Η ομιλία του Ανδρέα Δενδρινού στο ιδρυτικό συνέδριο του ΕΝ.Ε.Κ.

Ο Ανδρέας Δενδρινός στην ομιλία του στο ιδρυτικό
συνέδριο του ΕΝΕΚ στον Βόλο 

Προς ένδειξη τιμής στην μνήμη του Ανδρέα Δενδρινού, που όπως πληροφορηθήκαμε, έφυγε από κοντά μας δημοσιεύουμε την ομιλία του στο ιδρυτικό μας συνέδριο στις 6 Μαΐου ΤΟΥ 1979 και θα βάλουμε και ένα κεφάλαιο από το βιβλίο του Ελληνική Πρόκλησις το "ΕΘΝΟΚΡΑΤΙΑ" 

Ο Ανδρέας Δενδρινός, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και εκτός από γνωστός συγγραφεύς ήταν τότε Αρχηγός της

οργανώσεως «ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ», απ’ όπου επορεύθηκαν τα πάντα. 

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΔΕΝΔΡΙΝΟΥ

 «Εσύ Νεολαία Εθνικιστική, αγωνίστηκες και σε μουτζώσανε... Ίδρωσες και σε
φτύσανε... Πάλεψες και σε χτυπήσανε...
Δεν σε υπολόγισαν. Δεν σε υπολόγισαν ποτέ, γιατί μέχρι τώρα όλοι αυτοί που
κάθε δύο, τρία, ένα ή τέσσαρα χρόνια, έρχονταν και σου ζητούσαν ναρθής να
«Βοηθήσης», μέχρι τότε, αυτοί σε νόμιζαν ανδράποδο.
Είχαν τον τρόπο·τους... Είχαν τον τρόπο τους να σε κυνηγήσουν. Είχαν τον
τρόπο τους να σε πιέσουν. Είχαν τον τρόπο τους να σε κάνουν να λυγίσης...
Έτσι έκαναν και με την ΕΝΕΠ. Έτσι έκαναν και με τον αγώνα σου. Αλλά αυτή
την φορά βρήκαν τον μάστορά τους. Γιατί κάθε χτύπημα που σου δώσανε και δεν σε σκότωσε, σε δυνάμωσε!

Απόδειξις είναι, ότι εδώ μέσα είναι άνθρωποι, είναι Έλληνες Εθνικιστές είναι
παιδιά, Ελληνόπουλα από την Θεσσαλονίκη, από τον Βόλο, από τα Φάρσαλα, και
λέω αυτά γιατί ξέρω περιπτώσεις... που ήρθαν και τους έταξαν λαγούς με
πετραχίλια, που ήρθαν και τους έδωσαν επιταγές, που ήρθαν και τους απείλησαν ότι θα τους διαγράψουν απ’ τα αξιώματα και τα οφίκια...
Κι απάντησαν: Σκατά στα μούτρα σας! Ξέρετε γιατί τους απαντούσανε έτσι:
Γιατί μιλούσε η ψυχή τους. Μιλούσε η καρδιά τους. Δεν μιλούσε το μυαλό
τους, δεν μιλούσε η τσέπη τους.

Σε φοβήθηκαν... Κι έχουν δίκιο να σε φοβούνται… Γιατί δεν σε ξέρουν... Σε
υποπτεύονται… Κατάλαβαν, λίγο, όχι πολύ, ότι μπορείς να είσαι κίνδυνος γι’
αυτούς, για τα τομάρια τους, για τις καταθέσεις τους, για τις συμβάσεις τους, για τις προμήθειές τους... Γιατί είδαν ότι δεν μπορούσαν να σε εξαγοράσουν. Είδαν ότι δεν μπορούσαν να σε απειλήσουν. Είδαν ότι δεν μπορούσαν να σε εξολοθρεύσουν. Και τους έδωσες την απάντηση σήμερα. Εδώ! Μ’ ένα συνέδριο, που όμοιό του δεν έχει γίνει στην Ελλάδα ποτέ, και όμοιό του ―σε διαβεβαιώ ― από ιδεολογικής πλευράς, από οργανωτικής πλευράς, από πειθαρχικής πλευράς, από πλευράς προσωπικότητος δικής σου, έχει να γίνη από το 1936!

Είσαι αμόλυντη, παρ’ όλη την δεκαεξάμηνη άσχημη πικρή εμπειρία σου.
Είσουνα αμόλυντη από κοινοβουλευτικά παιχνίδια. Δεν είσαι πρόθυμη να
«πουληθής» για μία θέση. Τόδειξες, το απόδειξες. Κρατήσου, κρατήσου αμόλυντη, κρατήσου ίσια, ευθεία, ελληνική, εθνικιστική, πατριωτική, την ώρα που όλοι οι άλλοι, αγοράζονται, πωλιούνται, νοικιάζονται, λιποψυχούν!... Και τότε η Ελλάδα σήμερα, ο κόσμος αύριο θα είναι δικός σου. Γιατί μόνη εσύ αντιπροσωπεύεις το μέλλον. «Αυτοί» αντιπροσωπεύουν «παρελθόν». Δεν αντιπροσωπεύουν ούτε καν το «παρόν». Γιατί το «παρόν», το «παρόν» τους είναι η επιταγή που παίρνουν κάθε μήνα! Το «παρόν» τους είναι η διαταγή που παίρνουν την νύχτα απ’ το τηλέφωνο, μυστικά, ντροπιασμένα... Γιατί τέτοιοι συνήθισαν να είναι, γιατί τέτοιοι ήσαν όταν προσπάθησαν ν’ ανέβουν, κι ανέβηκαν σαν τα σαλιγκάρια, έρποντας, γλύφοντας, και με τα κέρατά τους!

Εσύ νεολαία, βλέπεις την Ελλάδα αλλοιώτικη. Βλέπεις αντιπροσώπευση
πραγματική. Βλέπεις μία Εθνοσυνέλευση πραγματική, στην οποία να
αντιπροσωπεύωνται οι τάξεις του μόχθου, οι τάξεις που παράγουν. Εκείνες που έχουν τον πλούτο και τον παράγουν για την χώρα ολόκληρη και όχι για εκείνους που τον απομυζούν. Αυτού του είδους την Εθνοσυνέλευση βλέπεις εσύ κι όχι αυτή που πάνε να σου επιβάλουν.
Έγινες, σήμερα 6 Μαΐου 1979, ανεξάρτητη, έσπασες την αλυσίδα σου. Έγινες
Νεολαία Εθνική, συγχρόνως όμως έγινες Εθνικιστικό ΚΙΝΗΜΑ, έγινες κόμμα... Δεν μπορούν πια να σε πειράξουν.

Τώρα πρόσεξε καλά. Σου δίνεται η δυνατότης να μπής μέσα στα κλαδικά
σωματεία. Είναι μεταξύ σας δικηγόροι, πολ. μηχανικοί, αρχιτέκτονες, γιατροί και
τόσοι άλλοι... Κάθε ένας απ’ αυτούς από σήμερα μπορεί, με όπλο την Ιδεολογία του, με όργανο τις αποφάσεις της Β! Συνδιασκέψεως που επικροτήσατε, μπορεί να μπή μέσα στους συναδέλφους του και να προπαγανδίση, να διαφώτιση, να παρασύρη, να τους φέρη μαζί σου... Κι από μικρό ποτάμι που είσαι σήμερα, να γίνης χείμαρρος και να τα πέρασης όλα, να τα σκεπάσης όλα, να τα παρασύρης όλα, πηγαίνοντας μακρυά, προς το ΓΑΛΑΖΙΟ ΑΙΓΑΙΟ ΜΑΣ και πέρα απ’ αυτό προς την ακτή της Μικράς Ασίας, το λίκνο του Ελληνισμού!

Μη φοβηθής! Θα σε συκοφαντήσουν, θα σε κυνηγήσουν, θα σε δελεάσουν, θα
σε κατηγορήσουν. Μη φοβηθής. Είναι τα τελευταία ξεσπάσματα του τέρατος, που
πληγωμένο, είναι στριμωγμένο στη γωνιά... Δεν σου λέω υπερβολή… Αν κρατηθής και αν κράτησης, το τέρας θα πεθάνη. Και σύ, θα χορέψης πάνω στο πτώμα του...
Θάρθη, η ώρα, που χάρις σε σένα, όλοι οι «νεκροθάφτες του Ελληνισμού» θα
νοιώσουν την δύναμη της γροθιάς σου! Την δύναμη της εθνικιστικής γροθιάς! Από σένα εξαρτάται αν αυτό θα είναι γρήγορα, αν αυτό θα είναι αργά...
Οραματίσου μία αλλοιώτικη Ελλάδα. ΝΕΑ, πραγματικά νέα, που να τρέχη
στις φλέβες της ΔΥΝΑΤΟ το αίμα, το ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ.
Οραματίσου μία Ελλάδα που να είναι ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ισχυρό! ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ
πανίσχυρο! Και ΜΙΑ ΗΓΕΣΙΑ πραγματικά Εθνοπρόβλητη και όχι μόνον «λαοπρόβλητη».

Οραματίσου ΜΙΑ πόλη... Μια Πόλη που έχει μια εκκλησιά πανέμορφη... Πούχε
κάποτε «400 σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες». Κι έχει τώρα τέσσερις μιναρέδες!...
Κι οραματίσου σ’ αυτήν την Πόλη, να ρίχνουμε τους μιναρέδες και να σηκώνουμε τα τετρακόσια σήμαντρα και τις εξηνταδυό καμπάνες.

Είμαι Εθνικιστής! Και ελπίζω, παρ’ όλο που έχω περάσει την δική σου
ηλικία, ελπίζω να με δεχθής σαν συναγωνιστή σου...
Τελειώνοντας, δεν μπορώ παρά πω μόνο ένα πράμα.
Συνειδητοποίησε την αποστολή σου! Συνειδητοποίησε τον δρόμο πούχεις
μπροστά σου! Συνειδητοποίησε την δύναμή σου! Κι αυτή η «κραυγή» που όλοι
ξέρουμε να μην είναι μόνο κραυγή. Νάναι έκφρασις ψυχής! ΕΙΣΑΣΤΕ ΔΥΝΑΜΙΣ!