19 Μαΐου: Διαχρονική ημέρα τιμής και μνήμης (του Κώστα Καρδαρά)

Η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης της βάρβαρης γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από την Τουρκία.

Μεθοδικά και βάσει σχεδίου, εξοντώθηκαν από το Τουρκικό κράτος και τους μηχανισμούς του μεταξύ των ετών 1914 – 1923, 350.000 Έλληνες του Πόντου. Με χαρακτηριστική βαρβαρότητα, με λεηλασίες και πυρπολήσεις χωριών, σφαγές αμάχων με εκατόμβες θυμάτων, βίαιους εξισλαμισμούς και εξανδραποδισμούς με εκτοπίσεις κάτω από τις σκληρότερες των συνθηκών, αποδεκατίστηκε ένα από τα εκλεκτότερα τμήματα του Ελληνικού έθνους και ξεριζώθηκε βάναυσα από τις πανάρχαιες πατρογονικές του εστίες στα παράλια του Ευξείνου Πόντου.

Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι:

1)    Η εξόντωση και το ξερίζωμα του Ποντιακού Ελληνισμού, συνιστά ουσιαστικά αλλά και τυπικά, σύμφωνα με τα δεδομένα του διεθνούς δικαίου, γενοκτονία που είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητος. Το έγκλημα αυτό έχει αναγνωριστεί μόνο από την Ελλάδα και την Αυστραλία ενώ δεν αναγνωρίζεται από καμία άλλη χώρα (και φυσικά ούτε την Τουρκία).

2)    Οι Πόντιοι δεν έσκυψαν το κεφάλι ούτε παραδόθηκαν σαν πρόβατα στο μαχαίρι του σφαγέα. Μόνοι τους χωρίς καμιά βοήθεια από το ελλαδικό κράτος (ο τότε πρωθυπουργός Βενιζέλος όπως και ο άλλος «εθνάρχης» 60 χρόνια μετά, είχε πει «ο Πόντος είναι μακριά»), πήραν τα όπλα για να αντισταθούν. Τα βουνά του Πόντου γέμισαν αντάρτικα σώματα που υπερασπίστηκαν με ηρωισμό την πίστη, την τιμή και τις οικογένειές τους από την τουρκική θηριωδία. Το αντάρτικο του Πόντου έμεινε θρυλικό για την γενναιότητα και την αποτελεσματικότητά του. Ηττήθηκε μόνο από την ανεξάντλητη και συντριπτική υπεροχή των αντιπάλων σε έμψυχο και άψυχο υλικό, εγκαταλειμμένο από την Ελλάδα και πλευροκοπημένο από τη Σοβιετική Ρωσία. Το αντάρτικο του Πόντου απετέλεσε το φυτώριο του εθνικού αντάρτικου της Μακεδονίας και της Θράκης κατά την Γερμανοβουλγαρική κατοχή του 1941-44 και υπήρξε το μοναδικό ανάχωμα και η αιτία της ματαίωσης των βουλγαρικών σχεδίων για γενοκτονία και βίαιη οριστική ενσωμάτωσή στην Βουλγαρία.

3)    Σήμερα στον Πόντο, υπάρχουν περισσότεροι από 300.000 ελληνικής καταγωγής εξισλαμισθέντες ή κρυπτοχριστιανοί, που μιλούν την ελληνική ποντιακή διάλεκτο (και μάλιστα σε ζωντανή και όχι απολιθωμένη μορφή, ικανή ακόμη να ενσωματώνει λέξεις)  την οποία οι ίδιοι αποκαλούν «ρωμαίικα», έχουν σε μεγάλο βαθμό συνείδηση της καταγωγής τους, διατηρούν τις πανάρχαιες ελληνικές τους καταβολές και προσπαθούν να επανεύρουν την ιδιαίτερη εθνική και πολιτιστική τους ταυτότητα. Χωρίς καμία συμπαράσταση από το ελλαδικό κράτος και κάτω από την βαριά σκιά της κρατικής τρομοκρατίας, αστυνόμευσης και χαφιεδισμού, μόνοι όπως χιλιάδες χρόνια τώρα, ορθώνουν το ανάστημά τους έτοιμοι να ξεδιπλώσουν ξανά τις σημαίες του Μιθριδάτη, των Κομνηνών και της Αυτόνομης Δημοκρατίας του Πόντου των ετών 1916-1922.

Επειδή είναι δεδομένο ότι:

1)    Το ελλαδικό κράτος και ιδίως η συγκυβέρνηση των διαχειριστών, δεν πρόκειται να πράξει οτιδήποτε μη αρεστό στην Τουρκία, το αγαπημένο μαντρόσκυλο των εντολοδόχων τους στην περιοχή.

2)    Οι τόσο ευαίσθητοι στα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, της χελώνας Caretta – Caretta, της φώκιας Monacus κ.λ.π. οικολογούντες αριστεροί και θολοκουλτουριάρηδες της αριστερής πτέρυγας του κατεστημένου, με την επιλεκτική τους όραση και ακοή, αγνοούν πλήρως την κραυγή αγωνίας των συνανθρώπων μας, πολλαπλά και διαχρονικά ξεριζωμένων και βιασμένων Ελλήνων του Πόντου και

3)    Το Κοινοβούλιο στο σύνολό του, αγνοεί τις ουσιαστικές εθνικές προτεραιότητες, αναλισκόμενο σε στείρα κομματική αντιπαράθεση και σε εύπεπτες ρητορείες ευρείας καταναλώσεως.

Επιβάλλεται οι Έλληνες εθνικιστές σαν συνειδητή πρωτοπορία της πατριωτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, να επικεντρώσουμε τον αγώνα μας με βάση τους εξής κατευθυντήριους άξονες:

1)    Πίεση προς κάθε κατεύθυνση για αναγνώριση από την Τουρκία της Ποντιακής γενοκτονίας. Αυτό δεν είναι μόνο ιστορική δικαίωση του ποντιακού Ελληνισμού αλλά και σημαντικό πολιτικό εφαλτήριο που μπορεί να κεφαλαιοποιηθεί με πολλούς σημαντικά ωφέλιμους τρόπους. Με δεδομένη την ρευστότητα των διεθνών ισορροπιών στην περιοχή μας οι κατάλληλοι χειρισμοί μπορούν να αποφέρουν ένα τέτοιο παράπλευρο αποτέλεσμα με προϋπόθεση να υπάρξει η πολιτική βούληση για την διεκδίκησή του.

2)    Συμπαράσταση με κάθε τρόπο στον αγώνα των εξισλαμισθέντων, κρυπτοχριστιανών ή μη ελληνόφωνων ή όχι, Ελλήνων του Πόντου, για την ανεύρεση της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητος. Πρέπει η Ελλάδα να αποτελέσει την πέρα από κάθε αμφισβήτηση, πολιτιστική, πολιτική και εθνική μητρόπολη των ελληνογενών όλης της γης.

3)    Απέναντι σ’ αυτήν την πολυεθνική πανσπερμία, τον γίγαντα με τα πήλινα πόδια, την Τουρκία, επιβάλλεται να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και τα δικαιώματα των αδελφών μας που με το βλέμμα στραμμένο προς τα εδώ υπερασπίζονται την εθνική τους υπόσταση. «Είμαστε γέφυρες με κομμένες και τις δύο άκρες. Ούτε Τούρκοι, ούτε Μουσουλμάνοι, ούτε Χριστιανοί, μόνο Έλληνες» λένε κάποιοι χαρακτηριστικά.

4)    Μεσοπρόθεσμος σταθερός στόχος είναι ανυποχώρητα, η ίδρυση Ανεξάρτητου Ποντιακού Κράτους, η επανίδρυση της εστίας του Ποντιακού Ελληνισμού, ένας στόχος κάθε άλλο παρά ουτοπία αν λάβουμε υπ’ όψιν τα μεγάλα γεωπολιτικά συμφέροντα που σχετίζονται με αυτόν, ώστε να φέρει κράτη όπως η Ρωσία αρωγά σ’ αυτή την προσπάθεια.

Η 19η Μαΐου επομένως, δεν είναι μόνο ημέρα μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας αλλά και ημέρα τιμής της λαμπρής διαχρονικής πορείας του Ποντιακού Ελληνισμού και του εξαιρετικού ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει στην ιστορία της ανθρωπότητος.

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ!
ΖΗΤΩ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!

Κώστας Καρδαράς