Ανακτώντας την ελευθερία

Ειρήνη Δημοπούλου - Παππά

γράφει η Ειρήνη Δημοπούλου – Παππά*

Η κυβέρνηση σχεδιάζει την αύξηση της τιμής του πετρελαίου με σκοπό να καλύψει προσωρινά την μαύρη τρύπα των εσόδων. Φαύλος κύκλος αυξήσεων των τιμών των αγαθών και μειώσεως της αγοραστικής δυνάμεως. Το κράτος -τσαρλατάνος παγιδεύει τους πολίτες ζητώντας τους να δηλώσουν τα …πηγάδια και εκ των υστέρων τα φορολογεί. Πληροφορίες φέρουν την Ε.Ε. να σχεδιάζει τον διορισμό 30 εξωκοινοβουλευτικών προσώπων που θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο της διακυβερνήσεως της χώρας. Το ηθικώς χειρότερο; Οι ελλαδικές κυβερνήσεις από καταβολής ευρώ έχουν βάλει φαρδιές -πλατιές τις υπογραφές τους, συναινώντας στην υποδούλωση της Πατρίδας. Αν τις κατηγορήσει κανείς γι’ αυτό, απαντούν πως είναι «δημοκρατικά εκλεγμένες». Μόνο που καμιά τους δεν είπε στον λαό τι σκόπευε να υπογράψει, πριν ζητήσει το κόμμα την ψήφο του λαού, και ο λαός έκλεινε τα αυτιά του για να μην ακούει ό,τι θα μπορούσε να τον ξεβολέψει από τις καπιταλιστικές του φαντασίες. Αλλά ακριβώς αυτό συμβαίνει στα σύγχρονα καθεστώτα και τους κατ’ επίφασιν δημοκρατικούς θεσμούς: Εξαπατούν και δέχονται να εξαπατηθούν.

Η δικτατορική δημοκρατία

Οι σύγχρονες δικτατορικές δημοκρατίες χρησιμοποιούν την νομιμοποίηση των εκλογών για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, να φιμώσουν τον αντίλογο και να καταπνίξουν την αντίσταση την οποίαν ευθύς αμέσως θα ονόμαζαν, εάν γινόταν ποτέ πράξη, «αντιδημοκρατική». Οι δικτατορίες μέχρι και τον 20ο αιώνα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των παλαιού τύπου που έχουν επιβιώσει ως τις μέρες μας, κάποτε πέφτουν, συνήθως όταν αποκτούν υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους ή ο σφετερισμός της εξουσίας δεν εξυπηρετεί τον λαό αλλά τα ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα των εξουσιαστών. Όπως και να είχε η κατάσταση, όποια και να ήσαν τα αίτια, οι τυραννίδες όταν εκτρέπονταν στον αυταρχισμό προκαλούσαν τουλάχιστον την αντίσταση επειδή η ελευθερία αποτελεί ίδιον της ανθρώπινης φύσεως. Αυτό όμως το χαρακτηριστικό των ανθρώπινων ψυχών και νόων είναι εξαιρετικά ευαίσθητο. Αυτό το γνωρίζει η παγκόσμια αντιανθρώπινη ελίτ, γι’ αυτό και επιδέξια χειρίζεται τον ανθρώπινο ψυχισμό προς όφελός της. Αυτό το διαπιστώνουμε στην παρούσα συγκυρία στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις χώρες που περνούν «κρίση», με ή χωρίς ΔΝΤ. Η ηττοπάθεια διδάσκεται με συντονισμένες ψυχολογικές επιχειρήσεις και όχημα τα ΜΜΕ, παράγοντας ένα είδος ανθρώπου με ατροφικό ή αποκομμένο τον μυ της ελευθερίας. Ο άνθρωπος είναι όμως είναι, επιπλέον, ον με επιθυμίες. Πολιτικές και θρησκευτικές εξουσίες προσπαθούν κατά καιρούς να τιθασεύσουν και να χρησιμοποιήσουν την ανθρώπινη επιθυμία, τοποθετώντας την σε κανάλια που αρδεύουν τους δικούς τους σκοπούς.

Ανακτώντας την ελευθερία

Είναι δυνατόν να ανακτηθεί η επιθυμία της Ελευθερίας ξανά, και πώς; Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να μην αισθάνεται την υποχρέωση να είναι σκλάβος κάποιου, προσώπου, εξουσίας ή ιδεολογίας; Πώς μπορεί να γίνει κύριος αφέντης του εαυτού του στο μέτρο της ύπαρξής του μέσα στον φυσικό κόσμο και τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής του; Να μερικοί τρόποι. -Αμφισβητώντας την επίσημη ιστορία, ή τουλάχιστον αναζητώντας διαφορετικές εκδοχές του κυρίαρχου μύθου. -Αντιπαρατιθέμενος με τον ιδεολογικά κυρίαρχο και αποδεκτό από αριστερούς και δεξιούς, Αριστερό τρόπο σκέψεως. -Μαθαίνοντας να περιμένει την κατάλληλη στιγμή, σαν τα αδελφά του πλάσματα του ζωικού βασιλείου, τα αιλουροειδή, τα κυνηγόσκυλα και τους αετούς. -Στέλνοντας στον αγύριστο όσους «καλούς» του προτείνουν συναλλαγή με αντάλλαγμα την ψυχή του, και όσους «κακούς» τον απειλούν με το πυρ της κολάσεως για το δικαίωμά του στην τελείωση της υπάρξεώς του. -Αν φθάσει να γίνει αιχμάλωτός τους, κρατώντας περιφρονητικά το στόμα του κλειστό, ασκούμενος στο πνεύμα, το σώμα και την ψυχή όπως έκανε πριν από αυτόν ένας Έζρα Πάουντ. -Αντιλαμβανόμενος πως η πολιτική δεν έχει να κάνει με το πόσο «καλό παιδί» είναι. -Φυλάγοντας στην καρδιά του την ελπίδα πως οι άνθρωποι, όσο πεπτωκότες και ανάξιοι της πνευματικής του προσφοράς και της ατομικής του θυσίας κι αν είναι, δεν έχουν ευθύνη για τα παθήματά του, γιατί δεν τα περνά γι’ αυτούς αλλά για τον ίδιο του τον εαυτό. Για να γνωρίσει, να μάθει, να ασκηθεί στην αγάπη της αλήθειας και της ελευθερίας. Οι συνειδήσεις των ανθρώπων μπορεί να κοιμούνται κάτω από μια κακοϊσκιωτη συκιά. Η κοινωνία μπορεί να μην θέλει να αλλάξει, μα ούτε και ο ίδιος.

Άνθρωποι και πρόβατα

Γύρω οι φρόνιμοι πηγαίνουν σαν τα πρόβατα στο σφαγείο. Δεν μιλούν, δεν αρνούνται, δεν ελπίζουν καν. Με την διαφορά πως «τα πρόβατα δεν ψηφίζουν τους χασάπηδες που θα τα σφάξουν, ούτε τους αστούς που θα τα καταπιούν. Πιο ζώο από τα ζώα, ο ψηφοφόρος ονοματίζει τον σφαγέα του και επιλέγει τον αστό του. Έκανε επαναστάσεις για να κατακτήσει αυτό το δικαίωμα». Αυτό γράφτηκε το 1888. Ο άνθρωπος που θέλει να ζήσει ελεύθερος, πιστεύει και αγωνίζεται, δεν συνθηκολογεί με όσους τον θέλουν δούλο. Κάποιες φορές, κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι μπορεί να διαλέξουν τον αυτόβουλο θάνατο ενός Μισίμα, ενός Λιαντίνη, ενός Βενέρ. Όχι από απελπισία ή παραίτηση, αλλά έμπλεοι της αποκαλύψεως, καιόμενοι από την επιθυμία να την κάνουν γνωστή στους χλιαρούς που χωρίς την υπέρτατη θυσία τους δεν θα τολμούσαν ποτέ όχι να κάνουν πράξη την επιθυμία της ελευθερίας, μα ούτε καν να κοιτάξουν το ανέσπερο φως της. Καμία εξουσία δεν έχεις επάνω μου, αν δεν σου την δώσω εγώ, είπε, τοποθετώντας το παράδειγμα της θείας μίμησης ο Θεάνθρωπος από την Γαλιλαία. Αποστροφή για τον συρμό, αντίθεση στον παράνομο νόμο, επανάσταση ενάντια στην μετριότητα, απέχθεια για τους μίζερους. Άρνηση της εθελούσιας σκλαβιάς. Απόρριψη της τυραννίας των βαρβάρων, της εκθήλυνσης της κοινωνίας, της ευκολόπιστης αστικής μικρόνοιας, του κοινωνικού και πολιτικού τσίρκου του θεάματος, των αξιοπερίεργων, των πνευματικών ναρκωτικών, των εργαλείων των δικτατόρων.

Η εθελούσια υποταγή αποτελεί σημείο των καιρών που όμως βαίνουν και αυτοί στο τέλος τους. Μια νέα μεγάλη νύχτα, ένας μεσαίωνας με μάγισσες και ιεροεξεταστές έρχεται με γρήγορο βήμα. Κι εκεί ανάμεσα στα σκότη, αθάνατος κι όμοιος θεός πλανιέται «φυγάς θεόθεν και αλήτης», ο ελεύθερος άνθρωπος του άλλου ωραίου αυτόχειρα Εμπεδοκλή, παιδίον νέον, το καινούριο Γένος των Ανθρώπων.

** Η Ειρήνη Δημοπούλου – Παππά είναι Διευθύντρια της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ.

      Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην αρθρογραφική της στήλη «ΕΓΕΡΘΗΤΙ»

    από ενημέρωση Πελοποννήσου