Η διαχρονικότητα του Ελληνισμού (του Νίκου Λυγερού)

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

από την παρακάτω διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα:

«Η διαχρονικότητα του Ελληνισμού», Αθήνα 26/3/12.

0:04:45 Ο Ελληνισμός που ασχολείται μόνο με τον εαυτό του είναι εκφυλισμός, γιατί ο Ελληνισμός εξ ορισμού είναι προσφορά, αλλά για να υπάρχει προσφορά πρέπει να υπάρχει άλλος, γιατί η ιδέα του Ελληνισμού είναι ότι άμα δεν υπάρχει ο άλλος δεν υπάρχει ο ένας. Έχουμε δύο προτερήματα, πρώτα απ’ όλα έχουμε μεγάλη ανθεκτικότητα και είμαστε πάντοτε της καθυστέρησης, δηλαδή όταν θα σβήσουν όλα εμείς θα είμαστε οι τελευταίοι που θα σβήσουν. Πρέπει να καταλάβουν κι αυτοί που δεν μας αγαπούν πολύ ότι δεν καις το φως. Γι’ αυτό είμαστε ακόμα εδώ. Όλα τα άλλα καίγονται, αλλά το φως είναι πιο δύσκολο. Βέβαια είναι και δύσκολο να το σηκώνεις, έχει βάρος. 0:06:02
0:06:18 Είμαστε ένας λαός του χρόνου, κι όχι του χώρου. Έχουμε πολύ μικρό χώρο κι έχουμε βάθος. Τα βήματά μας μπορεί να είναι αργά επειδή σχετίζονται με τη μνήμη. Επειδή έχουμε μνήμη έχουμε μεγάλη ανθεκτικότητα στις πληγές, γιατί για μας οι πληγές είναι στίγματα μνήμης. 0:06:40

0:07:28 Ο Ελληνισμός είναι ο πυρήνας του ουμανισμού. Αν δεν υπάρχει αυτός ο πυρήνας ο ουμανισμός μετατρέπεται απλώς σε ένα ανθρωπιστικό στοιχείο. Είναι πολύ από εσάς που σίγουρα ασχολούνται με ανθρωπιστικές οργανώσεις. Συχνά είναι λάθος. Συχνά ασχολούνται με αυτό γιατί δεν μπορούν να ασχοληθούν με τον άνθρωπο. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις είναι ένα κοινωνικό πλαίσιο που σας λέει, εφόσον δεν ασχολείσαι με την ανθρωπότητα και με τον άνθρωπο θα κάνουμε ότι ασχολείσαι με κάτι. … Όταν από την μια μεριά ετοιμάζεται έναν πόλεμο και μετά λέτε, αλλά θα στείλουμε όμως και ανθρωπιστική βοήθεια μετά … μη το κάνεις το πρώτο δεν θα έχεις ανάγκη από το δεύτερο. Αλλά εμείς λέμε ότι είναι πολύ σημαντικό το δεύτερο. Βέβαια το δεύτερο άμα δεν υπάρχει πόλεμος είναι ανόητο. Άρα το θέμα της νόησης και του συντονισμού και των χορδών είναι ότι στην πραγματικότητα τι είναι σημαντικό; Οι χορδές ή το όργανο; Υπάρχει το όργανο χωρίς χορδές; Αυτό έχει σχέση με την Ελλάδα και τους Έλληνες και τον Ελληνισμό. Σας υπενθυμίζω ότι η Ελλάδα υπάρχει μετά τους Έλληνες. Που είναι κάπως παράξενο άμα το σκεφτείτε. 0:08:56

0:09:28 Πολύ συχνά κατηγορούμε την Ελλάδα ότι δεν έχει μεγάλη οργάνωση και γι’ αυτό παν στραβά τα πράγματα. Στην πραγματικότητα αυτό που βλέπουμε στην στρατηγική είναι ότι, όταν δεν έχουμε μεγάλη οργάνωση τότε έχουμε μεγαλύτερη ανθεκτικότητα σε βάθος χρόνου. 0:09:44

0:10:43 Το ενδιαφέρον είναι πώς κρατάμε τόσα χρόνια να έχουμε ακόμα προβλήματα. Μόνο ο νεκρός δεν έχει προβλήματα, ενώ εμείς τα παράγουμε. Άρα είμαστε προβληματικοί, και είναι λογικό, γιατί στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι αυτό που φέρνει τη λύση. Όταν σας μιλούν συνεχώς για λύση … Αυτό που δείχνει ο Ελληνισμός είναι ότι είναι καλό να προβληματίζεσαι. Βλέπεται τη λέξη, πρόβλημα – προβληματίζεσαι. Για κάντε με τη λύση … Στη λύση όμως έχετε διάλυση … Βλέπετε το ένα είναι ότι σκέφτομαι, το άλλο, όταν λύνω, είναι όταν παύω να σκέφτομαι. Κι αυτό θυμίζει ένα … της Ιαπωνίας που λέει, «τι είμαστε ανάμεσα σε δύο σκέψεις» η απάντηση είναι τίποτα. 0:11:50

0:12:14 Άλλο αντίσταση, άλλο όχι. Το όχι μοιάζει πολύ με την αντίδραση. Η αντίδραση είναι εύκολη, γιατί λέτε κάτι εναντίον σε μία δράση. Η αντίσταση είναι πιο δύσκολη γιατί δεν γίνεται τίποτα, είναι μία στάση, αλλά εσείς είσαστε εναντίον της στάσης. Αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα χρειάζεται μεγαλύτερη ανθεκτικότητα. Δηλαδή για να περάσετε στην φάση της αντεπίθεσης … γιατί μη ξεχνάτε ότι … λένε πολύ συχνά ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, αλλά δεν σκεφτόμαστε ποια είναι η καλύτερη επίθεση … Η καλύτερη επίθεση στη στρατηγική είναι η ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ. Έχει ένα πρόβλημα η αντεπίθεση διότι πρέπει να έχεις αντέξει την επίθεση. Εμείς είμαστε της αντεπίθεσης. Όταν μιλάμε για τον Μέγα Αλέξανδρο πρέπει να καταλάβετε ότι δεν είναι μια επεκτατική κίνηση, είναι μια αντεπίθεση. Δηλαδή ήρθαν οι Πέρσες μέχρι εδώ και σε κάποια φάση, μετά από αυτή την αντίσταση που έγινε … όταν θα συντονιστούν, ο καθένας θα είναι μια χορδή, όταν θα τα συντονίσει με ένα όργανο, τότε θα είναι ικανοί να πάνε να χτυπήσουν στο κέντρο, στην πηγή. Αυτό ήταν κάτι το ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ. Και αυτό μπορούμε να το κωδικοποιήσουμε. Έχετε την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, από πάνω έχετε την ΠΡΑΞΗ, μετά έχετε το ΟΡΑΜΑ, την ΟΥΤΟΠΙΑ και το ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ. Μία από τις ειδικότητες του Ελληνισμού είναι να μετατρέψει το αδιανόητο σε ουτοπία. Άρα πριν από τον Ελληνισμό είναι μερικά πράματα που δεν τα έχει σκεφτεί κανένας ποτέ. Όταν τα σκέφτεται ο Ελληνισμός οι άλλοι λεν αυτό ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Όταν μετά το ξανασκέφτονται γίνεται όραμα και μετά οι επόμενοι το κάνουν. Άρα, αυτή η διαβάθμιση είναι πολύ σημαντική γιατί πολύ συχνά λέμε ότι στην Ελλάδα «ακούμε ότι νάναι». Έχουν δίκιο γιατί μόνο εκεί βρίσκεται το αδιανόητο. Διότι αλλιώς πως θα σκεφτούμε το αδιανόητο. Διότι μόλις σας πω κάτι που είναι αδιανόητο, την ώρα που το λέω θα το σκεφτούμε και οι δύο, άρα δεν θα είναι πια (αδιανόητο). Μπορεί να πείτε βέβαια ότι είναι ουτοπία. Εδώ προς το παρόν έχουμε μία φάση, ας πούμε, που λέμε, μία λεγόμενη κρίση … άμα σας πω, ας πούμε, ότι μπορεί αμέσως να λυθεί … θα μου πείτε, αυτό είναι αδιανόητο. Άμα σας το πω δυο τρεις φορές, θα πείτε, αυτός είναι ουτοπικός. Άμα επιμένω και αρχίζω να πείθω κι άλλους, θα πείτε, μπορεί να γίνει και όραμα. 0:15:30

0:16:51 Μερικοί ξέρουν να κάνουν πολύ καλές επιθέσεις. Στην Ευρώπη έχουμε πολλούς τέτοιους. Σπάνιοι είναι οι λαοί που ξέρουν να κρατάν. Εμείς είμαστε του γαντζώματος. … Η ιδέα είναι ότι δεν θέλουν να μετακινηθούν εύκολα. 0:17:21

0:23:17 Οι Έλληνες δεν φοβούνται τις ήττες. Έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι είμαστε πάντοτε της νίκης. Στην πραγματικότητα δεν είμαστε της νίκης. Ανήκουμε στους σπάνιους λαούς, όταν κοιτάζεται όλο το ανθρώπινο γίγνεσθαι, που ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΗΤΤΕΣ. Στη πραγματικότητα θυμόμαστε τη ΠΛΗΓΗ. Η πληγή είναι κάτι … είναι ένα στίγμα, αλλά είναι που μας επιτρέπει να έχουμε ένα αγκίστρωμα. Δηλαδή γαντζωνόμαστε πάνω χρόνο, και είναι πράγματα που είναι σημαντικά. Δηλαδή θυμόμαστε την Κωνσταντινούπολη. Θυμόμαστε τις Θερμοπύλες. Οι Θερμοπύλες είναι μια νίκη σε χρονικό πλαίσιο αλλά όχι σε χωρικό. Δεν είναι η Σαλαμίνα … δεν είναι αυτό το πλαίσιο. Έχουμε αυτές τις στάσεις χωρίς να μας προβληματίζει, και αυτό είναι πολύ καλό γιατί είναι όπως είναι με την σκέψη. Όταν κάνετε σκέψη πάνω στην σκέψη είναι συνείδηση. 0:24:42

0:25:15 Το μεγαλύτερο διαχρονικό στοιχείο που είχαμε στην Ελλάδα ήτανε το Βυζάντιο. Ενώ εμείς είμαστε τόσο μικροί σε σχέση με όλη τη γη καταφέραμε να έχουμε τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία σε βάθος χρόνου. Είναι πολύ σημαντικό. Θα πρέπει να καταλάβουμε, πώς είναι δυνατόν στρατηγικά να έχουμε αντέξει τόσα χρόνια, με τόσους εχθρούς γύρω μας. Και αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι να δείτε την εικόνα του φάρου. Ο φάρος είναι ακίνητος. Δεν έχει κανένα όφελος να μετακινηθεί. Ο φάρος τι σας λέει; Σας λέει, μην έρχεσαι κοντά! Φωτίζει τους άλλους, και ενώ είναι ακίνητος, είναι χρήσιμος για αυτούς κινούνται. Δηλαδή το πιο σταθερό σημείο για την κίνηση είναι η ακινησία. Είναι θα έλεγα, το ακίνητο ταξίδι. Ο Ελληνισμός λειτουργεί ως φάρος. Ένας φάρος όμως αν το σκεφτείτε, δεν τον τοποθετούμε όπου νάναι. Στην πραγματικότητα τον τοποθετούμε εκεί που είναι προβληματικό το έδαφος. Άρα ο φάρος είναι εξ ορισμού σε ένα προβληματικό έδαφος. Εφόσον είναι προβληματικό το έδαφος, η θάλασσα που είναι γύρω από τον φάρο είναι και αυτή προβληματική. Σε ποιες περιοχές έχουμε τους ισχυρότερους φάρους της ανθρωπότητας; Κοιτάξτε τις προβληματικές περιοχές. Η Ελλάδα ανήκει σε αυτές τις περιοχές. 0:27:15

0:28:15 Η Ελλάδα είναι προβληματική για τους άλλους. Όταν είσαστε ένα αδύναμο κράτος, χωρίς κρατικές δομές, με προδότες, με ραγιάδες, με λαμόγια, με όλα αυτά που ξέρετε, και είστε ακόμα εδώ, ενώ οι άλλοι δεν έχουν αυτό, δεν έχουν αυτό ούτε αυτό, και παν καλά και είναι οργανωμένοι, είναι εντυπωσιακή η αναποτελεσματικότητά τους να μας εξοντώσουν. Αν το σκεφτούμε λοιπόν ανάποδα, πρέπει να σκεφτούμε ότι λειτουργικά ως δυναμικό σύστημα είμαστε πάρα πολύ ανθεκτικοί, πρώτα απ’ όλα γιατί μας αρέσει να έχουμε την έννοια της αντίρρησης … εδώ είναι σίγουρο ότι πολλοί από σας ήδη δεν συμφωνούν με μένα … κρατιούνται βέβαια, λένε, ε, είναι και λίγο επίσημο, μη το παρακάνουμε … μετά μόλις θα πιούμε κάτι, θα αρχίσουν να μου λένε, «εγώ το βλέπω αλλιώς …» και έτσι ξέρω ότι είμαι στην Ελλάδα. Αυτό μ’ αρέσει, είμαστε έτσι! Μπορεί να είμαστε πολλοί διαφορετικοί και ο καθένας μας έχει το χρώμα του. Είναι ακριβώς όπως είναι οι ψηφίδες. Οι ψηφίδες στα ψηφιδωτά, κάθε ψηφίδα έχει το χρώμα της, δεν αλλάζει ποτέ χρώμα, είναι απαράδεκτο να αλλάξει χρώμα, ούτε πίστη, ούτε τίποτα, θα μείνω εγώ ο ίδιος. Το θέμα είναι η ψηφίδα … πώς την τοποθετείτε στο ψηφιδωτό και ποια είναι η εικόνα. Άρα άμα κοιτάξετε τους Έλληνες ξεχωριστά είναι οι ψηφίδες και ο καθένας λέει, «εγώ δεν αλλάζω ποτέ», ο καθένας. Απλώς η ιστορία μας μετακινεί πάνω στο ψηφιδωτό και το ψηφιδωτό που εκπέμπουμε είναι ο Ελληνισμός. Άρα ο καθένας έχει ένα κομμάτι του Ελληνισμού. Ο Ελληνισμός είναι πολύχρωμος, ενώ εμείς είμαστε μονόχρωμοι, αλλά το θέμα είναι ότι ο συντονισμός από όλες αυτές τις κινήσεις και των ψηφίδων μας επιτρέπει να έχουμε μια εικόνα η οποία είναι διαφορετική … Γιατί είναι μερικοί που προωθούν μερικά συστήματα που είναι κοσμοπολίτικα … αυτό είναι πολύ καλό, αλλά προσέξτε, κάθε ψηφίδα πρέπει να έχει το χρώμα της. Άμα βάλετε ψηφίδες όπου η κάθε μία έχει πολλά χρώματα, όταν τις βάζετε μαζί έχετε μια μουτζούρα. Η πολυχρωμία … δέστε πώς το λέει η λέξη, είναι πολύ-χρωμία αλλά είναι χρώμα ενώ το άλλο είναι μίγμα …

0:31:31 Άμα κοιτάζουμε μόνο και μόνο τον Ελληνισμό μέσα στο πλαίσιο της Ελλάδος πρώτα-πρώτα δεν θα βρούμε λύσεις για πολλά πράγματα, αυτό είναι σίγουρο, σας το λέει η ιστορία. Άμα μετρήσετε πόσοι Μαθηματικοί της Αρχαίας Ελλάδας έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, θα φτάσετε ως τον αριθμό δύο. Όλοι οι άλλοι είναι εκτός. … Η Αλεξάνδρεια, ένα πολύ σημαντικό σημείο, ήταν εκτός Ελλάδος, με την συμβατική, απλοϊκή έννοια. Αλλά θα μπορούσα να σας πω ότι, η Αλεξάνδρεια ως πόλη και μέσω της Βιβλιοθήκης της μπορεί να είναι και πιο ελληνική από μερικές περιοχές της Ελλάδος που έχουν εκφυλιστεί για άλλους λόγους, για κατανάλωση αλλά και για κατοχή. Η τουρκοκρατία είναι δύσκολο … αντέξαμε τετρακόσια χρόνια, αλλά αυτό που έχει σημασία … ποια είναι η ιδέα: επί τουρκοκρατίας οι δικοί μας γεννήθηκαν Τούρκοι, έζησαν Τούρκοι, πέθαναν Τούρκοι και μας επέτρεψαν να είμαστε Έλληνες. Είναι ένα θέμα αυτό. Αυτό δείχνει μια ανθεκτικότητα. Δηλαδή είναι δύσκολο να έχετε κάποιον από πάνω σας τετρακόσια χρόνια και παρόλα αυτά να μένετε εσείς. Δεν μας πειράζει αυτό, γιατί είμαστε αυτή η ψηφίδα που δεν αλλάζει χρώμα. Η ψηφίδα είναι όπως τα ψηφιδωτά. Τα ψηφιδωτά είναι φτιαγμένα και για να πατάτε πάνω. Πάνω στις ψηφίδες πατάν πολλά πόδια. Λερώνονται οι ψηφίδες. Αλλά ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ, ΟΧΙ ΟΙ ΨΗΦΙΔΕΣ! Σας ευχαριστώ. (πηγή)