Εθνική Ευαισθησία (του Γιάννη Κουριαννίδη)

του Γιάννη Κουριαννίδη

Ήταν λοιπόν τόσο σύντομη η εποχή της αναβιώσεως της εθνικής μας ευαισθησίας; Ή μήπως, ήταν κι αυτή ακόμη μία ψευδαίσθηση; Τόσο εύκολα, λοιπόν, διαδέχθηκαν τους παλμούς της ψυχής μας στα συλλαλητήρια οι ατελείωτες αποχαυνωτικές ώρες των ανούσιων τηλεοπτικών συζητήσεων; Τόσο γρήγορα έπαψαν να συγκινούν οι όποιες εθνικές φωνές ορθώθηκαν ενάντια στο ξεπούλημα των δικαίων του Ελληνισμού; Και πως βρέθηκαν πάλι όλοι αυτοί οι εργολάβοι του ισοπεδωτισμού και της χρηματοκρατίας, μαζί με τους αργυρώνητους συνοδοιπόρους τους, να ασελγούν σε βάρος όσων δημιούργησε ο λαός αυτά τα 5-6 χρόνια της εθνικής του αγωνίας;

Οι εκπρόσωποι του νέου Οικουμενισμού συνεχίζουν την προσπάθεια τους να συντηρήσουν και ενισχύσουν την αφύσικη άποψη ότι η λύση όλων των εθνικών προβλημάτων βρίσκεται αποκλειστικά στην οικονομική .ανάπτυξη και ότι σε μερικά χρόνια θάχουμε ξεχάσει όλα τα άλλα. Με το σκεπτικό αυτό θυσιάζονται εθνικά συμφέροντα παραβλέπονται υπαρκτοί κίνδυνοι και δημιουργούνται παράδοξες συμμαχίες. Έτσι, συναντά κανείς λ.χ. συμπλέγματα εκπροσώπων του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού με σοσιαλιστές και πρώην μαρξιστές που αναζητούν πλέον υλοποίηση των παλαιών οραμάτων τους μέσα από την κοινωνική διάσταση άλλων οικουμενικών ιδεολογιών ή και ....θρησκειών ακόμη.

Οι επιπτώσεις αυτής της τακτικής στον χώρο της Θράκης διαγράφονται ήδη ζοφερές. Παρά τις καλές προθέσεις ορισμένων - λίγων όμως μπροστά στο γενικότερο πνεύμα που επικρατεί τελευταία - δεν γίνεται αντιληπτό ότι η θωράκιση της Θράκης δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθεί μόνο με την Εγνατία ή με τον αγωγό Πύργου - Αλεξανδρουπόλεως. Αυτά είναι μόνο μέσα για την πραγματοποίηση του σκοπού. Οταν ανάγονται σε αυτοσκοπούς, τότε οδηγούμαστε σε ολέθριες παρενέργειες, όπως τα "βαλκάνια όνειρα" ορισμένων, το άνοιγμα των τελωνείων Εχίνου, Νυμφαίας και Αισύμης και η άφεση αμαρτιών στις επεκτατικές πολιτικές των γειτόνων, μέσα από συνέδρια και πολιτιστικές εκδηλώσεις "διαβαλκανικού"χαρακτήρα.

Η ανερυθρίαστη εκμετάλλευση της μαγιάς, που φτιάχτηκε απ' όσους πάσχιζαν με συνέπεια μια ολόκληρη ζωή και σε καιρούς δύσκολους για τα εθνικά μας δίκαια, από διάφορους όψιμους πατριδοκάπηλους (το είδος αυτό πάντοτε ανθούσε, απλώς τώρα δείχνουν να αντιστράφηκαν κάποιοι ρόλοι!) δεν πρέπει να μείνει χωρίς απάντηση. Η αντίσταση του Λαού σε κάθε προσπάθεια ποδηγετήσεως του εθνικού του αισθητηρίου δεν θ' αργήσει. Οταν κάποιοι τη νοιώσουν, ίσως θα είναι αργά ν' αλλάξουν πάλι τομάρι 

-------------------------------------------------------------------------------------------

Το άρθρο του Γιάννη Κουριαννίδη αναδημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ τον Ιανουάριο του 1996 από το περιδικό "ΕΝΔΟΧΩΡΑ"