Η ελληνική γλώσσα και η ανθελληνική «Ινδοευρωπαϊκή» πομφόλυγα.

Προ 200 ετών, λόγω της παρατηρηθείσης ομοιότητος μεταξύ της Ελληνικής, Λατινικής, Σανσκριτικής (αρχαίας Ινδικής) γλώσσας και των πολλών αναλογιών και ομορρίζων λέξεων των γλωσσών αυτών, κατεσκευάσθη η θεωρία (Τόμας Γιάνγκ 1813) περί «Ινδοευρωπαϊκής Ομοεθνίας - Ομογλωσσίας.Οι «Ινδοερυωπαϊσταί» για να εξηγήσουν την ομοιότητα των ανωτέρω γλωσσών, παραθεωρώντας την Ελληνική επίδραση, είπαν ότι αυτές προέρχονται από μια κοινή μητέρα γλώσσα, που μιλήθηκε από κάποιο άγνωστο λαό, σε κάποιοι τόπο, εκεί γύρω στο 5.000 π.Χ. και ότι από τον λαό αυτό προέρχονται Έλληνες, Λατίνοι, Γερμανοί, Κέλτες, Ινδοί και οι γλώσσες τους.

Όμως, η ανθρωπολογική - σκελετική διαφορά (δολιχοκεφαλία, βραχυκεφαλία, λεπτοφυία οστών κλπ) μεταξύ Ινδών, Ελλήνων, Γερμανών κ.α. η η ανυπαρξία ευρημάτων και τεκμηρίωντου λαού αυτού, ως και φιλολογικά, αρχαιολογικάκαι ανθρωπολογικά επιχειρήματα, καταρρίπτουν εκ βάθρων το «ινδοευρωπαϊκόν» κατασκεύασμα.

Φυλή που να εγκλείει τον Σκανδιναβό, τον Γερμανό, τον Έλληνα, τον Ινδό, είναι ακατανόητη για την Ανθρωπολογία, η δε Παλαιοανθρωπολογία δεν μπόρεσε να ανεύρει πουθενά σκελετικά κατάλοιπα της υποθετικής αυτής φυλής.
Οι κατασκευαστές των «Ινδοευρωπαίων» (Ινδογερμανούς τους θέλουν οι Γερμανοί) εις το πάθος των να υποσκάψουν και υποβαθμίσουν τον κυρίαρχο και πρωταρχικό ρόλο της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Πνεύματος, στον παγκόσμιο πολιτισμό, εβάπτισαν αυθαίρετα την Ελληνική, Λατινική, Σανσκριτική κλπ γλώσσες, που τις θεωρούν ομόγλωσσες, με τον Συμβατικόν όρον «Ινδοευρωπαϊκές», για να πουν ότι αφού υπήρχε η γλώσσα αυτή θα υπήρχε και ο λαός που τη μιλούσε χωρίς να εξετάσουν ότι η ομογλωσσία αυτή αποτελείται από γλώσσες ανισόχρονες, που η μία απέχει πολλούς αιώνες από την άλλη.

«Συγκεκριμένα, μετά την αποκάλυψη ότι η Γραμμική Γραφή Β (1450 π.Χ.) ήτο Ελληνική, με προδρομικά στοιχεία στην γραμμική Α. (1750 π.Χ.) και στην ιερογλυφική του Δίσκου της Φαιστού και τον πέλεκυ του Αρκαλοχωρίου Κρήτης (2000 π.Χ.), η Ελληνική Γλώσσα παρουσιάζει προτεραιότητα πολλών αιώνων, πριν εμφανισθούν η Σανσκριτική, Λατινική κ.α. ώστε η Ελληνική να είναι αναμφισβήτητα Μητέρα Γλώσσα των Γλωσσών αυτών» (Διεθνή Συνέδρια Ρώμης 1978, Άμστερνταμ 1980).

Αλλ’ αφού πουθενά δεν αποδεικνύεται με πειστήρια, ύπαρξη «Ινδοευρωπαίων», πώς ήτο δυνατόν ανύπαρκτος, φανταστικός λαός να κατασκευάσει γλώσσα;
Στην «Ιστορία της Ανθρωπότητος» της Unesco, αναφέρεται: «Οι τόποι όπου έζησαν οι Ινδοευρωπαίοι πριν από την διασπορά τους δεν είναι εύκολο να προσδιορισθούν. Οι λαοί αυτοί ήσαν ακόμη ημινομάδες και θα τριγύριζαν, επομένως εδώ κι εκεί... Μερικές Ομάδες τους αποσπάσθηκαν από τον κύριο κλάδο σε διαφορετικές εποχές, πρέπει να υποθέσουμε πως μερικοί απ’ αυτούς διατήρησαν, μετά την αναχώρηση αυτών που έφυγαν, κοινή πατρίδα.
Είναι πιθανόν, συνεπώς, να έγιναν αλλεπάλληλες μετακινήσεις από την κεντρική Ασία, προς τη ζώνη βορείως του Ευξείνου Πόντου και του Καυκάσου». (Jacquetta Hawkes: Ιστορία της Ανθρωπότητος, Τ. Ιος, Μέρος Α. Κεφ. 8-10).

Φυσικά, επιστημονικά συμπεράσματα, επί αδυναμίας προσδιορισμού περιοχής, επί υποθέσεών, πιθανολογιών, υποθετικών «θα», δεν είναι δυνατόν να στηριχθούν.
Και επειδή καμία παρουσία «Ινδοευρωπαίων» δεν σημειώνεται στις «κοιτίδες του Βορρά», κανένα εύρημα ή τεκμήριο και καμία ιστορική πηγή δεν ομιλεί για αυτούς, ενώ όλοι οι Αρχαίοι Έλληνες Συγγραφείς, δέχονται την αυτοχθονίαν των Ελληνικών Φύλων στον Αιγαιακό χώρο, ο ευρύς κύκλος των επιστημόνων, εδώ και δεκαετίες, διέσπασε το κατεστημένο 200 ετών και απορρίπτει την «Ινδοευρωπαϊκή Υπόθεση».

Χιλιετίες πριν από την εποχή που υποτίθεται ότι παρουσιάσθηκαν κάπου στο Βορρά οι «Ινδοευρωπαίοι», εδώ στον Ελλαδικό χώρο ήκμαζε έγγλωσσος ο πρώιμος Ελληνικός Πολιτισμός.
Αψευδείς μαρτυρίες του τα ευρήματα στο Σέσκλο, Διμήνιο Μαγνησίας, στο Φράγχθι, 2000 π.Χ. και Λέρνα Αργολίδος, στη Μήλο, στην Ασέα Αρκαδίας, στην Ελάτεια, με την αρχαιότερη γραπτή κεραμική, στο Σιδάρι Κερκύρας, στη Νέα Νικομήδεια Ημαθίας, στην Κύπρο.
Η προηγμένη Επιστήμη και τεχνολογία που αναφέρει ο (επαληθευθείς πανηγυρικά από τον Σλήμαν) Όμηρος, (ανθρωποειδή ρομπότ, αυτόματη πλοήγηση, ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, συσκευές ραδιοκυμάτων, υπερήχων, ραντάρ κ.α.) εκμηδενίζουν τη θεωρία της έξωθεν προελεύσεως του Ελληνικού Αλφαβήτου, αποσκοπούσης στη στρέβλωση και πλαστογράφηση της Ελληνικής Προϊστορίας.

Η, 50.000 ετών, Ελληνική Γλώσσα δεν κατάγεται από καμμία «Ινδοευρωπαϊκή». Είναι γηγγενής και αυθύπαρκτη.
Η ομοιότης με τις άνω γλώσσες οφείλεται στη Διείσδυση - Εξάπλωση Ελληνικών Φυλών στην Ασία (Ευρώπη και Αφρική).
Οι Όμηρος, Νόννος, Στράβων, Πλάτων, Παυσανίας, Ηρόδοτος, Αρριανός, Παλαιά Διαθήκη, μιλούν για διεισδύσεις Ελληνικων Φύλων, από τη Νεολιθική εποχή στην Ασία.
Κρήτες, Ετέοι (Χεταίοι), Αχαιοί (Αχιγιάβα), Αθηναίοι (Λύκος - Λυκία), Πελασγοί Αρκάδες από την Γορτυνίαν, αφού κτίσουν στην Κρήτη την Γόρτυνα και Λύκτο, εγκαθίστανται στην Ασία με το όνομα Αρζάβα (Αρκάδες). Η Παλαιά Διαθήκη γράφει για τους Κερετίμ (Κρήτας) και την αυτοκρατορία των Ελλήνων Φιλισταίων (Παλαισάτι - Παλαιστίνιοι).
Η εκστρατεία του Διονύσου και των Αρκάδων (υπό τον Αρισταίον), κατά των Ινδιών. Τα ίχνη της διαβάσεώς τους βρήκε ο Αλέξανδρος, ο οποίος στον Κυνικό Διογένη είχε πει:
«Τον Ηρακλή μιμούμαι, τον Περσέα ζηλεύω. Ακολουθώ τα ίχνη του Διονύσου γιατί θέλω να φέρω και πάλιν τους Έλληνας νικητάς στην Ασία» (Πλούταρχος).
Ομοίως τα ταξίδια του Ηρακλή στην ΒΔ Ευρώπη, του Απόλλωνα στους Υπερβορείους, των Αργοναυτών στον Καύκασο κλπ.
Οι ευρεθέντες στη Μεσοποταμία κ.α. τύμβοι, θολωτοί τάφοι, ζιγκουράτ, πολύχρωμη Ελληνική κεραμική, μαίανδροι, διπλοί πελέκεις, βεβαιούν τα ως άνω.
Σ’ αυτή τη διάδοση της Γλώσσας μας οφείλεται το ομόλεξον και ομόρριζον των γλωσσών.
Κάτι ανάλογον έγινε με την μετάδοση της Ισπανικής στην Λατινική Αμερική, ή της Αγγλικής στους Ινδιάνους.

Η «Ινδοευρωπαϊκή» φυλή και γλώσσα είναι κατασκεύασμα.
Η Μεσογειακή - Ελληνική κοσμοκρατορία του 5.000 έως 3.000 π.Χ. ήταν που εδημιούργησε την ομογλωσσία, την οποίαν οι γλωσσολόγοι βάφισταν -κατά τον Childe- με τον αντιεπιστημονικόν όρον «Ινδοευρωπαϊκή». Οι δήθεν «Ινδοευρωπαϊκοί λαοί ήσαν Ελληνογενείς και Ελληνόγλωσσοι». Είναι καιρός, ο αστήρικτος αυτός όρος, που επί αιώνες αποπροσανα-τολίζει την ανθρωπότητα, να αντικατασταθεί με τον ορθόν «Ελληνογενείς Γλώσσες» που αποδίδει πλήρως την ιστορικήν πραγματικότητα.
Να παραμερισθούν οι Μισελληνικές σκοπιμότητες που εδημιούργησαν την «Ινδοευρωπαϊκήν Πομφόλυγα», και η Ελληνική Γλώσσα, η μόνη άξια -κατά Κικέρωνα- να ομιλείται από τους Θεούς, η Γλώσσα του Επιταφίου και του Ευαγγελίου, να υψωθεί στο φωτεινό της βάθρο ως η μόνη μητέρα γλώσσα.

Συντάκτης: Κωνσταντίνος Ι. Κηπουρός,τ. Επιθεωρητής Δ.Ε.,Πρόεδρος Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Αθηνών

Από το ΣΕΕΘΑ  ( Σύνδεσμος Επιτελών Εθνικής Άμυνας )

 

Βιβλιογραφία
1. Θρακολογία, Ετ. Θρακολογικών Μελετών Τ.Γ.
2. Καταγωγή των Ελλήνων, Δ. Δημοπούλου
3. Ιστορία της Ανθρωπότητος, Unesco
4. Όμηρος - Πλούταρχος - Νοννός κ.α. Αρχαίοι Έλληνες
5. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Πυρσού»
6. Εγκ. Λεξικόν «Ηλιος»
7. Περιοδ. «Δαυλός», Τ. 158-159.
8. Παλαιά Διαθήκη, κ.α.