Η οργάνωση του οικονομικού συστήματος.

Συνεχίζοντας την ανάρτηση ιδεολογικών θεμάτων από το βιβλίο μας " η Ιδεολογία του Ενιαίου Εθνικιστικού Κινήματος -ΕΝ.Ε.Κ. και που αποτέλεσαν μέρος από τα μαθήματα της έδρας της Ιδεολογίας της Σχολής Στελεχών (Σ.Σ.) του Κινήματος, και καθώς διανύουμε το 11ο κεφάλαιο ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ  δημοσιεύουμε το προτελευταίο θέμα, την οργάνωση του οικονομικού συστήματος και θα κλείσουμε στην επόμενη δημοσίευση μετά τα οικονομικά συστήματα. 

Να υπενθυμίσουμε στους φίλους του Κοινού Παρονομαστή πως τα ιδεολογικά μας άρθρα βρίσκονται κάτω από την ετικέτα ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ  

 Η οργάνωση του οικονομικού συστήματος. 

Τα άτομα μια κοινωνίας, κατά την οικονομική τους δράσι ευρίσκονται σε συνεργασία και αλληλοεξάρτησι, που τοποθετείται μέσα σ’ ένα πλαίσιο από ήθη, έθιμα και νομικούς θεσμούς. Έτσι σχηματίζονται οι καλούμενες οικονομικές σχέσεις.

Το πιο θεμελιώδες στοιχείο των οικονομικών σχέσεων είναι ο κοινωνικός καταμερισμός των έργων. Κάθε ατομική οικονομία δεν ασχολείται δηλαδή με την παραγωγή όλων των αγαθών που της χρειάζονται, αλλά με την παραγωγή ενός ή μερικών αγαθών, που στη συνέχεια, τα ανταλλάσσει με αγαθά που παράγονται από άλλες ατομικές οικονομίες. Στην πιο προηγμένη μορφή καταμερισμού των έργων, το σύνολο σχεδόν της παραγωγής μιας ατομικής οικονομίας ικανοποιεί τις ανάγκες των άλλων ατομικών οικονομιών και αντιστρόφως, το σύνολο των αγαθών που καταναλώνει μία ατομική οικονομία προέρχεται από άλλες ατομικές οικονομίες.

Με τον καταμερισμό των έργων ο συλλογικός άνθρωπος επιτυγχάνει τη μεγαλύτερη δυνατή παραγωγή αγαθών με τα διαθέσιμα μέσα παραγωγής. Αυτό οφείλεται: α) Στη διαφορά ως προς τις ικανότητες που υπάρχει ανάμεσα στα άτομα. Όταν το κατάλληλο πρόσωπο τοποθετείται στην κατάλληλη θέση είναι γεγονός ότι θα αποδώση πολύ περισσότερο, παρ’ όσο αν ετοποθετείτο σε μια θέσι που δεν ταιριάζει με τις ικανότητές του. β) Με την εργασία σ’ ένα συγκεκριμένο πόστο, το άτομο αναπτύσσει ακόμη περισσότερο τις φυσικές του ικανότητες. γ) Με την εξοικείωσί του, ο εργαζόμενος, στον τρόπο δουλειάς του κατορθώνει να επινοή μεθόδους βελτιώσεώς της. δ) Εξοικονομείται χρόνος που θα χρειαζόταν για την μετακίνησι από τη μία εργασία στην άλλη.

Έτσι ο καταμερισμός των έργων, που δημιουργεί τις οικονομικές σχέσεις ανάμεσα στα άτομα, κοινωνικοποιεί την εργασία.

Με τον καταμερισμό των έργων σχηματίστηκαν τρία βασικά κέντρα λειτουργίες για την παραγωγή και την κατανάλωση αγαθών: Ι. Οι επιχειρήσεις. ΙΙ. Τα νοικοκυριά. ΙΙΙ Το Κράτος.

Οι επιχειρήσεις παράγουν και πωλούν τα αγαθά και αγοράζουν παραγωγικούς συντελεστές (εργασία, φύσι, κεφάλαιο) για να συνεχίσουν την παραγωγή.

Τα νοικοκυριά πωλούν την εργατική τους δύναμι αντί αμοιβής που με τη βοήθειά της αγοράζουν τα αγαθά.

Ένα εργοστάσιο είναι μια επιχείρηση. Μια εργατική οικογένεια είναι ένα νοικοκυριό. Μια αγροτική οικογένεια είναι ταυτόχρονα και επιχείρησι και νοικοκυριό, γιατί ένα μέρος από εκείνα που παράγει τα καταναλίσκει η ίδια. Βέβαια τα παραδείγματα είναι σχηματικά για να γίνουν κατανοητοί οι όροι.

Το Κράτος, τέλος, βρίσκεται πάνω από το κύκλωμα των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, ακόμη και όταν οι επιχειρήσεις υπάγονται νομικά άμεσα σ’ αυτό. Το Κράτος, σαν οικονομική μονάδα, παράγει αγαθά και υπηρεσίες για να ικανοποιήση συλλογικές ανάγκες, όπως είναι η εκπαίδευσι, η Εθνική Άμυνα, η κοινωνική υγεία κ.λ.π.

Το σύνολο των οικονομικών σχέσεων, ανάμεσα στα τρία βασικά κέντρα λήψεως αποφάσεων για την παραγωγή και την κατανάλωση, αποτελεί το οικονομικό σύστημα.

Οι βασικές λειτουργίες ενός οικονομικού συστήματος είναι οι εξής: α)Ποια αγαθά και υπηρεσίες θα παραχθούν. β) Σε τι ποσότητα θα παραχθούν. γ) Με ποιο τρόπο (μέθοδο) θα παραχθούν. δ)Με ποιο τρόπο θα διανεμηθούν στα μέλη της κοινωνίας. ε) Πως θα διατηρηθή και θα επαυξηθή εν συνεχεία, η παραγωγική ικανότητα της οικονομίας.