Ο ΞΕΠΕΣΜΟΣ ΜΑΣ !!

1976 Μάιος Δυο χρόνια από ότου ξεκίνησε ο εφιάλτης της μεταπολίτευσης. Μέσα από περιοδικό ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ οι εθνικιστές στέλνουν το δικό τους μήνυμα στον Ελληνικό λαό ο οποίος πλέει σε πελάγη ευτυχίας, κολυμπάει σε μια θάλασσα δημοκρατικότητας, γιατί αυτό τελικά του έλειπε, και αρνείται να ακούσει αλλά και να δει τους ολετήρες του έθνους που τον οδηγούν σαν πρόβατο σε σφαγή. Αυτοί οι λίγοι εθνικιστές και ακούν αλλά και βλέπουν πολύ μακριά, μα πολύ μακριά: Στο σήμερα. Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο που δημοσιεύτηκε τότε προς πολιτική ενημέρωση. Και με αφορμή ένα παρόμοιο περιστατικό που οι Τούρκοι μέσω του βουλευτή Μπατάλ θέλανε όπως και σήμερα να λειτουργήσουν την Αγιά Σοφιά ως Τζαμί..Το πάνω απόκομμα είναι από το ίδιο περιοδικό με το συγκεκριμένο άρθρο. 

Ο ΞΕΠΕΣΜΟΣ ΜΑΣ ! 

Αντί γιά πολιτική ένημέρωσι, κρίνουμε ότι, τούτη την στιγμή, είναι καλύτερα νά "ενημερωθή" κανείς για τον αφάνταστο ξεπεσμό μας·

-Ποτέ ό ξεπεσμός της Ελλάδος ως Κράτους, ώς"έθνους καί ως Φυλής, δέν ήταν σέ χαμηλότερο σημείο. Άκόμη καί κατά τήν "μαύρη εποχή" του 1897 καί μετά, όπότε το ηττημένο Έθνος προσπαθούσε ν' άπαλλαγεί άπό τούς τότε κοινοβουλευτικούς όλετήρες του, οι όποιοι το είχαν οδηγήσει έλαφρόμυαλα όπως πάντα στήν καταστροφή, το έθνικόν αίσθημα δέν είχε ποτέ ξεπέσει Αντίθετα οι πληγές του το είχαν δυναμώσει. Παρ' όλη τήν ήττα, παρ' όλη τήν δημαγωγία και τήν φαυλοκρατία των "ηγετών "του, ώς "Εθνος προσπαθούσε, μέ κάθε τρόπο, νά σώση τήν Μακεδονία άπ'τά αρπακτικά χέρια των Βουλγάρων. Ακόμη καί αυτή ή ήττα, ήταν επακόλουθο του έθνικοΰ αγώνος υπέρ της Κρήτης καί όχι επακόλουθο δίψας γιά εξουσία, δίψας πού νά φθάνη ώς τήν έθνοπροδοσία!

Τότε το "Εθνος, παρ'ολη τήν κακομοιριά του, παρ'ολα τά σύνορα τής Λαρίσσης μόνο, ήξερε καί συνειδητοποιούσε ποιοί ήσαν οι εχθροί τους. "Ηξερε καί ένοιωθε τον Σλαυικό κίνδυ­νο. "Ηξερε καί ένοιωθε ότι μέ τον Τοϋρκο, μας χωρίζει ή άβυσσος τών αιώνων, του αίματος, τοϋ πολιτισμού, της Φυλής. Καί ήταν πρόθυμο ν'αγωνισθή γιά νά επιβίωση. Δέν ήταν έρμαιο διανοητικής παρακρούσεως,μαζικής υστερίας, αποπροσανατολισμού, παρανοήσεως· 

Ή "ήγέτις" τάξις του, δέν ήταν απορροφημένη μέ το "τί θά φάη', τί θά πιή καί τί θά κλέψη"... "Εβγαλε άκόμη Παύλους Μελάδες καί εθνικούς ευεργέτες, γιά νά αντικαταστήσουν τήν τότε άκόμη φτωχομάνα. Ό τότε πολιτικός κόσμος δημαγωγούσε. Δέν βουτούσε όμως στήν κάθε είδους παρανομία . Ήταν ελαφρόμυαλος. Δέν ηταν προδότης "Εμπαινε πλούσιος στήν Βουλή καί έβγαινε πτωχός. Δέν έβγαινε βιομήχανος, καθηγητής, ξενοδόχος, εφοπλιστής "σύμβουλος"μονοπωλείων. Ύπετάσσετο-κατ άνάγκην-στά τελεσίγραφα τών Μεγάλων Δυνάμεων. Δέν έγλυφε τά σκαλοπάτια τών πρεσβειών γιά νά κυβέρνηση··.Τότε, ό Λαός, σέ κάθε πρόκλησι, σέ κάθε χυδαία προσβολή του άνθρωπισμοΰ, σέ κάθε βάναυση ιεροσυλία της θρησκείας μας, άντιδρουσε.... Άντιδροΰσε βαθειά στά τρίσβαθα της προαιώνιας δίψας του γιά τήν έπιβίωσι εναντίον τών εχθρών του  Γένους, όποιοιδήπότε καί αν ήταν. Ηταν έτοιμος, πανέτοιμος νά υπεράσπιση τήν Πατρίδα καί τήν Μά­να Γη του. Ήταν πρόθυμος νά θυσιάση, ότι είχε πολυτιμότερο, παιδί, σύζυγο, πατέρα, αδελφό, μητέρα καί αδελφή, περιουσία και ζωή. "Ετσι τον έκρινε ή ιστορία άξιο νά επιβίωση. "Ετσι τον στεφάνωσε μέ το δάφνινο στεφάνι τής Νίκης. Το στεφάνι πού είχε πλέξει μόνο του. Καί του όποιου τά φύλλα, λέγονταν Μεσολόγγι, Αρκάδι, Ζάλογγος, 'Αλλαμάνα, Μανιάκι... Ελευθερία ή θάνατος. Μόνον όσοι είναι έτοιμοι για τον θάνατο είναι άξιοι για την ελευθερία.

Τώρα ποια ήταν η απάντησι του Λαοΰ αυτού στα αίσχη του 55 στην Πόλι και στην Σμύρνη; Ποιά ήταν, στήν άσύγγνωστη συνθηκολόγησι τής Ζυρίχης; Ποιά ήταν, στους ιταμούς βομβαρδισμούς τής Κύπρου του 64; Ποιά ήταν στο κλείσιμο τής Σχολής της Χάλκης; Ποιά ήταν, στήν άπέλασι δεκάδων χιλιάδων αδελφών του της Πόλης καί στους εξανδραποδισμούς της Ίμβρου καί της Τενέδου; Καί προ πάντων, στήν ανεκδιήγητη ντροπή, στο_Αίσχος_του_ Ιουλίου Αυγούστου 1974; ΗΤΑΝ ΩΧ ΑΔΕΛΦΕ Ενοχλήθηκαν οι "Ελληνες, γιατί τους χάλασαν την ησυχία. Ανησύχησαν γιατί τούς ζήτησαν έπιφανειακές θυσίες...Στεναχωρήθηκαν, γιατί κινδύνευε ή εύημερεία τους.. 

"Εκλεισαν τ' αύτιά τους στην λογική, πού έλεγε ότι αύριο θαρθή ή σειρά τους καί στίς οιμωγές τών γυναικόπαιδων της Κυρήνειας καί της Αμμοχώστου, της Μόρφου καί τής Λεύκας, τής Λευκωσίας καί τής Καρπασίας, θά διαδεχθούν ίσως τής Λέσβου καί της Χίου, τής Σάμου καί τής Ρόδου. "Εκλεισαν τά μάτια τους στήν αλήθεια τής στιγμής, στήν αλήθεια γιά τήν Πηγή τής προδοσίας τήν πραγματική, καί υποθήκευσαν το Μέλλον τους, μέ νέες προδοσίες. Τούς τά έκλεισαν οι "ταγοί "τους, οι πνευματικοί καί οι πολιτικοί. Άλλα τούς τά έκλεισαν, γιατί καί αυτοί, οι σημερινοί ξεπεσμένοι, ήθελαν νά του τά κλείσουν! Δηλητηριασμένοι, ναρκωμένοι, αποπροσανατολισμένοι, από τις εφημερίδες, δημαγωγίες, συκοφαντίες, ψευτιές, υπέκυψαν στήν ευκολία τής στιγμής, στον Υλισμό τής σάπιας κοιλιάς..." Εμείς νάμαστε καλά κι έχει……!

"Εχει ποιός; Ό θεός; Ό θεός τής Ελλάδος; Αλλά ό θεός βοηθάει εκείνους πού θέλουν νά βοηθήσουν. Ό θεός αποστρέφει το βλέμμα Του, άπό τούς αμαρτωλούς του εγωισμού καί τής άδιαφορίας...Καί .τιμωρεί!

Κάποτε ό Λαός είχε τόν Στρατόν του, σάν κόρη οφθαλμού. Καμμιά προσβολή εναντίον του δέν ηταν παραδεκτή. Καί σέ στιγμές κρίσεως, έστρεφε σ'αύτόν τήν ψυχή του ολόκληρη..."Παι­διά τής Ελλάδος Παιδιά, πού σκληρά πολεμάτε, πάνω στά βουνά, Παιδιά στήν γλυκεία Παναγιά, προσευχόμαστε όλοι, νάρθετε ξανά...έλεγε το τραγούδι τής ψυχής του 40. Το τραγούδι τών Θερμοπυλών, τοϋ Μαραθώνος, τής Σαλάμινος, του Γρανικοΰ, τοΰ Κλειδιού, τής Πύλης του Ρωμανού, τών Δερβενακίων, του Μπιζανίου, τής Έλασσώνος, τού" Σκρα, τοΰ Άφιόν Καραχισάρ.··Ό "Υμνος τής Υπερμάχου Στρατηγού... 

Σήμερα, πού παίζεται στά ζάρια ή ίδια ή υπαρξίς του, σήμερα πού ή ταπείνωσίς, ή ήττα καί ή προδοσία, φώλιασαν σ' όλα τά επίπεδα, ό Λαός αύτός οδηγείται στήν αρνησιν τών σπλάχνων του, στον προπηλακισμό καί τήν συκοφάντησι τών παιδιών του. Μέ πρόσχημα τήν αποτυχία της επιταγής του χρέους που είχε, έχει καί θά έχη   ο Στρατός, νά σώζη πάντα τήν Έλλάδα άπό τους όλετήρες της, καί πού στο παρελθόν και πάλι ειχε έπιχειρήσει, οί μικράνθρωποι, oι προδότες, οί ύποκριταί, οί ζενόδουλοι, οι ασυνείδητοι, οι πληρωμένοι, οί πόρνοι καί οι έκπορνευμένοι, οί νοικιασμένοι, δεν ώρωδοΰν προ ούδενός, προκειμένου νά καλύψουν τους βόθ­ρους άπ'τοΰς οποίους βγήκαν...

Καί φυλακίζουν τους άξιωματικούς. Καί τους βρίζουν. Καί τους συκοφαντοΰν. Καί τους αρνούνται τις θυσίες πού έκαμαν στον Γράμμο καί στο Βίτσι, όταν τούς έσπρωχναν μπροστά , στά Σλαυόδουλα, τα  βόλια, για νά καλοπερνούν αυτοί στην όασι της Αθήνας. Καί τούς άρνοΰνται καί τον ύστατο φόρο τιμής πού τούς οφείλουν, γιατί θυσίασαν την ζωή τους, μπροστά εις τον Τουρκομογγόλο, στήν Κύπρο, την οποία-έγκλημα κι αύτό-θέλησαν, νόμισαν αφελώς, ότι έπρεπε καί μπορούσαν νά ενώσουν μέ τήν Μάνα Γη' Καί τούς σκέπασαν μέ την λησμονιά καί την καταισχύνη, στους ομαδικούς τάφους τής Κύπρου, η σέ ανώνυμα κασσόνια-ναί σέ κασσόνια, άντί για φέρετρα·-ποΰ έφεραν μυστικά, σάν νάταν ντροπιασμένα, πίσω στους γονείς τους, καί έθαβαν χωρίς τιμή, επίτηδες, προγραμματισμένα, διατεταγμένα!

Καί αύτός ό Λαός τά δέχθηκε αύτά...Καί τά ζήτησε."ίσως καί περισσότερα άπ' ότι τολμοΰσαν νά του "δώσουν" βορά οί όλετήρες...Μπροστά σ'αύτόν τόν ξεπεσμό, μπροστά σ' αυτήν τήν παρακμή, τί περιμένουν τώρα οί όλετήρες; Τι περιμένει αύτός ό ναρκωμένος Λαός; Περι­μένει ύπεράσπισι άπ' αύτούς πού κλωτσάει; Περιμένει νά του διαφεντέψουν τον εγωιστικό του υλισμό; ΟΧΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΗ. Τέτοιοι ξεπεσμοί, δέν ξεπλένονται μέ τίποτε άλλο άπό τον αιματηρό εξαγνισμό. Τέτοιοι Λαοί δέν αξίζουν νά ζουν ελεύθεροι. Η ιστορία τους ετοι­μάζει τον Δυνάστη, τον ξένο δυνάστη...καί δέν είναι άξιοι γιά τίποτε άλλο άπό του νά τον περιμένουν, άβουλα καί παθητικά. Άρσενικοθήλυκα.·