ΨΗΦΙΔΕΣ από την Ιστορία του Κινήματος: Η συζήτηση με τον Οδυσσέα Τόσκα

από εκδήλωση του ΕΝΕΚ στην νίκη των Ελλήνων επί των
κομμουνιστών στο Γράμμο Βίτσι Διακρίνεται το πανό με το
σύνθημα: Στα  χέρια των νέων ο Αγώνας

ΨΗΦΙΔΑ 32

γράφει ο ιστορικός Αρχηγός του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος - ΕΝ.Ε.Κ. συν. Πολύδωρος Δάκογλου

Η μετάβαση στην Θεσσαλονίκη ήταν ένα εγχείρημα πολλαπλών στόχων. Αν πετυχαίναμε θα είχαμε κερδίσει κύρος και ελευθερία δράσεως. Μελετήσαμε, εν τάχει, την κατάσταση και καταλήξαμε πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για μας. Ήμασταν 20 «παλιόπαιδα», χωρίς γνωριμίες και συμμάχους που είχαν απέναντί τους «πολιτικούς μύθους», ισχυρά κατεστημένα, πολιτικά και άλλα συμφέροντα και μια κοινωνία που δεν ήταν έτοιμη να αποδεχτεί το στρατηγικό μας σύνθημα «Στα χέρια των νέων ο αγώνας», με ότι αυτό υπέκρυπτε.
Το σχέδιο που καταρτίσαμε ήταν απλό και ρεαλιστικό. Να εξασφαλίσουμε πολιτικές συμμαχίες για την περίπτωση που θα τα σπάγαμε με την στρατηγό Μήτσου και τους περί αυτόν. Αν πάλι όλα πήγαινα καλά να είχαμε έτοιμη την ομάδα ηγεσίας και το πρώτο σχέδιο δράσης, ώστε να κερδίσουμε την καταξίωση «επί του πεδίου της μάχης».

Αγόρασα ένα κοστούμι με γιλέκο (για να φαίνομαι πιο συντηρητικός) και ζήτησα από την συναγωνίστρια Ευγενία Πρεβεζάνου να έρθει μαζί μου στην Θεσσαλονίκη παριστάνοντας την γραμματέα του αρχηγού της νεολαίας.
Πρώτα συναντήθηκα με τον Οδυσσέα Τόσκα. Το πρόσωπό του εξέπεμπε μια ειλικρίνεια ως προς τις προθέσεις του και γι’ αυτό αποφάσισα να είμαι ευθύς στην συζήτησή μας. Με ρώτησε «γιατί αναλάβαμε την νεολαία». Του απάντησα ότι «θέλαμε να φτιάξουμε μια νεολαία για την Ελλάδα και όχι για το κόμμα και ότι είχαμε ως πολιτικό στόχο να φθαρεί ο Καραμανλής και κυρίως ο Καραμανλισμός». 

Η ΑΥΡΙΑΝΗ ΕΛΛΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΑΣ
Από τα γραφεία της Τ.Ο. Αχαρνών

Του ανέφερα ότι «έχουμε απορρίψει τον κομμουνισμό ως θεωρία, θεωρώντας τον έξω από την φύση του ανθρώπου και ότι ήμασταν κατηγορηματικά αντίθετοι στην άνευ όρων αμνήστευση των κορυφαίων στελεχών του ΚΚΕ που βαρύνονταν με εγκλήματα κατά της Ελλάδος και των Ελλήνων. Εν ολίγοις πως άξιζε να αγωνισθούμε για να φτάσει η Εθνική Παράταξη μέχρι της εκλογές και να εκλέξει ένα μεγάλο αριθμό βουλευτών με εθνικές ανησυχίες». Με ρώτησε ακόμη «πια είναι η θέση μου έναντι της βασιλείας». Του απάντησα ότι «η ΕΝΕΠ, σαν οργάνωση, δεν έθετε καμία δέσμευση για θέματα πολιτειακά». Του τόνισα ότι «δεν αγωνιζόμαστε υπέρ ζώντων προσώπων (Παπαδόπουλο ή Κωνσταντίνο) αλλά για τις αξίες του Ελληνισμού». Του είπα ακόμη ότι η πολιτειακή προτίμηση ενός εκάστου των μελών μας δεν ήταν, για εμάς, κριτήριο ένταξης, στην ΕΝΕΠ. Πως, κατ’ εμέ, το δημοψήφισμα του 1974 έγινε με άνισους όρους. Με ρώτησε και για τους Απριλιανούς. Του απάντησα πως «οι αξιωματικοί κυβέρνησαν νοικοκυρεμένα και αναβάθμισαν το κύρος της Ελλάδος και το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων αλλά», του είπα, «οι αξιωματικοί και ο στρατός δεν είναι για να διοικούν το κράτος. 

Ο Οδυσσέας Τόσκας

Είναι για να προστατεύουν την Ελλάδα και να στηρίζουν την προοπτική απελευθέρωσης αλύτρωτων πατρίδων. Η διοίκηση του κράτους, υπό ομαλάς συνθήκας, είναι υπόθεση πολιτικής διακυβέρνησης». Με ρώτησε τέλος «ποιους σκέπτομαι για την επιτροπή της ΕΝΕΠ στην Θεσσαλονίκη». Του άρεσε που άκουσε πως θα είχαμε τον νεαρό δικηγόρο Κώστα Καμούζη με τον οποίο γνωριζόντουσαν και ήταν ενεργοποιημένος στην Βασιλική Ένωση Θεσσαλονίκης, τον σπουδαστή τότε, Δημήτρη Κανακάκη, τον μαθηματικό Απόστολο Παπαλαγάρα και την φοιτήτρια νομικής Κατερίνα Λεπίδα. Τους άλλους, τους κινηματίες δεν τους γνώριζε.
Τελειώνοντας την συζήτηση και αφού πια είχε δημιουργηθεί μια καλή σχέση, μου εκμυστηρεύτηκε ότι: «Περίμενα να δω μπροστά μου ένα κοντοκουρεμένο με πέτσινα και μπότες που θα είχε αλυσίδα στη μέση, με τον οποίο δεν θα μπορούσαμε να συζητήσουμε σοβαρά. Η παρουσία σου ήταν τελείως διαφορετική από ότι μου είχαν πει». Του απάντησα ότι «όλοι στο Κίνημα, ακόμα και οι ¨Βαρβάρες¨, είμασταν καλοντυμένοι και ικανοί να υπερασπίσουμε τις ιδέες μας και σε σαλόνια και στο πεζοδρόμιο».

Ο Έλλην, Οδυσσέας Τόσκας, μου δήλωσε την υποστήριξή του στην προσπάθεια, υπό την προϋπόθεση ότι θα αγωνιστούμε στο πλαίσιο των αρχών που του είχα πει. Κράτησε τον λόγο του και υπήρξε σημαντικός αρωγός μας και καθ’ όλη την διάρκεια ζωής της ΕΝΕΠ και αργότερα του ΕΝΕΚ.

ΑΥΡΙΟ: ΨΗΦΙΔΑ 33 (Η σύγκρουση με το «σύστημα Μήτσου» και το γιουρούσι των μπράβων)