Η εσωτερική σύγκρουση για νέο (εθνικό) κράτος

Το επόμενο χρονικό διάστημα, μέσα σε έξι ή οκτώ μήνες, θα γίνει κατανοητή και στους πλέον παραιτημένους, κομφορμιστές ή αφελείς μια ξεχωριστή παραδοχή για το μέλλον των Ελλήνων: ότι η Ελλάδα ως περιοχή της Ευρώπης μπορεί και να παραμείνει εδώ, χωρίς την κυριαρχία επί αυτής των Ελλήνων. Αλλωστε σε ένα κρεσέντο ευρωπαϊκής εθνολογικής προσέγγισης των εγχώριων φεντεραλιστών, με ελληνικά διαβατήρια, μπορεί να γίνει αποδεκτή η πληρωμένη από τον Σουλτάνο παλαιά «μελέτη» του Φαλμεράιερ, σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες χάθηκαν ιστορικά κάποια χρονική περίοδο στο πέρασμα από τους αρχαίους χρόνους στον Μεσαίωνα και δεν υπήρξαν και πάλι ποτέ. Κάτι σας τους Χετταίους, τους Σουμερίους, τους Καρχηδονίους κ.λπ.
Σε μια τέτοια λογική οι εθνομηδενιστές - φιλοευρωπαίοι φεντεραλιστές - μεταεθνικοί του Κέντρου και της Αριστεράς θα θελήσουν να δημιουργήσουν μια έσχατη μυθολογία, σύμφωνα με την οποία η ένταξη στην ΕΟΚ και την ΟΝΕ ήταν η πραγματική απελευθερωτική (ειρηνική) επανάσταση για τους εντόπιους κατοίκους της Ελλάδας, που τους έδωσε την ευκαιρία της ένταξης και του εκπολιτισμού στη νεο-γερμανική Ευρώπη, με διοίκηση από την υπερεθνική ελίτ της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Κάτι σαν διαδικασία «εισοδισμού» στη Δύση.

Ολα τα παραπάνω μπορεί να μοιάζουν με αστείο ή φάρσα. Αλλά το ίδιο μοιάζει, αν δεν ήταν μια τραγωδία σε εξέλιξη, η πορεία του έθνους και του λαού όχι μόνον την τελευταία επταετία της χρεοκοπίας και των Μνημονίων αλλά κατά τη διάρκεια όσων έχουν συμβεί και συμφωνηθεί με τις Βρυξέλλες τα τελευταία 35 χρόνια. Η εγχώρια ολιγαρχία της διακυβέρνησης, των επιχειρήσεων και της διανόησης μόνο ένα σημείο σύγκλισης και συμφωνίας έχει να επιδείξει: τον αφανισμό της Ελλάδας των Ελλήνων και την ανάδειξη μιας Ελλάδας ρημαγμένης και διαθέσιμης ως περιοχής στη διαχείριση και στις προθέσεις ή στους σχεδιασμούς των ηγετικών ομάδων και της γραφειοκρατίας της Ευρώπης των καρτέλ και του ευρώ. Στην παρούσα φάση δεν έχει ενδιαφέρον τι συνέβη ή ποιοι έχουν τη μεγαλύτερη ή μικρότερη ευθύνη για την εξέλιξη. Προκρίνεται το εξής ζήτημα: Θα συνεχίσει να υπάρχει η Ελλάδα των Ελλήνων ή θα εμπεδωθεί η αντίληψη της Ελλάδας συνοριακής περιοχής της Ενωμένης Ευρώπης αποπολιτικοποιημένης, αποεθνικοποιημένης, ενταγμένης στη διαχείριση των Βρυξελλών και διεθνών οργανισμών τύπου ΔΝΤ;

Τους επόμενους μήνες η σύγκρουση στην Ελλάδα ή για την Ελλάδα δεν θα είναι αποκλειστικά στο συμβατικό πολιτικό πεδίο μεταξύ Κεντροδεξιάς και Αριστεράς. Ούτε στο κλασικό επίπεδο μνημονιακών - αντιμνημονιακών, αγανακτισμένων - προθύμων. Η πλέον σημαντική αντιπαράθεση και όξυνση θα είναι μεταξύ, από τη μια, εθνομηδενιστών - ευρωπαϊστών φεντεραλιστών και από την άλλη εθνικών - εθνικιστών επίσης φιλοδυτικών πολιτικών, κοινωνικών και επιχειρηματικών δυνάμεων. Με δεδομένο ότι η Ευρώπη οδηγείται με αφετηρία το Λονδίνο στην πλέον ουσιώδη κρίση συνοχής της και η Ελλάδα, όπως και πολλές άλλες χώρες του ευρώ, μπορεί να διεκδικήσει και πετύχει νέα τάξη πραγμάτων σε εθνικό επίπεδο, όλα μπορούν να συμβούν. Σημειωτέον ότι η Ελλάδα των Ελλήνων δεν έχει να χάσει τίποτα από τυχόν συντεταγμένη έξοδό της από αυτό - όχι σε ανόητες λογικές Βαρουφάκη αλλά συγκροτημένες συζητήσεις με Σόιμπλε. Υπό την «ομπρέλα» των ναυτικών δυνάμεων στις οποίες ανήκει και των Αγγλοσαξόνων, που παραδοσιακά εγγυώνται την ανεξαρτησία της ως Ελλάδας των Ελλήνων και όχι ως «κρατιδίου των Γκρικς», μπορεί να επιχειρήσει «ειδική σχέση» με την ηπειρωτική Ευρώπη των Γερμανογάλλων, παρακολουθώντας το Ηνωμένο Βασίλειο και δομώντας «ειδική σχέση» με τις ΗΠΑ και την οικονομία του δολαρίου με «καθεστώς ναυτικής χώρας».

Αυτό σημαίνει ότι οι εθνικές δυνάμεις θα συγκρουστούν ευθέως και δυναμικά με τις εθνομηδενιστικές δυνάμεις του εγχώριου ευρωπαϊκού φεντεραλισμού -του ελληνικού μεταπολεμικού καθεστώτος τύπου Βισί- επιζητώντας την ανάκτηση του εθνικού κράτους και την ευημερία του κοινωνικού - λαϊκού οικοδομήματος με τη συγκρότηση Νέου Συντάγματος, Νέου Κράτους, Νέας Οικονομίας, Νέας μαζικής Κουλτούρας και Παιδείας.

Μενέλαος Τασιόπουλος