Ή φαντασιακή θέσμιση τής Εύρώπης-Σωτήρα βρίσκεται μόνο στους ευσεβείς πόθους τής φιλελεύθερης ουτοπίας. Μόνο πού μέ ουτοπίες τα έθνη δεν σώζονται. Μόνο ναρκώνονται και πεθαίνουν. Μήπως αυτό στοχεύουν oi ντόπιοι εκφραστές τοϋ "Ευρωπαϊσμού";
Το άρθρο δημοσιεύθηκε πριν 19 χρόνια στην Εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ τεύχος 26 τον Μάιο του 1996. Ο χρόνος και η πραγματικότητα δικαιώνουν τις αναλύσεις των Εθνικιστών
Γράφει ο Χρήστος Χαρίτος
Τά τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας
εκτεταμένης φιλολογίας και παραφιλολογίας για τήν αξία της "Ενωμένης
Ευρώπης", για τά κριτήρια σύγκλισης τοϋ Μάαστριχτ και της αναγκαιότητας,
τοϋ νά γίνουμε Ευρωπαίοι.
Τήν ϊδια ώρα και σε παράλληλη διάταξη, θεσμοί
και έννοιες, όπως 'έθνος-κράτος", εθνική κυριαρχία", "εθνική
πολιτική", "έλληνοκεντρισμός", "εθνικά θέματα", εξοβελίζονται
άπό τό κυρίαρχο πολιτικό και κοινωνιολογικό λεξιλόγιο ώς "αναχρονιστικοί"
και αντιτιθέμενοι στήν κυρίαρχη αξία της Ευρώπης".
Στήν Ελλάδα δέ, αυτή ή πρακτική τείνει νά
λάβει τήν μορφή μιας νέας ιδεολογικής τρομοκρατίας". Ή παλαιά, ήταν ή
μόδα τοΰ μαρξισμού και τοΰ "ιστορικού προτσέζ τής σοσιαλιστικής επανάστασης"!!
Και οί δύο είχαν και έχουν ώς στόχο νά δοθεί μιά διεθνιστική απάντηση σέ
υπαρκτά εθνικά διλήμματα και προβλήματα!
Ό Κων/νος Καραμανλής και ό διεθνικιστικός
φιλελευθερισμός πού εγκαθίδρυσε μεταπολιτευτικά είχαν ώς αντικειμενικό σκοπό
τήν χειραγώγηση οποιασδήποτε εθνικής δυναμικής πού θά ξέφευγε άπό τον έλεγχο
των ξένων. Έξαλλου, τό Σύνταγμα τοϋ 1974 είναι αρκετά διαφωτιστικό. Ή εξουσία και ή κυριαρχία δεν πηγάζουν
πλέον άπό τό "έθνος", άλλά άπό τόν "λαό". Ή διαφορά δεν
εΐναι λεκτική άλλά ουσιαστική.
Λάβαρο τοϋ Καραμανλισμοϋ είναι ή "Ευρώπη",
μία Ευρώπη κοινοβουλευτική και συνταγματική, μέ μακραίωνο "κράτος
δικαίου", μέ διάκριση των εξουσιών και ανεπτυγμένους οικονομικούς
θεσμούς, όπως ή οικονομία τής αγοράς, οί μεγάλες επιχειρήσεις, ό σεβασμός τοΰ
ιδιώτη επιχειρηματία, πού παράγει τόν κοινωνικό πλούτο και προσφέρει απασχόληση.
Σέ αυτήν τήν Ευρώπη όφειλε νά μοιάσει ή
Ελλάς, χώρα μέ διαταραγμένο πολιτικό βίο, συνταγματικές εκτροπές, αδιαφάνεια
στήν λήψη αποφάσεων και οικονομία πού αρχίζει νά δείχνει σημάδια κόπωσης και
ανταγωνιστικής υστέρησης.
Κατά αυτό τόν τρόπο, ή Ελληνική Δημοκρατία
έγινε μιά Δημοκρατία ύπό Ευρωπαϊκή Επιτήρηση και έλεγχο θεσμών και πολιτικής.
Γιά νά μπορέσει αυτό νά γίνει αποδεκτό έπρεπε νά νομιμοποιηθεί ώς κάτι τό απολύτως
αναγκαίο γιά τήν αποδοχή μας άπό τήν μεγάλη "ευρωπαϊκή οικογένεια" και
τήν οικονομική ευημερία πού αυτή προσφέρει.
Ή Αριστερά, ενώ αντιτάχθηκε στήν είσοδο τής
Ελλάδος στήν ΕΟΚ, ουδέποτε αμφισβήτησε τήν εισαγωγή τοΰ "δυτικού
πολιτικού μοντέλου" στήν Ελλάδα. Και αυτό διότι πάντα φοβόταν τήν επιστροφή
τής παραδοσιακής δεξιάς μέσω τοΰ Στράτου ή τοΰ Βασιλιά.
Σήμερα μέ τήν εμπειρία 15 ετών άπό τότε πού
γίναμε Ευρώπη", τό ελάχιστο πού θά μπορούσε νά πούμε εϊναι ότι τά πράγματα
εξελίχθηκαν διαφορετικά. Ή Ελλάς μέσω τών Ευρωπαϊκών Θεσμών,
Εύρωκοινοβούλιο-Συμβούλιο τής Ευρώπης, μέλος τής Ε.Ε., Comission, Δυτικοευρωπαϊκή "Ενωση, δέν κατόρθωσε νά
λύσει δύο βασικά της προβλήματα. Τό αμυντικό και τό οικονομικό.
Ή εθνική μας άμυνα εξακολουθεί νά στηρίζεται
στις δικές μας δυνάμεις και αντιστάσεις. Ούτε ή Κοινή εξωτερική πολιτική και
πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), οΰτε ή ΔΕΕ μπορεί νά προσφέρει αυτό πού δέν
κατόρθωσε 40 χρόνια τό NATO. Νά ασφαλίσει τά Ανατολικά σύνορα τής Ελλάδος.
Όταν δέ, ακούμε αναφορές ό,τι "τά σύνορα τής Ελλάδος είναι σύνορα τής Ευρώπης"
πρέπει νά γνωρίζουμε ότι αυτό γίνεται αντιληπτό άπό τούς Ευρωπαίους μέ τήν
οικονομική σημασία του όρου "σύνορα".
Γιά τούς Ευρωπαίους τά Ελληνικά σύνορα
σχετίζονται μέ τίς' διασυνοριακές οικονομικές συναλλαγές και τό εξωτερικό
κοινοτικό εμπόριο, τό κοινό εξωτερικό
δασμολόγιο και τόν έλεγχο τών τελωνειακών εισόδων. Δέν έχουν νά κάνουν μέ
θέματα αμυντικής συνεργασίας ή πολύ περισσότερο με την αμυντική-στρατιωτική
ασφάλεια τών Ελληνικών συνόρων.
Ή δέ συμμετοχή μας στήν ΔΕΕ έγινε, άφοΰ ουδετεροποιήθηκαν
τά άρθρα 5 και 10 τής Ενώσεως γιά άμεση στρατιωτική συνεισφορά της σ' ένα
κράτος-μέλος άπαξ και δεχτεί επίθεση άπό τρίτους. Καΐ όλα αυτά γιά νά μη δυσαρεστηθεί
ή Τουρκία που είναι συνδεδεμένο μέλος τής ΔΕΕ!
Στον οικονομικό τομέα τώρα, οί μεταβιβαστικές
πληρωμές τής Κοινότητος μέσω τών ΜΟΠ, τών διορθωτικών ταμείων, τής ΚΑΠ και
τοΰ Κοινού Πλαισίου Στήριξης (ΚΠΣ) ανέρχονται σέ δις ECU και τρις δραχμές άλλά
οί ωφέλειες τής Ελληνικής κοινωνίας και οικονομία είναι δυσδιάκριτες.
Βεβαίως τήν μέγιστη ευθύνη φέρει τό ανίκανο Ελλαδικό πολιτικό κατεστημένο πού
χρησιμοποίησε όλους αυτούς τούς πόρους γιά νά στηρίξει τό μεταπολιτευτικό
κομματικό κράτος εξαγοράζοντας ψήφους.
Άλλά και οί προθέσεις τών Ευρωπαίων δέν ήσαν αγαθές.
α) Τό μεγαλύτερο ποσοστό τών πόρων αυτών σχεδιάστηκε
νά δοθεί σέ τηλεπικοινωνιακά, ενεργειακά, οδικά έργα υποδομής, ώστε νά
διευκολυνθεί ή παρουσία τοΰ πολυεθνικού κεφαλαίου στήν Ελλάδα.
β) Αυξήθηκε ή αγοραστική δύναμη τοΰ πληθυσμού
ούτως ώστε ό Έλλην καταναλωτής νά συνδεθεί μέ τις αγορές τής Βιομηχανικής
Δύσης. Δέν είναι τυχαίο ότι ή Εισαγωγική Διείσδυση στήν Ελληνική αγορά, αυξήθηκε
άπό τό 20% στο 40% τά τελευταία 20 χρόνια.
γ) Δημιουργήθηκε ένα υποδειγματικό
μεταπρατικό Ελλαδικό κράτος, πλήρως
υποταγμένο στις εντολές τών ξένων και ανίκανο
γιά οποιαδήποτε εθνική πολιτική, αντίβαρο στά σχέδια - συμφέροντα τών ξένων
στήν Χερσόνησο τοϋ Αϊμου - Μ. Ανατολή - Κέντρ. Ασία.
Και σέ τελική ανάλυση ποιά είναι ή σημερινή
οικονομική Ελληνική πραγματικότητα; Όλόκληροι νομοί τής Ελλάδος χάνουν τήν
παραδοσιακή τους παραγωγική υποδομή (βλέπε Αχαία, Μαγνησία, Βοιωτία), ενώ
περιοχές όπως ή Δυτική Θράκη, Ανατολική Μακεδονία και Άν. Αιγαίο, αποτελούν
υπόδειγμα οικονομικής υστέρησης και ύπό-άνάπτυξης!
Το κατά κεφαλήν εισόδημα σέ σχέση μέ τό
Ευρωπαϊκό μειώθηκε άπό τό 65% στο 55%, τό δημόσιο χρέος (εσωτερικό και
εξωτερικό) είναι 33 τρις (160% τοΰ ΑΕΠ), τά τοκο-χρεολύσια άποζυμοϋν τό 80-90% τών
δημοσίων εσόδων, ή ανεργία ξεπέρασε τό φράγμα τοΰ 10% τοΰ ενεργού παραγωγικού
πληθυσμού. Τό σύστημα εκπαίδευσης, υγείας, κατοικίας νοσεί βαρύτατα μέ
μεγάλες κοινωνικές δυσλειτουργίες. Τήν Ίδια ώρα οί Ελληνικές εξαγωγές μειώνονται,
οί εισαγωγές αυξάνουν, τό εμπορικό ισοζύγιο έχει νόμιμο παθητικό δις δολάρια,
τό αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο είναι επίσης παθητικό τά τελευταία 10 χρόνια,
πρωτάκουστο γιά μιά αγροτική χώρα, οί Ελληνικές επιχειρήσεις περνούν μαζικά
στον έλεγχο ξένων κεφαλαίων (Motor oil, Avian, Αθηναϊκή Ζυθοποιία,
ΑΓΕΤ-Ήρακλής, κ.α).
Πού είναι λοιπόν ή οικονομική ευημερία πού θά
μάς έφερνε ή Ευρώπη; Και όλα αυτά χωρίς τήν υλοποίηση τής Συνθήκης τοΰ
Μάαστριχτ, μέ τό όποιο θά ασχοληθούμε σέ προσεχές άρθρο. Ποιά τά οικονομικά
οφέλη τής Ελληνικής οικονομίας και παραγωγικής ικανότητας;
Εις απάντηση μας ή "συνωμοσία τής
σιωπής" τοΰ πολιτικού κατεστημένου.
Βλέπουμε λοιπόν, ό,τι ή Ελλάς εντασσόμενη
στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς δέν επέλυσε ούτε τό αμυντικό, ούτε τό οικονομικό
της πρόβλημα. Καμιά ύπερ-έθνική οντότητα (Ε.Ε., Ο.Η.Ε., NATO) δεν μπορεί νά
επωμιστεί τά δικά μας εθνικά θέματα Ή φαντασιακή θέσμιση τής Εύρώπης-Σωτήρα
βρίσκεται μόνο στους ευσεβείς πόθους τής φιλελεύθερης ουτοπίας. Μόνο πού μέ
ουτοπίες τα έθνη δεν σώζονται. Μόνο ναρκώνονται και πεθαίνουν. Μήπως αυτό στοχεύουν
oi ντόπιοι εκφραστές τοϋ "Ευρωπαϊσμού";
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π