Στον Έλληνα δεν αρκεί η ύπαρξη..

Αν το ροκάνισμα του συστήματος του καννιβαλικού φιλελευθερισμού ξεκινήση από την Ελλάδα, αυτή θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά αυτού εδώ του τόπου στον κόσμο και στον άνθρωπο. Μας υποτιμούν. Υποτιμούμε και εμείς τους εαυτούς μας. Αλλά δεν παύουμε να είμαστε οι Ελληνες. Κουβαλάμε σαράντα αιώνες τρέλας ! Ακόμα δεν μας έχουν φοβηθή. Φωνάζουμε, μουντζώνουμε, κλαίμε, απειλούμε. Τα έχουν ξαναδεί αυτά Πιστεύουν ότι με τον ένα η με τον άλλο τρόπο πάλι θα μας κουλαντρίσουν.

Ξέρετε πότε θα τους κοπούν τα τσίσα; Οταν θα μάς δουν στις πλατείες νο ρίχνουμε ζεϊμπεκιές και τσάμικα Γιατι τότε θα βλέπουν τον ΑΛΛΟ εαυτό μας. Αυτόν που έχουμε ξεχάσει  εμείς οι ίδιοι. Αυτόν που έκανε το Γεώργιο Καραϊσκάκη να πη: «Αρώτηξα τον π....   μου και μου είπε να σας πολεμήσου...».

Αντέχουμε πολύ πόλεμο, όταν υπάρχει λόγος Και ποιος είναι για μας ο πιο σπουδαίος από όλους τους λόγους για να πολεμήσουμε; ΟΧΙ,  δεν είναι η λιτότητα η κακοπέραση, ακόμα και η πείνα ΑΝ αυτό τα δεινά έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης που μπορούμε να τον καταλάβουμε και να τον αποδεχτούμε Ο πιο σίγου­ρος τρόπος να μας κάνης να πολεμήσουμε είναι να μας ΘΙΞΗΣ την τιμή μας. Να μας χλευάσης, να μας περι­φρονήσης, να μας περάσης για κότες.

Να μας προσβάλης την αταβιστική* μας αξιοπρέπεια. Που βρίσκει τρόπους να ξαναβγαίνη στο φως  ακόμα και αν έχη θαφτή κάτω από βουνά μπάζα Οι Έλληνες, άντρες και γυναίκες, γεννιούνται με αυτή την αξιοπρέπεια που την λέμε φιλότιμο. Στο δρόμο, πολλοί την χάνουν.

Αυτή είναι πράγματι μια κακή εποχή γιο φιλότιμα και φιλοτιμίες. Δεκαετίες τώρα προπαγανδίζεται λυσσωδώς η αναγκαιότητα σύνθλιψης αυτών των πραγμάτων και ανακάλυψης "ρεαλισμού "

Ζωτικό κομμάτι του ρεαλι­σμού αυτού είναι να μη ζή­σης φυσικά και ανθρώπινα τη ΜΙΑ ζωή που σου έδωσε η φύση, αλλά να την αναλώ­σης σε μια χωρίς διάλειμμα αγωνιώδη προσπάθεια ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΗ Ο ΑΛΛΟΣ

Ο Δυτικού τύπου ανταγωνισμός έγινε κανόνας ζωής όλων των λαών Οι μπίζνες έγιναν η μοναδική αλήθεια. Το να κλείση κάποιος το σπίτι του ανταγωνιστή του, ο υπέρτατος ανθρώπινος στόχος και το υπέρτατο επίτευγμα !

Όταν πρωτοάκουσα. παιδί ακόμα. το τρισθεικό θέσφατο των αμερικάνικων επιχειρήσεων  «Ί Want To Put You Out of Bussiness», έφριξα! Η πρώτη μου αντίδραση ήταν: Μα τι ΚΑΘΑΡΜΑ πρέπει να είναι όποιος σκέφτεται έτσι'.

Με τον καιρό  κατάλαβα  Και ένα από τα πρώτα πράγματα που κατάλαβα ήταν ότι αντέδρασα έτσι υπερβολικά στις πραγματικότητες του "ρεα­λισμού"  επειδή είμαι Έλληνας. Μετέχω και της Ανατο­λής και της Δύσης. Και σώζονται μέσα στο κύτταρο μου κάποια μόρια έστω της αρχαίας σοφίας Κανένας δεν μπορεί να έρθη. να μου χώση με την βία τo κεφάλι στη γούρνα και να μου επιβάλη το ΔΙΚΟ του απάνθρωπο κόσμο. Που, στο κά­τω της γραφής ΔΙΚΟΣ του είναι και να τον χαίρεται Δεν έχει άλλον! Δε ξέρει τί­ποτε ΑΛΛΟ από την αποκτήνωση της ποντικοδρομία­ς. Και του φτάνει αυτή για ζωή!

Στον Έλληνα δεν αρκεί η ΥΠΑΡΞΗ, δίκην κοιλεντερωτού. Δεν μπορεί να νοήση τον εαυτό του ως ένα υπέρ-δραστήριο αχινό, που καταναλώνει 24 ώρες το 24ωρο ό.τι ζωντανό περάση από τα πεπτικά του συστήματα Και ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να είναι ένας δολοφόνος δούλος, που προσκτάται 'αξία' και κύρος και... ελευθερία  ΕΞΟΝΤΩΝΟΝΤΑΣ !...  Και είναι ΦΥΣΙΚΟ να μισήση, πο­λύ περισσότερο από όσο ο Αμερικάνος, εκείνον που ΑΠΡΟΚΛΗΤΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΚΟΨΗ TO ΨΩMI. Και μάλιστα επειδή είναι "ΠΙΟ ΜΑΓΚΑΣ!". Διότι ΕΔΩ αυτό το "πιο μάγκας' πονάει περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Είναι υπαρκτή και σοβαρή αιτία θανάσιμων παθών και μί­σους!

Όχι, λέει ο Έλληνας! Δεν είσαι πιο μάγκας! Απλά είσαι ένα χαλασμένο ον, που αποδέχεται ρόλους κτηνώδεις και ζη με πύον και πτωμαΐνη! Και δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε θέση κάτω από τον Ελληνικό ήλιο. Ήταν λάθος και έγκλημά μας το ότι δεν είδαμε, τό­τε που έπρεπε, που μας έσπρωχνε ο "ρεαλισμός", τι φρούτο μας μεταφυ­τεύθηκε εδώ. Και βρεθήκαμε να προσκυνάμε και να παινεύουμε το καθίκια για την καθικωσύνη τους!

Ποτέ δεν είναι αργά Υπάρχει και ο Καραισκάκης...

Ηλίας Μπαζίνας

Από την εφημερίδα Φίλαθλος

*αταβισμός: (βιολογία): η επανεμφάνιση κληρονομικών χαρακτηριστικών προγόνου μετά από απουσία αρκετών γενιών

η επανεμφάνιση ιδεών, συμπεριφορών, μεθόδων κλπ που είχαν ξεχαστεί και θεωρούσαμε ότι ανήκουν στο παρελθόν