Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ως ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Γράφει ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος

"Οι ενεργητικοί άνθρω­ποι δεν μπορεί παρά να είναι εθνικισταί, είτε το ξέρουν είτε μη, δεν μπορεί παρά να ζούνε ανάμεσα στο Έθνος τους και εκεί να ξοδεύουν την δύναμη τους και εκεί να παίρνουν δύναμη".(Ιων Δραγούμης).

Ο Εθνικισμός εκτός από κοσμοθεωρία και πολιτική ιδεολογία, αποτελεί και τρόπο ζωής. Το γεγονός αυτό αγνοείται από το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης, αφ' ενός διότι δεν μπορεί να συλλάβει το βαθύ περιεχόμενο αυτού του τρόπου ζωής και αφετέρου διότι δεν μπορεί να εννοήσει πως γίνεται μια πολιτική ιδεολογία να είναι παράλληλα και τρόπος ζωής. Το πρώτο συμβαίνει διότι ο τρόπος με τον οποίο ζει το μεγαλύτερο μέρος της κοινω­νίας σήμερα είναι τόσο μακριά από τον Εθνικιστικό - φυσικό τρόπο ζωής, ώστε καθίσταται δύσκολη η κατανόηση του περιεχομένου αυτού, και το δεύτερο συμβαίνει διότι οι πολιτικές ιδεολογίες με τις οποίες έχουν εμβολιάσει τον κόσμο, είναι τόσο αντίθετες με την φύση του, ώστε η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου τρόπου ζωής από αυτές να είναι αδύνατη. Έτσι ο κόσμος αναρωτιέται πως είναι δυνατόν μία πολιτική ιδεολογία να αποτελεί και τρόπο ζωής.

Η απάντηση είναι απλή: Ο εθνικισμός ως κοσμοθεωρία που πηγάζει από τη φύση του ανθρωπίνου όντος, αποτελεί έκφραση του αυθεντικού - φυσι­κού τρόπου ζωής. Δηλαδή δεν είναι η πολιτική ιδεολογία που ειιιβάλλει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής, αλλά ο τρόπος ζωής που επιβάλλει μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη διαφορά του Εθνικισμού από τις άλλες πολιτικές ιδεολογίες.

Ο μεν Εθνικισμός προσπαθεί να προσαρμόσει τις θεωρίες του σύμφωνα με τον φυσικό τρόπο ζωής, ενώ οι άλλες ιδεολογίες προσπαθούν να προσαρμόσουν τον τρόπο ζωής σύμφωνα με τις θεωρίες τους. Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά αυτού του τρόπου ζωής;

Η εθνικιστική, είναι η καθαρά ενεργητική - αγωνιστική αντίληψη της ζωής. Ο ΕΘνικιστής αντιλαμβάνεται την ζωή σαν ένα συνεχόμενο πόλεμο στον οποίο καλείται να αγωνιστεί. Ο αγώνας που δίνει δεν έχει σαν αντικείμενο την προσωπική του ωφέλεια αλλά την ωφέλεια του συνόλου. Ο Εθνικιστής πολεμάει να υπερβεί τις δυσκολίες, τα εμπόδια, τις συγκυρίες, τον ίδιο του τον εαυτό, όχι για να ωφεληθεί προσωπικά αλλά για να ωφελήσει το σύνολο (Ως σύνολο νοείται η φυσική κοινότητα του ανθρώπου που ονομάζεται ΕΘΝΟΣ. Η έννοια έθνος εκλαμβάνεται σαν οντό­τητα διαχρονική, περικλείουσα τις γενεές κοινής καταγωγής, ιστορίας και πολιτισμού, που πέρασαν, που υπάρχουν και που θαρθαύνε). Τα δυο αυτά χαρα­κτηριστικά - η αγωνιστική αντίληψη της ζωής με σκοπό την ωφέλεια του συνόλου -αποτελούν τους δύο βασικούς άξονες του εθνικιστικού τρόπου ζωής.

Ο Εθνικιστής δεν βλέπει τον αγώνα του σαν αγκαρία. Τον νιώθει σαν φυσικό του προορισμό για τον οποίο αισθάνεται υπερήφανος. Γνωρίζει ότι μέσα σε αυτόν τον αγώνα αναλίσκεται και ξοδεύεται όλο του το είναι αλλα η γνώση αυτού του αυτο-πυρπολισμού τον κάνει να μεθάει. Δεν τον νοιάζει να πάρει αλλά να δώσει. Γνωρίζει ότι ο αυτοπυρπολισμός του θα δώσει ενέργεια στο έθνος και αυτό του φτάνει για να πάρει χαρα και δύναμη από την συνειδη­τοποίηση του προορισμού του αυτού. Ο Εθνικιστής λοιπόν παίρνει μονο μέσα από το ίδιο του το δώσιμο. Παίρνει την χαρά και την εμψύχωση της δημιουρ­γίας.

Ol πράξεις του Εθνικιστού εμπνέονται κυρίως από το συναίσθημα. Αυτό είναι nou καθορίζει κατά τον μεγαλύτερο βαθμό την πορεία της ζωής του. Το συναίσθημα είναι ο βασι­κότερος παράγοντας που καθορίζει τις αποφάσεις του. Ιδίως τις μεγάλες του απο­φάσεις. Αυτό'δεν σημαίνει ότι απορρίπτει την λογική. Την λογική την χρησιμοποιεί ως ένα σημαντικό όπλο στον αγώνα του. Οταν όμως η λογική συγκρούεται με το συναίσθημα, τότε το δεύτερο είναι που υπερνικάει. Αυτή λοιπόν η αυθε­ντική έκφραση του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, αποτελεί μια αστείρευτη πηγή ενέργειας για τον εθνικιστή. Ενέργειας που αλόγιστα και ασυγκράτητα σπαταλιέται πάνω στον συνεχή αγώνα του.

Τα εμπόδια και τις δυ­σκολίες δεν τις βλέπει σαν κακοτυχία, αλλά σαν πρόκληση. Για τον Εθνικιστή οποιαδήποτε δυσκολία προσωπική, επαγγελ­ματική,  οικογενειακή  κλπ αποτελεί μία πρόκληση απέ­ναντι στην οποία πρέπει να σταθεί με θάρρος και να πολε­μήσει για να την υπερβεί. Οι δυσκολίες για τον εθνικιστή είναι ένα πεδίο πάνω στο οποίο δοκιμάζει τις δυνάμεις του. Αν είναι τοσο μεγάλες ώστε να μην μπορεί να τις υπερβεί δεν θα σταματήσει Θα συνεχίσει να πολεμάει πεισματικά μέχρι τέλους.

Τον Εθνικιστή χον δια­κατέχει μία σκληρότητα ευγε νική. Δεν πρόκειται για την ωμή σκληρότητα που εκδηλώνεται παντού και άνευ ουσιαστικού λόγου. Ο Εθνικιστής είναι σκληρός σε εκείνα ακριβώς τα σημεία στα οποία πρέπει να είναι έτσι. Πρόκειται για μια λεπτή σκληρότητα. Σαν μια κοφτερή λεπίδα που κόβει ακριβώς τα σημεία τα οποία χρειάζεται να κοπούν.

Η δικαιοσύνη για τον Εθνικιστή  αποτελεί κανόνα συμπεριφοράς. Ολες του οι πράξεις εμπνέονται απότο αίσθημα του δικαίου. Το αίσθημα του δικαίου είναι κάτι που τον συνοδεύει διακριτικά σε όλη του τη ζωή. Ενα καμπανάκι που βρίσκεται μέσα στην ψυχή του και που χτυπάει δυνατά κάθε φορά που το άδικο επικρατεί. Ακόμα και αν ο ίδιος διαπράξει κάποια αδικία, τότε το καμπανάκι χτυπάει για να τον επαναφέρει. Σε αυτή την περί­πτωση είναι αυστηρός με τον εαυτό του. Πιο αυστηρός απ' ότι θα ήτανε με ένα άλλο πρόσωπο.

Η ψυχή του εθνικιστού είναι τρίσβαθη. Ενα πραγματικό χάος, Μία άβυσσος από δυνάμεις, κάθε είδους, τις οποίες προσπαθεί να ισορρο­πήσει και να οδηγήσει. Η έκταση της πολυμέρειας της ψυχής του είναι άγνωστη και στον ίδιο, και μέσα από τον αγώνα όλο ανακαλύπτει δυνάμεις τους, που πριν δεν εγνώριζε. Ο Εθνικιστής προσπαθεί να ανακαλύψει την ψυχή του, για να προσφέρει όλο και περισσότερες δυνάμεις στον αγώνα του Τις δυνάμεις του δεν σκέφτεται καθόλου να τις κρατήσει για την προσωπική του ωφέλεια. Αλλωστε δεν γνωρίζει τι θα πει προσωπικό κέρδος. Τις σπαταλά αμέσως για το ώφελος του συνόλου.

Ο Εθνικιστής ποτέ δεν ξεχωρίζει τον εαυτό του από το σύνολο. Ποτέ δεν βάζει σε αντίθεση τον εαυτό του με το Εθνος. Δεν του περνάει καν από το μυαλό να ωφεληθεί προσωπικά, ζημιώνοντας το Εθνος του. Οποιαδήποτε προσωπική του ωφέλεια είναι τέτοια ώστε να ωφελείται και τοσύνολο. Νιώθει μεν ξεχωριστό άτομο, μια ξεχωριστή προσω­πικότητα, αλλά ενσωματωμένο πάντοτε σε αυτό το ορμητικό ποτάμι που ονομάζεται ΕΘΝΟΣ. Η ωφέλεια του Εθνους είναι και προσωπική του ωφέλεια, και η ωφέλεια η προσωπική του δεν μπορεί παρά να είναι τέτοια ώστε να ωφεληθεί και το Εθνος.

Τον θάνατο ο Εθνικιστής τον αντικρύζει σαν πολεμιστής. Μόλις τον δει, ορμάει ατρόμητα κατά πάνω του. Ο θάνατος γι' αυτόν είναι η τελευταία του έκρηξη. Και συνήθως είναι τόσο μεγάλη, ώστε διοχετεύει στο Εθνος μία τεράστια ποσότητα ενέργειας. Ο θάνατος του Εθνικιστού είναι μία πληγή ενέργειας για το Εθνος. Μία πηγή ζωής. Και ως τέτοια παύει πλέον να λέγεται θάνατος. Είναι το πέσιμο του πολεμιστή μέσα στη μάχη. Η τελευταία και μεγαλύτερη έκσταση μέσα στο μεθύσι του πολέμου που λέγεται ζωή. Η τελευταία και μεγαλύ­τερη έκρηξη. 0 δυνατός κε­ραυνός που φωτίζει το σκοτεινό τοπίο, διοχετεύοντας την ενέργεια του ουρανού μέσα στη γη. Το θάνατο αυτόν ο Εθνι­κιστής δεν προσπαθεί να τον αποφύγει. Τον επιδιώκει. Είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να πάρει και που μπορεί να δώσει. Είναι το τέλος που ονειρεύεται. Το τέλος που του αρμόζει.

Τα όσα ανέφερα παρα­πάνω δεν φιλοδοξούν να καλύψουν το τεράστιο θέμα του Εθνικιστικού - αυθεντικού τρόπου ζωής.

Αλλωστε ο περιληπτικός τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένα, είχε ως σκοπό να δείξει μία πρώτη εικόνα για το τι εννοούμε όταν λέμε εθνικιστικός ηρωικός τρόπος ζωής. Δυστυχώς στις μέρες μας ο κόσμος γύρω μας είναι κατασκευασμένος τόσο αντιφυσικά, ώστε η ύπαρξη ανθρώπων που ζούνε αυθεντικά να είναι πολύ σπάνια. Ο Εθνικι­στικός τρόπος ζωής προβάλλει ως ιδανικό, το οποίο πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να το κάνουμε πραγματικότητα. Πιστεύω ότι οι πραγματικοί εθνικιστές είναι πολύ λίγοι. Οι περισσότεροι βρισκόμαστε στην προσπάθεια αυτής της αυτο-κατάκτισης. Και τούτη η προ­σπάθεια πρέπει να είναι ο πρώτος και κύριος αγώνας μας. Αλλωστε αν θέλουμε να αλλά­ξουμε τον κόσμο, πρέπει πρώτα απ' όλα να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Η επανάσταση μας πρέπει πρώτα απ'όλα να είναι εσω­τερική εσω­τερική. Διότι μόνο έτσι θα είναι πραγματική επανάσταση.Μονο έτσι θα γίνουμε φορείς του αλη­θινού φωτός που θα ανατείλει φέρνοντας τον ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!

=================================================

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ τον Νοέμβριο του 1995