Μπούλινγκ – Ἄλλο ἕνα σκιάχτρο τῆς ἐποχῆς μας

Ὅπως  γνωρίζετε, τό διεθνές καθεστώς ἐπιβάλλεται παντοῦ μέ τό νά ἐξουσιάζει τά μυαλά τῶν ἀνθρώπων. Μέ τό νά τούς φυτεύει φόβους, ἐλπίδες, ἀνησυχίες καί ἔγνοιες γιά ἀνύπαρκτα ἤ ἀσήμαντα πράγματα, ἐνῶ ταυτόχρονα ἐκμηδενίζει ὅ,τι θά ἔπρεπε πραγματικά νά μᾶς ἀπασχολεῖ. Ἄλλοτε παρουσιάζει τά ἐφιαλτικά του σχέδια ὡς “εὐλογία” γιά τό μέλλον μας κι ἄλλοτε ἀναδεικνύει ὡς “κινδύνους” τά δευτερεύοντα ἤ τριτεύοντα προβλήματα πού μπορεῖ νά διαχειριστεῖ χωρίς δυσκολίες. Ἕνα τέτοιο εἶναι καί τό “μπούλινγκ” ἤ ὁ σχολικός ἐκφοβισμός. Ἕνα ζήτημα σχεδόν ἀνύπαρκτο στά ἑλληνικά σχολεῖα, πού ὅμως προσφέρεται τόσο γιά τήν παπαρολογία τῶν κρατούντων πού δῆθεν νοιάζονται, ὅσο καί γιά τήν προώθηση τῆς γενικότερης ἀτζέντας (μειονότητες, “ὁμοφοβία”, ρατσισμός, διακρίσεις…). 

Τί βγῆκε λοιπόν καί μᾶς εἶπε προχθές 7 Μαρτίου 2016, μέ ἀφορμή τήν “Πανελλήνια Ἡμέρα κατά τῆς Βίας στά σχολεῖα” (!) ὁ τελοσπάντων ὑπουργός Παιδείας; Ὅτι τά προβλήματα θά τά λύσει ὁ ἐκδημοκρατισμός τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου, γιατί αὐτό προφανῶς ξέρει νά λέει μόνο. Καί πόσα εἶναι τά κρούσματα τοῦ σχολικοῦ ἐκφοβισμοῦ πού κατέγραψε ἡ σχετική ἔρευνα τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου; Σχεδόν ἀμελητέα, ἀφοῦ 2 στούς 3 μαθητές μέ 1-11 χρόνια σχολικῆς ζωῆς δήλωσαν ὅτι ΠΟΤΕ δέν ἔζησαν τέτοιο περιστατικό (βίας, ἀπειλῆς, παρενόχλησης κτλ). Καί στούς ὑπόλοιπους ὅμως ἡ συχνότητα ἦταν τόσο σπάνια πού μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὡς μή πρόβλημα. Τί διαβάζουμε ὅμως τήν ἴδια μέρα στό ΕΘΝΟΣ γιά τήν ἴδια ἔρευνα; Ὅτι “ἡ λεκτική καί σωματική βία εἶναι οἱ συχνότερες μορφές σχολικοῦ ἐκφοβισμοῦ, σέ ποσοστό πού συνολικά ξεπερνᾶ τό 50% τοῦ μαθητικοῦ πληθυσμοῦ στή δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση”!!!

Θά μποροῦσε κανείς νά ὑποθέσει ὅτι αὐτή πού ὑπογράφει τό ρεπορτάζ (κάποια Νικολίτσα Τρίγκα) εἶναι μαθηματικά ἀναλφάβητη καί δέν κατάλαβε τί διάβασε. Ὅμως ἀπό τά στοιχεῖα πού παραθέτει εἶναι προφανές ὅτι ἐπιδιώκει τήν δημιουργία ἐντυπώσεων μέ βάση τή στατιστική, κρύβοντας μάλιστα τά πλήρη ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνας. Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ τακτική ὅλων τῶν ΜΜΕ καί τῶν Κυβερνήσεων. Νά παραστήσουν ὅτι ἔχουμε ἕνα μέγα πρόβλημα, πού ὅμως μέ τή βοήθεια τῆς διοίκησης, τῶν εἰδικῶν καί τῶν εὐρωπαϊκῶν προγραμμάτων θά τό λύσουν καί θά μᾶς ἀπαλλάξουν ἀπό τήν τρομερή αὐτή ἀπειλή.

Τό παράδειγμα τῆς Κομοτηνῆς
Δέν θά προσπαθήσω νά ἐπιχειρηματολογήσω γιά τό προφανές, μόνο θά παραθέσω τήν κατάσταση πού γνωρίζω ἀπό τά 4 λύκεια καί τά 2 ΕΠΑΛ τῆς Κομοτηνῆς, δηλαδή γιά τίς ἡλικίες 15-18 ἐτῶν: Σέ ἕνα σύνολο κάπου 2.300 μαθητῶν, μέσα σέ δύο χρόνια εἴχαμε μηδέν (0) περιστατικά στά 2 ΕΠΑΛ, μηδέν (0) στό μειονοτικό Λύκειο, μηδέν (0) στό 1ο Γενικό Λύκειο, μηδέν (0) στό 2ο Λύκειο καί ἕνα (1) περιστατικό στό 3ο Λύκειο, πού μᾶλλον καταχρηστικά καταγράφηκε ὡς περίπτωση σχολικοῦ ἐκφοβισμοῦ! Σημειωτέον ὅτι ἔχουν ὁριστεῖ ἀπό δύο (2) καθηγητές ὑπεύθυνοι γιά τό θέμα σέ κάθε σχολεῖο, συνολικά δηλαδή 10, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καί …συντονιστές, τόσο σέ ἐπίπεδο νομοῦ ὅσο καί σέ ἐπίπεδο Περιφέρειας!

Δέν λέω πώς δέν ὑπῆρξαν καί κάποια περιστατικά ἀκόμη πού θά μποροῦσαν νά καταγραφοῦν. Ὅμως οἱ ἐκπαιδευτικοί, γνωρίζοντας κατά κανόνα τό τί πρέπει νά πράξουν, τά χειρίζονται χωρίς νά τά διογκώσουν, προκρίνοντας τήν καταλλαγή καί τήν παιδαγωγική ἀντιμετώπιση. Πρακτικά ἀνύπαρκτο λοιπόν τό “πρόβλημα” τοῦ bulling, κι ἄς εἶναι τά σχετικά μ’ αὐτό μεταπτυχιακά …ἀμέτρητα!

αντιφωνητής