«Εμείς οι χτίστες, εμείς κ' οι χαλαστές»

Ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος μιλά για το βιβλίο «Πέρα από το Εθνικό Κράτος»

Συναντήσαμε τov Γιάννη Παναγιωτακόπουλο στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων «Λόγχη» και με αφορμή το πρώτο του βιβλίο δεν αντισταθήκαμε στον πειρασμό να του θέσουμε κάποιες ερω­τήσεις σχετικά με το πόνημα του αλλά και με το πώς αυτός αντιλαμβάνεται τον Ελληνικό Εθνικισμό.

O Γιάννης είναι ένας συνεπής ιδεολόγος και έχει δώσει μακροχρόνιους αγώνες για το εθνικιστικό κί­νημα στη χώρα μας. Πριν από την συγγραφή αυτού του βιβλίου έχει γράψει σειρά άρθρων σε εφημερίδες και περιοδικά συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτόν στη διάδοση της Εθνικής Ιδέας στην πατρίδα μας. 

Γιάννη αφού σε ευχαριστήσουμε και σε συγχαρούμε για το βιβλίο σου, θα θέλαμε αρχικά να σε ρωτήσουμε για ποιους  λό­γους έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου εξωφύλλου;

Ο μοναχός με την μολότωφ στα χέρια, είτε απο­τελεί πραγματική φωτογραφία είτε φτιαγμένη, φέρει έναν ισχυρό συμβολισμό: Αυτόν της αντιστεκόμενης παράδοσης. Επειδή δε οι Ορθόδοξες μοναστικές κοινότητες ως κοινωνίες προσώπων, αποτελούν πνευματικά πρότυπα του ελληνικού κοινοτισμού, ο συμβολισμός γίνεται ακόμα πιο ισχυρός: Είναι ο συμβολισμός της αντιστεκόμενης κοινοτικής παράδοσης του προσώπου, απέναντι στην ολοκληρωτική επιβολή του νεωτερικού ατό­μου.

Πιστεύεις ότι σήμερα, την εποχή του πολυπολιτισμού και της παγκοσμιοποίησης είναι εφικτό να μιλάμε για την κοινοτική πολιτεία που αναφέρεις στο βιβλίο σου; Μπορεί κάτι τέτοιο να είναι εφαρμόσιμο σήμερα;

Πρέπει καταρχήν να κατανοήσουμε ότι το εθνικό κράτος, το οποίο είτε ως οντότητα είτε ως ιδέα υπη­ρετήσαμε αρκετές φορές οι εθνικιστές, αποτέλεσε και αποτελεί τον δούρειο ίππο αυτής της παγκο­σμιοποίησης. Επί της ουσίας είναι η αιχμή του δό­ρατος στην αποδόμηση των εθνικών παραδόσεων. 0 Φουκουγιάμα ανέβαλε το φιλελεύθερο «τέλος της ιστορίας», κατανοώντας ότι η αντίσταση των εθνικών παραδόσεων είναι ακόμα ισχυρή.

Πρέπει να βρούμε την δική μας αντιπρόταση ψάχνοντας σε δύο κατευθύνσεις. Στο παρελθόν, πίσω από τον Διαφωτισμό και την επικράτηση του νεωτερικού αστικού πολιτισμού από την μία και στο μέλλον, μετά τα φουκουγιαμικά νέα εθνικά κράτη από την άλλη, έχω την αίσθηση ότι κάπου εκεί βρίσκεται η Κοινοτική Πολιτεία.

Ποιες είναι, κατά την άποψη σου, αν βέ­βαια υπάρχουν, οι παθογένειες του Ελλη­νικού Εθνικισμού σήμερα και πως πι­στεύεις ότι μπορούν να διορθωθούν;

Είναι μεγάλη κουβέντα που δεν χωράει στις πε­ριορισμένες λέξεις αυτής της συνέντευξης. Επι­γραμματικά, αν όταν λέμε «ελληνικός εθνικισμός» εννοούμε τον εθνικιστικό πολιτικό χώρο, τότε θα έλεγα ότι είναι ένα δοχείο γεμάτο παθογένειες. Αν από την άλλη θέλουμε να μιλήσουμε για τον ελ­ληνικό εθνικισμό στο επίπεδο της συλλογικής εθνι­κής συνείδησης και του Πολιτισμού, τότε κι εδώ έχουμε να κάνουμε με σοβαρές παθογένειες, που του φόρτωσε η επί δύο αιώνες συμβίωση του με το ελλαδικό κράτος.

Νομίζω ότι η μόνη ελπίδα διόρθωσης μπορεί να γεννηθεί μέσα από την βαθιά και ειλικρινή αυτο­κριτική μας. Την ατομική και την συλλογική. Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν. Δηλώνω πρώτα από όλους ένοχος μεγάλης πλάνης και σοβαρών λαθών. Φορτώσαμε σε αγνές ιδέες και πρώτα απ' όλα στην Πατρίδα μας, τον εγωισμό μας, την μα­ταιοδοξία μας, την αλαζονεία μας, τα συμπλέγματα μας και ό,τι άλλο άσχετο. Κι όλον αυτόν τον αχταρμά τον ονομάσαμε «Ελληνικό Εθνικισμό» χωρίς να ακούμε χιλιάδες κόκαλα να τρίζουν...

Τί έχεις να προτείνεις στους νέους σε ηλικία ανθρώπους που θα διαβάσουν το βι­βλίο σου και την συνέντευξη σου;

Το βιβλίο θα ήθελα να το διαβάσουν σαν να ακούν έναν φίλο τους να τους διηγείται μια ιστορία για ένα πρόβλημα που προέκυψε τα τελευταία δύο χρόνια Και σαν να τους καλεί στο τέλος να βρουν μια λύση σε αυτό το πρόβλημα Αυτό είναι επί της ουσίας ετούτο το δοκίμιο και γι' αυτό τον λόγο είναι συνοπτικά και απλά γραμμένο. Ασχολείται με την ιστορία του ελλαδικού κράτους, το πώς και γιατί φτιάχτηκε, τους τρόπους με τους οποίους αποδόμησε τον πολιτισμό μας.

Στο τέλος δίνω μία γενική κατεύθυνση για μία λύση που περισσότερο διαισθάνομαι και λιγότερο μπορώ να τεκμηριώσω. Σε αυτό ζητάω βοήθεια Δεν έχω να δώσω συνταγή για έτοιμη λύση Αυτή πρέπει να την βρούμε και να τεκμηριώσουμε μαζί..

Τελειώνοντας και αφού σε ευχαριστήσου­με, σαν παλαιότερος αγωνιστής τι θα ήθε­λες να πεις στους αναγνώστες του ΕΚ;

Ως «παλαιότερος αγωνιστής» το μόνο που έχω να πω ή μάλλον να ζητήσω από τους νεότερους, είναι μια μεγάλη συγνώμη για τα ελάχιστα που κα­τάφερα να τους δώσω...

----------------------------------------------------------------------------------

Η συνέντευξη του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου δόθηκε και δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Κόσμο που κυκλοφορεί