ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ: 7000 έτη ιστορίας

 Εισαγωγή

    To ζήτημα της γενέσεως της γραφής υπήρξε εδώ και πολλά έτη σημείο τριβής και πεδίο αναπτύξεως διαφόρων θεωριών. Από τα τέλη του 18ου αι. όμως, και ιδιαιτέρως από το 1816 και έπειτα, το ζήτημα της γραφής ετέθη επί νέων, «ινδοευρωπαϊκών» βάσεων. Η έκφρασης της ινδοευρωπαϊκής -βλ. ινδογερμανικής- θεωρίας από τον Βορρά, καθαρό προϊόν του αναγεννημένου γερμανικού εθνικισμού, μετά την νικηφόρο λήξη των Ναπολεόντειων Πολέμων, δεν ήταν δυνατό να αφήσει εκτός το ζήτημα της γραφής. Όφειλε και η γραφή να καταστεί εφεύρημα των ανύπαρκτων ινδοευρωπαίων Αρίων. Μητέρα δε όλων των γλωσσών απεκλήθη η σανσκριτική. Από τότε φυσικά έχουν παρέλθει πολλά έτη και νέα αρχαιολογικά ευρήματα έχουν έλθει στο φως, τα όποια στην πιο καλή για τους « ίνδοευρωπαϊστάς» περίπτωση, θέτουν εν αμφιβάλω την θεωρία τους. Ωστόσο αυτοί συνεχίζουν ακάθεκτοι να διαβιούν εντός της πλάνης των, λοιδορώντας τα νεώτερα στοιχεία η ακόμη χειρότερα αγνοώντας τα. Κι όμως το ζήτημα της γραφής, χάρις στην αρχαιολογική σκαπάνη, έχει με την σειρά του αρχίσει να ξεκαθαρίζει. Πέρα από κάθε διάθεση σωβινισμού ή προγονολατρίας, η ελληνική γη έχει αρχίσει να αναδεικνύεται και πάλι στο μεγάλο βιβλίο της ανθρωπότητας, φανερώνοντας από τα σπλάγχνα της ανεκτίμητους ιστορικούς θησαυρούς, για όσους επιθυμούν να τους αναγνώσουν. 

Παραιτηθείτε και επιτεθείτε: Διαίρει και βασίλευε.

γράφει ο Δημήτρης Γκίκας*

Προσωπικά, δεν με ενόχλησε ούτε το γεγονός ότι υπήρξαν κομματικοί φορείς πίσω από την κίνηση, ούτε βέβαια θα χαρακτήριζα ποτέ μια τέτοια συγκέντρωση «συνταγματική εκτροπή». Η ύπαρξη πολιτικών φορέων και κομμάτων αποτελεί νόμιμο δικαίωμα και, από ένα σημείο και μετά, η παρουσία τους σε επίπεδο λαϊκής βάσης είναι επιβεβλημένη. Μπορεί να απαξιώνουμε γενικότερα τα κόμματα, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η παρουσία τους είναι φύσει κακό. Το αντίθετο, μάλιστα. Όσο για το χαρακτηρισμό της συγκέντρωσης ως «συνταγματική εκτροπή», απευθύνεται (ο χαρακτηρισμός) μάλλον σε αμαθές «target group». 
Με ενόχλησε, σε πολύ μεγάλο βαθμό, η δήλωση του αντιεξουσιαστικού χώρου ότι θα προγραμματίσει αντι-συγκέντρωση. Δηλώσεις αυτού του τύπου συνιστούν «συνταγματική εκτροπή», όχι οι συγκεντρώσεις που υποκινούνται, έστω, από κόμματα. Με ενόχλησε, αλλά δε με ξάφνιασε. Όσοι ασχολούνται με την πολιτική, γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποθάλπει, έως και υποστηρίζει,

αντιεξουσιαστές. 

Η Xρεωκοπία των Aξιών.

Αξία είναι κάθε τι, το οποίον οι άνθρωποι θεωρώντας το ποιοτικό, κατα­ξιω­μέ­νο, χρήσιμο, επίλεκτο και ηθικώς ανώτερο, επιδιώκουν να το αποκτήσουν. Περιεκτι­κά, να περιβληθούν μ’ αυτό και ολόκαρδα να το βιώσουν με την αυτεπίγνωσή τους.

Επιχειρώντας μία κατάταξη των Αξιών θα λέγαμε, ότι διακρίνονται σε οικο­νομικές, κοινωνικές, θρησκευτικές και άλλες ανάλογες με το περιεχόμενό τους, όπως είναι ανάλογες και με τους τομείς των ανθρωπίνων δράσεων, για τις οποίες δράσεις αναφέρονται.

Αν τις θεωρήσουμε με όρους φιλοσοφικούς, τότε θα οδηγηθούμε στις Αξίες του «αγαθού», του «ωραίου», του «αληθινού», οι οποίες αξίες είναι αντίστοιχες με τους τρεις βασικούς τομείς της φιλοσοφίας «Ηθική», «Αισθητική» και «Γνωσιο­λο­γία». Στους ανωτέρω τομείς, είναι δυνατόν να προστεθεί και ένα επί πλέον πεδίο μελέτης της φιλοσοφίας της θρησκείας, που είναι το «Άγιον».

Το αντίθετο της αξίας είναι η απαξία. Οι αντίστοιχες των αξιών απαξίες είναι το «κακό», το «άσχημο», το «ψεύτικο», το «βέβηλο».

Αφιέρωμα στην Επτάνησο - 153 χρόνια μετά την Ένωση

"Όθεν είσθε των Ελλήνων παλαιά ανδρειωμένα κόκκαλα εσκορπισμένα τώρα λάβετε πνοήν"

Μαρτέλαος 

Την Επτάνησο αποτελούν τα νησιά: Κέρκυρα, Παξοί, Κεφαλληνία, Ιθάκη, Κύθηρα, Λευκάδα, Ζάκυνθος, οι νησίδες Όθωνος, Στροφάδες, Ερικούσα, Μαθράκι, Αντίπαξοι, Κάλαμος, Αντικύθηρα και άλλες μικρότερες νησίδες. Από τους αρχαίους χρόνους, η Επτάνησος έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ελλάδος και προσέφερε στον Όμηρο την πλουσιότερη πηγή υλικού για την περιγραφή των ηθών και των εθίμων της εποχής εκείνης. Έδωσε δε μερικούς από τους χαρακτηριστικότερους τύπους της φυλής μας στα πρόσωπα του Οδυσσέα, της Πηνελόπης, του Τηλέμαχου, της Ναυσικά.

Τις πατρογονικές αρε­τές , τα υψηλά ιδανικά που απετέλεσαν το κύριο γνώ­ρισμα της Ελληνικής φυλής την αγάπη προς τις τέχνες και το ωραίο, διετήρησαν αναλλοίωτα οι Επτανήσιοι στο πέρασμα των χρόνων.

Μετά την τέταρτη Σταυροφορία και την πρώτη πτώση της Βυζαντινής Αυ­τοκρατορίας το 1204 τα νησιά του Ιονίου αποκόπηκαν από την υπόλοιπη Ελλάδα, και βρέθηκαν αλληλοδιαδοχικά υπό την κυριαρχία της Σικελίας, της Ενετίας και του Ανδηηγουικού οίκου της Νεαπόλεως.

ΛΑΟΙ...και λαοί

Οι λαοί οι οποίοι δέν μπορούν σέ κρίσιμες ώρες νά ενσαρκώσουν τό βαθύ νόημα της ιστορικής τους 
ε­πιταγής, δέν δικαιούνται νά ζήσουν· Είναι άνίκανοι νά ζωντανέψουν μέσα τους τήν αίγλη κάποιων σελίδων του παρελθόντος, έστω κι αν αυτές τίς έδημιούργησε κάποτε μιά τραγική σύμπτωσις.

"Ενας λαός πού δυσκολεύεται, όταν φθάνη ή στιγμή μιας Εθνικής δοκιμασίας, νά έρμηνεύση μέ πράξεις ανδρείας τό νόημα της υψηλής ιστορικής συνειδήσεως του, είναι ψυχικά ανέτοιμος γιά θυσίες καί έπομένως ανίκανος γιά θριάμβους καί δόξες.

Ο Αλλάχ κι ο Ρωμιός - του Νίκου Καζαντζάκη

Μια μέρα ο Αλλάχ βρέθηκε μπόσικος, έπιασε φωτιά και κοπριά κι έπλασε το Ρωμιό. Μα ευτύς, ως τον είδε, το μετάνιωσε.
Είχε ένα μάτι ο αφιλότιμος που τρυπούσε ατσάλι. «Τι να γίνει τώρα, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα.
Ας πιάσω να κάμω τώρα τον Τούρκο, να σφάξει το Ρωμιό, να βρει ο κόσμος την ησυχία του.»
Και ευτύς, χωρίς να χασομεράει, βάνει σ’ ένα ταψί τον Τούρκο και το Ρωμιό να παλέψουν.
Πάλευαν, πάλευαν ως το βράδυ, κανένας δεν έριχνε το κάτω τον άλλον Μα ευτύς, ως σκοτείνιασε, βάνει ο άτιμος Ρωμιός τρικλοποδιά, κάτω ο Τούρκος!
« Ο διάολος θα με πάρει, μουρμούρισε ο Αλλάχ, την έπαθα πάλι. Τούτοι οι Ρωμιοί θα φάνε τον κόσμο, πάνε οι κόποι μου χαμένοι… Τι να κάμω;»

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

το εξώφυλλο από το μανιφέστο του ΕΝ.Ε.Κ.

Τα έθνη δεν αξίζουν μόνο με το να μένουν έθνη αν δεν είναι συνάμα και ζύμη για την δημιουργία πολιτισμών και ξεχωριστών ανθρώπων

Ίων Δραγούμης

Η μεγαλοσύνη των εθνών δεν μετριέται με το στρέμμα

Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα

Κωστής Παλαμάς

Ο Ελληνικός Εθνικισμός δεν είναι ιδεολογία, είναι σύμβολο πίστεως. Πίστεως, στην ιστορία της αυτόχθονης ελληνικής φυλής που αναδύθηκε και εξανθρωπίσθηκε σ’ αυτόν τον μαγικό τόπο, εδώ και τουλάχιστον 300.000 χρόνια, σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις της χρονολόγησης των ανθρώπινων ευρημάτων που βρέθηκαν στην πατρίδα μας. Πίστεως, στις αφομοιωτικές της ικανότητες, που μέσα στο διάβα του χρόνου ρούφηξαν όλες τις ανθρώπινες προσμείξεις που παρεισέφρυσαν σ’ αυτόν τον χώρο και που λόγω της πολιτισμικής της ισχύος, γέννημα-θρέμμα της μαγείας της γης, της θάλασσας, του ήλιου, του αέρα και της ντοπιολαλιάς της Ελλάδας, κράτησε την ελληνικότητά της: το όμαιμο, το ομόγλωσσο, το ομόδοξο και το ομότροπο.

Τσάμηδες: Οι δήμιοι που ζητούν τα ρέστα από τα θύματά τους!

Ποιοι είναι οι εγκληματίες πολέμου, συνεργάτες των ναζί κατά τη διάρκεια της Κατοχής, που εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα το 1944 και τώρα χωρίς καμία αιδώ αξιώνουν επιστροφή, επανορθώσεις και αποζημιώσεις

Σε εποχές παρακμής μιας χώρας, οι πολίτες φτάνουν σε σημείο να υποχρεούνται να απολογούνται ακόμα και στους δημίους τους... Αυτό συμβαίνει στην πατρίδα μας.
Ενώ θα έπρεπε η Ελλάδα να εγείρει αξιώσεις έναντι όσων την έβλαψαν και εγκλημάτησαν σε βάρος της κατά τη διάρκεια της Κατοχής, γίνεται το αντίθετο. Την τρέχουσα περίοδο έχει αναζωπυρωθεί από την Αλβανία (κατ' εντολήν της Αγκυρας, προφανώς) το ζήτημα των Τσάμηδων, των αλβανοφρόνων μουσουλμάνων της Ηπείρου, που συνεργάστηκαν με τους ναζί, διέπραξαν σωρεία εγκλημάτων πολέμου και εκδιώχθηκαν (το 1944) από την Ελλάδα από τον ΕΔΕΣ του Ναπολέοντος Ζέρβα.