Το ιταλικό κίνημα Forconi και η ευκαιρία του Εθνικισμού

Το Κίνημα των Δικράνων (Movimento dei Forconi), ξεκίνησε από τη Σικελία, αρχικά από αγρότες που δυσανασχετούσαν με την αύξηση των φόρων και φοβούνταν ότι με την εφαρμοζόμενη πολιτική θα εξαφανιστούν οι μικροκαλλιέργειες. Στη συνεχεια πλαισιώθηκε με οδηγούς φορτηγών, εμπόρους, επαγγελματίες και μκρομεσαίους επιχειρηματίες. Πριν από ενάμιση χρόνο οι διαδηλωτές «μπλόκαραν» τις κεντρικές δημόσιες αρτηρίες διαμαρτυρόμενοι για τις φορολογικές αυξήσεις και τις ιδιαίτερα αυξημένες τιμές πετρελαίου. Οι διαμαρτυρίες κράτησαν εννέα μέρες και παρέλυσαν το νησί. Φέτος οργανώθηκαν και έδωσαν ραντεβού την 9η  Δεκεμβρίου στις πλατείες της Ιταλίας.

Στις αρχές του Δεκέμβρη το κίνημα κλιμάκωσε τις κινητοποιήσεις, στήνοντας μπλόκα σε πολλές περιοχές της Ιταλίας από το Κάλιαρι στο νότο έως το Μπέργκαμο στο βορρά. Στην Ρώμη διαδηλωτές φορώντας μάσκες με τα χρώματα της ιταλικής σημαίας συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και κατέβασαν την ευρωπαϊκή σημαία. Στο Τορίνο η πόλη μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, με τους διαδηλωτές να πετούν πέτρες, μπουκάλια και μολότωφ στους αστυνομικούς και εκείνοι να απαντούν με γκλομπ και δακρυγόνα ενώ στην Βενετία τα μέλη του κινήματος συγκρούστηκαν με αριστερούς διαδηλωτές!

Αυτό που προκάλεσε όμως πραγματική αίσθηση είναι η κίνηση αστυνομικών να βγάλουν τα κράνη τους υπό το χειροκρότημα διαδηλωτών που στέκονταν απέναντί τους μπροστά από την έδρα της Περιφέρειας του Πιεμόντε στην Πιάτσα Καστέλο του Τορίνο. Ανάλογη κίνηση αλληλεγγύης προς τους διαδηλωτές καταγράφηκε στη Γένοβα. Διαδηλωτές ζήτησαν από τους αστυνομικούς να βγάλουν τα κράνη και όταν το έκαναν άρχισαν να τους αγκαλιάζουν και να τους φιλούν πανηγυρίζοντας και φωνάζοντας «όλοι μαζί». Το συνδικάτο των αστυνομικών Siulp εξέφρασε και με επίσημη ανακοίνωσή του την αλληλεγγύη του προς τους κλάδους που διαδηλώνουν εναντίον της υψηλής φορολογίας και των μέτρων λιτότητας που έχουν γονατίσει τους Ιταλούς.

Το σημαντικό ζήτημα όμως που προκύπτει από αυτές τις κινητοποιήσεις είναι η μαζική και οργανωμένη συμμετοχή εθνικιστών που έχουν κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους. Στον πυρήνα των κινητοποιήσεων βρίσκεται η οργάνωση Casa Pound, γνωστή για την ακτιβιστική κοινωνική της δράση και την απήχηση της στο ιταλικό φοιτητικό κίνημα, καθώς και τα κόμματα Forza Nuova και Lega di Nord. Ο εθνικιστικός αέρας που πνέει στις διαδηλώσεις κι έχει συναρπάσει ολόκληρη την Ιταλία προκάλεσε μεγάλη δυσφορία στους κόλπους της ιταλικής αριστεράς η οποία στέκεται από επιφυλακτικά εώς αντίθετα σε αυτές τις κινητοποιήσεις. Το ΚΚΙ δήλωσε ξεκάθαρα: "δεν υποστηρίζουμε το κίνημα της 9ης Δεκεμβρίου, απόγονο του κινήματος των Forconi. Το γεγονός ότι στους κόλπους του κινήματος έχουν ενταχθεί αγανακτισμένοι και φοιτητές είναι ένα χαρακτηριστικό των κινημάτων αντίδρασης και δεν αλλοιώνει ή αλλάζει τις «χουντικές» βλέψεις της ηγεσίας του κινήματος για ένα στρατιωτικό καθεστώς". Πάνω στην γραμμή αυτή ήταν και η αριστερή αντιδιαδήλωση και η σύγκρουση με τους Φορκόνι στην Βενετία. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, η ιταλική αριστερά βρέθηκε εκτός των εξελίξεων και απλά παρακολουθούσε σαν θεατής αυτές τις κινητοποιήσεις ενώ όταν κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να ποδηγετήσει αυτό το κίνημα ακολούθησε την προσφιλή της τακτική: την εναντίωση και την δυσφήμιση.

Ο τρόπος δράσης των Ιταλών εθνικιστών πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα. Δεν αρκούν οι κλειστές εκδηλώσεις, ο κλειστός εθνικιστικός κύκλος πρέπει να σπάσει. Οι εθνικιστές πρέπει να επιχειρήσουν την μεγάλη πορεία προς τον λαό. Στους τόπους εργασίας, στα συνδικάτα, στις απεργιακές κινητοποιήσεις, στις τοπικές διαμαρτυρίες το κίνημα πρέπει να είναι εκεί που συσσωρεύεται η λαική οργή, να αγκαλιάσει τους εξεγερμένους και να βρεθεί έτσι στην λαϊκή πρωτοπορία.

Ο λαός βλέποντας τις ελπίδες του να διαψεύδονται αρχίζει να αυτοοργανώνεται και να αναζητά τρόπους να υπερασπίσει τα οικονομικά του συμφέροντα και την εθνική του υπερηφάνεια. Ψάχνει τον τρόπο να διοικηθεί σωστά και να προοδεύσει. Στην αναζήτηση αυτή μπορούμε να διακρίνουμε ιδέες και προτάσεις οι οποίες βρίσκονται επεξεργασμένες στο εθνικιστικό πρόγραμμα εδώ και σχεδόν 40 χρόνια! Στο χέρι των εθνικιστών είναι λοιπόν να αφουγκραστούν τις επιθυμίες του λαού και να του δώσουν το συγκροτημένο ιδεολογικό πλαίσιο μέσα από το οποίο θα πραγματώσει τα οράματα του.

Δημήτρης Δρόσος

drososdis@gmail.com