Η γεωγραφική κατανομή της ψήφου εμπόδιο για μια ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Όπως βλέπουμε γύρω μας, ζοϋμε σέ μιά εποχή παρακμής. Τά πάντα καταρρέουν: Αξίες, θεσμοί ολόκληρο τό πολιτιστι­κό οικοδόμημα. Τό θεσμικό πλαίσιο μέσα στό όποιο τά παρακμιακά φαινόμενα συμβαί­νουν στη χώρα μας, όπως καί σέ άλλες χώρες, είναι ή λεγόμενη κοινοβουλευτική «Δημοκρα­τία». "Ενα δε άπό τά βασικότε­ρα στοιχεία του πολιτεύματος αύτοΰ είναι ή ψήφος.

Ή ψήφος στην Κοινοβου­λευτική Δημοκρατία   κατανέ­μεται γεωγραφικά. Αυτό ση­μαίνει ότι κάθε περιοχή της χώρας εκλέγει άπ" ευθείας 

«αν­τιπροσώπους» στό   Κοινοβού­λιο, ό αριθμός τών οποίων είναι ανάλογος τοϋ πληθυσμού της. Εδώ θά πρέπει νά παρατηρηθή ότι τό ίδιο τό καθεστώς αναγνω­ρίζει τήν αδυναμία τοϋ συστή­ματος  καί τό καταστρατηγεί, καθιερώνοντας ενισχυμένα καί πλειοψηφικά συστήματα, όπου «υπόλοιπα» ψήφων προοριζόμε­να γιά άλλους «αντιπροσώπους», καταλήγουν στις κάλπες τών «μεγάλων»   (σέ   συμφέροντα) κομμάτων.

Τό σύστημα της γεωγραφι­κής κατανομής της ψήφου έχει βασικά μειονεκτήματα, πού άλ­λωστε είναι καί τυπικά της επο­χής τής παρακμής. Τά μειονε­κτήματα αυτά είναι τά έξης:

1. Βασίζεται στην παραδοχή ότι όλοι οί ψηφοφόροι είναι ίδιοι στην ικανότητα κρίσεως; Αυτό, βεβαίως, δεν ισχύει, διότι έκ φύσεως όλοι οί άνθρωποι δεν είναι όμοιοι. Αλλά καί μεταξύ της αυτής ευφυίας ανθρώπων, είναι δυνατόν ή ψήφος νά μη έχη τήν ίδια αξία, λόγω διαφο­ράς μορφώσεως ή καί απλώς πληροφορήσεως.

2. Ή εκλογή γίνεται άπ' ευθείας άπό τήν λαϊκή βάσι γιά τήν κορυφή, δηλ. τήν νομοθετική ή τήν εκτελεστική εξουσία. "Ετσι, ό εκλεγόμενος μεταπηδά όλα τά ενδιάμεσα επίπεδα και  άπό απλός πολίτης γίνεται συμμέτοχος στίς λήψεις αποφά­σεων. Δέν υπάρχει εξελικτική άνοδος μέσα άπό μιά ιεραρχία, όπου τό άτομο δοκιμάζεται καί επιλέγεται, έφ' όσον είναι άξιο. "Ετσι, ό πλέον ακατάλληλος μπορεί νά τεθή έπί κεφαλής μιας χώρας.

3. Έπί πλέον, δέν υπάρχει είδίκευσις τών  «αντιπροσώπων» στά έπί μέρους προβλήματα. "Ετσι καλούνται νά νομοθετήσουν  χωρίς νά είναι πάντα νομικοί, νά αποφασίσουν έπί θεμάτων Δημοσίας  Υγείας χωρίς νά είναι πάντοτε γιατροί καί γενικώς χωρίς νά είναι ειδικοί.

Οί αποφάσεις λαμβάνονται όχι μέ κριτήριο τό συμφέρον του "Εθνους έπί τή βάσει επι­στημονικών δεδομένων, αλλά μέ άλλα κριτήρια, πού, όπως θά δοΰμε, είναι ή δημοτικότης (φαινόμενο της δημοκοπίας) ή  ιδιωτικά μεγάλα συμφέροντα, συχνά ξένα πρός τήν  Ελληνική πραγματικότητα.

4. ' Εφ’ όσον δέν υπάρχουν, όπως είπαμε, τά ενδιάμεσα επίπεδα μεταξύ εκλεγομένων και λαοϋ θεσμοθετημένα, εμφανίζονται οί διάφοροι κομματάρχες καί τοπάρχες, οί όποιοι δέν εΐναι παρά οί μεσίτες σέ μιά συναλλαγή ψήφου καί ρουσφετιοΰ |μεταξύ πολιτευτοϋ καί ψηφοφόρων, πού στήν ουσία τους λίγο διαφέρει άπό μία αγοραπωλησία.

Θά μπορούσε κανείς νά άντείπη, ότι στίς «ανεπτυγμένες»» χώρες τό φαινόμενο αυτό δέν υπάρχει. "Αντίθετα, υπάρχουν κόμματα «άρχών» μέ ιεραρχία, μέσα στήν οποία είναι δυνατή ή έξέλιξις ενός πολιτευτοϋ. ' Η διαδικασία όμως αυτής της εξε­λίξεως ελέγχεται άπό τό Κρά­τος, άπό μεγάλα Ιδιωτικά ή καί ξένα συμφέροντα. Δηλαδή, στίς «προηγμένες» χώρες τήν θέσι της τοπικής συναλλαγής έχει πάρει ή μεγάλης κλίμακας συ­ναλλαγή!

5. Δεν υπάρχει συγχρονισμός επαγγελματικός ή άλλος κοινωνικός μεταξύ τών ψηφοφόρων καί του πολιτευτοϋ. "Ετσι, ό Λαός ψηφίζει μόνον βάσει τοΰ τί αποκομίζει άπό τήν προπαγάνδα πού τοΰ γίνεται ' Η προπαγάνδα αυτή. όμως, όπως καί τά μέσα μαζικής «ενημερώσεως» ελέγχονται άπό τά μεγάλα Ιδιωτικά συμφέροντα, άπό τά όποία καί τελικώς εξαρτώνται κατά τεκμήριο οί μηχανισμοί ή οί πολιτικοί ώς άτομα.

6. Τέλος, τό ίδιο τό Κοινο­βούλιο, μή συνδεόμενο όργανικώς μέ άλλο όργανο, δεν μπορεί νά λειτουργήση σάν υπεύθυνο συλλογικό όργανο. Διηρημένο σέ επί μέρους «πτέρυγες», δέν είναι παρά ένας χώρος προωθή­σεως ατομικών συμφερόντων ή θέσεων μικρο-ομάδων. Ή ελλειψις κοινού συλλογικού σκο­πού στό Κοινοβούλιο έχει απο­τέλεσμα νά μή ύπάρχη καί ευ­θύνη. Στό σύστημα αυτό, τά κο­ρυφαία όργανα είναι ανεύθυνα γιά τίς αποφάσεις τους, υπεύθυ­νος θεωρείται ό Λαός πού τά ψηφίζει.

Τό ΕΝ. Ε.Κ. προβάλλει έναντι όλων αυτών τό όραμα της "Ορ­γανικής Κοινωνίας, μέσα στά πλαίσια τής Κοσμοθεωρίας τοΰ "Εθνικισμού.

Στήν  Οργανική Κοινωνία ή ψήφος κατανέμεται κατά κλά­δους καί κατά επίπεδα. ' Η κατά κλάδους κατανομή εκφράζεται μέσω τής επαγγελματικής κατα­νομής τής ψήφου. Τούτο σημαί­νει ότι ή ψηφοφορία γίνεται μέσα στά πλαίσια τών επαγγελ­ματικών οργανώσεων.

' Η επαγγελματική κατανομή έχει τό βασικό πλεονέκτημα ότι οί άξιοι γίνονται γνωστοί μέσω τής επαγγελματικής των δρα­στηριότητος ή της εργασίας .των έν γένει, οί δέ κατά τό επάγγελ­μα συνάδελφοι των ή οί συνερ­γαζόμενοι μέ αυτούς έχουν τίς γνώσεις καί τήν εμπειρία γιά νά επιλέξουν τόν αξιότερο μεταξύ τους.

Ή κατά επίπεδα κατανομή τής ψήφου προϋποθέτει τήν ΰπαρξη μίας πλήρους καί συνεχό­μενης Ιεραρχίας σέ κάθε κλάδο, άπό τήν βάσι μέχρι τήν κορυφή, τόσο στήν κοινωνία, όσο καί στόν Κρατικό Μηχανισμό. ΟΙ ψήφοι, τότε. μέσα στόν Ιδιο κλάδο και στό Ιδιο επίπεδο, μπορούν νά θεωρηθούν ίσης α­ξίας, έφ' όσον προέρχονται άπό άτομα μέ όμοειδείς εμπειρίες καί Ικανότητες, καί μπορούν νά χρησιμοποιηθούν γιά τήν επι­λογή τον Ικανοτέρου. Λογικά είναι, άπό τήν εκλογή νά απο­κλείονται άτομα μή συγκεντρώ­νοντα ένα mimimum προσόντων.

Σάν βασικά πλεονεκτήματα του συστήματος αύτοϋ, τά όποια καί εξουδετερώνουν αντίστοιχα μειονεκτήματα τής γεωγραφι­κώς κατανεμομένης ψήφου ανα­φέρονται τά έξης:

1. Λαμβάνεται ύπ' όψιν ή φυσική διαφορά τών ανθρώπων.

2. Υπάρχει έξέλιξις ενός ά­τομου καί ανοδική πορεία πρίν φθάση στήν κορυφή. Οι επιλε­γόμενοι ηγέτες έχουν ήδη δοκιμασθή μέ μία σειρά επιλογών σέ χαμηλότερα επίπεδα.

3.Οί επικεφαλής κλάδων σέ, διάφορα επίπεδα είναι ειδικοί, διότι ή διοικητική τους θέσις είναι σχετική μέ τό επάγγελμα τους, έφ' όσον επιλέγονται διά τών επαγγελματικών τους οργα­νώσεων.

4.Δέν υπάρχει πλέον αίτία, ούτε καί χώρος γιά τήν άνάπτυξι παρασιτικών καταστάσεων ή μηχανισμών ελεγχομένων άπό Ιδιωτικά συμφέροντα.

5.Οί ψηφοφόροι γνωρίζουν άπό κοντά τούς επιλεγόμενους ή καί έάν δέν τούς γνωρίζουν, έχουν τά εφόδια γιά νά τούς κρίνουν, άπό τίς Ικανότητες τους στό συγκεκριμένο επάγγελμα.

6. Τά υπάρχοντα συλλογικά όργανα σέ όλα τά επίπεδα λειτουργούν έκαστο σάν ενιαίο σύνολο μέ σκοπό την συστηματοποίησι καί άξιολόγησι τών εναλλακτικών λύσεων γιά κάθε πρόβλημα ενώπιον τοΰ προϊσταμένου οργάνου.

Τά συλλογικά όργανα αποτελούνται άπό υπεύθυνα άτομα, έκαστο τών οποίων εκφράζει τήν γνώμη του ελεύθερα μέν, άλλά μέ πλήρη άνάληψι τών ευθυνών. ' Εξ "ίσου υπεύθυνο είναι τό όργανο το όποιο λαμβάνει αποφάσεις. Ή ευθύνη τών αποφασιζόντων είναι τό βασικό χαρακτηριστικό της  Οργανικής Κοινωνίας.  

Η ανάληψις τών μεγάλων ευθυνών άπό τά αντίστοιχα άτομα είναι δυνατή, διότι ό καθένας κατέχει την θέσι του αξιοκρατικά. "Ετσι ή Κοινωνική καί Κρατική ιεραρχία προσαρμόζεται κατά όρθό τρόπο στις υπάρχουσες φυσικές ανισότητες. 

Ή κατάστασις δε αυτή δημιουργεί μία γενική αΐσθησι δικαιοσύνης καί τάξεως.

Μέ τόν αγώνα μας ή  Οργα­νική Κοινωνία θά άποτελέση αύριο μιά πραγματικότητα γιά τήν χώρα καί ό Λαός τών  Ελ­λήνων θά άποκατασταθή στό ύψος του Γεωγραφικά, Πολιτι­κά, Ιστορικά καί Πολιτιστικά προκειμένου νά μπόρεση νά άνταποκριθή στήν αποστολή του τόν "Εξανθρωπισμό τής Οικου­μένης.

Πρόδρομος Κούρτογλου