Ψηφίδες από την ιστορία του Κινήματος: Το πρώτο βιβλιοπωλείο του Κινήματος

γράφει ο ιστορικός Αρχηγός του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος - ΕΝ.Ε.Κ. συν. Πολύδωρος Δάκογλου

Οι Εθνικιστές του Κινήματος, παράλληλα προς την δεδομένη ικανότητα αντιπαράθεσης στο πεζοδρόμιο, είχαν και επίγνωση πως «τη μητέρα των μαχών -για την Ελλάδα- θα την έδιναν στο πεδίο της πολιτιστικής κυριαρχίας», και προετοιμάζοντο γι’ αυτή.
Διάβαζαν πολύ, όχι γιατί ήθελαν να δυναμώσουν την υπαρκτή εθνικιστική τους πίστη, αλλά γιατί ήθελαν να συνδεθούν με τις πνευματικές ρίζες των προηγούμενων γενεών και συγχρόνως να αποκτήσουν γνώσεις ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των συζητήσεων ή των αντιπαραθέσεων με ιδεολογικοπολιτικούς αντιπάλους. 

Υπήρχε όμως μια μεγάλη δυσκολία. Βιβλία γραμμένα από Εθνικιστές συγγραφείς (π.χ. Βεζανής), δεν υπήρχαν στα βιβλιοπωλεία. Ήσαν εξαντλημένα και οι εκδοτικοί οίκοι δεν έκαναν επανεκδόσεις. Τρέχαμε λοιπόν στα παλαιοπωλεία και τα πληρώναμε βαπορίσια. (Τότε, πριν 40 χρόνια) οι φωτοτυπίες ήταν πανάκριβες, τα Φαξ μόλις που είχαν πρωτοεμφανισθεί και βεβαίως το ίντερνετ ήταν ακόμη στο μυαλό των δημιουργών του). Συγχρόνως, οι νέοι εθνικιστές δεν έβρισκαν εκδότες πρόθυμους να τυπώσουν βιβλία για την Ελλάδα, την γλώσσα, την Βόρειο Ήπειρο, την Κύπρο, τον ρόλο των κομμάτων της μεταπολίτευσης, την εθνική αντίσταση στην περίοδο της κατοχής, τα εθνοπροδοτικά ντοκουμέντα των θέσεων που προωθούσαν οι πολιτικοί πρόγονοι του Τσίπρα, του Λαφαζάνη και του Κουτσούμπα.

Η ανάγκη λοιπόν δημιουργίας ενός εθνικιστικού εκδοτικού οίκου και ενός βιβλιοπωλείου έγινε εμφανής από την πρώτη στιγμή.
Χωρίς χρήματα, αλλά με πολύ απόφαση, ψάξαμε να βρούμε το κατάλληλο, στο κέντρο των Αθηνών. Βρήκα ένα κατάστημα ισόγειο, στην οδό Χαριλάου Τρικούπη, λίγο πιο πάνω από την Σόλωνος. Ήταν και πριν βιβλιοπωλείο κάποιας αριστερίστικης ομάδας που το είχε παρατήσει. Η πινακίδα του είχε παραμείνει και έγραφε «Νέα Σκέψη». Το νοίκιασα με ένα μηνιάτικο μπροστά και μετά πέσαμε με τα μούτρα να το φτιάξουμε. Σβήσαμε το πρώτο συνθετικό της ταμπέλας και γράψαμε –επάνω στην ίδια ταμπέλα- αντί για Νέα, Ελεύθερη. Έτσι γεννήθηκε το εθνικιστικό βιβλιοπωλείο «Ελεύθερη Σκέψη».
Είχε διαστάσεις 3 μέτρα πλάτος και 7 μέτρα βάθος. Το χωρίσαμε με ένα νοβοπάν, το βάψαμε και φτιάξαμε 5 ράφια όλα και όλα γιατί μας τελείωσαν τα υλικά.

Βιβλία δεν μπορούσαμε να αγοράσουμε από έλλειψη χρημάτων και φέραμε από τα σπίτια μας όσα είχαμε και έδειχναν καθαρά.
Το «Χρονικό της σκλαβιάς», το «Ρούπελ» και το «Περιβόλι των Θεών», του Χρήστου Ζαλοκώστα, ήταν η δική μου συνεισφορά, μαζί με τους «Μαυρόλυκους» του Πετσάλη –Διιομήδη και το «Ημερολόγιο του Μεταξά» στην σπάνια έκδοση του Ίκαρου.
Πουλάγαμε το αντίτυπο, εισπράτταμε τα χρήματα, τρέχαμε στην ΕΣΤΙΑ, αγοράζαμε ένα άλλο και με τα υπόλοιπα χρήματα, προσθέταμε ένα ακόμη τίτλο. Αν μάλιστα μας ζητούσαν κάποιο βιβλίο που δεν είχαμε τους παρακαλούσαμε να περιμένουν δέκα λεπτά και τρέχαμε να το αγοράσουμε και να το φέρουμε στον πελάτη.

το πρώτο τεύχος του περιοδικού
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ

Διαβάζαμε ιστορία, διαβάζαμε φιλοσοφία, διαβάζαμε θεωρητικά βιβλία των αντιπάλων, δημιουργήσαμε και την πρώτη δανειστική βιβλιοθήκη για τα μέλη μας. Σε ένα μήνα, είχαμε διπλασιάσει τον ωφέλιμο χώρο και στα ράφια υπήρχαν περισσότεροι από εκατό τίτλοι βιβλίων νέων ή παλαιών.
Εκεί, στο πίσω μέρος του βιβλιοπωλείου «Ελεύθερη Σκέψη», στην οδό Χαριλάου Τρικούπη δακτυλογραφήθηκε σε ηλεκτρονικές μεμβράνες και τυπώθηκε στον πολύγραφο, το πρώτο τεύχος του περιοδικού μας με τίτλο «το Κίνημα».
Από την οδό Χαριλάου Τρικούπη, μεταφερθήκαμε στο μεγάλο βιβλιοπωλείο Ιπποκράτους και Σμολένσκυ, ενώ αργότερα (κάτω από κακές συνθήκες) στήθηκε και η «Νέα Θέσις».
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, υπάρχουν περισσότερα από δέκα εθνικιστικά βιβλιοπωλεία με περισσότερους από 2.000 τίτλους βιβλίων και «έχουν ξεπεταχτεί» είκοσι τουλάχιστον νέοι εθνικιστές συγγραφείς.
Για πρώτη φορά, με την αξιοποίηση του διαδικτύου, οι εθνικιστές μπορούν να παρουσιάζουν τους θησαυρούς της Ελληνικής Γραμματείας, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Οι νέοι Έλληνες μπορούν να μαθαίνουν για τον Περικλή Γιαννόπουλο, τον Ίωνα Δραγούμη, τον Ιωάννη Συκουτρή, τον Γιάννη Θεοδωρακόπουλο, τον Πικιώνη, την Χατζημιχάλη, τον Σικελιανό, τον Λιαντίνη, τον Λαζογιώργο Ελληνικό, τον Σπύρο Παπαγεωργίου και δεκάδες άλλους μεταξύ των οποίων πολλούς νεώτερους που εμφανίσθηκαν τα κατοπινά χρόνια, ως καρπός των αγώνων μας.

ΑΥΡΙΟ: ΨΗΦΙΔΑ 9 (Το κόκκινο βιβλίο του ΜΑΟ και ο αναρχικός εκδοτικός οίκος «Ελεύθερος Τύπος»)