Η ευθύνη για την επιβίωση του Έθνους, στα χέρια των Εθνικιστών!

του Χρήστου Μπίσδα

Το γεγονός ότι το ελληνικό έθνος, όπως και τα υπόλοιπα έθνη της Ευρώπης, βαίνει προς εξαφάνιση είναι ολοφάνερο. Η επιχείρηση αντικατάστασης των εθνικών κρατών από πολυφυλετικά κράτη, με κύριο εργαλείο την ανάμιξη των γηγενών Ευρωπαίων με  τριτοκοσμικούς μη λευκούς πληθυσμούς, έχει ενταθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε είναι πλέον ορατή και στον εντελώς αδαή.

Ειδικά στην πατρίδα μας η κατάσταση βαίνει από το κακό στο χειρότερο. Δεν χρειάζεται να επαναλάβει κανείς τα δημογραφικά στατιστικά ούτε να κρούσει για πολλοστή φορά τον κώδωνα του κινδύνου για την αθρόα λαθρομετανάστευση. Μόνο ένας ανόητος δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τον κίνδυνο αφανισμού που διατρέχουμε ως Έθνος. Οι υπόλοιποι, που αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο αλλά δεν αντιδρούν, είναι ή δειλοί ή συμμέτοχοι στο έγκλημα.

Υπάρχουν όμως κι αυτοί που αντιδρούν στον σχεδιασμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων.  Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι ότι δεν μπορούν να θέσουν την «ατζέντα» του πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού διαλόγου. Την στιγμή που η οικονομία καταρρέει, η αμυντική ικανότητα της χώρας είναι σε επικίνδυνα χαμηλό επίπεδο, οι λαθρομετανάστες εξεγείρονται στα κέντρα κράτησης και η Τουρκία επανακάμπτει ως απειλή για το Έθνος, στην δημοσιογραφική επικαιρότητα κυριαρχεί ο ενδεχόμενος ανασχηματισμός της κυβέρνησης και το αν θα συσταθεί τελικά το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.

Για άλλη μία φορά το έργο της διάσωσης του Έθνους καλούνται να το αναλάβουν οι Εθνικιστές. Και δεν εννοώ τους δήθεν πατριώτες, στην πραγματικότητα «πατριδοκάπηλους», που χρησιμοποιούν κατά το δοκούν πατριωτική φρασεολογία αλλά στην πραγματικότητα στηρίζουν το σύγχρονο αντεθνικό ελληνικό κράτος και θέλουν να είναι κομμάτι του «δημοκρατικού τόξου». Εννοώ τους Έλληνες που έχουν περάσει την λεπτή διαχωριστική γραμμή διεθνισμού και εθνικισμού, δηλώνουν ευθαρσώς Εθνικιστές - και όχι δεξιοί, ακροδεξιοί, πατριώτες, συντηρητικοί - και είναι άνθρωποι των έργων και όχι μόνο των λόγων.

Είμαστε όμως οι Εθνικιστές, ως άτομα και ως συλλογικότητες, ικανοί να αποτελέσουμε των πρωτοπορία για την αναγέννηση του Έθνους;  Δυστυχώς, κατά την άποψή μου, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε. Ακόμα δεν έχουμε κατορθώσει να επιβάλουμε τις ιδέες μας ως κύριο θέμα του δημοσίου διαλόγου. Η πολιτική-κοινωνική-οικονομική ατζέντα τίθεται από όλους τους άλλους πλην των εθνικιστών. Οι απλοί Έλληνες πολίτες έχουν υποστεί τέτοια λύση εγκεφάλου, ώστε πριν εκφράσουν οποιαδήποτε άποψη πρέπει να δηλώσουν στον συνομιλητή τους και στο ακροατήριο το γνωστό «δεν είμαι φασίστας», «δεν είμαι ρατσιστής». Ακόμα κι έτσι όμως, αν εκφράσουν οποιαδήποτε εθνική ιδέα, δεν γλιτώνουν την στοχοποίησή τους από τους αντιφασίστες και αντιρατσιστές (δεξιούς και αριστερούς). Ακόμα χειρότερα, αρκετοί Εθνικιστές εμπλέκονται από τους συνομιλητές τους σε ατέρμονες συζητήσεις,  όπου συνήθως πρέπει να απολογούνται για το παρελθόν, για πράγματα για τα οποία δεν ευθύνονται, με αποτέλεσμα να μην κατορθώνουν να εκφράσουν τις ιδέες τους. Στο εχθρικό αυτό περιβάλλον πρέπει να δραστηριοποιηθούν οι Εθνικιστές ακολουθώντας συγκεκριμένη στρατηγική.

Πρώτα πρέπει να «μετρηθούμε» πόσοι και ποιοί είμαστε. Να καταγράψουμε ποιοί δηλώνουν και είναι πράγματι Εθνικιστές. Στη συνέχεια πρέπει να τραβηχτεί μία ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των Εθνικιστών και των διαφόρων ψευδοπατριωτών που παρεισφρέουν στον Εθνικιστικό χώρο χρησιμοποιώντας το προσωπείο του «Ελληναρά», του βαθιά θρησκευόμενου, του στρατόκ@υλου και άλλων συνομοταξιών «αγωνιστών», που αντί για την δράση υπέρ του Έθνους προτιμούν την διάδοση μεσσιανικών απόψεων και προφητειών. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι όποιος είναι Εθνικιστής δεν έχει καμία δουλειά να προωθεί μη εθνικιστικά κόμματα, ακόμα κι όταν αυτά αυτοπροβάλλονται ως πατριωτικά.

Ακολούθως, πρέπει να υπάρξει συνεννόηση και συντονισμός των εθνικιστικών φορέων - δηλαδή των κομμάτων, σωματείων, Μ.Μ.Ε. και συλλογικοτήτων - ώστε να υπάρξει ουσιαστική και σοβαρή αντίδραση στα αντεθνικά σχέδια των διεθνιστών αλλά και θετική δράση υπέρ του Έθνους. Ο συντονισμός, μέχρι να αναδειχθεί μία ηγετική φυσιογνωμία του Ελληνικού Εθνικισμού, μπορεί να υλοποιείται από ένα άτυπο συντονιστικό συμβούλιο, το οποία θα απαρτίζεται από εκπροσώπους των εθνικιστικών φορέων, που επιθυμούν την συνεννόηση και συνεργασία. Επομένως, θα πρέπει να δημιουργηθούν μηχανισμοί συνεργασίας, αλληλοενημέρωσης και συντονισμού των δράσεων. Όσοι φορείς και προσωπικότητες επιμείνουν να λειτουργήσουν ανεξάρτητα είναι ελεύθεροι να ακολουθήσουν τον δρόμο τους.

Για την επιβίωση του Έθνους δεν χρειάζεται μόνο αντίδραση, ως άμυνα, αλλά και θετική δράση, ως επίθεση κατά των παγκοσμιοποιητών. Θετική δράση σημαίνει ενημερωτικές εκστρατείες αλλά και δυναμικές ενέργειες. Το ελληνικό εθνικιστικό κίνημα πάσχει από έλλειψη ακτιβισμού, κάτι που θα πρέπει να αλλάξει. Θα πρέπει να  υπάρξει δραστηριοποίηση των Εθνικιστών σε όλους τους τομείς και σε όλη την επικράτεια. Οι τοπικές δράσεις είναι προς την σωστή κατεύθυνση αλλά δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ως παράδειγμα αναφέρω τις τοπικές αντιδράσεις κατά των κέντρων κράτησης λαθρομεταναστών, που δεν είχαν αποτέλεσμα. Άλλωστε το να μεταθέσουμε ένα πρόβλημα σε μία γειτονική περιοχή δεν αποτελεί λύση υπέρ του Έθνους.

Όσον αφορά δράσεις εθνικής εμβέλειας - αν εξαιρέσουμε το διαδίκτυο και την Χρυσή Αυγή, που δεν συνεργάζεται με κανέναν, αφού σύνθημά της είναι το «Εναντίον όλων» - κανένας εθνικιστικός φορέας δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει. Ακόμα και για την Χρυσή Αυγή δεν είμαι βέβαιος ότι έχει τέτοια δυνατότητα. Επομένως, μόνο με την συνεργασία αρκετών εθνικιστικών φορέων, που καλύπτουν διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας (λ.χ. με την δημιουργία δικτύου εθνικιστικών πολιτιστικών συλλόγων), μπορεί να περάσουν συγκεκριμένα μηνύματα σε όλους τους Έλληνες και να υπάρξει άμεση προσωπική επαφή των Εθνικιστών με τον απλό πολίτη.

Επομένως, αποτελεί επιτακτική ανάγκη η δημιουργία συντονιστικού οργάνου των εθνικιστικών φορέων. Ο συντονισμός των δράσεων των ήδη υπαρχόντων φορέων, η δημιουργία νέων εθνικιστικών πυρήνων, η διοργάνωση σχολών στελεχών (π.χ. θερινό πανεπιστήμιο) και η εκμετάλλευση των εθνικιστικών Μ.Μ.Ε. (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο, ιστοσελίδες) για την διάδοση των ιδεών μας αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη του Εθνικισμού με στόχο την επιβίωση του Έθνους υπό τις παρούσες συνθήκες.