Οικογενειοκρατία και Αρχηγισμός: Τα..βαμπίρ του Έθνους

Άμεση ανάγκη ανανέωσης του πολιτικού τοπίου

Το έχουμε ξαναγράψει από τη στήλη αυτή, εδώ και καιρό.

Ότι δύο είναι βασικά τα αρνητικά φαινόμενα που καταταλαιπωρούν την ελληνική πολιτική σκηνή και τον λαό μας, οδηγώντας σε πλήρες αδιέξοδο: η γεροντοκρατία και η οικογενειοκρατία! Η τάση δηλ. των Ελλήνων πολιτικών να θέλουν οπωσδήποτε να διατηρούνται σε καίρια πολιτικά πόστα, ως (δήθεν) αγέραστοι «Ντόριαν Γκρέι», εμποδίζοντας έτσι την ανανέωση της πολιτικής σκηνής με νέα πρόσωπα. Καθώς και η απαράδεκτη νοοτροπία αυτής της αποκομμένης απ’ τον ελληνικό λαό κάστας να «αυτοαναπαράγεται» στην εξουσία με «κληρονομικό δίκαιο»: τη θέση του πατέρα παίρνει αυτονόητα ο γιος (έστω κι αν ο ίδιος είναι άχρηστος...) κτλ.

Αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει πια σαπίσει τελείως και βρίσκεται σε υπαρξιακό αδιέξοδο. Πέραν αυτού, δεν υπάρχουν στην Ελλάδα κόμματα αρχών, τα οποία να λειτουργούν οργανωμένα και να εξελίσσονται με τρόπο σοβαρό, όπως συμβαίνει π.χ. στην Ευρώπη. Αντιθέτως εδώ έχουμε κόμματα προσωποπαγή («αρχηγικά»), όπου ο ιδρυτής και επικεφαλής είναι «αναμφισβήτητος» και, βεβαίως, μετά τη δική του πολιτική ή βιολογική φθορά το κόμμα αυτομάτως διαλύεται...

Πρόκειται για παθογένειες που δεν απαντώνται πουθενά αλλού στην πολιτισμένη Ευρώπη! Και δείχνουν ότι οι Έλληνες ως «πολιτικά όντα» κάθε άλλο παρά ώριμοι πολιτικά είναι. Ο γράφων, τόσο στο πλαίσιο της πρόσφατης προεκλογικής περίοδου όσο και γενικότερα, ακούει παντού στην ελλαδική επικράτεια το ίδιο «σύνθημα»-απαίτηση του λαού (ειδικά των νεώτερων): «Βαρεθήκαμε πια τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, θέλουμε καινούριους πολιτικούς και φρέσκιες ιδέες»!

Ιδού λοιπόν. Πιστεύουμε ότι έφτασε πλέον η ώρα η παλαιότερη «γενιά» Ελλήνων πολιτικών, με την όποια προσφορά της στον τόπο και τα όποια σφάλματά της, να πάρει τη γενναία απόφαση: να αποχωρήσει από την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας μας! Αλλά, για όνομα του Θεού, εμείς δεν λέμε «σφάξτε τους»!... Ας παραμείνουν «Νέστορες» της πολιτικής, με συμβουλευτικό ρόλο προς τους νέους. Όμως, πρέπει να γίνει κατανοητό, ήρθε και στην Ελλάδα η ώρα της μεγάλης αλλαγής «φρουράς»! Αυτό έχει ανάγκη ο τόπος. Να αναλάβουν δηλ. οι νεώτεροι, να πάρουν τα ηνία της εποχής τους στα χέρια τους! Διότι όταν δεν γίνεται αυτή η φυσιολογική διαδοχή που περιγράφουμε, η παλιά «φρουρά» μετατρέπεται σε επικίνδυνο «βαμπίρ» που πίνει το αίμα του έθνους και της πατρίδας...

Ησαΐας Κωνσταντινίδης