Το Αριστοκρατικό Γένος των Ελλήνων

Σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη Γή δεν υπάρχει κάποιος που να αμφισβητεί ότι οι ‘Ελληνες είναι οι πρώτοι και οι μόνοι που διεκδικούν και παίρνουν τον τίτλο των Αριστοκράτη. ΄Ολοι οι άλλοι έπονται κάθιδροι και ασθμαίνοντες. Δεν αμφισβητεί κανένας πως οι απόγονοι του Αριστοτέλη, του Επίκουρου και του Αισχύλου είναι οι Αριστοκράτες όλων των φυλών και πολιτισμών. Οι ΄Ελληνες δίδαξαν την φιλοσοφία, το θέατρο, την αστρονομία, την αρχιτεκτονική, την ιατρική, την μουσική, την γλυπτική, την ποίηση και όλες τις τέχνες και τις επιστήμες που ανέδειξαν ως ανώτερο έμβιο όν τον άνθρωπο. ΄Ελλην σημαίνει αριστοκράτης.Κανένας δεν αμφισβητεί την αριστοκρατικότητα του Ελληνικού γένους, κανένας, πλήν ενός, των Ελλήνων.

Το έτος 2.500 πρίν την εποχή μας οι ρήτορες και οι φιλόσοφοι στην αρχαία Αθήνα φορούσαν ποδήρεις χιτώνες από εξαιρετικά βαμβακερά υφάσματα ποικιλμένα με κεντήματα και χρώματα άφθαστης τέχνης. Στα πόδια φορούσαν σανδάλια
υψηλής τεχνοτροπίας και λεπτότητας. Την ίδια ώρα οι λαοί της Ευρώπης φορούσαν λυκοτόμαρα στο κορμί και για παπούτσια τυλιγμένα γιδοτόμαρα. Στα σπίτια είχε φθάσει το σιφώνι σαν εφεύρεση του μεγάλου επιστήμονα Αρχιμήδη και καμμία μυρωδιά δεν περνούσε από την τουαλέτα στα δώματα του σπιτιού. Στην Γερμανία την ίδια εποχή έζεχναν οι κουζίνες από την μυρουδιά της τουαλέτας. Καλή όρεξη.

Αυτά συνέβαιναν τότε, παλιά, στην εποχή του Δημόκριτου και του Πλάτωνα, σήμερα μόνοι μας αρνηθήκαμε την υπεροχή μας απέναντι σε λαούς πολύ κατώτερούς μας. Αναφέρομαι στον τρόπο ενδυμασίας των υπουργών της παρούσας Κυβέρνησης. Εμφανίζονται στις διάφορες συναντήσεις της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης  χωρίς γραβάτες, με ανοιχτά πουκάμισα και προκλητική έλλειψη κοσμιότητας όσον αφορά το ξύρισμα. ΄Εχει κανείς την εντύπωση

πως θέλουν να παραστήσουν τα γυφτούλια, τα κοτσαβάκια, και σκεφθείτε, αυτοί είναι οι επίσημοι Υπουργοί. Κάθονται γύρω από το τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου και μόνον τρείς-τέσσερις φοράνε γραβάτα, οι υπόλοιποι δίνουν την εντύπωση Κυβέρνησης της συμπαθούς τάξεως των Ρομά. Ακόμα δεν φόρεσαν τις χοντρές χρυσές αλυσίδες στο λαιμό και τους καρπούς των χεριών, όπου νάναι όμως θα κοσμήσουν τα στόματά τους με ολόχρυσα δόντια 32 καρατίων. Ζήτω η Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω. Ζήτωωωωωω.  Μπορεί κάποιος να πεί πως η ενδυμασία δεν παίζει ρόλο, οι πράξεις ξεχωρίζουν τους ανθρώπους. Συμφωνώ απολύτως με την διαφωνία μου. Εν τοιαύτη περιπτώσει θα πρέπει να χλευάσουμε και τον τραγωδό Ευριπίδη που ήταν πάντοτε καλοντυμένος και με περιποιημένη κόμη και γενειάδα.

Βλέπει κανείς τον Κυβερνητικό εκπρόσωπο και νομίζει πως βλέπει τον Κυβερνητικό εκπρόσωπο των Ταλιμπάν. Μισοαξύριστος, χωρίς γραβάτα και με ξεκούμπωτο σακάκι. Μπράβο Γαβριηλάκο, συνέχισε να διασύρεις τον εαυτό σου, εμείς όμως δεν χρωστάμε τίποτα για να μας διασύρεις σαν Κυβερνητικός εκπρόσωπός μας, τίποτα απολύτως δεν χρωστάμε, εσύ μας χρωστάς σεβασμό και κοσμιότητα.

Κάποιοι δημοσκόποι έχουν πεί στην Κυβέρνηση ότι κερδίζουν ψήφους με το ψοφοδεές ντύσιμο, και είναι αλήθεια. Ψήφους και συμπάθεια όμως χάνουν στις συναντήσεις των Βρυξελών κερδίζοντας έναν ευγενικό και γνήσιο οίκτο.

Δεν μπορούν να καταλάβουν οι κύριοι Τσακαλώτος και Βαρουφάκης ότι είναι προτιμότερο να σε φοβούνται παρά να σε λυπούνται και συνεχίζουν να εμφανίζονται σαν φτωχοί και απόκληροι συγγενείς. Νομίζουν πως στην Ευρώπη εκτιμούν ιδιαίτερα την αξυρισιά, τα ρεμπέτικά, το μπουζουκάκι, το κουτουκάκι, το μεζεδάκι και τα γεμάτα λύπη και απόγνωση τραγούδια του Καζαντζίδη. Σε κανέναν Ευρωπαίο δεν αρέσει να ακούει τραγούδια της μιζέριας και της ηθελημένης κακομοιριάς, αυτά τα ακούνε σε κηδείες  μνημόσυνα και παρηγοριές. Κάποιοι μας πέρασαν την ιδέα πως τα ασιδέρωτα παντελόνια, τα σκονισμένα παπούτσια και τα πουκάμισα χωρίς γραβάτα

θα μας έκαναν ισχυρότερους. Αυτοί που μας τα ενέπνευσαν, με πονηριά το έκαναν, το ηθικό μας ήθελαν να ρίξουν, να μας κάνουν φαντάσματα του εαυτού μας, μακρινούς συγγενείς της συνείδησής μας και αλλόφυλους του

Σοφοκλή και του Λεωνίδα. Είναι οι ίδιοι που μας απομάκρυναν από το πιάνο, το βιολί και το βιολοντσέλο και μας καταδίκασαν στο κακόηχο μπουζούκι. Είχαν τον λόγο τους και τον σκοπό τους.

Φοίβος Ιωσήφ