Πρώτα το Εθνικό συμφέρον

Προέκυψε μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική εξέλιξη. Η αναγγελία δημοψηφίσματος. Ερωτήματα που προκύπτουν, πολλά: 
Α. Γιατί γίνεται τώρα δημοψήφισμα; Δεν υπάρχει νωπή εντολή με σαφές πολιτικό περιεχόμενο; 

Β. Ποιά είναι η πλήρης πρόταση των δανειστών; Διότι με τη γνώση αυτών των στοιχείων οφείλουμε να αποφασίσουμε - κι όχι με ό, τι βγάζει ο κάθε πικραμένος έως βλαμένος κομματικός υποστηρικτής ή δημοσιογράφος. 

Γ. Πού αρχίζει και πού τελειώνει η ευθύνη ενός πολιτικού ηγέτη και δη ενός πρωθυπουργού; Δικαιολογείται η μετάθεση αυτής της ευθύνης στον λαό και με ποια κριτήρια; Για ποιο λόγο, δηλαδή δεν έγινε δημοψήφισμα για το θέμα της ιθαγένειας; Είναι λιγότερο σημαντικό αυτό το θέμα; Δ. Γιατί αυτό το διχαστικό κλίμα; Τίποτε δεν μας έχει μάθει, λοιπόν η ιστορία; Χωριζόμαστε ακόμα σε "αριστερούς" και "δεξιούς", "Ευρωπαϊστές" και "Αντιευρωπαϊστές" και ξεχάσαμε

ότι πρωτίστως είμαστε Έλληνες και τα συμφέροντα της χώρας μας οφείλουμε να διαφυλάττουμε (και μόνον αυτά), ασχέτως της όποιας ιδεολογικής μας ταυτότητας; 
Ε. Πού είναι η "δημοκρατία" ορισμένων, όταν εξ ορισμού θεωρούν το δημοψήφισμα λάθος; Μήπως θεωρούν ότι η δημοκρατία είναι ένας διακόπτης που, κατά το δοκούν, τον ενεργοποιούμε ή τον "κατεβάζουμε", ανάλογα με το συμφέρον μας; 
ΣΤ. Γιατί συγκρίνουμε τόσο άκριτα το "ΟΧΙ" του Μεταξά με την απόφαση του Τσίπρα; Δεν καταλαβαίνουμε ότι το πρώτο ειπώθηκε από τελείως διαφορετικό πρότυπο ηγέτη εν μέσω τελείως διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών, ενώ η απόφαση του Τσίπρα δεν συνιστά καν ΟΧΙ, αλλά μετάθεση της απόφασης στον λαό; 
Ζ. Τι ακριβώς δεν έχουν καταλάβει οι Ευρωπαίοι "εταίροι" μας; Ότι οι Έλληνες έχουν αγανακτήσει με την πολιτική της απόλυτης εξαθλίωσης ή ότι όταν "τιμωρείς" έναν λαό, το μόνο που κερδίζεις είναι ένα ντόμινο ακραίων καταστάσεων που, μοιραία, θα επηρεάσει κι αυτούς; 
Η. Τι ακριβώς δεν έχουμε καταλάβει οι Έλληνες; Ότι οι Ευρωπαίοι κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους κι ότι κανείς - μα κανείς! - δεν πρόκειται να μας σώσει απ' οτιδήποτε, αν εμείς οι ίδιοι δεν φροντίσουμε να πάρουμε τώρα αποφάσεις σκληρές που θα επηρεάσουν τη μοίρα τη δική μας και των παιδιών μας; Μήπως νομίζουμε ότι η δουλειά μας τελείωσε επειδή κατεβήκαμε σε μια συγκέντρωση δηλώνοντας ότι "Μένουμε Ευρώπη" ή "Κάτω η χούντα των Τραπεζών"; Ή μήπως νομίζουμε ότι η δουλειά μας θα τελειώσει την επόμενη μέρα που θα πούμε ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ;

Αν τα σκεφτούμε όλα αυτά, τις επόμενες ημέρες, τότε και μόνο τότε θα μπορούμε να δικαιολογήσουμε την όποια απόφασή μας. Από αυτήν - αν τελικά το δημοψήφισμα γίνει - θα εξαρτηθεί το μέλλον της χώρας μας και των παιδιών μας. Κι ας γράψουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τις άναρθρες κραυγές των κομματικών "προβάτων", απ' όπου κι αν προέρχονται. ΚΑΘΕ ΦΩΝΗ "ΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΗΣ" ΛΟΓΙΚΗΣ ΠΟΥ ΑΙΤΙΟΛΟΓΕΙ ΔΙΧΑΣΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝ!