Οι τακτικές του πολιτικού συστήματος

γράφει ο Δημήτρης Γκίκας*

Η αλλοίωση λέξεων και εννοιολογικών σημασιών αποτελεί καθημερινή διαπίστωση στον πολιτικό και δημοσιογραφικό λόγο. Είναι αυτό που στη φιλοσοφία ονομάζουμε «μετα-ηθική». Ας δούμε κάποια παραδείγματα: κάθε διαφορετική γνώμη «βαπτίζεται» αντιδημοκρατική, ενώ στην πραγματικότητα η δημοκρατία εξ ορισμού δέχεται τον πλουραλισμό απόψεων. Η διατύπωση ανησυχιών για το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα καθυβρίζεται ως «ρατσισμός» και «φασιστική αντίληψη», οδηγώντας σε εσκεμμένη σύγχυση για το τι πραγματικά σημαίνουν οι δύο αυτές έννοιες. Η επιλεκτική και εμφανώς υποκριτική υπερπροβολή του δράματος των προσφύγων – μεταναστών (με την πληθώρα των κροκοδείλιων δακρύων που χύνονται από τηλεοπτικές «γλάστρες»), σε αντίθεση με την υποβάθμιση των προβλημάτων των Ελλήνων που, σχεδόν 7 χρόνια τώρα βάλλονται οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά αποκαλείται «ανθρωπισμός». Ακόμα και το εμφανέστατο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε ΝΑΙ – με… δημοκρατικές διαδικασίες.

Η δε καταπάτηση του Συντάγματος θεωρείται πλέον τόσο δεδομένη, ώστε κανείς πια να μην ξαφνιάζεται ή να απορεί και, το ακόμα χειρότερο, να μην εξεγείρεται που οι κυβερνήσεις έχουν χάσει πια κάθε επίφαση νομιμότητας και δημοκρατικότητας. Να σημειώσω ότι τέτοιες αλλοιώσεις λέξεων και εννοιών και σε τέτοιο βαθμό είχαν εντοπιστεί στην αρχαία εποχή από τον Θουκυδίδη, ως κύρια συστατικά στοιχεία του πολιτικού λόγου εν μέσω του Πελοποννησιακού Πολέμου. Όσοι, λοιπόν θεωρείτε ότι ζούμε σε μια ειρηνική - έστω δύσκολη, αλλά πάντως ειρηνική – εποχή, ξανασκεφτείτε το

*Ο Δημήτρης Γκίκας είναι Διδάκτωρ Πολιτικής και Αισθητικής Φιλοσοφίας