Από εσένα εξαρτάται! (του Δημήτρη Γκίκα*)

Στην προηγούμενη ανάρτηση(εδώ), είχα αναφερθεί στο πόσο σημαντικό είναι να δρούμε ως πολίτες ενεργοί και να μην παραμένουμε απαθείς σε όσα συμβαίνουν γύρω μας και στη χώρα μας. Εύλογη η απορία πολλών: Τι άλλο θα μπορούσε να πράξει κανείς, απ’ όσα ήδη πράττει; Τι παραπάνω να κάνει ένας άνθρωπος σήμερα; Εργάζεται, φροντίζει την οικογένειά του, τις καθημερινές του υποχρεώσεις κ.ο.κ. Τι άλλο χρειάζεται, δηλαδή;

Σε περιόδους οξείας κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε σήμερα, χρειάζεται να ξεπεράσουμε τον καθημερινό μας εαυτό. Να γίνουμε πιο δραστήριοι και πιο ενεργητικοί, να αισθανθούμε, κατ’ αρχήν, μέλη μιας συλλογικότητας πιο ευρείας από αυτήν της καθημερινότητάς μας. Διότι, σκεφτείτε τι θα γινόταν αν ο κάθε Έλληνας παρέμενε στα δικά του ζητήματα και στις καθαρά προσωπικές του υποθέσεις, όταν αντιμετωπίζαμε τους Τούρκους ή τους Γερμανούς και, γενικότερα, όταν αντιμετωπίζαμε έναν κίνδυνο που αφορούσε ολόκληρο το λαό,

ολόκληρη την πατρίδα μας κι όχι μόνο εμάς. Οι νίκες αυτού του είδους, σε μάχες αυτού του είδους, έρχονται πάντα μέσα από τη συλλογικότητα και την αντίληψη ότι ανήκουμε σε κάτι μεγαλύτερο από μας.

Θέλετε να σας πω ορισμένα στοιχεία ενεργού πολίτη στην περίοδο της κρίσης που περνάμε;

1. Να γίνουμε πιο κριτικοί – στις αποφάσεις μας στις εκλογές, στην ενημέρωση που λαμβάνουμε, στην πληροφορία που διαχειριζόμαστε. Να πάψουμε να είμαστε «πρόβατα» και να ακολουθούμε απλώς έναν πολιτικό ή δημοσιογραφικό «τσοπάνη». 

2. Να συμμετέχουμε σε συλλογικά όργανα, όπου και όποτε μπορούμε. Δεν αναφέρομαι μόνο σε συνδικαλιστικά όργανα, αλλά και σε γενικότερες ομάδες, ακόμα και απλούς εξωραϊστικούς συλλόγους. Η συμμετοχή είναι το ήμισυ της νίκης.

 3. Να βάλουμε προτεραιότητες στη δράση μας. Σε έναν κίνδυνο εθνικό, δεν μπορεί να μας νοιάζει πρωτίστως αν θα πάρουμε ή όχι 13ο μισθό. Αν σκεφτόταν έτσι ο Κολοκοτρώνης, π.χ. θα έμενε στον Αγγλικό στρατό με τον ωραιότατο μισθό του και σκασίλα του για την Επανάσταση! 

4. Να μιλάμε με τους ανθρώπους γύρω μας. Αυτή η ιδιότυπη μοναξιά που διαπιστώνει κανείς στις σημερινές επαφές, είναι προσωπικά τρομαχτική και συλλογικά εγκληματική! 

5. Να μην περιμένουμε έναν κάποιον ηγέτη για να μας καθοδηγήσει, αλλά να πάρουμε εμείς τις τύχες στα χέρια μας. Οι Μεσσίες στην πολιτική πέθαναν! Εξάλλου, από έναν ενεργό και συνειδητοποιημένο λαό βγαίνουν οι κατάλληλοι ηγέτες. Από λαό πρόβατο, ηγέτης λιοντάρι ποτέ δεν προέκυψε στην Ιστορία μας! 

6. Να είμαστε επί των επάλξεων, σε όποιο μετερίζι κι αν βρισκόμαστε. Είμαι δάσκαλος και οφείλω να διδάσκω όχι μόνο το «μάθημα της ημέρας», αλλά και το τι σημαίνει να είσαι Έλληνας, Άνθρωπος, Ελεύθερος στη σημερινή εποχή. Είμαι ιερέας και δεν παραμένω μόνο στο κήρυγμα, αλλά προτρέπω σε πνευματική και ηθική ανάταση εντός του σύγχρονου κόσμου. Είμαι στρατιωτικός και δεν με απασχολούν ούτε τα γαλόνια, ούτε οι βαθμοί, αλλά το να είμαι και να αισθάνομαι έτοιμος να δώσω και τη ζωή μου για την πατρίδα μου. Είμαι υπάλληλος και συμπεριφέρομαι στον πολίτη σαν συνάνθρωπο, όχι σαν αντίπαλο. Δεν πρέπει να υπάρχει κανείς που να αναρωτιέται «μήπως εξαρτάται από μένα;». ΝΑΙ, από σένα εξαρτάται! Όπως εξαρτάται κι από τον καθένα από μας! Αν είσαι ελεύθερος άνθρωπος, το πρώτο που πρέπει να μάθεις είναι να αισθάνεσαι την ευθύνη για τις πράξεις σου!

Κι ένα τελευταίο: Αν πρέπει, για άλλη μία φορά, να αγωνιστούμε για την ελευθερία μας (με όποιο τρόπο μπορούμε και χρειάζεται), να το κάνουμε! Λιποψυχίες και ωχαδερφισμοί δεν μας ταιριάζουν! Ούτε να θεωρούμε ότι η οικονομική ανάπτυξη θα έρθει από μόνη της! Όταν είσαι δούλος και έχεις συμπεριφορά ραγιά, πουθενά δεν έχεις ανάπτυξη! Ούτε στην οικονομία, ούτε στο πνεύμα, ούτε στην ηθική, ούτε στη δικαιοσύνη, ούτε στην παιδεία!

*Ο Δημήτρης Γκίκας είναι Διδάκτωρ Πολιτικής και Αισθητικής Φιλοσοφίας