21ος ΑΙΩΝ: Πέρα από τον εαυτό μας

Κάποτε, όταν πρωτοέμπαινα στον λεγόμενο εθνικιστικό χώρο, με όρεξη, απονήρευτος και με μία τάση εξιδανίκευσης ακόμα και των στραβών που έβλεπα γύρω μου, πίστευα πως η λύση ήταν απλή στη σκέψη και στην εφαρμογή: 'Έπρεπε όλες αυτές οι ομάδες και οι άνθρωποι που δρουν μεμονωμένα, βάζοντας πάνω από όλα το καλό του αγώνος, να ενωθούν και να δημιουργήσουν έναν ισχυρό φορέα που θα μπορούσε να φέρει μία νέα πολιτική επανάσταση. Τότε πίστευα ότι το όραμα της ενώσεως του "εθνικιστικού χώρου" ήταν αυτό που προείχε όλων των άλλων.

Αργότερα σιγά-σιγά άρχισα να μπαίνω πιο μέσα. Άρχισα να βλέπω πιο καθαρά το παρελθόν και το παρόν του χώρου. Άρχισα να βλέπω βαθειές προσωπικές έριδες, ματαιοδοξίες, μικρότητες. Να βλέπω προσπάθειες με οπαδούς έτοιμους για τον μεγάλο αγώνα να διαλύονται από προσωπικές παρεξηγήσεις.
"Συναγωνιστές" να πολεμάνε ο ένας τον άλλο, χειρότερα απ' ότι πολεμούν τους εχθρούς τους. Άρχισα να βλέπω πως ο χώρος που άλλοτε πίστευα ότι θα φέρει τη μεγάλη επανάσταση, ήταν μικρός, λερωμένος, ανάξιος. Άρχισα να σχηματίζω στο μυαλό μου την εικόνα μιας επανάστασης πολύ πιο βαθιάς από εκείνης των "τανκς" και των σημαιών. Άρχισα να βλέπω πως το πρώτο βήμα που χρειαζόταν ήταν κάτι πολύ πιο βαθύ από την επιφανειακή ένωση ενός χώρου: Ήταν ο εξαγνισμός, το ξεπέρασμα του εαυτού μας.

"Ισως να μην νιώσαμε ότι η ιδέα του Εθνικισμού φέρει μαζί της μία πρωταρχική δύναμη βαθειάς εσωτερικής επαναστάσεως. Ίσως να μην κατανοήσαμε ποτέ πως όταν λέμε ότι η ιδέα του Έθνους είναι υπεράνω όλων, εννοούμε και υπεράνω του εαυτού μας. Ίσως να μην σκεφτήκαμε ποτέ ότι για να ονομαστεί κάποιος Εθνικιστής απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο εξαγνισμός των προθέσεων του, η κάθαρση του δηλαδή από κάθε προσωπική ματαιοδοξία.

Όμως αυτά ήταν η ουσία της ιδεολογίας μας. 'Ήταν το ιερό νόημα της

μυσταγωγίας του Αγώνος μας. Και εμείς τόσα χρόνια μέναμε αμέτοχοι αυτών, αδαείς, ανήμποροι, να τα , αντιληφθούμε. Θεωρούσαμε ως δύναμη ότι ικανοποιούσε την αλαζονεία μας. Θεωρούσαμε ως καλό ότι μπορούσε να απαλύνει την δίψα αυτής της διαστρεβλωμένης δύναμης. Θεωρούσαμε ότι "αγωνιζόμαστε, προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε τις ματαιοδοξίες μας.

Έτσι ο καθένας τράβαγε τον δρόμο που του όριζε η μικρή ή η μεγάλη αλαζονεία του. Διαλύθηκαν φορείς, προσπάθειες, ενέργειες. Απογοητεύτηκε κόσμος με όνειρα και όρεξη για αγώνα, στο καταστροφικό άπλωμα αυτού του δρόμου.

Αλληλοπολεμήθηκαν άτομα, που αν ρίχνανε λίγο πιο κάτω το εγώ τους και συντόνιζαν τις δυνάμεις τους, ίσως αυτή τη στιγμή να ήταν εντελώς διαφορετική η εικόνα του Εθνικιστικού Κινήματος στην Ελλάδα. Και έπειτα ερχόταν η απαλλαγή της τεράστιας ευθύνης με την ηλίθια δικαιολογία: "Έτσι ήταν πάντοτε οι' Ελληνες". Ξεχνώντας την υπερβατική δυναμική του Ας το κατανοήσουμε λοιπόν βαθειά μες το πετσί μας ότι πάνω από όλα στέκεται ο Ιερός αγώνας για αυτούς που υπήρξαν, που υπάρχουν και που θα 'ρθουνε. Εμείς είμαστε οι απλοί υπηρέτες και στρατιώτες του μεγάλου αγώνα, που πρέπει να είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να υποστούμε οτιδήποτε για το καλό του. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τον ζημιώνουμε για χάρη της προσωπικής μας ματαιότητας.

Ας αντιληφθούμε λοιπόν πως η πρωταρχική και η δυσκολότερη επανάσταση για έναν Εθνικιστή, είναι η εσωτερική επανάσταση. Είναι ο Καθαρμός του από κάθε προσωπική ματαιοδοξία και καθημερινή μικρότητα και η αναγωγή της υπάρξεως του σε στρατιώτη του μεγάλου αιώνιου αγώνα. Ας αντιληφθούμε ότι η υπέρβαση του εαυτού μας είναι ο πρώτος πυρήνας κρούσεως που πρέπει να περάσουμε για να ονομαστούμε ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να γίνουμε πραγματικοί φορείς της μεγάλης Επαναστάσεως που έρχεται. Αλλιώς είμαστε ανάξιοι της.

"Η ράτσα σου είναι το μεγάλο σώμα, το περασμένο, το τωρινό και το μελλούμενο. Εσύ είσαι μία λιγόστομη έκφραση, αυτή είναι το πρόσωπο. Εσύ είσαι ο ίσκιος, αυτή το κρέας". Ας είναι συναγωνιστές, η ρήση αυτή του Καζαντζάκη, ο οδηγός της σκέψεως και των ενεργειών μας. Ας νοιώσουμε βαθειά ότι ο αγώνας που διαλέξαμε να κάνουμε είναι απόλυτα ιερός. Είναι φωτιά που ζεσταίνει μα και που καίει. Δεν μπορούμε να παίζουμε μαζί της για χάρη του μικροεγωισμού και της μικρότητας μας.

Ας κατανοήσουμε πως πάντα πριν από την επαφή με τα ιερά, χρειάζεται ο εξαγνισμός.

Ιωάννης Παναγιωτακόπουλος
-----------------------------------------------------------------------------------------

το άρθρο του συν. Παναγιωτακόπουλου δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ τον Φεβρουάριο του 1997