Η Ελλάδα και η απειλή του Αλβανικού εθνικισμού

Στην Ελλάδα η ελλαδική συγκυβέρνηση, με την υποτακτική πολιτική που εφαρμόζει προξενεί μη επανορθώσιμες βλάβες σε ολόκληρο το ελληνικό έθνος. Ο δε εθνικισμός στην Ελλάδα αποτελεί το κόκκινο πανί για τους εντεταλμένους της παγκοσμιοποίησης, καθώς γνωρίζουν ότι και αυτός είναι το μόνο εμπόδιο που μπορεί να τους ανακόψει, αλλά και από την άλλη ο εθνομηδενισμός αποτελεί το κυρίαρχο όπλο τους. Από την μία η Θράκη με τους τούρκους να αλωνίζουν και να προετοιμάζουν απόσχιση από την Ελλάδα, στην μέση οι σκοπιανοί να ονειρεύονται Μακεδονίες και από την άλλη οι Αλβανοί να ονειρεύονται μεγάλη Αλβανία. Και όλα αυτά με την εξόφθαλμη, επιδεικτική ανοχή της συγκυβέρνησης Σαμαρά Βενιζέλου που
έχει επιδοθεί στην εξόντωση ότι ελληνικού υπάρχει. Αναδημοσιεύουμε από το πρώτο θέμα ένα άρθρο του Γιώργου Διονυσόπουλου σχετικά με την επέλαση (και) του Αλβανικού εθνικισμού που πολύ εύστοχα χτυπά "καμπανάκια" .Αλλά στου κουφού την πόρτα... 
Α. Δημητρίου

Η Ελλάδα και η απειλή του Αλβανικού εθνικισμού 

του Γιώργου Διονυσόπουλου

Όμως, όπως τόσες φορές στο παρελθόν, έτσι και αυτή τη φορά η διορατικότητά, αλλά και οι ελπίδες που έτρεφε η ελληνική πλευρά διαψεύσθηκαν μέσα σε μερικούς μήνες. Η προπαγάνδα και η καλλιέργεια ενός έντονα ανθελληνικού κλίματος στο εσωτερικό της Αλβανίας, από μέρους μάλιστα της επίσημης αλβανικής πολιτικής ηγεσίας, σε συνδυασμό με την υιοθέτηση της ατζέντας του ακραίου εθνικιστικού κόμματος των «Τσάμηδων» που εκπροσωπείται με 5 βουλευτές στην αλβανική Βουλή και στηρίζει ανοιχτά την κυβέρνηση Ράμα, δείχνει ότι η χώρα μας τείνει πλέον να αποτελέσει τον βασικό στόχο της αναθεωρητικής πολιτικής που σταθερά υλοποιεί κατά την τελευταία 20ετία η Αλβανία στην περιοχή των Δυτ. Βαλκανίων. Ενδεικτικά να σημειώσουμε ότι στις 24 Ιουνίου, ημέρα που η Αλβανία λάμβανε το καθεστώς της υποψήφιας για ένταξη στην Ε.Ε χώρας στις Βρυξέλες, χάρις στην ένθερμη στήριξη και τις ακάματες προσπάθειες της ελληνικής προεδρίας, στα Τίρανα το σύνολο σχεδόν των αλβανικών Μ.Μ.Ε, κατηγορούσε την Ελλάδα για «γενοκτονία» με αφορμή μία εκδήλωση για την «τσαμουριά» που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο της αλβανικής πρωτεύουσας, παρουσία του συνόλου της αλβανικής πολιτικής ηγεσίας.


Η εθνικιστική οπτική με την οποία αντιμετωπίζουν τα Τίρανα τις ελληνοαλβανικές σχέσεις επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά κατά την πρόσφατη  διοικητική μεταρρύθμιση μέσω της οποίας συνενώνονταν, μεταξύ άλλων, δήμοι και κοινότητες στο νότιο τμήμα της Αλβανίας. Η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση ψηφίστηκε από την αλβανική βουλή στις αρχές του μήνα, προκαλώντας την έντονη αντίδραση τόσο της ελληνικής μειονότητας, όσο και του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, καθώς τα κριτήρια της δεν ήταν διοικητικά αλλά εθνικιστικά με στόχο την αφομοίωση του ελληνικού στοιχείου στη Βόρειο Ήπειρο. Μόνο τυχαίο εξάλλου δεν είναι ότι στο πλαίσιο της σχετικής συζήτησης τόσο στην αρμόδια επιτροπή όσο και στην ολομέλεια της αλβανικής βουλής, έγιναν δεκτές όλες οι παρεμβάσεις του κόμματος των «Τσάμηδων» και καμία των εκπροσώπων της ομογένειας. Στις αρχές της εβδομάδος μία ακόμη εξέλιξη ήρθε επίσης να καταδείξει το κλίμα αντιπαράθεσης που επιδιώκουν να στήσουν στις ελληνοαλβανικές σχέσεις τα Τίρανα. Αυτή τη φορά ήταν η ποινική δίωξη, που στις 6 Αυγούστου άσκησε η Εισαγγελία των Τιράνων, σε βάρος όλων εκείνων που σχετίζονται με την κατάρτιση της συμφωνίας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων με την Ελλάδα. Επρόκειτο για μία διαδικασία που κινήθηκε ύστερα από σχετική καταγγελία του αλβανικού Υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο ζήτησε την ποινική δίωξη των υπευθύνων για την υπογραφή της εν λόγω συμφωνίας, το 2009 με το αιτιολογικό ότι θίχτηκαν σοβαρά τα συμφέροντα της Αλβανίας.

Στις ανωτέρω εξελίξεις κυρίαρχος υπήρξε επίσης και ο ρόλος του αλβανικού τύπου. Στα πρωτοσέλιδα των αλβανικών εφημερίδων σχεδόν καθημερινά φιλοξενούνται άρθρα τα οποία καταφέρονται ανοιχτά κατά της χώρας μας, δημιουργώντας εθνικιστικά ανακλαστικά στην αλβανική κοινή γνώμη. Δεν υπάρχει πολιτική εξέλιξη στην Αλβανία που να μην εμπλέκεται το όνομα της Ελλάδος, ενώ το όργιο παραπληροφόρησης και προπαγάνδας είναι τέτοιο που σε πρόσφατη συνέντευξή του ο πρώην Αρχηγός των αλβανικών Μυστικών Υπηρεσιών, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι η χώρα μας, μέσω της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αλβανία, είναι πιο επικίνδυνη και από τους ακραίους ισλαμιστές! Δεν ξέρουμε βεβαίως αν η χώρα μας συνιστά μεγαλύτερη απειλή από τους ισλαμιστές για την Αλβανία, μπορούμε να αντιληφθούμε όμως τον κίνδυνο που συνθέτουν οι αλβανοί ισλαμιστές για την Ελλάδα. Πρόκειται για έναν σημαντικό αριθμό αλβανών, με έντονο το στοιχείο του θρησκευτικού και εθνικιστικού φανατισμού, που έχουν λάβει μέρος σε πολέμους κατά τα προηγούμενα χρόνια στα Βαλκάνια και στις μέρες μας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι συγκεκριμένοι, εθισμένοι στις σφαγές και έχοντας εκπαιδευθεί σε πραγματικές πολεμικές συνθήκες, συνιστούν έναν πραγματικό κίνδυνο καταρχήν για την ίδια τους τη χώρα και δευτερευόντως για την Ελλάδα στο ενδεχόμενο που είτε τους στρέψει κάποιος εναντίον της είτε πολύ απλά περάσουν ως οικονομικοί μετανάστες τα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Σε κάθε περίπτωση πάντως η ελληνική πολιτική ηγεσία θα πρέπει να σταματήσει την πολιτική του «στρουθοκαμηλισμού» και της υποχωρητικότητας και να δείξει ότι στις σχέσεις των δύο χωρών υπάρχουν και ορισμένες «κόκκινες γραμμές». Η Ελλάδα φιλοξενεί περισσότερους από 800.000 αλβανούς οικονομικούς μετανάστες. Οι πολίτες της, ιδιαίτερα αυτοί των συνόρων, έχουν υποστεί την πίεση από την αύξηση της εγκληματικότητας. Είναι μια από τις χώρες με τις μεγαλύτερες επενδύσεις στην αλβανική οικονομία και έχει αποδεδειγμένα στηρίξει την ευρωπαϊκή προοπτική των Τιράνων. Οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις όμως, εμμένοντας σε μία πολιτική χωρίς κανένα αντίκρισμα για τα ελληνικά συμφέροντα, δημιούργησαν στους εθνικιστές αλβανούς πολιτικούς την εντύπωση μιας αδύναμης χώρας. Εικόνα που στα μάτια των αλβανών, επέτεινε ακόμη περισσότερο η οικονομική κρίση. Επίσης όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε, οι έλληνες πολιτικοί που ευθύς εξαρχής διατύπωναν κάποιες επιφυλάξεις για την άνευ όρων ελληνοαλβανική προσέγγιση, δεν είχαν εντελώς άδικο. Ο σοσιαλιστής Ράμα αποδεικνύεται περισσότερο εθνικιστής από πολλούς συντηρητικούς προκατόχους του. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη ιδιαίτερα εκείνοι που, φλερτάροντας με συγκεκριμένους κύκλους των Τιράνων, θεωρούν ότι μπορεί να γίνει εξωτερική πολιτική υπό την επήρεια ιδεολογικών συναισθηματισμών και αγκυλώσεων.