ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΗΛΙΑ

•••"Ας αφήσουμε τήν ιερή συγκίνησι μαζί μέ το ασίγαστο καί απόλυτο, μά τόσο εύγενικό μας μίσος νά προστρέξη στήν Πόλι. Στήν Πόλι τών σκιών, τών θρύλων καί του σκοπού.

Στήν Πόλι της ένδόξου, δευτέρας μας, Ελληνικής Αυτοκρατορίας. Ή πρώτη μεγάλη μας αύτοκρατορία, μέ δημιουργό τον Αλέξανδρο,τον μόνο αήττητο αυτοκράτορα της ιστορίας, δίδει τήν σκυτάλη στο πανόραμα της Βυζαντινής μας Αυτοκρατορίας πού κατεκτήθη άπό τους"Οθωμα­νούς, άλλά δεν παρεδόθη ποτέ. Της Αυτοκρατορίας μέ το πιο ένδοξο τέλος.

Ουδεμία άλλη Αυτοκρατορία, είχε τόσον ήρωϊκό καί άκτινοβόλο πέρασμα. Αι Αυτοκρατορίαι τής Ανατολής διελύθησαν κατά τον ευτελέστερο τρόπο.Ή Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έσβησε μέσα σέ κρεπάλη καί παρακμή.Ή Ισπανική χάθηκε αθόρυβα, όπως άθόρυβα δημιουργήθηκε καί έζησε. Γαλλική αυτοκρατορία κατέρρευσε στήν Ρωσία, μέ τον αυτοκράτορα της, επιστρέφοντα με ψευδώνυμο. Ή Ρωσική έπεσε άπό τήν εσωτερική της σαπίλα,καθ' ον χρόνον ο αυτοκράτωρ της παραθέριζε. Η Αγγλική διασκορπίσθηκε εις τά έξ ων συνετέθη, έγκαταλείψασα νωπάς τάς άγχόνας καί τά αίματα άπ' οπου πέρασε.

Μόνον ή Βυζαντινή μας Αυτοκρατορία διεκόπη μαζί μέ το σπαθί του τελευταίου ήγέτου της, εκείνου του ήρωος της πατρίδος! Εκείνου του αγίου τής φυλής, πού λέγεται Κωνσταντί­νος Παλαιολόγος. Μά ας άφήσωμε τον νου μας νά ξεστρατίση στο παρελθόν. Ας δούμε τον Πα­λαιολόγο σάν νέο Φίλιππο νά συλαμβάνη τήν ιδέα τής ίσχυράς καί ενωμένης Ελλάδος γιά νά σωθή ό Φάρος του Έλληνισμοΰ, ή Πόλις,πού τρεμόσβηνε μέσα στον πνιγηρό κουρνιακτό άπδ τά στίφη των βαρβάρων πού τόλμησαν νά πατούν τήν Πατρική γή.

Μέ σκοπό τήν ένωσι των Ελλήνων, ό Κωνσ/νος Παλαιολόγος,απελευθερώνει, το 1429, τήν Πάτρα άπό τούς Φράγκους. Το 1443 είναι σχεδόν κύριος ολοκλήρου τής Πελλοπονήσου καί έτοιμάζεται νά συγκρουσθή μέ τούς Τούρκους. Το 1444, όχυρώνει μέ τείχος τον Ίσθμό καί ταυτόχρονα επεκτείνει τήν κυριαρχία του επί τής Αττικής καί Βοιωτίας. Δυστυχώς όμως δέν έχει τον άπαιτούμενο χρόνο. Ο Μουράτ εισβάλει στήν Θεσσαλία καί κατερχόμενος προς τον Ίσθμό, λεηλατεί καί πυρπολεί τήν χώρα. Στις 31 Οκτωβρίου 1448, ο Αυτοκράτωρ Ιωάννης Παλαιολόγος, αποθνήσκει άτεκνος. Λαός, Εκκλησία καί "Αρχοντες, ορίζουν Αυτοκράτορα τον Κωνσταντί­νο Παλαιολόγο. Καί τούτος, έρχεται άπό τον Μυστρά στήν Κωνσταντινούπολι, γιά νά παίζη τον πεπρωμανικά γραμμένο άπό τήν ιστορία μας, ρόλο στήν επιλεκτικά προδιαγραμμένη φυλετική μας παρουσία. Καί έρχεται ο Μάϊος 1453···

Οι βάρβαροι, μέ 480.000 πολεμιστάς καί 400 πλοία, περικυκλώνουν τούς ελαχίστους, άλλά ανδρείους ύπερασπιστάς τής Πόλεως. Τούς 7.000 στρατιώτες καί τά 26 πλοία πού διέθετε ή Βασιλεύουσα σάν υπεράσπιση. Άλλά καί πάλι οι άνδραγαθεϊες καί οι νίκες, αντιδρούν στο κάλεσμα τής ιστορίας, νά διακοπή ο δεύτερος αύτός Ελληνικός πολιτισμός, γιά νά δώση τήν θέσι του "πάλι μέ χρόνια μέ καιρούς" στον τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό, το λυκαυγές της Άνατολής, τού οποίου ΕΜΕΙΣ σήμερα αποτελούμε. Στις 20 Απριλίου 1453* τέσσερα πλοία, υπό τον άνδρείον "Ελληνα πλοίαρχον Φλαντανελάν, είσέρχονται στον Κεράτιο κόλπο καί καταναυμαχοϋν τον Τουρκικό στόλο. Στίς 7 Μαΐου αποκρούεται έπίθεσις 30.000 Τούρκων, έκ των οποίων πολ­λοί πέφτουν νεκροί. Στίς 18 Μαΐου, μία ισχυρότερα έπίθεσις των Τούρκων αποκρούεται. Τις ρωγμές στά τείχη, πού δημιουργήθηκαν άπό τις εχθρικές όβίδες, έφρασαν μέ πέτρες καί στήθη οι γέροι, οι γυναίκες καί τά παιδιά. Τότε ο Μωάμεθ, στέλλει αγγελιαφόρο του, τον Ισμαήλ Χάμσαν,νά φέρη πρότασι παραδόσεως στον Κωνσ/νον..."εκχωρείς έκ τής πόλεως απερχόμενος όπου βούλεσαι μετά των των αρχόντων καί των υπαρχόντων αύτοις;"....

Καί ή φυλή διά στόματος Παλαιολόγου, άπαντά:"Tηv Πόλιν σοι δούναι, ουκ έμόν εστίν, ουτ'αλλου των κατοικούντων ενταύθα. Koινή γάρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν μη φεισόμενοι τής ζωης ημών"
 Και ενώ λΰσσασμενος από την οργη ο Μωάμεθ καλπάζει   με τούς αγρίους Οθωμανούς του κατά τής Πόλεως, ο Αυτοκράτωρ ακολουθούμενος άπό τόν άφοσιωμένον του, Φραντζήν, επιθεωρεί τά τείχη...

-.Ξημερώνει ή 29η Μαΐου 1453· Προτού άκόμα ανατείλει ο ήλιος δύο ίσχυραί επιθέσεις τών βαρβάρων αποκρούονται στήν Πόλι του Ρωμανού. Τέσσερες τρομερές επιθέσεις αποκρούει, ο Αυτοκράτωρ, στην τελευταίαν δέ, κατά τον Φραντζήν, "κεντήσας τόν 'ίππον ώρμησεν είς το πυκνώτερον τών αντιπάλων τμήμα αγωνιζόμενος ως ο έσχατος τών στρατιωτών καί το αίμα ποταμηδόν έκ τών ποδών καί τών χειρών αύτου έρρεεν". Καί άνακράζων κατά τον Κριτόβουλον , "Ή Πόλις άλίσκεται καί εγώ ετι ζώ ;  Ορμά, κτυπάται καί πέφτει στον σωρό τών μαρτύρων, νεκρών, συμπολεμιστών  του. Σάν άγγελος ή Φυλή, τον αρπάξε καί τον έφύλαξε στο χρυσό σπήλαιο, κοντά στήν χρυσή Πύλη. Έκεί ο Αυτοκράτωρ μαρμαρωμένος, περιμένει, όταν μέ τών καιρών το πέρασμα, έλθη ο ίδιος άγγελος, νά ξεμαρμαρώση, νά ξαναπάρη το σπαθί καί νά διώξη τούς βαρβάρους, πέρα άπό τήν "κόκκινη Μηλιά".

Κι οταν ο ποιητής Βιζυηνός, τούς εθνικούς πόθους σ' όραμα πίστεως συνθέτει ... Τον είδες μέ τά μάτια σου, γιαγιά, τον Βασιλέα;"... Δέν φέρνει σέ μας, παρά το μέγα, το μοναδικό, το ίερό μήνυμα τής Φυλής:" Διπλό, διπλό θά πάρουμε, αυτό πού μας έπάρθη, κι' ή Πόλη καί ή 'Αγιασοφιά, δική μας θά γενή".

Τάκης  Πάλης