Ο νεοελληνέζος ανακαλύπτει την Δημοκρατία (του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου)

Του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου, αρχισυντάκτη του news.princeoliver.com

Με τις ντουντούκες να κραυγάζουν δυνατά, παιάνες να να ταράζουν την καλοκαιρινή σιγαλιά, “σημαίες φοβερές” να ξεδιπλώνονται στον αέρα για να ανεμίσουν για λίγο υπερήφανα, προτού καταλήξουν σε κάδους απορριμάτων παρέα με λαδόκολλες από σουβλάκια και άδεια μπουκάλια κόκα-κόλα, ολοκληρώθηκε η σύντομη -ευτυχώς- προδημοψηφισματική περίοδος.  Και λέω ευτυχώς διότι λίγο ακόμα να διαρκούσε, ήμασταν έτοιμοι να αρχίζουμε να σφαζόμαστε μεταξύ μας, προσπαθώντας οι μεν να εξολοθρεύσουν τον ταξικό ή εθνικό εχθρό, οι δε να εξαφανίσουν τα μιάσματα της οπισθοδρόμησης που δεν μας αφήνουν δύο αιώνες τώρα να γίνουμε κι εμείς Ευρωπαίοι της προκοπής.

Δύο και πάλι είναι τα χαρακτηριστικά που θα ακολουθήσουν τον νεοελληνέζο στην κάλπη:

Πρώτο και βασικό η παντογνωσία του. Τρεις χιλιάδες χρόνια τουλάχιστον, ξεκινώντας από τους προσωκρατικούς, περνώντας στον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, στους στωικούς, στους νεοπλατωνικούς, στους φιλοσόφους των Βυζαντινών αναγεννήσεων και φτάνοντας στους διανοούμενους του 19ου και 20ου αιώνα, οι Έλληνες αναζητούν και ανακαλύπτουν την γνώση. Ο νεοελληνέζος σήμερα έχοντας χωνέψει όλη αυτή την τρισχιλιετή διαδρομή, μπορεί να υπερηφανεύεται για την παντογνωσία του. Χωρίς φυσικά να έχει διαβάσει κάποιον από δαύτους αφού τους έχει στο DNA του και καθώς άλλωστε η χώνεψη έχει καθιερωθεί ως βασική μέθοδος αντίληψης του κόσμου, αφού μετά την νέκρωση της καρδιάς και του μυαλού, το στομάχι αναδείχθηκε ως το βασικότερο γνωστικό του εργαλείο. 

Δεύτερο, όπως σε κάθε κάλπη που βρήκε μπροστά του, ο νεοελληνέζος δεν θα απαντήσει με βάση το ερώτημα που του τίθεται, αλλά με βάση αυτό που ο ίδιος ατομικά γνωρίζει καλά, πως είναι το μείζον που κρίνεται. Όταν καλούταν να επιλέξει ποιος είναι ο κατάλληλος για να τον κυβερνήσει, γνώριζε καλά πως το μείζον είναι να επιλέξει ποιος είναι αυτός που θα διορίσει στο δημόσιο τον ίδιο και τα παιδιά του. ‘Η ποιος είναι αυτός που θα σπρώξει δημόσιες συμβάσεις στην εταιρία που έχει ή εργάζεται. Άντε στην καλύτερη -επειδή έχει και βαθιά ιστορική γνώση και συνείδηση- ποιος είναι ο συνεχιστής της εμφυλιοπολεμικής μερίδας με την οποία τάχθηκε η οικογένειά του. Ή ποιος είναι ο γιος, ο εγγονός, ο ανιψιός, του μεγάλου ηγέτη που ψήφιζε ο παππούς ή ο μπαμπάς του.

Έτσι και αύριο δεν θα ψηφίσει με βάση το ερώτημα αν θεωρεί τα μέτρα που προτείνουν οι δανειστές ωφέλιμα, επιτυχή για την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη, αποτελεσματικά για την έξοδο από την οικονομική καχεξία ή αν αυτού του είδους οι συνταγές μας έχουν ωφελήσει τα τελευταία πέντε χρόνια. Γνωρίζει καλά πως το μείζον που έχει να κρίνει είναι το πως θα ανοίξουν γρηγορότερα τα ΑΤΜ για να παίρνει παραπάνω από 60 ευρώ την ημέρα, κι ας μη τα έχει. Πως θα έρθουν για το επόμενο τρίμηνο περισσότεροι τουρίστες στο μαγαζί του, κι ας το κλείσει του χρόνου λόγω του αυξημένου ΦΠΑ στα νησιά και στην εστίαση. Πως θα ξαναπάρει με μιας όλη την σύνταξή του τον Αύγουστο, για να μην ταλαιπωρείται καλοκαιριάτικα, κι ας μειωθεί αυτή τον χειμώνα ακόμα περισσότερο. Οι πιο διορατικοί φυσικά γνωρίζουν καλά τα οικονομικά και γεωπολιτικά παγκόσμια παιχνίδια -που ούτε οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να ελέγξουν- κι έτσι μπορούν να κρίνουν με βάση τις επερχόμενες εξελίξεις των επομένων 30 ετών.

Όπως και να έχει, παντογνώστης και οξυδερκής εντοπιστής των ουσιαστικών διακυβευμάτων, ο νεοελληνέζος δεν χρειάστηκε να του αποσταλούν λεπτομερείς φάκελοι για το θέμα που καλείται να κρίνει στο δημοψήφισμα. Αυτά γίνονται στην Ελβετία όπου οι πολίτες της δεν διαθέτουν παράδοση παντογνωσίας, ούτε φυσικά γέννησαν την Δημοκρατία σαν εμάς τις λεχώνες. Εδώ αρκούσε η παρωδία ενημέρωσης των ΜΜΕ και οι διαξιφισμοί των περιφερόμενων κομματαρχών, προκειμένου να πιάσει ο νεοελληνέζος στο μπάμ – μπάμ το ζουμί του θέματος.

Ας πάμε λοιπόν αύριο στις κάλπες, χωρίς καμία παιδεία άμεσης Δημοκρατίας -αφού μας την απαγόρευσε έως τώρα η σαραντάχρονη κοινοβουλευτική ολιγαρχία- κι ας επιλέξουμε με ό,τι κριτήρια καταλαβαίνει ο καθένας. Σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερο να αποφασίζουμε άμεσα εμείς, παρά να δίνουμε λευκή επιταγή στα κόμματα. Και σίγουρα ο μόνος τρόπος για να μάθεις να λειτουργείς ως Πολίτης μέσα στην Δημοκρατία, είναι να την ασκείς αυτοπροσώπως και όχι δια αντιπροσώπου…

Να θυμόμαστε μόνο, πως όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, απο την Δευτέρα τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα για όλους μας. Προτού λοιπόν στρέψουμε το δάκτυλό μας καταγγελτικά προς τον γείτονά μας, ας σκεφτούμε πως αύριο αυτός μπορεί να χρειαστεί να το στρέψει προς εμάς, προκειμένου να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία. Νομίζω πως η μόνη συνταγή που αποδείχτηκε σωτήρια σε κάθε θύελλα που περάσαμε μέσα στην ιστορία, ήταν η ομοψυχία, η αλληλεγγύη και ο κοινοτισμός μας. Ας τα ξαναανακαλύψουμε κι ας τα διαφυλάξουμε αυτά ως κόρη οφθαλμού, διότι δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει κι αυτή η μπόρα…