Η ανατομία της Παρακμής μας (του Κώστα Καρδαρά)

"Οχι, δέν είναι ή γή σου,

έσέ πού δέν τήν έζησες τή γή

καί πού, ξοπίσω άπό τούς θείους νεκρούς

πού τήν κράτησαν,

μέ τά γόνατα σερνόμενος

μετράς τό χώμα

μέ τήν πήχη, μυστικά!

Α. ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Ο Πολιτισμός, είναι ένα ιστορικό φαινόμενο πού γεννάται, ακμάζει, παρακμάζει καί πεθαίνει. Καί σάν κάθε ίστορικό φαινόμενο, βρίσκει τήν έκφρασή του στους φορείς του: στά "Εθνη καί στήν Φυλή.

Είναι, σήμερα, χαρακτηριστικό τοϋ Δυτικοϋ λε­γομένου Πολιτισμού, τό γεγονός ότι ευρίσκεται πλέον στό στάδιο τής παρακμής, τό όποιο άπό φυσική νομοτέλεια, ακολουθεί ό θάνατος.

Πολλές είναι οί ενδείξεις τής μελλούμενης κα­ταστροφής τήν οποίαν άγνωστο είναι τί θά άκολουθήση. Είναι δέ χαρακτηριστικό τών Έθνών-Φορέων τοϋ Πολιτισμοϋ τό γεγονός ότι ή παρακμή του σημαδεύει καί τόν δικό τους εκφυλισμό πρόσκαιρο ή ακόμη καί θανατηφόρα καταστροφικό.

Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι σέ κάθε Πολι­τισμό στό στάδιο τής πτώσεως εμφανίζονται πάντα θεωρίες καί άτομα τά όποια τίς πρεσβεύουν πού κάθε άλλο παρά συμβιβάζονται μέ τίς Ανάγκες τής "Ανθρωπινής Υπάρξεως. Είναι δέ δείγμα καί άπόδειξις καταπτώσεως τό γεγονός ότι «άνθρωποι» φθάνουν στό σημείο νά άρνηθοϋν τήν Ωραιότητα τοϋ "Αγώνος, τήν "Αλήθεια τής Φυσικής "Επιλο­γής, τό Πρόσταγμα τής Φύσεως, στό όνομα μιας αμφίβολης καί σέ τελευταία ανάλυση ουτοπιστικής Εύδαιμονοκρατίας.

Σήμερα, υπάρχουν «άνθρωποι», καί είναι πολλοί δυστυχώς, πού υποστηρίζουν ότι τό υγιές μέλλον τής "Ανθρωπότητος βρίσκεται σέ μιά Παγκόσμια-Πανεθνική ανάμιξη, όπου ή σημαία θά γράφη «ΤΡΩΓΩ» καί οί «περήφανοι» σταυροφόροι της θά κλί­νουν τό ρήμα «ΒΟΛΕΥΟΜΑΙ» σ’ όλα τά πρόσωπα, όλους τους χρόνους, όλες τίς εγκλίσεις. Αυτοί οί «άνθρωποι» είναι εκείνοι πού υποβιβάζοντας τόν εαυτό τους στό επίπεδο μέλους μιας αγέλης ψάχνουν νά βρουν άρχηγούς-ήγέτες πού νά ρυθμίζουν αρμονι­κά τό Αντιεπιλεκτικό αυτό ανακάτεμα. Γιατί, ή Φύση τό Προστάζει, αρχηγοί νά όδηγοΰν τίς μάζες τών ανθρώπων. Καί ή τύχη πλέον των ανθρωπίνων ομάδων εξαρτάται έάν οί αρχηγοί άπό την Φύση άνεδείχθησαν, όποτε οί ομάδες ("Εθνη-Φυλές) εκ­πληρώνουν τόν Φυσικό τους προορισμό, άλλως, έάν οί άνθρωποι επέμβουν μέ αυτόν τόν παραπάνω τρόπο στίς Λειτουργίες της ή τιμωρία της Φύσεως θά είναι διπλή: άφ' ενός μέν Υπογεννητικότης ή Πολιτιστι­κή Υποστροφή άφ' έτερου δέ, ηγέτες οί όποιοι κάθε άλλο παρά τίς Ροπές της Φύσεως εκφράζουν καί οί όποιοι σέ τελευταία ανάλυση είναι επικίνδυνα καταστροφικοί γιά τήν ' Ομάδα.

Βεβαίως, γιά έναν ό όποιος έχει βαθιά ποτισθή άπό τό διάχυτο πνεύμα της Παρακμής καί τοΰ Εκφυλισμού τής εποχής μας αύτή ή «Αδελφοσύ­νη», είναι τό ιδανικό πρός τό όποιο όλοι πρέπει νά άποβλέπουμε. Τέλος πάντων...

"Οταν στήν Φύση σταματήση ή διαδικασία τής Φυσικής επιλογής, τότε, τό άμεσο αποτέλεσμα θά είναι ή άνάρτησις στίς Φυσικές Θέσεις Εξουσίας, ατόμων τά όποια ΟΥΔΕΜΙΑ φυσική δυνατότητα έχουν γι αυτό. Ή άνάρτησις αυτή θά γίνη μέσα άπό τά πλέγματα τής παρακμής καί τοΰ εκφυλισμού πού θά έχουν αντικαταστήσει τήν Φυσική "Επιλε­κτική Λειτουργία. Καί οί άνθρωποι αυτοί οί όποιοι μέσα άπό τέτοια αρρωστημένα πλέγματα άνερριχήθησαν έχουν κάθε συμφέρον νά διατηρούν ομαλή τή λειτουργία τους γιά προσωπική τους φυσικά ωφέ­λεια.

Καί τό κάνουν αυτό μέ τό μέσον πού ό μηχανι­σμός τής παρακμής έκανε δύναμι στά χέρια τους: Τό   Χρήμα!

Ναί τό Χρήμα, τό Μέσον πού "έγινε αυτοσκοπός, τό ραβδί τής Κίρκης πού μετεμόρφωσε τήν Ουράνια Φυλή μας σέ «Έλληνάδες μπακαλευόμενους», σέ απεγνωσμένους δρομείς πού τρέχουν χωρίς τέλος καί άρχή σέ ένα φαϋλο κύκλο πού λέγεται:

Δουλειά"-Χρήμα-Κατανάλωσι—"Οχι Χρήμα-Δουλειά.

Ή Εργασία, άπό δικαίωμα καί καθήκον τοΰ πολίτου έγινε μία ανάγκη, ένα βάρος πού χωρίς καλά-καλά νά καταλαβαίνωμε γιατί, τό σηκώνουμε μέ αδιάφορη δυσφορία στίς πλάτες μας.

Ναί, γιατί νά τό κρύβωμε, ή Περήφανη Φυλή τών " Ελλήνων κατήντησε νά έχη σάν ιδανικό της τήν έξόφλησι τών δόσεων τών επίπλων ή τής τηλεορά­σεως.

Καί εκείνοι, οί δυνατοί τής 'Αντιεπιλεκτικής Λειτουργίας καί Δραστηριότητος, καθημερινά καί συνεχώς, βομβαρδίζουν αδιάκοπα τό βασανισμένο μυαλό μας μέ τά «μηνύματα» του «Ευδαιμονισμού» τους.

"Ολοι.

Καί εκείνοι, πού τό Χρήμα έχοντας γιά Θεό τους, καθημερινά απομυζούν κάθε ρανίδα ζωτικότητος άπό τίς υπάρξεις τών ταλαίπωρων υποτακτικών τους καί εκείνοι, πού προβάλλοντας στά γουρλωμένα μάτια μας τήν άλλη όψι τοΰ ίδιου φριχτού νομίσμα­τος, ζητούν οϋτε -λίγο, οϋτε-πολύ, νά άπαρνηθή ό άνθρωπος τήν Φύσι του, τήν Ουσία τής υπάρξεως του, μπαίνοντας στίς διαδικασίες μιας καλά ρυθμι­σμένης μηχανής, λειτουργούσης έπί ματαίω μέ μο­ναδικό κέρδος καί αποστολή τήν φθορά τών εξαρ­τημάτων της καί τήν τελειωτική τους καταστροφή. Ναί, ή άλλη όψις τοΰ Νομίσματος τής Χρηματοκρατίας, ό Μαρξισμός πού παρουσιάζεται σάν άγγελος νέων παραδείσων, σάν δημιουργός νέου τρόπου ζωής, ό Μαρξισμός, ή θεωρία τής πρός τά κάτω συμπιέσεως καί «συναδελφώσεως».

Καί είναι εκείνη ή θεωρία πού κατ' εξοχήν βάζει αρχηγούς τών ανθρωπίνων ομάδων, ανθρώπους αδί­στακτους, ικανούς γιά «εξουσία», ικανούς γιά καταπίεσι, ανίκανους όμως νά διαδραματίσουν τόν ρόλο τοΰ Φυσικού "Ηγέτη πού βγήκε μέσα άπό τίς διαδικασίες τής Φυσικής Επιλογής, ίκανοϋ νά όδηγήση τά "Εθνη καί τίς Φυλές στόν Φυσικό τους Προορισμό: Τήν Δημιουργία Πολιτισμοΰ. "Ετσι ξανά, δημιουργείται ό φαΰλος κύκλος τής καταπιέ­σεως μέ τελικό πάντα αποτέλεσμα, τόν υποβιβασμό τοΰ άνθρώπου στό επίπεδο παραγωγικοΰ ζώου.

Είναι δέ ίδιον κάθε "Αντιεπιλεκτικής Θεωρίας νά έρχεται σέ πλήρη άντίθεσι άν μή θανάσιμη διαμάχη μέ τόν "Ελληνισμό καί τους Φορείς Του.

Γιατί, ό Ελληνισμός, ανέκαθεν Σταυροφόρος τής Επιλεκτικής, τής Δυνάμεως, τής Θελήσεως, τοΰ Καθήκοντος, τής "Αρετής καί τών κανόνων της, ανέκαθεν φορεύς καί δημιουργός πολιτισμού παναν­θρώπινου ακτινοβολίας, βρίσκεται στους αντίποδες κάθε θεωρίας πού αντίκειται στόν "Ανθρωπο καί στίς Αρχές Του.

Για αυτό τον λόγο , οι κάθε είδους άνθρωποφθόρες θεωρίες, θα βρίσκουν, αξεπέραστο μπροστά τους εμπόδιο  την Σιδερένια Ασπίδα του Ελληνισμού.

Για όσο, τουλάχιστον υπάρχουν Άνθρωποι …

Για όσο, το Αίμα πάλλε στις καρδιές των Εθνικιστών…

….άνοιξα μόνος μου τον δρόμο

για όλο μου το δρόμο

την απόφασή μου παίρνοντας

ώσά μονάκρινο καρπό για να δροσίσω,

στίς ακρότατες στιγμές

της δίψας μου, τα χείλια !

Α. ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

  

Το άρθρο του συναγωνιστή Καρδαρά δημοσιεύθηκε στο εθνικιστικό περιοδικό

"ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ" τεύχος 58 τον Ιούλιο του 1978