Θα παραδώσετε τα παιδιά σας σε πολιτικούς τζιχαντιστές;

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Η εικόνα των γονέων που συνοδεύουν τα παιδιά τους στα σχολεία και μετά επιστρέφουν για να τα πάρουν είναι, πια, συνηθισμένη. Συνήθεια, που καθιερώθηκε την τελευταία 15ετία, και έχει ως αφετηρία την ανησυχία των γονέων μήπως συμβεί κάποιο τροχαίο ατύχημα, ή για λόγους προστασίας από μια, σπάνια μεν αλλά υπαρκτή, πιθανότητα προσέγγισης από διεστραμμένα άτομα με «καλούς σκοπούς». 

Δικαιολογημένες οι ανησυχίες και σωστά τα συνοδεύουν μέχρι την πόρτα του σχολείου όπου και τα παραδίδουν με εμπιστοσύνη στην πολιτεία, θεωρώντας ότι κατά την διάρκεια των μαθημάτων δεν κινδυνεύουν. Όμως….

Όμως, εκτός από τα τροχαία, τους απαγωγείς και τους ανώμαλους, υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι, τους οποίους οι γονείς δεν ενδιαφέρονται να τους πληροφορηθούν προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά τους.

Φορέας αυτών των επικίνδυνων καταστάσεων είναι κάποια ιδεοληπτικά άτομα που, κατέχοντας δημόσιο λειτούργημα το ασκούν καταχρηστικά προκειμένου να διαστρέψουν τον ψυχικό κόσμο των μαθητών. Των μαθητών που, λογικά, θεωρούν ως θέσφατα κάθε τι που διδάσκονται στο σχολειό τους.

Πρόσφατο παράδειγμα, οι αλλαγές στα βιβλία που επέφερε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου (Φίλης, Αναγνωστοπούλου) και οι σύμβουλοί τους (Λιάκος). Αλλαγές που όπως θα διαβάσατε, δημοσιοποιούν τον έρωτα ενός 25χρονου προς ένα 12χρονο ή διαστρέφοντας την ψυχική ανάταση με την οποία ΟΛΟΙ οι Έλληνες αντιμετώπισαν το ΟΧΙ του 1940, γράφουν ότι οι Έλληνες κρύφτηκαν στα υπόγεια και έτρεχαν στις τράπεζες να σηκώσουν τις καταθέσεις τους. Και άλλα πολλά.

Εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας, για την ακρίβεια παραδίδουμε τα παιδιά μας σε πολιτικούς τζιχαντιστές που έχουν σαν απόλυτη πίστη τρεις αρχές.

** Δεν υπάρχουν διαφορετικοί λαοί και Έθνη.

** Δεν επιτρέπεται να ξεχωρίζουν οι άριστοι.

** Όποιος δεν είναι με μας, είναι εναντίον μας.

Και τι να κάνουμε; Αυτό να σας το πουν τα κόμματα που ψηφίζετε! Εγώ, μπορώ να σας πω «Τι, δεν πρέπει να κάνουμε».

Δεν πρέπει λοιπόν να μένουμε αδιάφοροι. Πρέπει να αντισταθούμε και να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη με κάθε τρόπο. Με κάθε τρόπο, ακόμη και αν αυτό σημαίνει σύγκρουση με τους δασκάλους της διαστροφής ή τους πολιτικούς της υποταγής.

Αλλιώς, μετά από λίγα χρόνια, τα παιδιά των παιδιών σας θα διαβάζουν για το ερωτικό πάθος ενός 15χρονου με ένα σκύλο, σε οίκο ανοχής για ζώα, (από αυτούς που λειτουργούν στα «προηγμένα κράτη του βορρά») και για ένα λαό που κάποτε κατοικούσε εδώ και τους ονόμαζαν Έλληνες.