Ψηφίδες από την ιστορία του Κινήματος: Το Ζεϊμπέκικο του συναγωνιστή Λεφάκη, στην Αγιά Σωτήρα

γράφει ο ιστορικός Αρχηγός του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος - ΕΝ.Ε.Κ. συν. Πολύδωρος Δάκογλου 

Δεν υπήρχαν στο Κίνημα φτωχοί και πλούσιοι. Ούτε Αθηναίοι και Επαρχιώτες. Υπήρχαν νέοι άνθρωποι που πίστευαν βαθειά πως το σύστημα της μεταπολίτευσης θα οδηγούσε την Ελλάδα στην παρακμή και τους Έλληνες στην δυστυχία. Νέοι που ένοιωθαν ότι πρέπει και μπορούν αυτό να το εμποδίσουν. Μας ένωναν οι κοινές ιδέες, ο κοινός αγώνας και ο κοινός σκοπός. 

Έτσι, χωρίς καμία προσπάθεια, είχε αναπτυχθεί μεταξύ μας μια αλληλεγγύη, που αντίστοιχης ποιότητας και έντασης δεν συνάντησα ποτέ στην ζωή μου. 

Στους Τοπογράφους του Πολυτεχνείου είχαμε δυνατή ομάδα. Ο Δεντάκος, ο Σαλαχώρης, ο Αλμπάνης, ο Λεφάκης και άλλοι. 

από τις εκδρομές του ΕΝ.Ε.Κ.

Παιδιά από την επαρχία τα περισσότερα που ήταν υποχρεωμένα να φεύγουν κατά καιρούς για λίγες ημέρες και να πηγαίνουν να βοηθήσουν τον πατέρα τους στις αγροτικές εργασίες. Μια τέτοια περίοδο συνέβη το ατύχημα στον Λεφάκη. Έμπλεξε σε ένα κλαδί, η φρέζα τον πήρε από κάτω και όταν τον έφεραν στην Αθήνα, οι γιατροί αποφάσισαν πως πρέπει να του κόψουν το πόδι πάνω από το γόνατο, για να του σώσουν τη ζωή. Εγώ και δύο συναγωνιστές ακόμη δώσαμε το αίμα που χρειαζόταν. Ο Λεφάκης φάνηκε δυνατός και το ξεπέρασε. Συνέχισε τον αγώνα, το ίδιο και η αδελφή του, σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ήταν τέτοια η δύναμη θέλησης αυτού του λεβεντόκορμου Εθνικιστή που, σε μια εκδρομή που είχαμε πάει στην Αγιά Σωτήρα τη Βιλιαρή, μετά το φαγητό όταν αρχίσαμε το τραγούδι και το χορό, σηκώθηκε, πέταξε τις πατερίτσες και χόρεψε -με ένα πόδι- ένα από τα ωραιότερα ζεϊμπέκικα που έχω δει στην ζωή μου, αφήνοντας όλους μας βωβούς.«Δεν υπάρχουν εμπόδια όταν υπάρχει πίστη και θέληση» μας είπε, σηκώνοντας το ποτήρι με το κρασί ψηλά και φωνάζοντας «εβίβα» για να πάρει σαν απάντηση την δική μας αντιφώνηση «στο σπαθί του Γρίβα», όπως συνηθίζαμε.

ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ: ΨΗΦΙΔΑ 8 (Το πρώτο βιβλιοπωλείο)