ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ή ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ; 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 ή 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1996; ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ;

γράφει ο Παναγιώτης Λιάκος

Καθεύδουν. Ψεύδονται. Υποκρίνονται. Υποκλίνονται στους πάντες. Σ' όλους ό­σους νομίζουν ισχυρούς. Α­κόμα κι όταν δεν τους ζητη­θεί. Προαιρετικά. Μήν τυχόν και νομιστεί ότι διατηρούν έ­στω καΐ ελάχιστη ελευθερία βούλησης και δράσης. Κάθε τους ενέργεια, κάθε λόγος τους εξεταζόμενος και σκο­πούμενος χωριστά, μόνος, ο­δηγεί στο καθιερωμένο συ­μπέρασμα. Πωλούν αυτό πού δέν τους ανήκει σ' όσους έ­χουν αρκετά χρήματα ή «μέ­σα» γιά νά τό αγοράσουν. Άπό τήν άλλη πωλούν «κού­φιο νταηλίκι» σ' όσους είναι αρκετά ηλίθιοι γιά νά τό πι­στέψουν. Αυτοί είναι οί πολι­τικάντηδες. Δοξάστε τους!

Και ή ζωή στή χώρα της «φαιδρός πορτοκαλέας» συ­νεχίζεται. Μέχρι νά τή διακό­ψει βιαίως ό «φίλος» και «-σύμμαχος» καί «καλός γείτο­νας» καΐ πάνω άπ' όλα βάρβα­ρος ύπάνθρωπος. Ίσως νά λέγεται Τούρκος ή Σλάβος, ή προσφάτως αύτοανακηρυχθής «Μακεδόνας», ή όπως αλλιώς.

Τό αποτέλεσμα θά εί­ναι τό ϊδιο. Τό λεπίδι όποια και νά ναι ή χώρα προέλευσης και κατασκευή του, κόβει τό ϊδιο. Εμείς οί "Ελληνες πρέ­πει νά συνειδητοποιήσουμε ένα πράγμα. Ότι όσο είμαστε άοπλοι και απροετοίμαστοι η­θικώς καί ύλικώς, όλες αυτές οί θλιβερές ύβριδιακές απο­μιμήσεις άνθρωπου, πού σάν αρρώστια βαριά έχουν κατα­κλύσει τό χώρο γύρω μας α­κονίζουν τά λεπίδια τους, κι όταν μπορέσουν και τούς επι­τραπεί θά μας περάσουν τ' ά­ντερα κολάρο.

Μέχρι όμως νά γίνει αυ­τό πρέπει οί άδιαλήπτως καθεύδοντες πολιτικοί καί πνευ­ματικοί μας ταγοί νά μας με­ταδώσουν τή θανατηφόρα υ­πνηλία τους. Ή ζωτική μας ε­νέργεια, οί στόχοι μας, οί πό­θοι καί ή προσοχή μας πρέ­πει (απαραίτητα γιά τή δική τους παρασιτική επιβίωση) νά εξουδετερωθούν, κι όταν αυ­τό δέν είναι εφικτό νά δυσφη­μιστούν, ή νά επικεντρωθούν σέ εξόχως περιφρονητέα, ζη­μιογόνα καί άνευ σημασίας άνθυποζητήματα.

Ή περίφημη «σύγκλι­ση». Ή «Ένωση». Ή πτώση τοΰ πληθωρισμού. Τό 2,5+2,5% στους μισθωτούς καί συνταξιούχους. Ό ρατσι­σμός. Ή καταπίεση τών εξό­χως αγγελικών καί καλοπρο­αίρετων μειονοτήτων άπό τούς ιδιαιτέρως ανάλγητους καί άφιλους "Ελληνες. Ή μεθαδόνη. Οί καταλήψεις στις φυλακές. Τά οικονομικά τών κομμάτων. Τά Μέσα Μαζικού Ερεθισμού τοϋ υπογαστρίου. Τά τηλεοπτικά διαζύγια. Τά «φάιναλ φόρ». Ό Τροχανάς. Ό Κούγιας. Ό Μίχας. Ό Παϊτέρης. Ή απόπειρα δολοφο­νίας τοΰ Δοξιάδη. Τό παιδί ποιος θά τό πάρει; Ό Πάγκα­λος ό αμπελουργός. Ό Καρα­γκιόζης φούρναρης. Ή Μιμή. Ό Ανδρέας. Οί δανειστές. Οί σατανιστές. Ή παρθενιά της Πετρουλάκη. Ή Σελήνη της Λάμψης. Ή Λάμψη τών γυαλι­σμένων τενεκέδων. Ό Γιαν­νόπουλος θά γίνει υπουργός; Θά μείνει ό "Ιβιτς στον Όλυμπιακό; Ό Γουσκόβιακ; Ό Ρίζος. Οί διακοπές. Τό αυτοκί­νητο τοΰ Ελεύθερου Τύπου. Είναι καλά τά κοστούμια τοϋ Ελεύθερου; Οί αναρχικοί στά πανεπιστήμια. Ή ελευθερία τοΰ νά καϊς τό πανί της ρά­φτρας. "Εστω κι αν έχει 9 ρί­γες γαλανόλευκες κι ένα σταυρό.

- Καί ή Μακεδονία; Οί βραχονησίδες; Τά νησιά; Ή Θράκη; "Ε, αυτά ας μή μάς σκοτίζουν. Οί αντρειωμένοι μας πολιτικοί. Οί θεματοφύ­λακες τών τραπεζικών τους καταθέσεων φροντίζουν νά μήν τά πουλήσουν ούτε δραχ­μή λιγότερο άπ' όσο συμφέ­ρει τούς ίδιους. "Αλλωστε δέν πρέπει νά είμαστε ύπερ-πατριώτες, ανεδαφικοί καί ε­θνικιστές. Τό είπε καί ό Λεω­νίδας (γλυκιά μου φυσαρμόνι­κα) Κύρκος. "Ως λύση πρότει­νε συνεκμετάλλευση τοϋ Αι­γαίου. Μέ ποιους; Μέ τούς Τούρκους φυσικά! Κάτι πού διστάζουν κι οί ϊδιοι οί Τούρ­κοι νά διατυπώνουν ανοιχτά. Τήν ίδια στιγμή συμφωνούσε καί υπερθεμάτιζε μιά άλλη συ­γκλονιστική ιστορική φυσιο­γνωμία. Ό οίνόφλυγας, έρυθρόρρινος Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, ό όποιος (τέ­ως ύπ. Εξωτερικών γάρ) έχο­ντας μελετήσει έμβριθώς τό θέμα διετύπωσε Λόγο Καινόν καί έξωφρενικόν. ΔΕΝ ΥΠΑΡ­ΧΕΙ ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ! Αυτά ειπώθηκαν στην εκπομπή «Προφίλ» τοϋ τηλεοπτικού σταθμού Σκάϊ στις 11 \3\96.

Όσον άφορα στο θέμα της ονομασίας τών Σκοπίων ό αξιότιμος κύριος Πάγκαλος πρότεινε νά αφήσουμε στην άκρη θύμησες τύπου Μ. Αλε­ξάνδρου καί νά γίνουμε ρεα­λιστές. Όπερ μεθερμηνευόμενο: νά υποστούμε τή μέγι­στη δυνατή βλάβη μέ ελάχι­στη άπό μέρους μας προσπά­θεια αποτροπής της. "Ας διώ­ξουμε λοιπόν τον Αλέξανδρο άπό τό ύψιστο βάθρο της ι­στορικής μας μνήμης καί ας βάλουμε στή θέση του τον όγκοδέστατο άδριάντα τοϋ πο­λιτικού ρεαλισμού, τον Θ. Πά­γκαλο.

Ή πλουτοδημοκρατία ό­μως πρέπει νά έχει καί ένα πατριωτικό άλλοθι. Δέν έχει καμιά πρόθεση τό σύστημα νά χρεωθεί τό ϊδιο τις μειοδο­σίες. Δέ μένει λοιπόν παρά νά τις χρεωθούν πρόσωπα. Τό άλλοθι, λοιπόν είναι οί 40 Μα­κεδόνες. 21 πράσινοι καί 19 γαλάζιοι. Αυτοί τάχατες αρ­νούνται νά δεχθούν σύνθετη ή άπλή ονομασία πού νά πε­ριέχει τον όρο Μακεδονία ή παράγωγα του. Απειλούν (-κούφιο νταηλίκι) μέ παραιτή­σεις.

Έδώ όμως ή πλουτοδη­μοκρατία τοϋ εκφυλισμού διέπραξε σφάλμα μέγα. Τό άλλοθι πού επέλεξε αποτελεί καί τό μέγιστο τεκμήριο της ένοχης της. Ό λόγος απλός. Ή απάντηση δίδεται μέ μορ­φή ερώτησης. Μονο οί εκλε­γόμενοι στήν περιοχή της Μακεδονίας ενδιαφέρονται γιά τον τόπο τους; Στους άλ­λους δέν τούς καίγεται καρφί;

Ή Ελλάδα δέν είναι ενιαίο εθνικό καί κρατικό σώμα; Μή­πως έχουμε ακόμα πόλεις -κράτη καί δέν τό ξέρουμε; Καί ή Μακεδονία «έστι μα­κράν» γιά τούς 260; "Αν όψέ-ποτε γίνει εισβολή στήν Μα­κεδονία δέ θά επιστρατευ­τούν "Ελληνες κάθε γω­νιά τής χώρας καί της γής ο­λόκληρης νά τήν υπερασπι­στούν; Πραγματικά αυτές οί πολιτικάντικες αντιδράσεις τών «Πατέρων τοϋ "Εθνους» ζευγνύουν τό απεχθές μέ τό γελοϊο, τό ανόσιο μέ τό κωμι­κό.

-               Προσφάτως εορτάστη­κε ή επέτειος τής 25ης Μαρ­τίου. Μέ ύπερχειλίζον τό θράσσος οί πολιτικάντηδες μίλησαν πάλι γιά αγώνες πού ποτέ δέν έκαναν, γιά θυσίες πού μόνο σάν λέξεις τις ξέ­ρουν καί γιά τον Ελληνικό Στρατό πού λεκτικώς εξυ­μνούν καί πρακτικώς δυναμι­τίζουν. Τό χώμα είναι νωπό α­κόμα άπό τά δάκρυα τοϋ Ελ­ληνικού λαού γιά τήν ταπεί­νωση τής 31ης Ιανουαρίου καί τό θάνατο τών 3 ηρωικών αξιωματικών. Τό '21 δυσθώρητο στέκεται πανύψηλο δί­πλα μας, μπροστά μας, πίσω μας, καθώς συγκρίνεται μέ τις χαλεπές μέρες πού ζούμε.

Κι εκείνοι οί δημοπράτες τής Ελλάδος ακόμα μιλούν, ακόμα μιαίνουν τον τόπο καί τό χρόνο μας, τήν ιστορία μας και τήν αισθητική μας μέ τό θλιβερά τους έμέσματα. Τό '21 δέν είναι μόνο παρελ­θόν, είναι παρόν καί πάνω άπ' όλα μέλλον. "Αλλωστε ό χρό­νος δέν είναι παρά ή ανθρώ­πινη δικαιολογία μπροστά στο άπειρο. Τό '21 είναι συνε­χές. Οί πολιτικάντηδες οδη­γούνται ταχέως στή λήθη καί τό ξέρουν. Τά ίδια τά πράγμα­τα τους οδηγούν έκεΐ. Ή Ελ­ληνική Ιστορία. Τό μόνο πού μένει είναι τό τσίμπημα τής βελόνας πού θά ξυπνήσει καί θά εξαγριώσει τό ζαλισμένο "Ελληνα Γίγαντα πού μέ μιά α­πότομη κίνηση θά λιώσει κάτω άπ' τή φτέρνα του τά ερπετά καί τά έντομα τής Λογοκρατίας καί τής Εξουσίας. Ό "Ελ­ληνας έχει θάρρος, φρόνημα, τόλμη καί διάθεση νά αυτοθυ­σία στεϊ υπηρετώντας τά πε­πρωμένα τής φυλής. Είναι Έρασιθάνατος γι' αυτό και ανί­κητος στο μήκος τοϋ χρόνου.

- Τό μόνο πού πρέπει νά γίνει κοινή συνείδηση είναι αυτό πού σημαίνει μέ λόγια πύρινα, αθάνατα καί ιστορικά ό αιώνιος Θουκυδίδης.

«Άλγεινοτέρα γάρ άνδρί γε φρόνημα έχοντι ή μετά τοϋ μαλακισθήναι κάκωσις ή ό μετά ρώμης και κοινής ελπί­δος άμα γιγνόμενος αναίσθη­τος θάνατος». Επιτάφιος κεφ. 43.

========================================================================

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ στις 31 Μαρτίου 1996