξουσίας, τού καθοδηγητικού ρόλου, άπό τήν 'Εθνοκρατία θά σημαίνη ότι, φερμένη στήν κορυφή άπό τό κύμα τής ανάγκης, θά έχη πολύ λίγο χρονικό διάστημα γιά νά προλάβη τήν ολοκληρωτική καταστροφή. ' Εάν δέν θέλη νά είναι ένα άπλό πυροτέχνημα, θά πρέπει νά προχώρηση αδυσώπητα στήν άμεση καί άτεγκτη εφαρμογή τής βιοπολιτικής της, δηλαδή στον Εύγονισμό, στήν καταπολέμησι τής Υπογεννητικότητος, τού βι­ολογικού καί πνευματικού εκφυλισμού καί τού ευδαιμονισμού. Οι Επιλεκτικές Ομάδες πού θά δημιουργηθούν, είναι πιθανό νά χαρακτηρισθούν άπό τούς τρομοκρατημένους καί σέ άπόγνωσι εχθρούς τής Έθνοκρατίας, ώς «νέα κατεστημένα». Και πράγματι θά είναι. Μέ δύο διαφορές βασικές όμως:

 α) τον άγωνιστικώς εξελι­κτικό τρόπο τής αναδείξεως τους

 β) τήν συνεχή τους έπέκτασι προς τά κάτω και τήν συνεχή βιοπνευματική τους άνανέωσι. Δεν υπάρχει κοινωνικό συγκρότημα χωρίς τους εκλεκτούς του και τους

Υπευ­θύνους Ιθύνοντας. Τό ζήτημα δεν είναι ή ϋπαρξις τους πού είναι δεδομένη, άλλα ή φύσις τους ό τρόπος τής αναδείξεως τους και ή άνανέωσίς τους στήν εξελικτική διαδικασία. Άν ή άνάδειξις τους γίνεται μέ τά σημερινά και τά χθεσινά κριτήρια, άν ή έξελιξίς τους είναι βιολογικώς  άρνητική, άντιεπιλεκτική, τότε είναι πράγματι «κα­τεστημένα», μέ τήν σημερινή υβριστική τους έννοια. Τότε είναι παράγοντες παρακμής. Άν, αντιθέτους, ή άνάδειξις καί ή έξέλιξίς τους, γίνωνται μέ τά όρθά κριτήρια, τότε είναι Επιλεκτικές  Ομά­δες καί συνεπώς, παράγοντες αναγεννήσεως καί άνατάσεως.

Ο Εύγονισμός, μέτήν συνεχή άναβάπτισι καί βιολογική άνανέωσι ώς προς τήν ποιότητα, είναι ποιοτικός. Μέ τήν ποσοτική αυξησι τών ατόμων πού επιδιώκει, είναι και ποσοτικός. Είναι ακόμη απαραί­τητος όρος επιβιώσεως, έφ' όσον καταπολεμά και καταστρέφει τήν παρακμή, εξουδετερώνει δε καί αντιστρέφει τό φυσικό όπλο τού θανάτου τών παρηκμασμένων κοινωνιών, τήν Υπογεννητι­κότητα.

Ή καταπολέμησις του Ευδαιμονισμού και τού Ήδονισμού, εί­ναι ό άλλος βασικός όρος επιβιώσεως., Ή Έθνοκρατία αρνείται τήν εκφυλιστική άποψι ότι ή έννοια τής Κοινωνικής Δικαιοσύνης εϊναισυνώνυμη μέ τον Ευδαιμονισμό. Προϊόν τών Λημμάτων, ή άποψις αυτή είναι ακριβώς τό όπλο τής άποκτηνώσεως τών Μαρ­ξιστών καί τών Σιωνιστών. Η οργανωμένη καί διεισδυτική «ύπόσχεσις ευτυχίας» τήν οποία διασπείρουν, μεταφράζεται αμέσως άπό τίς μάζες - καί φροντίζουν οι ίδιοι νά μεταφρασθή σέ συν­ώνυμο «' Ηδονής», κάθε είδους, υλιστικής αποκλειστικώς, μέ απο­τέλεσμα τήν πνευματική άποκτήνωσι καί τήν βύθισι στις τεχνητές ηδονές, στους τεχνητούς παραδείσους καί στις κάθε είδους παραισθήσεις, χαρακτηριστικές τής φυγής τού ανθρώπου από τον ίδιο τον αηδιασμένο εαυτό του.

Η «ύπόσχεσις ευτυχίας» αυτή, είναι μιά βρώμικη σάλτσα, ανάξια γιά Αγωνιστικές Ψυχές κα) χρησιμοποιείται αφειδώς ώς υπέρ­τατη αξία τής σημερινής παρακμής, δηλαδή σάν βασικό όπλο τής διαφθοράς πού τήν χαρακτηρίζει. Γιά τήν Έθνοκρατία, ή Ευτυχία συνίσταται κατά πρώτον στο Αίσθημα Ικανοποιήσεως τής εκτε­λέσεως τού Καθήκοντος, τής αποκαταστάσεως τής Αξιοπρέπει­ας, τού Αγώνος καί τής Νίκης κατά τής Παρακμής, τής Αγωνι­στικής Προσφοράς τού Άξιου και τής Ηθικής Αμοιβής τής Ανα­γεννητικής Άνατάσεως.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια τήν άρνησι τής τεχνολογίας καί τής αναπτύξεως τών «μέσων» τού άνθρωπου. Σημαίνει όμως τήν άποκατάστασι τών σωστών ιεραρχήσεων καί τήν έπαναφορά-τους στον όρθό καί φυσικό τους ρόλο: Τού μέσου καί όχι τού σκοπού. Γιά τήν ' Εθνοκρατία, ό άνθρωπος έχει δικαίωμα αναφαί­ρετο στήν ευτυχία, όχι όμως στήν τεχνητή καί τήν αφύσικη. Τεχνη­τή, έφ' όσον τού διαχέεται σέ συνεχώς αυξανόμενες δόσεις δηλη­τηρίου άπό τό «κονσερβαρισμένο απόθεμα» τών κατεστημένων λημμάτων καί τον απογυμνώνει άπό τήν πνευματική του βάσι, προτρέποντας τον στήν στήν άποκτήνωσι. Αφύσικη, έφ' όσον ή άποκτήνωσις αυτή τον οδηγεί στήν θεοποίησι απλών ενστίκτων καί τον ρίχνει στήν 'Αντιεξέλιξι, τήν αρνητική όπισθοδρόμισι δηλα­δή. ιΗ Ίδια ή φύσις έχει θεσπίσει ευτυχία καί ηδονή, ώς τονωτικό αντίβαρο τού φυσικού αγώνος τής ζωής.

Η απαραίτητη βοήθεια τών μέσων τής Τεχνολογίας, πρέπει νά τείνη στήν καλύτερη καί εύκολώτερη ίκανοποίησι αυτών ακριβώς τών υγιών καί φυσικών μορφών τής ευτυχίας καί τής χαράς. 'Αλλά όπως κάθε παροχή, πρέπει νά αντισταθμίζεται καί άπό ανάλογη προσφορά. Πρέπει δηλαδή ό άνθρωπος νά απόκτηση συνείδησι τών καθηκόντων του καί στον τομέα αυτό θέτοντας τις ενδεχόμενες ικανότητες του, τά ταλέντα του, στήν διάθεσι καί στήν υπηρεσία τής Κοινότητος του καί ίδίως, τών έξανθρωπιστικών σκοπών της καί, φυσικά, ή Κοινότης του έχει τήν απόλυτη ύποχρέωσι νά τού δώση τά μέσα τής προσφοράς του καί τήν άναγνώρισί της.

Συνεπώς, γιά τήν ' Εθνοκρατία, ή έννοια τής Κοινωνικής Δικαι­οσύνης, τού πραγματικού Κοινωνισμού, είναι ή Αρμονία πού επι­τρέπει σέ καθένα νά θέση ολοκληρωμένα τις ικανότητες του στήν υπηρεσία τού συνόλου άλλά καί νά απόλαυση τήν δίκαιη αμοιβή τών προσπαθειών του καί τής προσφοράς του. Είναι ή Αρμονία πού επιτρέπει τήν έξέλιξι τού καθενός, σύμφωνα μέ τά κριτήρια τής φυσικής, βιολογικής καί πνευματικής ικανότητος του καί τής αγωνιστικής προσφοράς του προς τό σύνολο. Καί αυτή ή Αρμο­νία, όσο κι άν έκ πρώτης όψεως μπορεί νά φαίνεται δύσκολη καί θεωρητική, βασιζόμενη σέ πολλές προϋποθέσεις, είναι αντιθέτως πραγματιστική, έφ' όσον τηρηθούν οι φυσικοί κανόνες καί οί κα­νόνες τής λογικής. Ή βάσις τής δικαιώσεως τής Έθνοκρατίας βρί­σκεται ακριβώς στήν άπαρέκλιτη εφαρμογή τής Αξιοκρατίας, πού εξασφαλίζει ό σύνδεσμος τών παραγωγικών δυνάμεων τού Ααού καί τής Φυλής, μέσα στο πλαίσιο τής πυραμιδοειδούς δομής  τής Οργανικής Κοινωνίας. Αυτό είναι ή Κοινωνική 'Αλληλεγγύη της. Αυτό είναι ή Συντροφικότης της.

Η δύναμις μιας Ιδεολογικής Κοσμοθεωρίας καί τής Επιλε­κτικής Ομάδος πού εμπνέεται άπ' αυτήν, ή δύναμις πού τούς επιτρέπει νά εμφυσήσουν και νά εμφυσηθούν σε ολοκληρωμένη Μετάληψι, βρίσκεται στήν Εμπιστοσύνη στα Πεπρωμένα τής Φυ­λής και στήν αναγκαιότητα πραγματώσεώς τους, πού προέρχον­ται άπό δύο βασικά στοιχεϊα και τήν ολοκληρωμένη καί πραγματι­στική άνάλυσι τής πραγματικότητος, τών αίτιων καί τών παρα­γόντων τής Παρακμής καί τού φυλετικού , κοινωνικού καί ανθρω­πίνου Εκφυλισμού, δηλαδή τής Αρνητικής Δυναμικής άφ' ενός, τών δυνατοτήτων καί τρόπων αντιμετωπίσεως καί αντιστροφής τής τάσεως αυτής άφ' ετέρου, β) τήν ενδόμυχη, απέραντη καί αδυσώπητη ψυχική παρόρμησι νά άνταποκριθή στήν πρόκλησι δικαιώνοντας έτσι καί πραγματικά, ανθρώπινα, φυλετικά, τά χα­ρακτηριστικά γνωρίσματα καί τίς ιδιότητες τής Επιλεκτικής Ομάδος. Εκεί βρίσκεται ή Δύναμις τών Έθνοκρατών καί έφ' όσον υπάρχει πραγματικά ή άνταπόκρισις αυτή, τίποτα δεν θά τούς σταματήση.

Ή έπίγνωσις τού κολοσσιαίου έργου πού τήν περιμένει, ή γνώσις καί ή ολοκληρωμένη άντίληψις τών δυνάμεων τής Αρνητι­κής Δυναμικής καί τού τρόπου μέ τον όποιον ή ίδια τους ή ύφή, τούς επιτρέπει νά διασπούν τά υγιή κύτταρα καί νά τά διαφθεί­ρουν ενσωματώνοντας τα, τήν υποχρεώνει νά βασίζεται σε μιά βασική, πρωτογενή προύπόθεσι: τήν Συνοχή τών Εκλεκτών της, τήν συνοχή τών ψυχικών δυνάμεων τους. Χωρίς αυτήν, ή διάσπασις και ή μόλυνσις τών κυττάρων της, σε οποιοδήποτε επίπεδο, ακόμη καί στο καθοδηγητικό, είναι μία πιθανότης, ή οποία πρα­γματοποιούμενη, είναι ικανή νά καταστρέψη τά πάντα. Στήν πο­ρεία της, ή Έθνοκρατία θά έχη ν' αντιμετώπιση τέτοιες περιπτώ­σεις, γιατί ό άνθρωπος δεν παύει νά είναι άνθρωπος, μέ τίς ατέ­λειες καί τίς αδυναμίες του. Η εποχή τών «Ανθρώπων» ή τών Υπεράνθρωπων, δέν ανέτειλε ακόμη καί σκοπός τής Έθνοκρατίας είναι ακριβώς νά τήνάναγγείλη καί νά τήν πραγματοποίηση. Είναι φυσικό, σέ μιά τόσο δύσκολη καί τόσο ηρωική πρόκλησι, νά μπορέσουν νά ανταποκριθούν ώς τό τέλος μόνον όσοι έχουν μέσα τους τήν Μεγάλη Ψυχή καί τήν Ιερή Φλόγα. Είναι φυσικό, σέ μιά τέτοια νέα Μεγάλη Πορεία, ή Έθνοκρατία νά άφήση στον δρόμο ιτούπουλα. Δέν πρέπει όμως ν' άφήση φτερά.

Οί στόχοι τής Κοσμοθεωρίας τής Δυνάμεως είναι τέτοιοι, ώστε

τό μέγεθος και ή ποιότης τους νά δημιουργούν μιά μορφή Δέους, ή οποία είναι ανάλογη μέ τό Δέος πού προξενεί ή Κοσμοθεωρία τής Παρακμής. Τό Δέος αυτό ακριβώς και ύπό τήν διττή μορφή του, είναι ή ουσία τής προκλήσεως καί ό γεννεσιουργός παράγων τού Ενθουσιασμού. Μόνον μεγάλες προκλήσεις, μόνον άθλοι, μπο­ρούν νά προκαλέσουν τον Ενθουσιασμό. Και τά δυο είναι γνωστά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και ιδιότητες τής Ελληνικής Φυλής, άλλά καί τής Λευκής Φυλής γενικώτερα. Καί τά δύο γεννήθηκαν & αυτόν τον ιερό τόπο. Ό Ηρακλής καί ό Θησεύς ήσαν Έλληνες .... Καί ήσαν Ήρωες... Καί σκότωσαν τήν Μέδουσα, τον Μινώταυρο, τήν Ύδρα, τις όρνιθες τής Στυμφαλίας, τον Λέοντα τής Νεμέας.... Καί ξεκαθάρισαν τους Σταύλους, τήν Κόπρο τοΰ Αυγεία... Αλλά πέθαναν, σάπισαν, παρ' όλον ότι ήσαν Ημίθεοι, όταν υπέκυψαν στήν υλιστική μαλθακότητα τής Παρακμής... Ή Αλληγορία είναι τόσο φανερή, όσο καί αιώνια. Όσο αιώνια είναι καί τά γνωστά καί σήμερα δεινά πού ύπαινίσσονται τά τέρατα που έξολώθρευσαν οί "Ηρωες

"Ας σκεφθούμε τι υπαινίσσονται κι άς τοποθετήσουμε ένα σημερινό όνομα σ’ αυτά. "Ας αναλογισθούμε τήν ζωή στήν αγκα­λιά τής Νιόβης καί τό τι σημαίνει. "Ας θυμηθούμε τον δηλητηρι­ασμένο καί καυστικό μανδύα τού Νέσσου καί τον άγριο, απεγνω­σμένο βρυχηθμό απελπισίας καί μεταμέλειας τού Ηρακλή, όταν κατάλαβε τήν τιμωρία τών θεών, όταν κατάλαβε ότι ήταν άργά.... Κι άς μήν νομίσωμε ότι οί Αιώνιοι αυτοί Μύθοι, είναι άπλοϊ Μύθοι, χωρίς πραγματική βάσι. Ή βάσις τους είναι ή Φυσική Επιλεκτική ' Ιστορία τής εξελίξεως καί τά αιώνια φαινόμενα της. Έφθασαν σ' εμάς, μέσα άπό τήν Κοινή Μνήμη, τήν Κληρονομική Παράδοσι, άπό κάποιες χαμένες στο σκοτάδι τών αιώνων εποχές. Αλλά είναι αληθινοί, πραγματικοί καί μάς στέλνουν τό Μεγάλο Μήνυμα. Όσοι είναι εκλεκτοί, θά τό ακούσουν, γιατί τ’ αυτιά τους ακούνε τήν αναπνοή τής Φύσεως. Καί αυτή ή αναπνοή, θά τους εμφύσηση τό ηρωικό άγγιγμα τής Ζωής καί τήν απέραντη Χαρά της.

Ανάλογη είναι ή Αποστολή τής Έθνοκρατίας. Απέναντι στήν «Δημοκρατία», πού είναι στήν πηγή τής Αρνητικής Εξελίξεως καί στήν «Λαοκρατία», πού είναι στο τερματικό της βάθος, υψώνει τό ανάστημα τό γιγαντιαίο τής Ιεραποστολής της. Πιστεύει στήν Μεγάλη Ιδέα τού Ελληνισμού ως έξανθρωπιστού τής Οικουμένης, ώς αιωνίου Φωτοδότου τής Φυλής μας.... Αγωνίζεται γι' αυτήν, «μόνη ή μετά πολλών»  Υποφέρει γι’ αυτήν... Μεταλαμβάνει άπ' αυτήν    Δυναμώνει μ' αύτην .... θριαμβεύει σ' αυτήν.... Ζή καί πεθαίνει γι' αύτήν.

Κόρη βιολογική καί Μητέρα πνευματική τής Μεγάλης Φυλής, ή Ελληνική, έδωσε τήν Πεμπτουσία τής Σκέψεως, τής Αρετής, ο' αυτό σήμερα πού σήμερα λέγεται «Δύσις». Καί πού «δύει» πραγματικώς, γιατί έπρόδωσε τήν πνευματική μητέρα της καί τήν κληρονομιά της. Τήν έδωσε καί στήν Ανατολή, πού όμως δέν μπό­ρεσε νά τήν αφομοίωση, μένοντας έτσι βάρβαρη. Οι Κρήτες, οι Ίωνες καί ό Αλέξανδρος, τήν έδωσαν στήν Ανατολή. Οι Αθη­ναίοι καί οι Κορίνθιοι, στήν Δύσι τής Ρώμης. Οι Βυζαντινοί στους Σλάβους καί τούς Δυτικούς. Η Ελληνική σκέψις μετουσίωσε τήν Θρησκεία τής Αγάπης καί ή ελληνική γλώσσα τήν μετέφερε στον θρόνο τής κυριαρχίας της. Σάν γνήσια μητέρα, ή Ελληνική φυλή στάθηκε ακόμη φρουρός ακοίμητος τής παιδικής καί εφηβικής ηλικίας τών παιδιών της. Στον Μαραθώνα, στίς Πλαταιές, «τών Ασιατών έστόρεσεν δύναμιν». Στίς Θερμοπύλες καί στήν Σαλα­μίνα «κείται τοϊς κείνων ρήμασι πειθομένη»....Στήν Κωνσταντι­νούπολη φράγμα απόρθητο τού Ελληνισμού καί τού Πολιτισμού του, θραύονται τά κύματα τής ' Ασίας καί αποδίδονται «τή ' Υπερμάχω Στρατηγώ τά Νικητήρια».

Εξαντλείται καί πεθαίνει στήν μάχη τής Κορίνθου μέ τούς βαρβάρους ακόμη Ρωμαίους, άλλά άναγεννάται καί αναγεννά τήν Ρώμη. Εξαντλείται καί πεθαίνει στήν Πύλη τού Ρωμανού, άλλά άναγεννάται καί αναγεννά τήν Φλωρεντία, τήν Βενετία, τήν Γένοβα. Εξαντλείται, άλλά καί εξαντλεί τήν Ασία και τίς εισβολές της. Τά ολοκαυτώματα της, στο Σούλι, στήν Νάουσα, στο Μεσσολόγγι καί στο Αρκάδι, είναι πηγές Ζωής καί Αναγεννήσεως γιά τά κοιμισμένα Έθνη, δίνοντας τους τό Νό­ημα τής Ελευθερίας καί τής αναλήψεως τών Πεπρωμένων τους στά χέρια τους. Άπ' τά κόκκαλα βγαλμένα τών Ελλήνων τά Ιερά... τά Όσια τής Φυλής κρατήθηκαν σταθερά. Ακόμη καί τώρα, στήν Νεώτερη Ιστορία της.

Είναι ή μόνη Φυλή, πού επί χρόνια έδωσε καί δέν πήρε. Έδωσε τά πάντα καί πήρε δηλητήριο, πού τήν έχει ρίξει σήμερα κοντά στο βάθος τής παρακμής, καί μά­λιστα κατά τρόπο αρκετά ανώδυνο, ώστε νά μήν έχει γίνει ακόμη ή συνειδητοποίησις του μεγέθους καί τού βάθους της άπό τήν μάζα. Στήν ' Εθνοκρατία πέφτει τό βάρος νά πάρη στά χέρια της τίς τύχες τής Φυλής μας καί νά επαλήθευση πάλι ότι, όπως πάντα όταν εξ­αντλήθηκε, αναγεννήθηκε καί αναγέννησε, έτσι καί τώρα θ' άναγεννηθή καί θ' αναγέννηση. Γιατί ξέρει, ξέρουν καί οι προαγωγοί τής Παρακμής «ό εκλεκτός λαός τού Διαβόλου», ότι μόνον άπό τούτο τό κομμάτι γής, άπ' αυτές τις Θερμοπύλες υπάρχει ελπίδα Αναγεννήσεως.

Αύτη ή έπίγνωσις όδηγεί τό στραγγαλιστικό τους χέρι. Αύτή όμως ή έπίγνωσις όδηγεί και τις ψυχές τών Εκλεκτών τής Φύσεως, τού Θεού, στήν Δύναμι τής Μεγάλης  Ιδέας τού  Ελ­ληνισμού. Αυτήν τήν Ιεραποστολή έχει αναλάβει νά υλοποίηση η 'Εθνοκρατία, γι' αυτήν σαλπίζει τόν Μεγάλο Σηκωμό στους ' Εθνοκράτες.