Το χρέος του Ελληνικού Εθνικισμού μπροστά στην συνεχιζόμενη Εθνική συρρίκνωση (τελευταίο μέρος)

του Κώστα Καρδαρά

3ο και τελευταίο μέρος

Το "μειονέκτημα των εθνικιστών και η αδυναμία μας, ήταν πάντοτε η αγάπη μας για την αλήθεια. Πάντοτε είμαστε φειδωλοί στά μεγάλα λόγια και στις μεγαλόστομες υποσχέσεις. Αυτή η ειλικρίνεια και η τιμιότης απέναντι στίς ιδέες μας καί τον Λαό μας, είναι κάτι που με τους κανόνες καί τα δεδομένα του Φιλελευθερισμού και Κοι­νοβουλευτισμού συμβαδίζει με την αποτυχία. Το μειονέκτημα μας αυτό όμως είναι η εμφανής ουσία της διαφοράς μας από τους νεκροζώντανους του πολιτικού μας κατεστημένου. Είναι το όπλο μας και η δύναμι μας.Είναι η επένδυσί μας στην μελλοντική μας νίκη. "Ετσι λοιπόν αγαπητοί φίλοι, θα επλανάσθο αν νομίζατε ότι με την ταχυδακτυλουργία που διακρίνει τους κοινοβουλευτικούς αλιτήριους και

απατεώνες θα σας εμφανίσω ξαφνικά με το μαγικό μου ραβδί ένα έτοιμο πρόγραμμα που ως δια μαγείας θα επιλύσει όλα μας τά προβλήματα είτε ατομικά είτε εθνικά. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει. "Αλλωστε δέν πρόκειται να επικαλεστώ την λογική σας...Γα την Πατρίδα που η ψυχή και το σώμα της ακρωτηριάσθηκαν και κουρε­λιάστηκαν, που τά ματωμένα πτώματα των παιδιών της σπάρθηκαν σε τρεις ηπείρους και σ' όλους τους ωκεανούς, που oi κόρες της βιάσθηκαν και ατιμάσθηκαν, που οι ναοί και τα ιερά της βεβηλώθηκαν καί γκρεμίστηκαν, μα που πάντα ήξερε να δίνειμάχες και να κερδίζει πολέμους, για την Πατρίδα αυτή, που σήμερα με το σώμα ακρωτηριασμένο, με την ψυχή κουρασμένη και απελπισμένη, χωρίς λαλιά, σκέψι, τρόπους καί ρούχα δικά της αλλά παράταιρα ξένων αποφόρια, αργοπεθαίνει χωρίς ένα δάκρυ να χυθεί, χωρίς ένα μέ­τωπο να ιδρώσει, χωρίς ένα κορμί ν'αναρριγήσει, για την Πατρίδα αυτή δεν πρόκειται να επικαλεστώ καμμιά λογική. Δεν πρόκειται να επιχειρηματολογήσω για την δυστυχία της".

Στον τίτλο υπάρχει ένα λάθος. Ο Εθνικισμός δεν έχει κανένα χρέος. Εμείς έχουμε ένα χρέος και μάλιστα μεγάλο. Εμείς που πιστέψαμε καί κάναμε σημαία μας την Κοσμοθεωρία του Εθνικισμού, εμείς που πρώτοι αντιληφθήκαμε τόσο την σοσιαλμαρξιστική όσο και την φιλελεύθερη απάτη, εμείς που απ' όλες τίς αλήθειες διαλέξαμε να υπηρετήσουμε την πιο μεγάλη και ιερή που απ' αυτήν απορρέουν και όλες οι άλλες, είτε μεγάλες, είτε μικρές.

Ο κατήφορος που διανύει η πατρίδα μας, είναι σίγουρα καταστροφικός Πάρα πολλοί εκτός από εμάς αναγνωρίζουν την πορεία αυτή της παρακμής και ασύνδετα και ασύντακτα επιθυμούν ή προσπαθούν να τον εμποδίσουν.Μόνο εμείς όμως αναγνωρίζουμε όλο το μέγεθος της επικείμενης καταστροφής ακριβώς, γιατί επακριβώς κατανοούμε τις αιτίες του καί αναγνωρίζουμε σ' αυτές τους μηχανισμούς της παρακμής που πολεμήσαμε.

Επομένως μόνο εμείς έχουμε το διαρκές και απαράβατο χρέος της μόνιμης πρωτοπορίας στον αγώνα αυτόν.Μιας πρωτοπορίας που αν δεν θέλουμε να αποτελέσει και αυτή όπλο στα χέρια των μηχανισμών του κατεστημένου, πρέπει να μην είναι ατομική μα συλλογική, να μην είναι αυθόρμητη μα προσεκτικά οργανωμένη να μην είναι ψυφοδεής αλλά δυναμική. Το βαρύ αυτό χρέος είτε το θέλουμε είτε όχι συμβαδίζει και συνδέεται με την ίδια μας την στάσι απέναντι στην ζωή και τις αξίες της, με την αυτο-εκτίμησί μας και την αξιοπρέπεια μας.Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να λεγόμαστε Έλληνες Εθνικιστές όταν φυγομαχούμε από τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την ίδια μας την πίστι. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα στη ζωή και τις χαρές της όταν δεν συντο­νιζόμαστε με αυτό που εμείς οι ίδιοι δεχόμαστε και πιστεύουμε σαν πεμπτουσία της.. .Δεν έχουμε ούτε καν το δικαίωμα να σκεφτόμαστε την δύσμοιρη πατρίδα μας, αν δεν θυσιασθούμε εμείς για την δική της σωτηρία, αν δεν καταστραφούμε εμείς για να γλυτώσουμε αυ­τήν από την καταστροφή, αν δεν αναλωθούμε για να αποφύγουμε την δική της ανάλωσι.

Είναι ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο ότι 30 χρόνια τώρα, από την εποχή της πρώτης μεταπολεμικής εμφανίσεως οργανωμένου εθνικιστικού φορέως στην Ελλάδα, ένα άριστο ανθρώπινο δυναμικό(σίγουρα πολύ ανώτερο από τις μετριότητες που στελεχώνουν την κατεστημένη πολιτική εξουσία), δεν κατάφερε να δημιουργήση ούτε ένα βιώσιμο πολιτικό φορέα.

Σίγουρα η Ελλάς προορίζεται όχι να ζήση αλλά να καταστροφή αν το ευγενέστερο τμήμα του Ελληνικού Έθνους, οι Εθνικιστές δεν μπαίνει στον κόπο να αγωνιστεί για το μέλλον της Ας σταματήσουμε όμως τις κλάψες, τα σάλια και τα μελάνια άπως έγραψε και ο Περικλής Γιαννόπουλος.

Θυελλώδεις άνεμοι κοσμογονικών αλλαγών σαρώνουν τον πλανήτη.

Στά χρόνια που έρχονται, με συνεχώς επιταχυνόμενους ρυθμούς που τους καθορίζουν οι νέες ταχύτητες στις διανθρώπινες επι­κοινωνίες και σχέσεις, άλλοι λαοί θα εξαφανισθούν από το πρόσωπο της γης αποτελώντας αντικείμενο μελέτης των αρχαιολόγων του μέλλοντος και άλλοι θά έλθουνστο προσκήνιο αποτελώντας την ηγέτιδα κάστα της μελλοντικής ανθρωπότητος.'Όσο περίεργο και αν σας φαίνεται ο αγώνας αυτός δεν έχει ακόμη κριθεί. Οπως όλα τα ανθρώπινα είναι και αυτός δισυπόστατος, Ιανόμορφος. Στο υλικό επίπεδο, η νίκη των δυνάμεων της ύλης είναι μέχρι τώρα σαφής και προφανής, αλλά στο πνευματικό επίπεδο, η προ χιλιετη­ρίδων πολιτιστική μετάγγισι του Ελληνισμού στην ανθρωπότητα και υφίσταται αλλά και επιτυχέστατα ανθίσταται αφ' εαυτής στίς παγκόσμια ενορχηστρωμένες λυσσώδεις εναντίοντης επιθέσεις.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ!

Χρέος μας δε, απόλυτο και απαράβατο συνάμα, είναι να κρατήσουμεθαλερό το φυτώριο απ' όπου προέρχεται, ζωντανή την πηγή απ' όπου αναβλύζει.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ!

Αυτός είναι ο δρόμος ζωής, αγώνος και πολέμου που ξε­τυλίγεται εμπρός μας εις το διηνεκές και που πρέπει νά δια­νύσουμε.Είναι δρόμος μακρύς, δυσχερής και δύσβατος αλλά αξίζει κάθε κόπο, κάθε προσφορά, κάθε θυσία.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ!

-----------------------------------------------------------------------------------

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα 21ος ΑΙΩΝ τεύχος 12 τον Απρίλιο του 1995.

Για τα δυο προηγούμενα πατήστε 1ο μέρος και 2ο μέρος