Αυτός ό τόπος δεν πρόκειται νά στρώσει με τίποτε... άκοϋμε
συχνά άπό τούς πολλούς, συχνότατα και άπό αξιόλογους ακόμη ανθρώπους πού τό
κατάντημα της Πατρίδος μας τούς έχει απογοητεύσει και τούς φέρνει σε άπόγνωσι.
Πραγματικά ή κατάστασι πού έχει φέρει την χώρα ή δράκα αύτη
τών γελοίων μικρανθρώπων, πού εναλλάσσονται στις θέσεις της εξουσίας ανήκοντας
σε διάφορα κόμματα, άλλά πάντοτε στο ίδιο βρωμερό, ξενόδουλο, προδοτικό και
ανθελληνικό κατεστημένο πού αλλάζει τις ποικιλόχροες κομματικές μάσκες του,
μέσα άπό τά εμετικά κοινοβουλευτικά τερτίπια πού μόνο αηδία πιά προκαλούν,
φαίνεται, νά προσεγγίζει τό ναδίρ της έσχατης καταπτώσεως.
Μιά χώρα στήν κυριολεξία ερειπωμένη, όπου τά μπαλώματα στά
καταστρώματα τών άνθρωποκτόνων εθνικών οδών είναι ή άπεικόνισι της
άνικανότητος, της αδιαφορίας, της ανεπαρκείας και της εγκαταλείψεως πού
προσωποποιούνται στην στελέχωσι τών κυβερνήσεων της χώρας.
Μέ συνεχώς διογκούμενο τό πρόβλημα της οικονομικής
άνισότητος και τής έξαθλιώσεως εκατομμυρίων Ελλήνων, μέ τήν ανεργία νά
στοιχειώνει μόνιμα τούς εφιάλτες κάθε "Ελληνα, νέου και ηλικιωμένου, ένώ ή
λαθρομετανάστευσι και ή παράνομη αγορά εργασίας (σύγχρονο δουλεμπόριο γιά τό
όποιο κανένας Μισισιπής δέν φλέγεται), έχουν γίνει ένα δυσίατο άλγος πού ή
χρονιότητα του έχει κάνει τον πόνο του αναπόσπαστο στοιχείο τής υπάρξεως μας.
Μέ τις μεγάλες μας πόλεις νά παρουσιάζουν τήν εικόνα παζαριών τής ανατολής όπου
οί πιο εξαθλιωμένοι εκπρόσωποι τών πιο εξαθλιωμένων ποικιλοχρόων φυλών καί λαών
συνωθούνται ρυπαίνοντας, μιαίνοντας, παρανομώντας, έκπορνευόμενοι και
έκπορνεύοντες, ένώ οί μικρότερες πόλεις καί ή ύπαιθρος μαστίζονται άπό
συμμορίες εξαθλιωμένων Αλβανών στους οποίους ή "Ελληνική φιλοξενία καί
επιείκεια αδυνατεί νά ανταποδώσει τά όσα
καθημερινά πράττουν σε βάρος τών σκλαβωμένων αδερφών μας οί ομόφυλοι τους.
Τά γιγάντια εθνικά προβλήματα πού ή καθημερινή τους
έπιδείνωσι δέν αφήνει καμμιά αμφιβολία γιά τις φιλότιμες προσπάθειες τών έχθρων
τοϋ Ελληνισμού καί τών εγχωρίων 300 εκπροσώπων τους μέ καθημερινές αιχμές τήν
διαρκή άμφισβήτησι και αυτού ακόμη τοϋ Ελλαδικού εδάφους, καθώς ή παντελής έγκατάλειψι
τών ύπό ξένη κυριαρχία εθνικών εδαφών, άλλά καί τών υποδούλων "Ελλήνων
(σέ μιά εποχή μάλιστα πού τό διεθνές κλίμα γιά τις μειονότητες είναι απίθανα
καλό, μιά πού καί αυτές κάλλιστα αποτελούν καταναλωτικό κοινό). Προς τά παρόν
δέν επεκτεινόμαστε στο θέμα αυτό γιά τρεις λόγους:
- Γιατί αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο τής πολιτικής μας καί οί γενικές γραμμές τών θέσεων μας στο θέμα αυτό είναι καλά γνωστές καί αυτονόητες.
- Γιατί τό θέμα πρόκειται στο εγγύς μέλλον νά μας απασχολήσει εκτενώς.
- Γιατί μέ κανένα τρόπο δέν θέλουμε νά ενταχθούμε στον έσμό τών συγχρόνων κοινοβουλευτικών ή μή "έλληνομάχων" πού με τό στόμα ή τήν γραφίδα οτεντορείως κόπτονται γιά τον Ελληνισμό πού όμως ή καρδιά τους δέν έχει ποτέ προσεγγίσει καί πιστέψει, πού τό πνεύμα τους δέν έχει ποτέ γνωρίσει και αγαπήσει καί πού οί πράξεις τους καταστρέφουν συστηματικώς καί παντοιοτρόπως.
Ακόμη ή συνεχιζόμενη καταστροφή τοϋ περιβάλλοντος άπό τήν
υποταγή τών πάντων στο εύκολο καί στο γρήγορο κέρδος καθώς καί άπό τήν
επιβληθείσα διανοητική αναπηρία τής αδιαφορίας όλων γιά οτιδήποτε έξω άπό τό κατώφλι
τοϋ τσιμεντόκουτου πού αποκαλούμε σπίτι μας. Καταστροφή πού τό κατεστημένο
κατάφερε νά εξουδετερώσει τήν εναντίον της άντίδρασι ένσωματώνωντας τήν
"οικολογία" στο φάσμα τών ψευτοεπιλογών.
Καί τό ακόμη χειρότερο, ένας λαός αποχαυνωμένος μπροστά στις
τηλεοπτικές οθόνες μακράν της ζωντανής και απτής πραγματικότητας εις τό έλεος
τών τηλεπαρουσιαστών καί τών χαρδαβέλληδων, αυτής τής νέας γενιάς, τών
τυχάρπαστων ανθρώπων πού ή όποια καπατσωσύνη ή σπανιώτερα ευφράδεια τους, τούς
έχει καταστήσει ικανούς νά δικτατορεύουν στά μυαλά καί στις ψυχές μας μέσω τοΰ
πολύχρωμου γυάλινου ναρκωτικού, ικανότητα πού συνήθως μιά και δέν συνοδεύεται
άπό τήν ανάλογη ψυχική καλλιέργεια καί αρμονία, συνοδεύεται άπό μία έπαρσι
τόσο ενοχλητική καί παράταιρη όσο και τοΰ γύφτου πού ντύθηκε βασιληάς.
"Ενας
λαός, πού τό δέντρο και μάλιστα τό τεχνητό δέντρο τών μέσων μαζικής
άποχαυνώσεως τοϋ κρύβει τό πυκνό δάσος τών προβλημάτων μας, καί τον αποκοιμίζει
μαυλιστι-κά σάν μιά σύγχρονη Κίρκη τήν παραμονή τής φρικτής μεταμορφώσεως.
"Ενας λαός καταναλωτών ενταγμένος στο πλουμιστό πλαίσιο τών συγχρόνων
εκμαυλιστών πού μαγικά προάγουν τήν ανθρώπινη πενία καί δυστυχία μέ έναν
απλούστατο τρόπο: γιά κάθε μία (ανθρώπινη ή απλώς καταναλωτική) ανάγκη πού
ικανοποιούν μέ τό προϊόντα τους, δημιουργούν τεχνητά μία ή καί περισσότερες
άλλες, ώστε τελικά ό άνθρωπος δυστυχεί και χάνεται στον δρόμο τοΰ αέναου
κυνηγητού μιας ευτυχίας πού δέν υφίσταται, οϋτε και πρόκειται ποτέ νά υπάρξει:
τής πλήρους ικανοποιήσεως τών καταναλωτικών "αναγκών".
"Ενας λαός όμως πού αποδεδειγμένα μπορεί ακόμη νά
διεγερθεϊ καί νά εξεγερθεί, πού δέν έχει οϋτε κατά κεραίαν απολέσει ακόμα τά
πανάρχαια "Ελληνικά τοϋ χαρακτηριστικά και αρετές πού όμως καλύπτονται,
διαστρέφονται καί έκτροχιάζονται άπό βαθύτατα αρρωστημένο περιβάλλον πού
(πιθανώτατα σέ μεγάλο βαθμό επίτηδες), έχει επιβληθεί άπό τά παράγωγα τών
προϊόντων τοϋ κοινοβουλευτικού βούρκου σάν ενδιαίτημα τοΰ σύγχρονου
"Ελληνα. "Ενας λαός πού σίγουρα αποτελεί ακόμη τον ισχυρό μοχλό τών
μεγάλων ιστορικών περιόδων καί πού στο μέλλον πάλι τον ίδιο ρόλο θά
διαδραματίσει.
"Οποιοδήποτε τομέα τής εθνικής, κοινωνικής καί
οικονομικής ζωής αν εξετάσουμε θά βρούμε τήν ίδια απελπιστική κατάστασι τής εις
τό έπακρο καταστροφής καί έρειπώσεως καί τής φαινομενικά χωρίς επιστροφή
έξαθλίωσεως. Παράγοντες οί όποιοι δίνουν τήν έντύπωσι τοϋ ανιάτου τής
καταστάσεως είναι οί έξης:
Ή άπτή καί διάχυτη βεβαιότητα ότι παρά τήν εναλλαγή τών
προσώπων και τών κομμάτων στις θέσεις τής εξουσίας θά παραμείνουν σταθερές καί
πανταχού παρούσες ή ανικανότητα, ή αδιαφορία, ή εθνική προδοσία, ή θυσία τοΰ
εθνικού και κοινωνικού συμφέροντος στο ατομικό ή στό κομματικό συμφέρον, άφοΰ
καί τά κριτήρια επιλογής, άλλά καί ή δεξαμενή άπό όπου ανασύρονται οί εκάστοτε
"εκλεκτοί" παραμένουν απελπιστικά τά ίδια.
Ή γενική αδιαφορία πού επικρατεί, πού οφείλεται σέ έν
πολλοίς γνωστούς παράγοντες πού έχουν ήδη συζητηθεί άλλά και πού θά συζητηθούν
εκτενέστερα στό μέλλον.
Ή θέση μας είναι καί θά τήν αποδείξουμε (προς τό παρόν
θεωρητικά, στό εγγύς μέλλον εμπράκτως) ότι μπορεί ή κατάσταση τής Πατρίδος μας
νά είναι στήν κυριολεξία απελπιστική, άλλά δέν έχει ξεπεράσει τό σημείο τής μή
επιστροφής.
Βασικό μας στήριγμα στήν προσπάθεια μας αυτή αποτελεί ό
"Ελληνικός λαός, ό όποιος αποτελεί αναλλοίωτη βιολογική συνέχεια τοϋ
"Ελληνικού "Εθνους μέ τό μεγαλειώδες του παρελθόν. Ό "Ελληνικός
λαός πού μέ τήν δική μας προσπάθεια και καθο-δήγησι θά επανασυνδεθεί μέ τις ρίζες
του, τις όποιες πασιφανώς αναζητά διψασμένα μέ πάρα πολλούς τρόπους.
Βασική προϋπόθεσι αυτής φυσικά είναι ή άπομάκρυνσι τών
εκπροσώπων τής προδοσίας, τής ξενοδουλείας, τοΰ ψεύδους, της υποκρισίας και
τής αδιαφορίας, μέ λίγα δηλαδή λόγια τών πολιτικών κομμάτων τοΰ συστήματος
καί τών ανθρώπων τους άπό τήν εξουσία.
Ακόμη περισσότερο χρειάζεται μιά ριζική αλλαγή τών θεσμών
και τών δομών, τόσο ριζική όσο μόνο ή Εθνικιστική μπορεί νά είναι (άφοΰ μάλιστα
καί οί δύο κοσμοθεωρίες- όψεις τοϋ συστήματος, ό φιλελευθερισμός -
καπιταλισμός καί ό σοσιαλισμός έχουν πασιφανώς καί περιτράνως όχι μόνο
αποτύχει, άλλά καί αποδειχθεί άντιανθρώπινες καί καταστροφικές, όχι μόνο γιά τό
έθνος, άλλά καί γιά τό άτομο αυξάνοντας τήν ανθρώπινη μοναξιά καί αλλοτρίωση,
όσο καί τή δυστυχία καί τήν ανέχεια, πράγματα πού ακριβώς είχαν υποσχεθεί νά
διορθώσουν). Χωρίς τήν ριζική αυτή αλλαγή μόνο ένας προσωρινός εξωραϊσμός
(-στήν καλύτερη περίπτωσι) μπορεί νά γίνει, ένώ είναι ανόητο νά μιλάμε γιά
κάτι διαχρονικό καί μόνιμο. Στήν έπίγνωσι τής πραγματικότητος αυτής, βρίσκεται
τό ένα σκέλος τής διάχυτου πίστεως πού αναφέραμε στήν άρχή, ένώ τό άλλο,
βρίσκεται σέ ένα είδος μοιρολατρίας καί εγκαταλείψεως παρόμοιας μέ τήν τών
ετοιμοθάνατων χρονίως ασθενών.
Μεγάλο ρόλο στήν έγκατάλειψι αυτή, διαδραματίζει
βεβαίως ή συνεχής σπίλωση καί παραπληροφόρησι άπό τούς εκπροσώπους καί τά
όργανα τοΰ κατεστημένου (γιά λόγους πολύ καλά κατανοητούς) τοϋ Εθνικισμού,
τών φορέων καί τών εκπροσώπων του , ώστε νά παρουσιάζεται ένα αδιέξοδο έκεϊ πού
ό Εθνικισμός είναι σαφώς ή μόνη διέξοδος όπως άλλωστε πολύ θά αποδείξουμε
(γιά μιά ακόμη φορά) στήν σειρά τών άρθρων πού εγκαινιάζουμε σήμερα καί τά
όποια θά ασχοληθούν μέ τον κάθε ένα τομέα τής εθνικής καί κοινωνικής υπάρξεως
καί τήν Εθνικιστική μετεξέλιξι.
Πρέπει έξ' αρχής νά ξεκαθαριστεί ότι ό Εθνικισμός δέν
αποτελεί μιά δικαιολογία κομματικής οριοθετήσεως ή ταυτότητος, οϋτε μία ακόμη
δέσμη μέτρων σάν αυτές πού εξαγγέλλουν συχνά - πυκνά (-κάθε φορά πού έχουμε
εκλογές) καί πού ποτέ δέν υλοποιούν, οί κομματικοί χαρτοσκώληκες. Ό Εθνικισμός
είναι μιά κοσμοθεωρία, ένα σύστημα δηλαδή ιδεών και άξιων πού μπορεί νά δώσει
λύσι σέ όλα τά προβλήματα πού είναι δυνατόν νά απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο.
Αυτό δέ επειδή σέ άντίθεσι μέ τις άκαμπτες απηρχαιωμένες καί αρτηριοσκληρωτικές
ιδεολογίες τοΰ συστήματος (θεωρητικόλογα προϊόντα καλαμαράδων τής Βικτοριανής
εποχής) αποτελεί τήν πλέον σύγχρονη (είναι προϊόν τών κοσμογονικών
αναστατώσεων τοϋ πρώτου ημίσεως τοϋ αιώνος μας) και τήν πλέον δυναμική (φύσει
ενσωματώνει κάθε νέο τελείως καί κατ' έπανάληψι κάθε φορά πού μία νέα
επιστημονική άνακάλυψι αποκαλύψει τό απύθμενο χάος πού τις χωρίζει άπό τήν
πραγματικότητα) καί κυρίως τήν μόνη κοσμοθεωρία (σέ άντίθεσι μέ τήν κραυγαλέα
αποτυχία τών κατεστημένων ιδεολογιών) πού δέν έχει αποτύχει, άλλά αντιθέτως
όπου έχει εφαρμοσθεί έστω καί αποσπασματικά έχει στεφθεί άπό επιτυχία και
μόνον.
Έξ άλλου, ό "Ελληνικός Εθνικισμός δέν αποτελεί
κακέκτυπο αντίγραφο κάποιου ξένου προτύπου, άλλά αποτελεί κοσμοθεωρία βγαλμένη
άπό τά σπλάχνα τοϋ "Ελληνικού Λαού καί θεμελιωμένη άπό τούς αθανάτους
προφήτες τοϋ "Ελληνισμού εξέχουσα θέσι μεταξύ τών οποίων κατέχουν ό
"Ιων Δραγούμης καί ό Περικλής Γιαννόπουλος.
Στήν συνέχεια τής σειράς αυτής τών άρθρων θά αναλύσουμε
εξέχοντα καί καίρια προβλήματα τής "Ελληνική κοινωνίας μέ μοναδικό μας
γνώμονα τήν Εθνικιστική Κοσμοθεωρία καί θά αποδείξουμε «ότι ή πραγμάτωσι τής
Εθνικής Όργανικής Κοινωνίας δέν αποτελεί ουτοπικό όνειρο άλλά εφικτή καί άπτή
πραγματικότητα τοϋ εγγύς μέλλοντος.
Γιά νά ξαναγεννηθεί ή ελπίδα στον λαό τών "Ελλήνων!
Κώστας Καρδαράς
--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο του συναγωνιστή Καρδαρά δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ τεύχος 27 τον Μάιο του 1996
--------------------------------------------------------------------------------
Το άρθρο του συναγωνιστή Καρδαρά δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ τεύχος 27 τον Μάιο του 1996
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π