Η στρατηγική της έντασης

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, πραγματοποιήθηκε μπαράζ επιδρομών των ταγμάτων εφόδου της "δημοκρατίας" εναντίον πολιτών που διεξήγαγαν τον προεκλογικό τους αγώνα. Οι αυτοαποκαλούμενοι αντιεξουσιαστές, που μάλλον αποτελούν το μακρύ χέρι της εξουσίας, επιτέθηκαν σε ομάδες πολιτών που μοίραζαν προεκλογικά φυλλάδια στην Αθήνα και άλλες πόλεις. Φυσικά τα καθοδηγούμενα ΜΜΕ απλά ανέφεραν το γεγονός χωρίς να φωνάζουν για κίνδυνο της δημοκρατίας τους. Ούτε λέξη για ανεξέλεγκτη δράση ταγμάτων εφόδου, ούτε κουβέντα για εγκληματική οργάνωση που δρα συντονισμένα, ούτε ένα δείγμα συμπαράστασης προς τα θύματα, ούτε μία καταδίκη για ενέργειες που δυναμιτίζουν την προεκλογική περίοδο και φυσικά ούτε μία σύλληψη. Όπως δήλωσε μάλιστα αυτόπτης μάρτυρας "φωνάζαμε σε Ζητά ότι γίνεται επίθεση κι αυτός έκανε μεταβολή κι εξαφανίστηκε". Τί εντολές άραγε έχουν λάβει τα όργανα της τάξεως;

Παράλληλα με αυτές τις επιθέσεις, άγνωστοι απέστειλλαν φάκελο με σφαίρες προς τους δικαστές που αποφάσισαν την κανονική συμμετοχή της ΧΑ στις ευρωεκλογές. Το μήνυμα ήταν σαφές: όποιος παίρνει αποφάσεις που δεν αρέσουν στους αντιεξουσιαστές-εξουσιαστές κινδυνέυει θανάσιμα. Όλα πρέπει να υποταχθούν στη λογική του "αντιφασισμού" και κατ' επέκταση του αντιπατριωτισμού. Ή είσαι ανθέλληνας κι εθνομηδενιστής ή είσαι φασίστας. Και η βία το μόνο μέσο που χρησιμοποιούν σε μία προσπάθεια να εκφοβίσουν όσους θεωρούν αντιπάλους. Έτσι όμως γίνονται όργανο του εξουσιαστικού συστήματος, εκούσια ή ακούσια.

Απ' ότι φαίνεται, η πολιτική ελίτ έχει αποφασίσει να επενδύσει στην στρατηγική της έντασης. Από την μία ανεβάζει τους τόνους εναντίον του "φασισμού" που θεωρεί εχθρό της δημοκρατίας και από την άλλη αφήνει ανεξέλεγκτα τα τάγματα εφόδου των "αντιεξουσιαστών" να επιτίθονται κατά πάντων χωρίς να παρεμβαίνει κανείς. Μιλάνε για ευνομούμενο κράτος κι έχουν στην ουσία απελευθερώσει μόνοι τους φυλακισμένους τρομοκράτες οι οποίοι αποτελούν μια διαρκή αιωρούμενη απειλή. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι παράνομο ή προκλητικό, αρκούν οι ιδέες σου για να βρεθείς στο νοσοκομείο ή το νεκροταφείο.

Το ζητούμενο για τους εξουσιαστές είναι απλό. Να καλλιεργηθεί κλίμα τρόμου στους πολίτες, ώστε να φοβούνται να αναλάβουν πολιτική δράση ή ακόμα και να εκφράσουν πολιτικές ιδέες. Οι δρόμοι πρέπει να θεωρηθούν ανασφαλείς και όλοι να κάτσουν σπίτια τους και να μην συμμετέχουν σε πολιτικές διαδικασίες. Η παραγωγή και η διακίνηση ιδεών πρέπει να θεωρηθεί επικίνδυνη. Και φυσικά μπροστά σε όλο αυτό το σκηνικό τρόμου, η μόνη λύση που προβάλλεται είναι η στήριξη των αστικών κομμάτων, των "νοικοκυραίων" της πολιτικής. Της μόνης "σοβαρής" λύσης που μπορεί να εγγυηθεί την ομαλότητα και την ευνομία απέναντι στη βία των δύο άκρων.

Δυστυχώς για τους αστούς πολιτικούς, που σώζουν την χώρα από τις καφετέριες του Κολωνακίου κι ο μόνος αγώνας που έχουν δώσει είναι για μια ξαπλώστρα στη Μύκονο, έχουμε ένα δυσάρεστο νέο. Η ελληνική κοινωνία έχει ριζοσπαστικοποιηθεί τόσο πολύ, που δεν υπάρχει γυρισμός. Οι Έλληνες έχουν υποστεί την κρατική βία, βιώνουν καθημερινά τον τρόμο από τις δημεύσεις περιουσιών, τις κατασχέσεις σπιτιών, τις απολύσεις, τις αυτοκτονίες, την φτωχοποίηση και την εγκληματικότητα και είναι βέβαιο πως θα αντιδράσουν. Ο βρεγμένος δεν φοβάται την βροχή, όπως λέει κι ο λαός....

Πηγή: ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ