Οι Νεοδημοκράτες άξιζαν καλύτερης τύχης

άρθρο του  Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

 Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τους στίχους ενός πολύ όμορφου τραγουδιού που ο Νίκος Ζωγράφος χάριζε στους πιστούς του φίλους στην Μπουάτ της Πλάκας όπου τραγουδούσε. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή η μάχη για την ανάδειξη του νέου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, μου φέρνει αυτούς τους στίχους, συνεχώς, στο νου.

Τέσσερις στρατηγοί κινούν και παν

για πόλεμο στο μακρινό Ιράν.

Ο ένας, από πόλεμο δεν κάτεχε

ο άλλος τους, στις κακουχίες δεν άντεχε

ο τρίτος, ήταν υποκείμενο γελοίο

και ο τέταρτος, δεν άντεχε στο κρύο…

Γνωστά ονόματα της Νέας Δημοκρατίας διεκδικούν να ηγηθούν του κόμματος. Δεν τους ενοχλεί το γεγονός ότι μέχρι το 2018 θα αντιπολιτεύονται συμπολιτευόμενοι, αφού ως γνωστόν έχουν (οι τρεις) συνυπογράψει το Μνημόνιο Τσίπρα. Τους αρκεί, προφανώς να γίνουν στρατηγοί, και να μπουν στον προθάλαμο μιας πιθανής αυριανής πρωθυπουργίας.

Ο ένας (Κυριάκος Μητσοτάκης), δηλώνει ότι «η Νέα Δημοκρατία είναι ένα γερασμένο κόμμα σε πρόσωπα και ιδέες». Είναι ο ίδιος άνθρωπος που μέχρι χθες καλούσε τους Έλληνες, να την ψηφίσουν και να την αναδείξουν κυβέρνηση. Με απλά λόγια τους έλεγε ότι «για το καλό της Πατρίδας ψηφίστε ένα γερασμένο κόμμα, σε πρόσωπα και ιδέες για να σας κυβερνήσει».

Ο άλλος (Βαγγέλης Μεϊμαράκης), δήλωσε εγωιστικά ότι «θα ανακοινώσει την απόφασή του, όταν αυτός θέλει». Λες και η εκλογή Προέδρου είναι προσωπικό του θέμα και όχι θέμα των χιλιάδων κομματικών μελών που αγωνιούν για το μέλλον του κόμματός τους. Είναι ο άνθρωπος που σε ότι ζήτησε ο Τσίπρας, ως Πρωθυπουργός, του είπε «Ναι σε όλα» (όπως είχε πει και στα μνημόνια). Ο άνθρωπος που κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου έλεγε «ψηφίστε με για να συγκυβερνήσω με τον Τσίπρα». Τον Τσίπρα που είχε ήδη βάλει σε εκλόγιμη θέση στο Επικρατείας, την Τασία Χριστοδουλοπούλου, ως ανταμοιβή για την πολιτική ανοιχτών θυρών που εφάρμοσε με τους λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγες.

Ο τρίτος (Άδωνις Γεωργιάδης), δηλώνει πως πρέπει «να ξανακάνουν τη Νέα Δημοκρατία κόμμα της Δεξιάς παράταξης». Είναι ο βουλευτής που έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Τσίπρα – Τασίας Χριστοδουλοπούλου και στήριξε την κυβέρνηση που κατήργησε την αριστεία και υπέγραψε μνημόνιο φτωχοποίησης της κοινωνίας. Άραγε έτσι ονειρεύεται την Δεξιά διακυβέρνηση;

Οι Νεοδημοκράτες καλούνται να ψηφίσουν κάποιον που πορεύτηκε και βολεύτηκε, επί πολλά χρόνια, με το γηρασμένο κόμμα και τα γηρασμένα πρόσωπα (Μητσοτάκης). Μπορούν ακόμη να διαλέξουνκάποιον που δηλώνει δεξιός, στα λόγια, και γίνεται υποστηρικτής αριστερών πολιτικών στην πράξη (Γεωργιάδης). Το πιθανότερο όμως είναι να παραδοθούν σε κάποιον που δηλώνει κεντρώος και, έτοιμος για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ (Μεϊμαράκης).

Ίσως ο τέταρτος, (Μάκης Βορίδης) που αποσύρθηκε της κούρσας, μετά τη συνάντησή του με τον τ. πρωθυπουργό, να ήταν πιο έντιμος. Κατάλαβε ότι σ’ αυτό το κόμμα είναι μουσαφίρης (όπως τον αποκάλεσαν τα παιδιά του κομματικού σωλήνα και οι γόνοι των βαρόνων) και παραιτήθηκε της διεκδίκησης λέγοντας ότι «δεν θέλει να διχάσει το κόμμα γιατί το ιδεολογικοπολιτικό του παρελθόν είναι βαρίδι σε ένα αγώνα διεκδίκησης της ηγεσίας».

Υ.Γ. Για τον Απόστολο Τζιτζικώστα δεν σας γράφω τίποτα. Συμμετέχει στην διαδικασία αλλά δεν έχει καμία ελπίδα επικράτησης, από τη στιγμή που κατανόησε και είπε την μεγάλη αλήθεια: «Η Νέα Δημοκρατία έχασε τη μάχη στην κοινωνία».

Ενημέρωση Πελοποννήσου