Θεωρώ χαρακτηριστικό παράδειγμα της παρακμής της πολιτικής
ζωής την εσκεμμένη σύγχυση των εννοιών "πολυεθνικός" και
"πολυπολιτισμικός". Η πρώτη αναφέρεται στο αδιαμφισβήτητο και κοινά
αποδεκτό γεγονός, με ιστορική μάλιστα αξία, της ύπαρξης πολλών διαφορετικών
εθνοτήτων ανά τον κόσμο και της ανάγκης, για λόγους ειρηνικής συνύπαρξής τους,
αλληλοκατανόησης, επικοινωνίας και, γιατί όχι, σύμπραξης σε αντίστοιχες
πολιτικές οντότητες. Κύρια προϋπόθεση, όμως η διαφύλαξη της ταυτότητας και ο
σεβασμός στις ιδιαιτερότητες κάθε έθνους. Η δεύτερη αναφέρεται στην πεποίθηση
ότι οι κοινωνίες οφείλουν (προσέξτε: οφείλουν, όχι θα μπορούσαν) να είναι
πολιτισμικά σύμμεικτες και ανομοιογενείς, μη
συμπαγείς εθνολογικά, με χαλαρούς
δεσμούς σε όλα τα επίπεδα. Στις κοινωνίες αυτού του είδους προκρίνεται ένας
αόριστος οικονομικός, συνάμα όμως σταθερά υλιστικός προσανατολισμός (με
αμφίβολες, μάλιστα έως και μηδενιστικές ηθικές βάσεις). Οι πολιτισμικές
ιδιαιτερότητες θεωρούνται κατακριτέες, στο βαθμό που δεν εξυπηρετούν την
κοινωνική "μείξη", οι αντίστοιχες αντιλήψεις εγκαλούνται ως
αναχρονιστικές και οπισθοδρομικές, υπερπροβάλλεται οτιδήποτε συνιστά αντίθετο
(όχι απλώς διαφορετικό) της πολιτισμικής κουλτούρας ενός λαού. Η αντίληψη του
πολυεθνικού χαρακτήρα της Ανθρωπότητας δεν ταυτίζεται, άρα με τη δεδηλωμένη
πρόθεση δημιουργίας, και μάλιστα δια της βίας, πολυπολιτισμικών κοινωνιών. Κι
ένα τελευταίο: είναι τελείως διαφορετικό να οραματίζεσαι έναν κόσμο δίχως
σύνορα και αντιπαλότητες και τελείως διαφορετικό να προσπαθείς, δήθεν στο όνομα
ενός τέτοιου οράματος, και να σπρώχνεις βίαια τις κοινωνίες σε μια τυραννία της ομοιομορφίαςΔημήτρης Γκίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π