Ή ανάγκη νά
επεκταθούμε περισσότερο άπ' όσο επιτρέπει o χώρος τής εφημερίδας μας είναι ανάγκη πού
προκύπτει άπό τό γεγονός πώς απειλείται ένα τμήμα τοΰ Ελληνισμού. Έτσι
αφού στό α' μέρος (δες ΕΔΩ) αναφερθήκαμε κυρίως σέ γλωσσικά στοιχεία καί στό πώς
απέκτησαν οί Πομάκοι το σλαυοβουλγάρικο γλωσσικό Ιδίωμα τους, στό β' μέρος θά
ασχοληθούμε μέ τή θρησκεία τους καί τά ανθρωπολογικά τους χαρακτηριστικά.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟΥ
Μετά τήν πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας ό υπόδουλος
χριστιανικός κόσμος ζοΰσε μέ τήν ελπίδα τής απελευθέρωσης άπό τόν τουρκικό
ζυγό. Όσο περνούσαν όμως τά χρονιά ή
ελπίδα έσβηνε ένώ παράλληλα ή καταπίεση άπό τόν Οθωμανό δυνάστη καί ή βάρβαρη
ωμότητα του γίνονταν αφόρητες γιά πολλούς πληθυσμούς τής ελληνικής
επικράτειας.
"Ετσι καί
στήν περιοχή τής Ροδόπης ή τουρκική βαναυσότητα ξεπέρασε κάθε όριο. Άρπαγες
κτημάτων, σπιτιών, γυναικών, αρσενικών παιδιών, σφαγές, λεηλασίες καί
αγριότητες κάθε είδους ήταν στήν ημερήσια διάταξη τής ζωής τών κατοίκων. Αυτό
ήταν καί τό αίτιο γιά τίς ομαδικές προσχωρήσεις πολλών υποταγμένων στόν
μωαμεθανισμό στή διάρκεια τού 17ου αΙώνα. Τότε πραγματοποιήθηκαν οί ομαδικοί εξισλαμισμοί
στήν Μ. Ασία, στήν Χερσόνησο τοϋ Αίμου, στήν Ερζεγοβίνη καί πολλές άλλες περιοχές.
Οι "Ελληνες
τής Ροδόπης έχοντας ολοζώντανες τίς μνήμες τοΰ πρόσφατου τραγικού παρελθόντος
τους μέ τούς Βουλγάρους είχαν έναν πρόσθετο λόγο νά επιζητούν τήν εύνοια τοϋ
νέου κατακτητή: τήν εκδίκηση. Κάτω άπό τήν επίδραση αυτού τοϋ ψυχολογικού
κλίματος, γιά λόγους επιβιώσεως κι εφόσον ή ελπίδα ανασυστάσεως της βυζαντινής
αυτοκρατορίας χανόταν σ' έναν πολύ μακρινό ορίζοντα πού δέν ήταν πιά ορατός, οί
Ροδοπαϊοι προσχώρησαν στόν μωαμεθανισμό. "Ετσι ό εξισλαμισμός τών Πομάκων
άρχισε τόν 16ο αίώνα (1512 -1526) καί ολοκληρώθηκε έπί Μεχμέτ Δ' (1648 -1687)
καί τού μεγάλου βεζύρη Μεχμέτ Κιοπρουλοϋ. ΟΙ πρόκριτοι τών Πομάκων
παρουσιάστηκαν μαζί μέ τούς παπάδες τους στίς θρησκευτικές αρχές τών Τούρκων
στή Φιλιππούπολη καί δήλωσαν τήν πρόθεση τους νά ασπαστούν τόν μωαμεθανισμό. Ή περιτομή τους πραγματοποιήθηκε μέ πανηγυρικό
χαρακτήρα στό παλιό τζαμί τής Φιλιππουπόλεως κι άπό κει πιά επιστρέφοντας στα
χωριά τους εξισλάμισαν τούς ομοφύλους τους. Τήν εποχή εκείνη 218
εκκλησίες καί 336 παρεκκλήσια κατεδαφίστηκαν άπό τούς Τούρκους στήν Ροδόπη. Πολλοί άπ' τούς κατοίκους παρά τήν γενική
απόφαση καί τήν εθελοντική προσχώρηση έγιναν κρυπτοχριστιανοί.
Τήν
περίοδο εκείνη στό χωριό Πάχνη πραγματοποεϊται καί
τό Ιστορικό ανάλογο τοϋ Ζαλόγγου όταν νεαρά κορίτσια αρνούμενα
νά προδώσουν τήν θρησκεία τους έπεσαν χορεύοντας στό παρακείμενο βάραθρο. Καί φυσικά ή μουσουλμανική παράδοση πού
θά έπρεπε νά υπάρχει αν oi Πομάκοι ήταν Τούρκοι, είναι ανύπαρκτη στίς περιοχές τους ένώ αντίθετα ol διαφορές μεταξύ μουσουλμάνων Πομάκων
καί μουσουλμάνων Τούρκων εΐναι πολλές καί οφείλονται στήν ελληνοχριστιανική
παράδοση, ήθη καί έθιμα πού διατήρησαν οί Πομάκοι παρά τήν νέα τους θρησκεία.
Αυτό είναι τό πραγματικό Ιστορικό τοϋ εξισλαμισμού τών
"Ελλήνων Πομάκων καί ol Ισχυρισμοί τών Τούρκων περί εγκαταστάσεως
Τσεπνίδων, Κουμάνων ή άλλων μογγολικών φυλών στήν περιοχή καθώς καί οί
Ισχυρισμοί τών Βουλγάρων περί εξισλαμισμού τών «αδελφών τους Σλαύων» αποτελούν
προπαγανδιστικές εφευρέσεις χωρίς κανένα απολύτως Ιστορικό τεκμήριο.
ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Όλα τά Ιστορικά,
γλωσσικά, λαογραφικά κλπ. στοιχεία θά ήταν περιττά αν oi γνώσεις τών Ελλήνων γύρω άπό τήν
έννοια τής «φυλής» ήταν ολοκληρωμένες.
Όσες επίκτητες
Ιδιότητες κι αν κουβαλάει ένας λαός στή ράχη του καθώς τόν σημαδεύουν τό ένα
μετά τό άλλο τά ίστορικά γεγονότα, όσες γλώσσες κι αν μιλήσει, όποια θρησκεία
κι αν ασπαστεί όποια έθιμα κι αν δεχθεί, αρκεί μονάχα ένα νά παραμείνει
αναλλοίωτο γιά νά διατρανώνει τήν προέλευση καί τήν καταγωγή του: τό
ανθρωπολογικό. Αρκεί οί λαοί πού συγκρούσθηκαν μαζί του ή τον κατέκτησαν
νά μήν άγγιξαν τήν βιολογική του υπόσταση.
Ή γλώσσα, ή
θρησκεία, τά έθιμα, όσο εύκολα αποκτήθηκαν μέ τήν ίδια ευκολία μπορούν νά
αποβληθούν. Τό αίμα πού ανακυκλώνει τήν πορεία του μέσα στή φυλετική
κοινότητα, τά γονίδια πού μεταφέρονται άπ' τό γονιό στό παιδί διατηρώντας σέ
μυστική συμφωνία τήν αδιάσπαστη συνέχεια της ράτσας, ή φυλετική ψυχή πού
μεταλαμπαδεύεται άπό γενιά σέ γενιά δημιουργώντας κρίκο μέ κρίκο τήν αλυσίδα
τοϋ παρελθόντος, τοϋ παρόντος καί τοϋ μέλλοντος, αυτά καί μόνον αυτά είναι τά
στοιχεία πού δέν κλονίζονται άπό κανένα διαφορετικής ποιότητας τεκμήριο.
Έτσι, τά πορίσματα τής σχετικής έρευνας πού έγινε επιβεβαιώνουν
αυτό πού καί μέ μιά μόνο ματιά γίνεται αμέσως αισθητό: Δέν υπάρχει βιολογική
συγγένεια των Πομάκων μέ Τούρκους ή Σλαύους.
α. Οί Πομάκοι
έχουν στην πλειοψηφία τους χρώμα προσώπου καστανό, ξανθοκόκκινο εως ανοιχτό σταρένιο,
χρώμα ματιών καστανό, γκρίζο έως γαλανό καί μαλλιών καστανό, ξανθό καί κόκκινο.
Είναι δολιχοκέφαλοι καί ή κόγχη τών ματιών τους είναι βαθουλωμένη όπως
εμφανίζεται καί στίς απεικονίσεις τών Μακεδόνων καί τοϋ Μ. Αλέξανδρου. Τά
μήλα τών παρειών τους είναι κανονικά, τό ανάστημα τους υψηλότερου τού μετρίου,
πόδια καί σκέλη μέ ϋψος κανονικό. "Εχουν
δηλαδή όλα τά χαρακτηριστικά τών ορεινών Ελλήνων ένώ τά αντίστοιχα
χαρακτηριστικά τής μογγολικής μειονότητας τής Θράκης έχουν ώς έξης: Χρώμα
προσώπου σκούρο μελαχρινό ώς στακτί, ματιών μαύρο έως σκούρο καστανό, μαλλιών
μαύρο, κεφάλι στρογγυλό, μήλα παρειών προτεταμένα, ανάστημα χαμηλότερου τοϋ
συνηθισμένου, πόδια κοντά μέ το κλασσικό βραχυσκελές χαρακτηριστικό τών μογγολικών
φυλών.
β. Οι Πομάκοι
αποτελούν φυλετικά ενιαίο πληθυσμό καί έχουν αιματολογική συγγένεια μέ τούς
"Ελληνες πού φθάνει σέ ποσοστά 50-70%.
γ. Οι Πομάκοι
απομονώθηκαν έπί μακρό χρονικό διάστημα, δέν υπέστησαν καμμιά φυλετική διαφοροποίηση
καί διατήρησαν σχεδόν αναλλοίωτες τίς αρχικές συχνότητες τών ομάδων αίματος
καί ή άποψη ότι είναι απόγονοι Κιργισίων αποίκων απορρίπτεται άπό τό αποτέλεσμα
στατιστικής συγκρίσεως Πομάκων - Κιργισίων.
δ. Άπό τή
σύγκριση τών κατανομών τών συχνοτήτων τών ομάδων τοϋ αίματος τών Πομάκων μέ τίς
αντίστοιχες στους Βουλγάρους, Τούρκους, Σέρβους, προκύπτει, ότι δέν υπάρχει
οποιαδήποτε πιθανότητα συγγένειας καί δέν υπήρξε καμμιά άξια λόγου έπιμειξία.
'Επί πλέον, ή εθνολογική έρευνα πού έγινε γιά τήν κατανόηση
τών φυλογενετικών εξελίξεων στίς περιοχές τών Πομάκων έδειξε πώς οί Σλαυόφωνοι
τής "Ελλάδος είναι απόγονοι αυτόχθονος πληθυσμού (βλ. Άρη Πουλιανού, Ή
προέλευση τών Ελλήνων).
Ελένη Π.
Στην επόμενη ανάρτηση του Κοινού Παρονομαστή θα δημοσιευθεί το Γ και τελευταίο μέρος του θέματος ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΜΑΚΟΙ καί θά περιλαμβάνει κυρίως
λαογραφικά στοιχεία καί τήν πολιτική διάσταση τοϋ ζητήματος τών ΠΟΜΑΚΩΝ.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα του ΕΝΕΚ
"Νέα Θέσις" τεύχος 69 τον Σεπτέμβριο του 1986
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π