Το εθνικό χρέος προς τους άταφους ήρωες..

γράφει η Σοφία Παπά 

Τι υπενθύμιζαν στους Έλληνες, οι πολυάριθμες νεκρικές στήλες ,που βρίσκονταν κατά μήκος των δρόμων τους; Τα άλογα του Αχιλλέα , που χύνουν καυτά δάκρυα, για το θάνατο του Πάτροκλου.

Στις νεκρικές στήλες τους, οι αρχαίοι Έλληνες συγκρατούσαν την ημιδιαφανή, απορροφημένη ζωή των αθάνατων αλόγων, που θρηνούσαν.Ο Δίας, από ψηλά, δεν ένιωσε οίκτο βλέποντας τους πολεμιστές που είχαν πέσει στη μάχη, αλλά όταν είδε τα δάκρυα των αλόγων, που θρηνούσαν το νεκρό αρχηγό, το φίλο του κυρίου τους.Περισσότερο από κάθε άνθρωπο, ο Δίας βρισκόταν κοντά σε εκείνα τα άλογα, με τα οποία μοιραζόταν την αθανασία και που τώρα αφήνονταν σε μια ενέργεια απαγορευμένη στους αθάνατους: το κλάμα….

Υπήρχαν από την αρχαιότητα ευγενείς παραδόσεις των λαών, σχετικά με την ταφή των νεκρών άταφοι ήρωες...Οι Έλληνες και οι Τρώες έκαναν ανακωχή για να θάψουν , σύμφωνα με την παράδοση, τους νεκρούς τους ήρωες….

Τα οστά των Ελλήνων πολεμιστών της Αλβανίας μετά από 75 χρόνια , βρίσκονται ακόμα εκεί! Δεν επαναπατρίστηκαν ποτέ οι νεκροί μας.Δεν τους έκλαψαν οι μανάδες τους.

Χιλιάδες μανάδες και συγγενείς , πίσω στην πατρίδα περιμένουν ακόμα τα λείψανα των παιδιών τους. Ακόμα και τους νεκρούς περιμένει κανείς….
Πρέπει οι νεκροί να ταφούν, για να βρουν ανάπαυση οι ψυχές τους, για να ξεκουραστεί το άψυχο πλέον σώμα τους.. Το χρέος προς αυτούς είναι ιερό, όπως ιερό ήταν και για την Αντιγόνη, την τραγική ηρωίδα του Σοφοκλή, το καθήκον της ταφής του νεκρού αδελφού της…..

75 Χρόνια εξόριστοι έστω και νεκροί. Μια εκκρεμότητα που αποτελεί Εθνική ντροπή …

                                          από τις ελλαδικές κυβερνήσεις...μόνο παχιά λόγια