Ψηφίδες από την Ιστορία του Κινήματος: Το κόκκινο βιβλίο του ΜΑΟ και ο αναρχικός εκδοτικός οίκος «Ελεύθερος Τύπος»

γράφει ο ιστορικός Αρχηγός του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος - ΕΝ.Ε.Κ. συν. Πολύδωρος Δάκογλου

Αμέσως μετά την επιστροφή των προαπριλιανών κομμάτων και πολιτικών στην διαχείριση της εξουσίας, η Αθήνα κατακλείσθηκε από κομμουνιστικά και αναρχικά βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους.
Οι «Κινέζοι» είχαν πιάσει την Σόλωνος. Οι ντούροι κομμουνιστές είχαν στήσει το επίσημο πρατήριο των εκδόσεών τους στην Ζ. Πηγής, χαμηλά, στο ύψος της Σόλωνος. Οι αναρχικοί (καμία σχέση με τους αναρχικούς που πατρωνάριζε, αργότερα, ο Λαλιώτης), και αυτοί στην Ζ. Πηγής, ψηλά όμως στα Εξάρχεια, όπου τα ενοίκια ήταν πιο φτηνά.
Όταν λοιπόν θέλαμε να αγοράσουμε βιβλία για την επιμόρφωση των στελεχών του Κινήματος, κάναμε μια βόλτα και χωρίς κόπο τα βρίσκαμε όλα.
Το «Κόκκινο Βιβλίο» με τις σκέψεις του Μάο, στο βιβλιοπωλείο των Κινέζων στην Σόλωνος. Το αγοράζαμε δέκα δέκα γιατί ήταν μικρό, φτηνό και εύπεπτο. Ήταν και της μόδας και έτσι συναγωνιστές και άλλοι το προτιμούσαν.

Το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» το αγοράζαμε από την Σύγχρονη Εποχή, πέντε πέντε γιατί, ήταν μεν φτηνό αλλά ήταν γραμμένο έτσι που για να το διαβάσεις έφτυνες αίμα. Αγοράζαμε επίσης τα άπαντα του Λένιν. (Πολυγραφότατος και γεμάτος αντιφάσεις).
Από τον εκδοτικό οίκο των αναρχικών, τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ, αγοράζαμε κυρίως βιβλία του Όργουελ και του Χάξλεϋ. Ήταν σοβαρά και διαβασμένα τα παιδιά που τον διαχειριζόντουσαν και πάντα μας έπιαναν την κουβέντα γιατί απορούσαν πως πουλάμε τόσο πολλά βιβλία από τις εκδόσεις τους. Τότε διάβασα για πρώτη φορά Μπακούνιν.
Γενικότερα, τα μισά περίπου (και περισσότερα) από τα βιβλία που πουλούσαμε ήταν κομουνιστικού περιεχομένου. (Βασική αρχή να γνωρίζεις τον αντίπαλο).
Για να μη φαντασθείτε όμως πως διαβάζαμε μόνο κομμουνιστικά βιβλία, που τα εύρισκες κατά εκατοντάδες τίτλους στα καροτσάκια, ψάχναμε όλους τους εκδοτικούς οίκους για να βρούμε θαμμένα βιβλία, εθνικιστικού ενδιαφέροντος. Και βρίσκαμε. Από τις εκδόσεις ΚΑΛΒΟΣ (Η τακτική του ανταρτοπολέμου), ΠΛΕΙΑΣ (το Ημερολόγιο του Γκέμπελς), μέχρι τον Δαρεμάς (Ψυχολογία των Όχλων, Ο αγών μου –με σχόλια Ηλιού και Τσιριμώκου). Παντού υπήρχε «χρυσάφι σκεπασμένο». 

Ένα από τα πρώτα τρία βιβλία
που εκδόσαμε

Το βιβλιοπωλείο του Γιάκουμου, ένας εξαιρετικός και πολύ σεμνός εθνικιστής, μας προμήθευε βιβλία ιδεολογικά και φιλοσοφικά που είχαν γραφεί στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Στεφανίδης, μας πούλησε «κοψοχρονιά» τα προπολεμικά βιβλία του εθνικιστή αδελφού του περί Ιμπεριαλισμού, με την παράκληση να μην το πούμε πουθενά.
Ο Λαζογιώργος Ελληνικός μας έφερε τα Άπαντα του Περικλή Γιαννόπουλου.
Νίτσε, Σπένγκλερ, Λε Μπον και Συκουτρή, βρίσκαμε εύκολα στην αγορά. Τα βιβλία του Ίωνα Δραγούμη, τα τυπώσαμε από την αρχή γιατί δεν κυκλοφορούσαν, εκτός από το «Όσοι Ζωντανοί» και το «Μαρτύρων και Ηρώων αίμα» που υπήρχαν σε εκδόσεις ΠΕΛΛΑ.
Λίγους μήνες μετά την δημιουργία του πρώτου μας εθνικιστικού βιβλιοπωλείου, παρουσιάσθηκε η ανάγκη να δημιουργήσουμε και τον εκδοτικό μας οίκο. Τον ονομάσαμε και αυτόν ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ. 

Για την ιστορία αναφέρω τα 3 πρώτα βιβλία που εκδώσαμε.
** Ιστορίες για Μικρούς Ινδιάνους, του Θαλή Μιλήσιου (ψευδώνυμο)
** Κοινότης – Έθνος – Κράτος, του Ίωνα Δραγούμη και
** Κληρονομικότης και Περιβάλλον, του Κώστα Χατζησταύρου.

ΑΥΡΙΟ: ΨΗΦΙΔΑ 10 (Έκρηξη βόμβας έξω από τα γραφεία της οδού Λομβάρδου)

---------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Κοινός Παρονομαστής έχει δημοσιεύσει το βιβλίο Κληρονομικότης και Περιβάλλον. Όποιος φίλος το θέλει μπορεί να το διαβάσει πατώντας ΕΔΩ